Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2148 เหตุบังเอิญ (4

　　ชายคนนั้นที่เย่ฉาแบกไว้บนหลังถูกจวินอู๋เสียพากลับไปที่ห้องของนาง เย่ฉาวางชายคนนั้นลงบนเตียงอย่างระมัดระวังและถอยไปยืนด้านข้าง
　　เสวี่ยเอ๋อร์เห็นพวกจวินอู๋เสียกลับมาอย่างกะทันหันก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย นางกำลังจะเข้าไปถาม แต่เห็นหญิงสาวสวมหน้ากากส่ายหัวให้นาง นางจึงไม่กล้าถามอะไรและได้แต่ยืนอยู่ที่ประตู
　　คนที่นอนอยู่บนเตียงทำให้จวินอู๋เสียขมวดคิ้ว จำนวนบาดแผลบนตัวเขาน่าตกใจมาก และเมื่อตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว จวินอู๋เสียก็ถึงกับกลั้นหายใจ
　　บาดแผลบนร่างของชายคนนั้นไม่มีสักจุดเดียวที่เป็นอันตรายถึงตาย แต่บาดแผลแต่ละจุดถูกสร้างขึ้นเพื่อทำให้เขาเจ็บปวดให้มากที่สุด ตะปูที่สองมือสองเท้าของเขาถูกดึงออกแล้ว มีรูที่มีเลือดออกขนาดประมาณ 2 นิ้วหัวแม่มือที่กระดูกสะบักทั้งสองข้าง มือ หน้า หลัง และหน้าอกเต็มไปด้วยบาดแผลน่ากลัว เนื้อชิ้นหนึ่งถูกตัดออกไปจากต้นขาของเขา
　　ยากจะจินตนาการได้ว่าคนที่ร่างกายยับเยินถึงขนาดนี้ลากสังขารมาถึงที่นี่ได้อย่างไร
　　อาการบาดเจ็บหนักขนาดนี้ แม้ว่าจะไม่มีจุดไหนที่ถึงตาย แต่เมื่อรวมกับอาการอักเสบและเน่าเปื่อย มันก็สามารถคร่าชีวิตคนได้เช่นกัน! ไอลีนโนเวล
　　จวินอู๋เสียไม่กล้าชักช้าต่อไปอีก คำพูดที่ชายคนนั้นพูดก่อนที่จะหมดสติไปนั้นทำให้นางกลัว ไม่ว่ายังไงนางก็ต้องช่วยชายคนนี้ ไม่งั้นนางคงกินไม่ได้นอนไม่หลับแน่
　　นางหยิบยาออกมากองใหญ่ และกรอกใส่ปากของชายคนนั้นอย่างไม่ขี้เหนียว ใช้มีดเล็กๆเฉือนเนื้อที่เน่าเสียออก ทำความสะอาดบาดแผล ฆ่าเชื้อ แล้วเย็บแผลให้เรียบร้อย……
　　จวินอู๋เสียทำไปตามระบบโดยไม่หวั่นไหว แม้ว่าจะทำอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่มีผิดพลาดเลยแม้แต่น้อย
　　เสวี่ยเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ตรงประตูมองจวินอู๋เสียทำการรักษาด้วยความสามารถที่ราวกับเทพเซียน ดวงตาของนางเบิกกว้าง สีหน้าตกตะลึง
　　“คุณหนูจวินยอดเยี่ยมจริงๆ ทั่วทั้งอาณาจักรกลาง เกรงว่าจะไม่มีหมอคนไหนที่มีความสามารถในการรักษาเช่นนี้” เสวี่ยเอ๋อร์กระซิบเบาๆกับหญิงสาวสวมหน้ากาก
　　แต่หญิงสาวสวมหน้ากากไม่ตอบคำนาง แค่มองจวินอู๋เสียที่กำลังยุ่งอยู่กับการรักษาด้วยความกังวล
　　ชื่อซูหย่านี้ นางเคยได้ยินมาก่อน เป็นชื่ออาจารย์ของจวินอู๋เสียที่สำนักธาราเมฆ จวินอู๋เสียให้ความสำคัญกับอาจารย์ของนางมาก คำพูดของชายคนนั้นต้องทำให้จวินอู๋เสียเป็นกังวลอย่างแน่นอน
　　น้ำที่ถูกย้อมด้วยเลือดถูกเย่ฉายกออกไปอ่างแล้วอ่างเล่า เสวี่ยเอ๋อร์กับหญิงสาวสวมหน้ากากอยากจะช่วย นางจึงเตรียมน้ำร้อนอย่างเงียบๆและคอยเป็นลูกมือให้
　　การรักษาดำเนินไปตลอดทั้งวัน จนกระทั่งจวินอู๋เหยากลับมา จวินอู๋เสียเพิ่งเสร็จสิ้นการรักษาทั้งหมด ตลอดทั้งวันนางไม่ได้ดื่มน้ำเลยสักครั้ง ความกระวนกระวายในใจทำให้นางไม่สามารถหยุดได้แม้แต่วินาทีเดียว
　　“เกิดอะไรขึ้น?” จวินอู๋เหยาเลิกคิ้วมองจวินอู๋เสียที่ยืนอยู่ข้างเตียง ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด ถ้าเขาไม่รู้ว่าเลือดพวกนั้นไม่ใช่ของจวินอู๋เสีย เกรงว่าเขาคงจะโกรธแล้ว
　　จวินอู๋เสียส่ายหน้า เย่ฉารีบเดินมาด้านข้างจวินอู๋เหยาและเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้จวินอู๋เหยาฟัง
　　จวินอู๋เหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย จวินอู๋เสียดูเหมือนเย็นชา แต่หัวใจของนางเห็นคุณค่าของสายสัมพันธ์ของเพื่อนอย่างมาก กับครอบครัวก็เป็นเช่นนี้ กับอาจารย์ของตนก็เช่นเดียวกัน
　　จวินอู๋เหยาเดินไปที่ข้างเตียงทันที และมองไปที่จวินอู๋เสียซึ่งยืนก้มหน้าอยู่ข้างๆ เขาเข้าใจถึงความกังวลและความไม่สบายใจที่อยู่ในใจนาง จึงไม่ได้พูดอะไรออกมา แค่กัดนิ้วของตนและหยดเลือดของเขาลงในปากของชายคนนั้น
　　ความสามารถในการรักษาของจวินอู๋เสียนั้นไม่มีใครเทียบได้ แต่ชายคนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าบาดแผลจะได้รับการรักษาแล้ว แต่เกรงว่ากว่าเขาจะฟื้นก็คงต้องใช้เวลาอีกสองสามวัน จวินอู๋เหยารู้ว่าจวินอู๋เสียไม่สามารถรอนานขนาดนั้นได้
　　เมื่อเห็นการกระทำของจวินอู๋เหยา เย่ฉาที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้