Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2013 ตบหน้าด้วยอุ้งเท้าหมี (7

　　เถาวัลย์ที่พุ่งลงมาจากท้องฟ้ามีจำนวนมากมายเกินจะนับ ทำให้พวกเมิ่งอีเหลียงไม่สามารถป้องกันได้
　　เถาวัลย์จำนวนมากยังพุ่งมาตรงกลางระหว่างเจียงอวิ๋นหลงและน่าหลานเยว่ ทำให้ทั้งสองต้องแยกออกจากกัน
　　เจียงอวิ๋นหลงมองเถาวัลย์แปลกๆนั่นอย่างประหลาดใจ เขาไม่เคยเห็นเถาวัลย์แบบนี้ในโลกวิญญาณมาก่อน เถาวัลย์พวกนี้เหนียวกว่าที่เขาคิด เขาลองใช้มือสับลงไปบนเถาวัลย์ แต่ก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้มันได้เลย
　　น่าหลานเยว่ก็รู้สึกแปลกใจพอๆกัน แต่เขาค้นพบอย่างรวดเร็วว่าเถาวัลย์เหล่านั้นดูเหมือนไม่เป็นอันตรายต่อเขา ไม่เพียงเท่านั้น มันกลับล้อมรอบร่างของเขาและป้องกันการโจมตีทั้งหมดของเจียงอวิ๋นหลงด้วย!
　　ทันใดนั้นเอง! เถาวัลย์หนาและแข็งแรงเส้นหนึ่งก็พันรอบเอวของน่าหลานเยว่ น่าหลานเยว่รู้สึกได้โดยสัญชาตญาณว่าเถาวัลย์จะไม่ทำร้ายเขา เขาจึงไม่ได้ลงมือเคลื่อนไหวใดๆ
　　เถาวัลย์เส้นนั้นลากน่าหลานเยว่ลอยสูงขึ้นไปในอากาศ เจียงอวิ๋นหลงอยากไล่ตามไป แต่เถาวัลย์นับไม่ถ้วนก็ถักทอตรงหน้าเขา สร้างคุกขังล้อมรอบเขาเอาไว้!
　　ในชั่วพริบตา บนท้องฟ้าที่มืดสลัว ร่างของน่าหลานเยว่ก็หายไปจากสายตา และเถาวัลย์พวกนั้นก็หดกลับขึ้นสู่สวรรค์ทันที……
　　เหตุการณ์แปลกประหลาดนั้นเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเหล่าวิญญาณทั้งหมด ไม่มีใครอธิบายได้ว่าเถาวัลย์เหล่านั้นมาจากที่ไหน ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ก็คงไม่มีใครเชื่อว่าจะมีเถาวัลย์ตกลงมาจากฟากฟ้า และพวกมันยังเป็นเถาวัลย์ที่มีความคิดจิตใจของตัวเองด้วย
　　หมีวิญญาณหนีไปแล้ว แม้แต่น่าหลานเยว่ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนช่วยมัน
　　ความพ่ายแพ้อย่างต่อเนื่องทำให้เจียงอวิ๋นหลงหน้าดำคล้ำอย่างที่สุด ในฐานะศิษย์เอกของอูจิ่ว เขาไม่เคยประสบกับความพ่ายแพ้เช่นนี้มาก่อน แถมยังเกิดขึ้นสองครั้งติดๆกัน ทำให้เจียงอวิ๋นหลงได้รับบาดแผลทางใจอย่างร้ายแรง!
　　“ศิษย์พี่ใหญ่!” เมิ่งอีเหลียงตะเกียกตะกายลุกขึ้นจากพื้น ทั่วร่างเต็มไปด้วยฝุ่นและดิน สภาพดูน่าสมเพชอย่างยิ่ง
　　ตอนแรกก็โดนลิงใหญ่ทุบตีอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็โดนเถาวัลย์แปลกๆฟาด เขารู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งตัวเหมือนร่างกำลังจะแหลก
　　“ศิษย์พี่ใหญ่ หมีสีน้ำตาลตัวนั้น มันหนีไปแล้ว……เราจะทำยังไงดี?” เมิ่งอีเหลียงยังไม่สามารถสนใจความเจ็บปวดบนร่างตนในตอนนั้นได้ ปล่อยให้หมีวิญญาณหนีไปได้อีกครั้งเช่นนี้ เขาไม่รู้จริงๆว่าจะเผชิญหน้ากับอาจารย์อย่างไร
　　“เห็นได้ชัดว่าน่าหลานเยว่รู้จักคุ้นเคยกับเจ้าหมีสีน้ำตาลนั่น พระหนีได้ วัดหนีไม่ได้ หมีสีน้ำตาลอาจจะหาตัวยาก แต่น่าหลานเยว่จะหนีไปไหนได้ล่ะ? พอเราเจอน่าหลานเยว่ ข้าไม่เชื่อว่าเราจะขุดเอาที่อยู่ของหมีสีน้ำตาลตัวนั้นมาไม่ได้” เจียงอวิ๋นหลงกล่าวด้วยใบหน้ามืดมน ความอัปยศอดสูในวันนี้ เขาต้องตอบแทนกลับไปอย่างแน่นอน
　　“เจ้าคนสมควรตายน่าหลานเยว่ มันชอบต่อต้านท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์ไม่น่าใจดีปล่อยมันไว้เลย” เมิ่งอีเหลียงกล่าวอย่างมุ่งร้าย
　　เจียงอวิ๋นหลงขมวดคิ้ว “กลับกันก่อนเถอะ”….novel-lucky
　　“ขอรับ” เมิ่งอีเหลียงพยักหน้า และเดินตามเจียงอวิ๋นหลงกลับไป
　　เหล่าวิญญาณมุงที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดล้วนมีความคิดต่างๆกันไป เหตุการณ์ที่เถาวัลย์ลงมาจากสวรรค์ถูกสลักไว้ในใจของเหล่าวิญญาณจำนวนมาก
　　วิญญาณสัตว์อสูรแอบชื่นชมสิ่งที่พวกเขาเห็นวันนี้อย่างเงียบๆ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ตราบใดที่เจียงอวิ๋นหลงต้องกล้ำกลืนความล้มเหลว พวกเขาล้วนมีความสุข
　　และเหล่าวิญญาณพืชก็ปลาบปลื้มยิ่งกว่าวิญญาณสัตว์อสูรซะอีก แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าเถาวัลย์เหล่านั้นมาจากไหน แต่แค่เห็นเถาวัลย์ก็รู้แล้วว่านั่นคือพืช ถึงจะไม่เห็นโฉมหน้าที่แท้จริง พวกเขาก็แอบคิดแล้วว่ามีวิญญาณพืชที่แข็งแกร่งอีกตนปรากฏขึ้นในหมู่พวกเขา
　　มีเพียงวิญญาณอาวุธที่สงบนิ่งตั้งแต่ต้นจนจบ
　　การต่อสู้ครั้งเดียวได้ลากเอาวิญญาณมนุษย์, วิญญาณสัตว์อสูร, และวิญญาณพืชเข้าไปพัวพัน และทั้งหมดนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น