Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2063 มุ่งสู่ความตาย (2

　　น่าหลานเยว่พูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น “แล้วข้าจะทำอะไรได้? ข้าไม่สามารถทิ้งอาจารย์ไว้แบบนั้นได้ และไม่อยากให้จงจงได้รับอันตราย มีเพียงการพาจงจงไปจากที่นี่เท่านั้นถึงจะวางใจได้ว่ามันจะปลอดภัย ข้าบอกพวกเสือชีตาห์แล้วว่าทันทีที่ข้าไปจากที่นี่ อย่าบอกอะไรจงจงมากนัก พวกเขาจะดูแลจงจงตั้งแต่นี้ไป”
　　“ท่านเชื่อจริงๆหรือว่าจงจงจะไม่รู้?” จวินอู๋เสียเลิกคิ้วถาม นางมองไปที่จงจงซึ่งยังเกาะขานางแน่น แม้ว่ามันจะเป็นหมีสีน้ำตาลตัวโต แต่ตอนนี้มันทำให้คนรู้สึกว่ามันกำลังหมดหนทาง ดวงตาของมันที่จ้องมองจวินอู๋เสียราวกับกำลังอ้อนวอนนางอยู่
　　“ถึงจงจงจะพูดไม่ได้ แต่มันเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวมันนะ มันรู้ว่าท่านเป็นคนดี ถึงได้ไปหาความช่วยเหลือจากท่านในตอนแรก มันรู้ด้วยว่าท่านตั้งใจจะทำอะไร ไม่เช่นนั้นท่านว่าทำไมมันถึงยังเกาะข้าไม่ยอมปล่อยล่ะ?” จวินอู๋เสียรู้สึกอึดอัดใจ นางแพ้เรื่องแบบนี้มากที่สุด
　　น่าหลานเยว่พูดไม่ออก เขาพยายามโน้มน้าวตัวเองอย่างเต็มที่ว่าเขาจัดการทุกอย่างได้เหมาะสมแล้ว แต่เสียงในใจเขากำลังบอกว่าทุกอย่างไม่ได้สมบูรณ์แบบอย่างที่เขาคิด
　　“ข้ารับประกันได้เลยว่าพออูจิ่วจับท่านได้ ใช้เวลาไม่ถึงเดือนเจ้าโง่นี่ก็จะวิ่งเข้าใส่กับดักเหมือนท่าน” จวินอู๋เสียกล่าวพร้อมกับลูบหูของจงจง
　　จงจงมองน่าหลานเยว่ ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความกังวลและไม่เต็มใจที่จะแยกจากกัน
　　น่าหลานเยว่ไม่กล้ามองสบสายตานั่น ได้แต่ก้มหน้าหลบตาจงจง
　　เขากลัวว่าถ้ามองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น เขาอาจจะลังเลขึ้นมาได้.novel-lucky.
　　จวินอู๋เสียถอนใจ นางมองดูสภาพที่น่าเศร้าของชายและหมีคู่นี้ แล้วตัดสินใจว่าจะไม่เสียเวลาอีกต่อไป “ที่ข้ามาหาท่านวันนี้เพราะเรื่องอูจิ่วก็จริง แต่ข้าไม่ได้มาเพราะอยากห้ามท่าน แต่จะสนับสนุนให้ท่านไปและอยากให้พาจงจงไปกับท่านด้วย”
　　“อะไรนะ? ให้พาจงจงไปด้วย?! ไม่ได้! ถ้าข้าพาจงจงไป มันโดนอูจิ่วจับตัวได้แน่! ข้าทำแบบนั้นไม่ได้!” น่าหลานเยว่ร้อนรนขึ้นมาทันที เขาคิดว่าจวินอู๋เสียมาเพื่อห้ามเขา แต่ผิดคาด จวินอู๋เสียไม่เพียงไม่ห้าม นางกลับแนะนำให้เขาพาจงจงไปด้วย! นั่นก็เท่ากับพาจงจงไปหาอันตรายน่ะสิ!
　　อย่าว่าแต่น่าหลานเยว่เลย วิญญาณสัตว์อสูรอีกสี่ตัวก็ลุกพรวดขึ้นทันทีที่ได้ยินคำพูดของจวินอู๋เสีย พวกมันพากันจ้องจวินอู๋เสียอย่างไม่อยากจะเชื่อ
　　“ได้โปรดอย่าล้อเล่นกับความปลอดภัยของหมีวิญญาณ ต่อให้เจ้าเป็นผู้มีพระคุณของหมีวิญญาณ พวกเราจะไม่มีวันยอมให้หมีวิญญาณได้รับอันตรายแม้แต่นิดเดียว” เสือชีตาห์มองจวินอู๋เสียอย่างไม่เห็นด้วย มันไม่เข้าใจว่าทำไมจวินอู๋เสียจึงแนะนำเช่นนั้น
　　จวินอู๋เสียไม่สนคำคัดค้านของน่าหลานเยว่ นางมองเสือชีตาห์แล้วพูดว่า “ถ้าน่าหลานเยว่ไปคนเดียว วันหนึ่งจงจงจะรู้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงพวกเจ้าจะหยุดเขาได้พักหนึ่ง แต่เจ้าไม่มีวันหยุดความตั้งใจแน่วแน่ของเขา ต้องมีสักวันที่จงจงจะพุ่งออกไป เจ้าคิดว่าถ้าอูจิ่วเอาตัวน่าหลานเยว่ขึ้นแขวนประจานต่อหน้าวิญญาณทุกดวงและทรมานเขาอย่างโหดร้าย ตัวเจ้าเองจะสามารถยืนดูอยู่เฉยๆได้หรือ? จงจงจะไม่ทำอะไรเลยได้หรือ? อย่าคิดว่าข้าพูดเกินจริงเพื่อขู่ให้พวกเจ้ากลัว อูจิ่วสามารถทำเรื่องเช่นนั้นได้จริงๆ หรือโหดร้ายกว่านี้ก็ย่อมได้ ถึงตอนนั้น แม้แต่พวกเจ้าก็คงทำเรื่องหุนหันพลันแล่น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจงจงเลย”
　　คำพูดของจวินอู๋เสียทำให้เสือชีตาห์นิ่งเงียบ ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา พวกเขาปกป้องจงจงด้วยกันกับน่าหลานเยว่ แล้วจะไม่เกิดความรู้สึกผูกพันต่อกันได้อย่างไร? ถ้าเรื่องเป็นไปถึงขั้นที่จวินอู๋เสียพูดจริงๆ อย่าว่าแต่จงจงเลย เกรงว่าแม้แต่พวกเขาก็จะทำเรื่องหุนหันพลันแล่นอย่างที่จวินอู๋เสียว่าจริงๆ