Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2193 ถ้าเจ้าอยากสู้ ข้าก็จะสู้ด้วย (7

　　การต่อสู้ยังคงดำเนินไปอย่างดุเดือด เลือดไหลนองราวแม่น้ำ แม้แต่ชายชราตัวเล็กก็ยังเต็มไปด้วยบาดแผล ตอนนี้เขาไม่มีวงแหวนวิญญาณ และยังถูกพลังตีกลับทำให้ไม่สามารถปล่อยพลังออกมาได้อย่างเต็มที่
　　แต่ละวินาทีค่อยๆผ่านไป แม้ว่าผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองจะได้รับบาดเจ็บกันไปบ้าง แต่ก็ไม่มากนัก พวกจวินอู๋เสียจึงต้องต่อสู้กันยากลำบาก
　　“เจ้าหนู นี่หรือที่เจ้าบอกว่าตาต่อตา ฟันต่อฟัน เลือดต้องชดใช้ด้วยเลือด? ฮ่าๆๆ! ตลกเป็นบ้า!” ปาเฮ่อเตะจวินอู๋เสียกลางอากาศและมองนางตกลงกระแทกพื้นอย่างแรง เลือดไหลออกมาจากใต้หน้ากาก ปาเฮ่อหัวเราะอย่างบ้าคลั่งยิ่งขึ้นไปอีก
　　ถ้าไม่ใช่เพราะชุดเกราะแปลกๆของจวินอู๋เสีย ปาเฮ่อมั่นใจว่าจะฆ่านางได้ในชั่วพริบตา แต่ถึงอย่างนั้นมันก็แค่ใช้เวลาเพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อยผลลัพธ์ก็ยังไม่เปลี่ยนอยู่ดี!
　　จวินอู๋เสียยันตัวเองขึ้นจากพื้น ชุดเกราะภูติไม้บนร่างนางแตกออกเผยให้เห็นผิวหนังที่เต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย ร่างกายของนางชุ่มไปด้วยเลือด แต่ในดวงตาเย็นชาคู่นั้นไม่มีความกลัวเลยสักนิด สายตาจ้องไปที่ปาเฮ่ออย่างแน่วแน่ไม่หวั่นไหว
　　“ทำไม? ยังไม่ยอมแพ้หรือ? อย่ามาพูดว่าเจ้ายังไม่บรรลุขั้นพลังวิญญาณสีทอง ต่อให้เจ้าอยู่ในขั้นพลังวิญญาณสีทอง ในสายตาข้า เจ้าก็แค่มดปลวกตัวหนึ่งที่จะขยี้เมื่อไรก็ได้” ปาเฮ่อเย้ยหยัน
　　จวินอู๋เสียหยิบขวดยาออกมาและเทยาใส่ปาก ตอนที่ยกมือขึ้น หางตาของนางก็ชำเลืองไปทางเศษซากหินที่กระจายเกลื่อนอยู่บนพื้น เปลวไฟบนพื้นยังไม่ดับ อุณหภูมิในจัตุรัสยังคงเพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องจนถึงขั้นที่ทำให้คนรู้สึกไม่สบายอย่างมาก
　　ดวงตาของนางทอประกายเย็นเยียบ นางลุกขึ้นยืนทันที ร่างกายโงนเงนเล็กน้อย แต่นางใช้ดาบแสงในมือพยุงร่างเอาไว้
　　เกือบแล้ว ทนอีกแค่พักเดียวเท่านั้น!
　　อีกแค่นิดเดียว!
　　ปาเฮ่อยิ้มเยาะขณะมองจวินอู๋เสีย ในสายตาเขา ความดื้อรั้นของจวินอู๋เสียนั้นไร้สาระมาก รู้ทั้งรู้ว่าสู้ไม่ได้ รู้ว่าเป็นการมาตายแน่ๆ แต่ก็ยังดื้อด้านไม่ยอมถอย
　　มีคนโง่เช่นนี้อยู่ในโลกด้วย! ไอลีนโนเวล
　　“เจ้าหนู เจ้านี่มันโง่จนเกินเยียวยาจริงๆ ซูหย่ามีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว ข้าจะบอกเจ้าให้นะ ต่อให้ข้าไม่ฆ่านางวันนี้ อาการบาดเจ็บของนางก็ทำให้นางอยู่ได้ไม่เกินสามวัน โอ้……ข้าเกือบลืมไปเลย เช้าวันนี้ข้าสั่งให้คนเอาบางอย่างให้นาง อย่าว่าแต่สามวันเลย คืนนี้จะรอดรึเปล่าก็ไม่รู้ โยนชีวิตตัวเองทิ้งเพื่อคนที่กำลังจะตาย เจ้านี่ตลกชะมัด” ปาเฮ่อหัวเราะอย่างใจร้าย เขารู้ว่าจวินอู๋เสียกับชายชราตัวเล็กยอมตายเพื่อช่วยซูหย่า จึงได้เปิดเผยความจริงอันเลือดเย็นแก่จวินอู๋เสีย　　พวกเขากำลังช่วยคนที่ใกล้จะตาย
　　เรื่องโหดร้ายนี้ทำให้ปาเฮ่อมีความสุขอย่างมาก เขาสะใจที่ได้เห็นแววตาเจ็บปวดของพวกจวินอู๋เสีย
　　แต่แววตาของจวินอู๋เสียไม่เปลี่ยนเลยสักนิด มีเพียงเจตนาฆ่าของนางเท่านั้นที่ไม่ลดลงเลย
　　“นางคืออาจารย์ของข้า”
　　ต่อให้เป็นคนที่กำลังจะตาย ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ นางก็จะช่วย!
　　ดวงตาของปาเฮ่อเปลี่ยนเป็นเย็นชา มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มดูถูกเหยียดหยาม
　　“ศิษย์อาจารย์ช่างผูกพันลึกซึ้ง เช่นนั้นข้าก็จะช่วยสงเคราะห์ให้เจ้าไปรอต้อนรับอาจารย์เจ้าในยมโลก!” ปาเฮ่อยกมือขึ้น จวินอู๋เสียเป็นลูกธนูที่หมดกำลังแล้ว ไม่มีทางที่นางจะสกัดกั้นการโจมตีนี้ได้
　　ขณะที่ปาเฮ่อกำลังจะโจมตีนั้นเอง ทันใดนั้นก็มีเสียงดังกึกก้องมาจากทางเข้าจัตุรัส! 　　เขาหันไปมองและเห็นกลุ่มคนกรูกันเข้ามาในจัตุรัส!