Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2163 ไม่ได้เจอกันนาน (2

　　ศิษย์ของอารามหมาป่าสวรรค์หยุดเดินทันทีและหันกลับมายืนนิ่งอยู่กับที่อย่างเคารพ
　　“เจ้าเป็นศิษย์ของอารามหมาป่าสวรรค์หรือ?” ชายคนนั้นเลิกคิ้วขึ้น ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มสบายๆ สายตาของเขามองไปที่สัญลักษณ์หมาป่าบนหน้าอกของอีกฝ่าย เสื้อผ้านี้เป็นชุดเครื่องแบบมาตรฐานของอารามหมาป่าสวรรค์ และเสื้อผ้าบนร่างของชายคนนั้นก็มีตราหมาป่าเช่นเดียวกัน แต่ของเขาดูหรูหรากว่าเมื่อเทียบกับชุดของเด็กหนุ่ม มองแวบเดียวก็เห็นได้ว่าตำแหน่งของเขาในอารามหมาป่าสวรรค์นั้นไม่ธรรมดา
　　“ขอรับ” เด็กหนุ่มพยักหน้าตอบ
　　ชายคนนั้นมองเด็กหนุ่มด้วยสายตาประเมิน ดูเหมือนเขาจะเกิดความคิดหยอกล้อเด็กหนุ่มขึ้นมา
　　“ในเมื่อเจ้าเป็นศิษย์ของอารามหมาป่าสวรรค์ งั้นทำไมเจ้าถึงไม่ทักทายเมื่อเห็นข้า? ลืมมารยาทไปแล้วรึไง?”
　　ไหล่ของเด็กหนุ่มแข็งทื่อ ดูเหมือนเขาจะตกใจและรีบพูดขึ้นว่า “ศิษย์ไม่กล้า ศิษย์คารวะผู้อาวุโสซู! มันมืดมากขอรับ ศิษย์กำลังรีบจึงไม่ทันเห็นผู้อาวุโส ผู้อาวุโสซูโปรดอย่าถือสาศิษย์เลยขอรับ”
　　เสียงของเด็กหนุ่มใสชัดเจน มีความร้อนรนกระวนกระวายเล็กน้อย ฟังดูไม่เหมือนเสแสร้งแกล้งทำ
　　ซูจิ่งเหยียนเลิกคิ้วขึ้น คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะจำเขาและตำแหน่งของเขาได้ ตอนแรกเขาคิดว่าศิษย์คนนี้ดูไม่คุ้นเอามากๆ จึงเกิดความสงสัยในตัวอีกฝ่าย คิดไม่ถึงว่าเด็กนี่จะรู้ทันทีว่าเขาคือผู้อาวุโสซูแห่งอารามหมาป่าสวรรค์
　　เขาคิดมากไปงั้นหรือ?
　　ซูจิ่งเหยียนขมวดคิ้ว ความสงสัยที่มีต่อเด็กหนุ่มจางหายไปกับคำเรียก “ผู้อาวุโสซู”
　　“เจ้ากำลังจะไปไหน?” ซูจิ่งเหยียนถามโดยที่สีหน้าไม่เปลี่ยน　　“ศิษย์เพิ่งไปห้องน้ำมาขอรับ เลยตามไม่ทันเพื่อนที่เดินลาดตระเวนด้วยกัน ข้ากำลังรีบไปรวมกลุ่มกับพวกเขา……ก็เลยรีบร้อนไปหน่อย ผู้อาวุโสซูโปรดให้อภัยด้วย” เด็กหนุ่มยังคงสั่นเทาราวกับกำลังหวาดกลัว
　　ซูจิ่งเหยียนเงียบไปครู่หนึ่งและไม่พบอะไรผิดปกติ ในภารกิจนี้ อารามหมาป่าสวรรค์ได้ส่งกองกำลังมาทั้งหมด 1,500 คน ด้วยจำนวนที่มากมายขนาดนี้ แม้แต่เขาก็ไม่สามารถจำทุกคนได้ แต่เนื่องจากเขารู้สึกว่าการกระทำของเด็กหนุ่มค่อนข้างแปลก จึงได้หยุดเขาไว้และทำการสอบถาม แต่ก็ไม่ได้อะไรจากเขาเลย novel-lucky
　　บางทีเขาคงคิดมากไปเอง ตอนนี้ภูเขาฝูเหยาถูกเฝ้าระวังอย่างเข้มงวด และมีการเตรียมพร้อมในการสร้างกับดักที่ไม่อาจหลบหนีได้สำหรับคนผู้นั้น คนธรรมดาจะแอบเข้ามาที่นี่โดยไม่มีใครพบได้อย่างไร? ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าบางคนอาจจะปลอมตัวได้ แต่ก็ไม่สามารถซ่อนอายุตัวเองได้ เด็กหนุ่มคนนี้ตัวเล็กและแขนขาผอมบาง ผิวหนังไม่มีร่องรอยของความแก่ชรา และเสียงของเขาก็ใสเหมือนเด็ก มันไม่ใช่สิ่งที่จะเลียนแบบได้แม้ว่าจะอยากทำก็ตาม
　　เมื่อคิดเช่นนั้น ซูจิ่งเหยียนก็โบกมือไล่และพูดอย่างไม่สนใจว่า “ไปเถอะ”
　　เด็กหนุ่มรีบพยักหน้าและหันหลังจากไปด้วยสีหน้าดีใจ
　　ซูจิ่งเหยียนมองดูแผ่นหลังเล็กๆของเด็กหนุ่ม แล้วอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลกในความขี้ระแวงของตัวเอง เขาหันหลังและเดินไปทางจุดหมายเดิมที่ตั้งใจไว้
　　แต่……
　　เขายังเดินไปไม่ถึง 5 ก้าว มีดอันเย็นเยียบก็จ่อเข้ามาที่ลำคอของเขา
　　“อย่าส่งเสียง ไม่งั้นข้ารับรองไม่ได้ว่าจะไม่เฉือนคอหอยเจ้า” เสียงแหบต่ำของชายคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของซูจิ่งเหยียน ชายคนนั้นเข้ามาอย่างกะทันหัน ซูจิ่งเหยียนไม่มีแม้แต่โอกาสป้องกันตัวเองด้วยซ้ำ แขนของเขาถูกชายคนนั้นบิดไปด้านหลัง เขาไม่สามารถขยับได้เหงื่อเย็นๆหยดลงมาที่หน้าผากของซูจิ่งเหยียนอย่างไร้เสียง
　　เขาประมาทเกินไป!