Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1741

ตอนที่ 1741  เผยความลับ (3)
　　“เจ้าหมายความว่ายังไง?”กู่อิ่งมองจื่อจินอย่างงุนงง
　　จื่อจินพูดว่า“ที่จริงแล้ว……”
　　จื่อจินบอกความจริงทั้งหมดแก่กู่อิ่งพูดทุกสิ่งทุกอย่างให้กู่อิ่งฟังจนหมด กู่อิ่งไม่พูดอะไรเลย ได้แต่นิ่งฟังเรื่องทั้งหมดอย่างเงียบๆ
　　“เจ้าบอกว่า……ศิษย์น้องอู่ที่อยู่ข้างๆเจ้านั่นแท้จริงแล้วคือคุณชายแซ่จวินงั้นหรือ?” กู่อิ่งถามขึ้นหลังจากผ่านไปสักพัก
　　จื่อจินพยักหน้า“ข้าไม่รู้รายละเอียดแน่นอนว่าเขามาจากไหน แต่……เขาเป็นคนที่มีความคิดลึกซึ้งและทำได้ทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย คุณชายกู่ เจ้าต้องระวังตัวนะ” จื่อจินมองกู่อิ่งด้วยความเป็นห่วง นางรู้ว่ามันไม่เหมาะสมอย่างยิ่งที่สารภาพทุกอย่างออกมาหมดเปลือกแบบนี้ แต่เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของกู่อิ่งโดยตรง นางจึงไม่สามารถปิดปากเงียบต่อไปได้
　　กู่อิ่งก้มหน้าครุ่นคิดสายตามองไปที่พื้น ดวงตาหลุบต่ำลงเพื่อซ่อนความรู้สึกภายใน
　　[จวิน……]
　　[จวินเสีย?จวินอู๋?]
　　ตอนนั้นเองดูเหมือนกู่อิ่งจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
　　[เด็กหนุ่มแซ่จวินที่มีแมวดำอยู่ข้างกาย……]
　　ดวงตาของกู่อิ่งเป็นประกายวาววับขึ้นมาทันที
　　ในที่สุดพวกเขาก็ได้พบกันอีกครั้ง!
　　กู่อิ่งพยายามระงับไฟโทสะที่พลุ่งพล่านขึ้นมาในอกและสูดหายใจเข้าลึกๆจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองจื่อจิน
　　“จากที่เจ้าพูดมาคุณชายจวินมีนิสัยชั่วร้ายมาก แต่ในเมื่อเขาก็แสดงออกให้เห็นว่าเขาไม่พอใจเจ้า แล้วทำไมเขาถึงบอกเรื่องทั้งหมดนี้กับเจ้าล่ะ? ไม่กลัวว่าเจ้าจะเอามาบอกข้าหรือ?” ทันใดนั้น กู่อิ่งก็ค้นพบความแปลกประหลาดในเรื่องนี้
　　แผนการทั้งหมดนี้อาจกล่าวได้ว่าชั่วช้าต่ำทรามและถ้าสำเร็จ มันจะลากวิหารมารโลหิต, วิหารมังกร, และกระทั่งวิหารจิงหงให้จมลงปลักโคลนไปด้วยกัน แต่ตามความเข้าใจของกู่อิ่งเกี่ยวกับจวินอู๋เสีย นางมักจะดำเนินการอย่างรอบคอบระมัดระวังอยู่เสมอ ดังนั้นหลังจากเหตุการณ์ความขัดแย้งกับจื่อจิน นางจะยังกล้าบอกเรื่องทั้งหมดกับจื่อจินได้อย่างไร?
　　นอกจากนั้น……
　　แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องยากในการวางยาจูเก๋ออินแต่เขาจะทำให้จูเก๋ออินไปหากู่ซินเยียนโดยไม่รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆได้อย่างไร? ยังไงซะกู่ซินเยียนก็ไม่ใช่คนโง่ ถ้านางรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับจูเก๋ออิน นางจะติดกับและไปกับจูเก๋ออินจนถึงห้องของเขาได้อย่างไร?
