Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1991 ผลกระทบ (3

ตอนที่ 1991 ผลกระทบ (3)
　　แต่ดูเหมือนอิงซู่จะไม่สนใจ เขายังล้วงเข้าไปในเอี๊ยมเล็กๆของบัวน้อยต่อไป
　　แม้ว่าบัวน้อยจะดิ้นรนสุดกำลัง อิงซู่ก็ยังคว้าเม็ดบัวหิมะออกมาจากเอี๊ยมของบัวน้อยได้ เมื่อได้เมล็ดสีเขียวหยกมาอยู่ในมือ อิงซู่ก็แสยะยิ้มมองบัวน้อยที่นอนร้องไห้น้ำตานองอยู่บนพื้น จากนั้นเขาก็ยืนหัวเราะอย่างชั่วร้าย
　　“ข้าไม่ได้ลิ้มรสเมล็ดของเจ้ามานานแล้ว คิดถึงเป็นบ้า” อิงซู่กล่าวอย่างมีชัย ดูเหมือนพวกอันธพาลเป๊ะ
　　บัวน้อยเช็ดน้ำตา จ้องมองอิงซู่พลางตัวสั่นอย่างปวดใจ
　　“นั่น……นั่นเอาไว้……ให้เจ้านายกิน……เจ้า……เจ้ากินไม่ได้นะ……”
　　รอยยิ้มอิงซู่ยิ่งชั่วร้ายมากขึ้น
　　“ฮ่า! ถ้าข้าอยากกินแล้วจะทำไม?”
　　จวินอู๋เสียยืนมองอิงซู่รังแกบัวน้อยอย่างหมดคำพูด
　　ตลอดเวลาที่ผ่านมามีจวินอู๋เหยาอยู่ด้วย อิงซู่จึงทำตัวเรียบร้อยขึ้นมาก
　　พูดจบ อิงซู่ก็ยกมือขึ้นทันที ตั้งท่าจะเอาเม็ดบัวเข้าปาก
　　แต่ทันใดนั้น เถาวัลย์สีเขียวสองเส้นก็พุ่งออกมาจากลำต้น เส้นหนึ่งรั้งมืออิงซู่ที่ถือเม็ดบัวไว้ และเถาวัลย์อีกเส้นก็คว้าเม็ดบัวออกจากมือของอิงซู่ไปได้ในชั่วพริบตา
　　ร่างสูงโปร่งที่ดูเย็นชาและหยิ่งทะนงพลันปรากฏตัวที่โคนต้นไม้
　　“ผ่านไปหลายปี เจ้าก็ยังร้ายไม่เปลี่ยน ถ้าอยากกินมากนัก ทำไมไม่กินตัวเองแทนล่ะ?”
　　คำพูดจากปากร้ายๆนั้นดังเข้าหูของอิงซู่ ตู๋เถิงยืนอยู่ที่โคนต้น เขาขมวดคิ้วจ้องอิงซู่ที่รังแกบัวน้อยอย่างไม่พอใจ เขาสะบัดมือและเถาวัลย์ก็วางเม็ดบัวที่ยึดมาได้ลงตรงหน้าบัวน้อย
　　บัวน้อยมองเม็ดบัวที่กลับคืนมาแล้วมองไปที่ตู๋เถิง จากนั้นก็กระโดดกอดต้นขาตู๋เถิงพลางร้องห่มร้องไห้อย่างน่าสงสาร
　　อิงซู่กอดอกมองตู๋เถิงที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน แล้วพูดพลางหัวเราะว่า “ถ้าข้าไม่ทำอย่างนั้น เจ้าจะยอมออกมาไหมล่ะ?”
　　“เหลวไหล” ตู๋เถิงเม้มปาก เขาอยากไปแล้ว แต่บัวน้อยเกาะขาเขาอยู่แบบนี้ทำให้เขาขยับไปไหนไม่ได้
　　“เอาล่ะ เชิญมองข้าอย่างดูถูกเหยียดหยามได้เต็มที่อย่างที่เจ้าต้องการเลย ข้ามาที่นี่เพราะมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเจ้า หลังจบเรื่องนี้ ถ้าเจ้าอยากสู้ ข้าก็จะเล่นด้วย” อิงซู่ยิ้มnovel-lucky
　　ตู๋เถิงมองอิงซู่อย่างรังเกียจ สิ่งที่เขาทนไม่ได้มากที่สุดคือนิสัยดื้อรั้นไม่ใส่ผลที่จะตามมาของอิงซู่ มันน่ารำคาญ!
　　“ท่านพี่ตู๋เถิง ช่วยเสี่ยวเฮยด้วย เสี่ยวเฮยน่าสงสารมาก” บัวน้อยเงยหน้า แสดงว่าเขาไม่ได้ทึ่มจนเกินไปนัก รู้ว่าอิงซู่จงใจแกล้งเขาเมื่อกี้ก็เพื่อดึงตู๋เถิงออกมา ตู๋เถิงมักทำสีหน้าเย็นชา แต่เขามีหัวใจที่อบอุ่น จึงทนเห็นคนที่แข็งแกร่งรังแกคนอ่อนแอไม่ได้ ดังนั้นในอดีต เมื่อไรก็ตามที่บัวน้อยถูกรังแก ถ้าบัวเมาไม่ออกมา ก็จะเป็นตู๋เถิงที่ออกมาแก้แค้นให้เจ้าตัวเล็ก
　　“เสี่ยวเฮยอะไร?” ตู๋เถิงขมวดคิ้ว คนที่เกลียดชังคนที่รังแกคนอ่อนแออย่างเขาย่อมไม่สามารถเตะบัวน้อยออกไปจากตัวเขาได้
　　บัวน้อยหันหน้าไปทางจวินอู๋เสียแล้วทำปากบุ้ยใบ้เป็นสัญญาณ
　　จวินอู๋เสียจึงอุ้มเจ้าแมวดำที่ไม่ได้สติเดินไปยืนตรงหน้าตู๋เถิง
　　ตู๋เถิงมองแมวดำตัวน้อยในอ้อมแขนของจวินอู๋เสียที่กำลังหลับสนิท เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย เอื้อมมือออกไปสัมผัสคอของเจ้าแมวดำเพื่อตรวจสอบ แล้วดวงตาของเขาก็ฉายแววสับสนแวบหนึ่ง เขาเงยหน้าขึ้นมองจวินอู๋เสียและถามว่า “เจ้าไปที่หอคอยโยวหลิงมางั้นหรือ?”
　　จวินอู๋เสียตกใจ นางไม่คิดว่าตู๋เถิงแค่สัมผัสเจ้าแมวดำนิดเดียวเพื่อตรวจอาการ ก็สามารถระบุได้แล้วว่ามีอะไรผิดปกติ
　　“ข้ากับมันเป็นสองวิญญาณในร่างเดียว มันไม่ได้ไปที่หอคอย ข้าไป” จวินอู๋เสียตอบ
　　ตู๋เถิงสูดหายใจเข้าลึก
　　“ข้ารู้ว่าเจ้าอยากทำอะไร ข้าสามารถพาเจ้าไปพบมังกรเพลิงได้ แต่มันจะยอมช่วยรึเปล่านั้น ข้าก็ไม่แน่ใจ”