　　ข่าวที่จื่อจินนำมาอาจกล่าวได้ว่าฟังแล้วน่าตกใจเป็นอย่างมากเป็นแผนการที่เชื่อมโยงกันอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ถ้าคิดดูดีๆจะพบว่ามีปัญหาใหญ่อยู่อย่างหนึ่ง ทำให้สิ่งต่างๆดูไม่สมเหตุสมผลอยู่หลายจุด
　　ถ้าจูเก๋ออินตั้งใจจะใช้กำลังฉุดคร่ากู่ซินเยียนจะเกิดความปั่นป่วนวุ่นวายครั้งใหญ่ทำให้ผู้คนแตกตื่นอย่างแน่นอน และเขาจะไม่สามารถพาตัวกู่ซินเยียนไปได้
　　กู่อิ่งไม่เชื่อว่าด้วยระดับสติปัญญาของจวินอู๋เสียนางจะปล่อยให้เกิดช่องโหว่ที่เห็นได้ชัดขนาดนี้ นอกจากนั้นการใช้ยาอาจทำให้คนสูญเสียความมีเหตุผลได้ แต่จะทำให้คนทำตามที่อีกคนสั่งการนั้น มันจะเป็นไปได้อย่างไร? เขาไม่เห็นรู้เลยว่ามียาแปลกๆแบบนั้นอยู่จริง
　　จื่อจินกล่าวต่อไปว่า“ช่วงนี้คุณชายจวินไม่ได้ออกจากห้องของเขาเลยสักครั้ง ดังนั้น……เขาจึงไม่รู้ว่าเจ้ากับข้า……”
　　จื่อจินกล้าเชื่อเรื่องทั้งหมดโดยพนันกับเรื่องที่จวินอู๋เสียไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างนางกับกู่อิ่ง
　　กู่อิ่งลูบคางยังคงรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
　　[กับดัก?หรือว่าจวินอู๋จะมีความสามารถทำให้มันเกิดขึ้นได้จริงๆ?]
　　“ข้าขอบคุณเจ้ามากที่มาบอกข้าเรื่องนี้ข้าจะระวังให้มากขึ้น ในเมื่อเขาแสดงตัวออกมาแล้วว่าเป็นคนแบบนั้น งั้นเจ้าก็ต้องระวังตัวให้ดีด้วย อย่าให้เขารู้ว่าเจ้าทำอะไรลงไป” กู่อิ่งระงับอารมณ์ที่อยู่ภายใน เขามองจื่อจินด้วยสีหน้าเป็นห่วง
　　จื่อจินพยักหน้ารู้ว่าตนอยู่นานไม่ได้ หลังจากบอกกู่อิ่งจนหมดแล้ว นางก็รีบออกจากห้องของกู่อิ่งไปอย่างเงียบๆ
ตอนที่ 1742  กับดักหรือเหตุบังเอิญ (1)
　　หลังจากจื่อจินออกไปกู่อิ่งก็นั่งครุ่นคิดซ้ำแล้วซ้ำอีกเกี่ยวกับความถูกต้องของข้อมูลที่เพิ่งได้ฟังมา
　　ไม่ว่าจะมองยังไงมันก็คือกับดักที่จวินอู๋เสียวางไว้อย่างแน่นอน
　　กู่อิ่งนั่งเท้าคางอยู่ที่โต๊ะพลางหรี่ตาลง
　　เขายังจำได้การลงมือโต้กลับของจวินอู๋เสียที่สำนักวายุประจิมนั้นไร้ที่ติ แต่วันนี้แผนการที่เขาได้ยินกลับเต็มไปด้วยช่องโหว่มากมาย
　　กับดัก?
　　แต่ถ้าเป็นกับดักทำไมจื่อจินถึงต้องมาบอกเรื่องทั้งหมดกับเขาจนถึงขนาดเปิดเผยตัวเองด้วย? และนางยังเปิดเผยตัวตนของจวินอู๋ต่อหน้าเขาอีกด้วย? ถ้านั่นเป็นเหยื่อล่อ มันจะไม่เสี่ยงเกินไปหน่อยหรือ?
　　กู่อิ่งครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่นานก่อนที่เขาจะลุกขึ้นและเดินออกจากห้องของตัวเองเพื่อตรงไปยังห้องของกู่ซินเยียน
　　แผนนี้จะสำเร็จหรือไม่ทั้งหมดขึ้นอยู่กับกู่ซินเยียน เขาอยากจะเห็นนักว่าจวินอู๋จะใช้วิธีไหนเพื่อทำให้แผนที่เต็มไปด้วยช่องโหว่นี้ดำเนินการไปได้อย่างสมบูรณ์แบบ และถ้ามันเป็นกับดัก……ด้วยเส้นด้ายที่จวินอู๋โยนออกไปเป็นเหยื่อล่อ เขาจะไม่ปล่อยให้จวินอู๋หลบหนีไปได้ง่ายๆแน่
　　หนี้แค้นที่สำนักวายุประจิมยังไม่ได้คิดบัญชีเลย!
　　สถานที่ที่กู่ซินเยียนพักอยู่นั้นเป็นที่ที่สาวๆจากวิหารอื่นพักอยู่ด้วยเมื่อใบหน้าหล่อเหลาของกู่อิ่งปรากฏขึ้นที่นั่น มันย่อมดึงดูดสาวๆจำนวนมากให้หยุดนิ่งอยู่กับที่
　　แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่วิหารเดียวกันแต่นั่นไม่ได้หยุดหัวใจของเด็กสาวเหล่านั้นให้เกิดความปรารถนาอย่างลับๆ ตอนที่เพิ่งมาถึงวิหารจิงหง พวกนางได้สังเกตเห็นประมุขน้อยแห่งวิหารมารโลหิตผู้นี้แล้ว การที่พวกนางถูกยอมรับให้เป็นศิษย์ของวิหารต่างๆก็นับว่าเป็นเรื่องดีมากแล้ว แต่หากพวกนางสามารถจับประมุขน้อยแห่งวิหารมารโลหิตได้ พวกนางก็จะทะยานขึ้นสู่ยอดไม้กลายเป็นนกฟีนิกซ์ทันที ไม่มีใครอยากพลาดโอกาสเช่นนี้
　　กู่อิ่งเดินผ่านสายตาชื่นชมของฝูงชนตรงไปยังห้องของกู่ซินเยียนจากนั้นก็ยกมือขึ้นเคาะประตูห้อง
　　ข้างในห้องเงียบกริบกู่อิ่งเห็นว่าไม่มีใครเปิดประตูหลังจากรออยู่พักหนึ่ง เขาจึงเคาะประตูอีกครั้ง
　　สิ่งที่ตอบกลับเขามีเพียงอย่างเดียวคือความเงียบ
　　“เจ้า……เจ้ามาหากู่ซินเยียนหรือ?”เด็กสาวที่พักอยู่ข้างห้องกู่ซินเยียนถามขึ้น พลางกระพริบตามองกู่อิ่ง
　　กู่อิ่งพยักหน้าเล็กน้อย
　　เด็กสาวคนนั้นยกมือขึ้นชี้ไปด้านนอก
　　“เมื่อสักครู่ข้าเห็นกู่ซินเยียนออกไปพร้อมจูเก๋ออินห่งวิหารมังกร”
　　“……….”ดวงตาของกู่อิ่งเบิกกว้างเล็กน้อย
　　[กู่ซินเยียนไปกับจูเก๋ออิน?]
　　[เป็นไปได้ยังไง?]
　　ถ้าเป็นเวลาอื่นกู่อิ่งอาจจะไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ แต่นี่เวลามันบังเอิญเกินไป จื่อจินเพิ่งไปบอกเขาถึงแผนการของจวินอู๋เสีย และพอเขามาหากู่ซินเยียน…….
　　[กู่ซินเยียนออกไปกับจูเก๋ออินจริงๆ!]
　　ส่วนที่กู่อิ่งตั้งมั่นว่าเป็นช่องโหว่ที่ใหญ่ที่สุดของแผนการทั้งหมดได้เกิดขึ้นจริงแล้ว!
　　ในตอนนั้นในใจกู่อิ่งก็ตกตะลึงเล็กน้อย
　　[จูเก๋ออินทำให้กู่ซินเยียนไปกับเขาได้จริงๆ?เขาทำได้ยังไง? หรือว่า……จวินอู๋จะมียาเช่นนั้นอยู่จริงๆ ยาที่ไม่เพียงทำให้คนสูญเสียสติ แต่ยังสามารถทำให้คนทำตามคำสั่งได้อีกด้วย]
　　ความไม่เชื่อในใจของเขาเริ่มละลายไปทีละนิดกู่อิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาหมุนตัวเดินออกไปข้างนอกทันที
　　ในสวนกู่อิ่งพยายามค้นหาร่องรอยของกู่ซินเยียนและจูเก๋ออิน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จูเก๋ออินมาหากู่ซินเยียน แต่ทุกครั้งก่อนหน้านี้ กู่อิ่งได้ไล่เขาออกไปอย่างมีชั้นเชิง
　　[เป็นแค่เรื่องบังเอิญหรือเป็นแผนการ?]
　　กู่อิ่งหรี่ตา
　　หลังจากค้นหาในสวนอยู่นานกู่อิ่งก็ไม่สามารถหาร่องรอยของกู่ซินเยียนได้เลย สังหรณ์ร้ายผุดขึ้นในใจของเขาทันที