Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2245 สู้ให้ถึงที่สุด (12

　　จวินอู๋เสียไม่ได้รับคำตอบใดๆ และไม่มีวันจะได้คำตอบ เมื่อหญิงสาวคนนั้นพูดคำสุดท้าย ประกายในดวงตาของนางก็หายไป มือของนางตกลงบนตัวจวินอู๋เสีย
　　ความตายได้พรากนางไปอย่างเงียบเชียบ
　　นางตายไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไรมากนัก มีเพียงแค่ประโยคเดียวเท่านั้น
　　มีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ว่ายังไงนางก็อยากให้จวินอู๋เสียมีชีวิตอยู่ต่อไป!
　　“สมควรตาย พวกขยะน่ารำคาญ ขัดหูขัดตาจริงๆ” ลั่วชิงเฉิงหรี่ตามองคนตายด้วยสายตารังเกียจ
　　จวินอู๋เสียหลุบตาลง ในแววตามีความเย็นยะเยือกที่คาดไม่ถึง ผู้หญิงที่ไม่ยอมเปิดเผยตัวตนคนนี้ได้ช่วยนางไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า
　　“ลั่วชิงเฉิง”
　　จวินอู๋เสียพูดขึ้นอย่างช้าๆ เสียงของนางไม่ดัง แต่ลั่วชิงเฉิงก็ยังได้ยิน
　　ลั่วชิงเฉิงขมวดคิ้ว
　　“วันนี้ถ้าข้ารอดชีวิตไปได้ วันหน้าข้าจะแล่เนื้อถอดกระดูกเจ้าแก้แค้นเรื่องในวันนี้อย่างแน่นอน” จวินอู๋เสียเงยหน้าขึ้น ดวงตาเย็นชาดูสงบนิ่งเป็นพิเศษ
　　“วันนี้ถ้าเจ้าฆ่าข้าไม่ได้ วันหน้าจะเป็นข้าที่ฆ่าเจ้า”
　　ดวงตาคู่นั้นเย็นยะเยือกจนไม่สามารถบรรยายได้ ทำให้ลั่วชิงเฉิงตกตะลึงไปชั่วขณะ
　　แต่หลังจากนั้นไม่นาน ริมฝีปากของลั่วชิงเฉิงก็กระตุกเล็กน้อย นางมองไปที่จวินอู๋เสียอย่างขบขัน
　　“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? เจ้าจะรอดไปได้ยังไง? อีกเดี๋ยวเจ้าก็ตายแล้ว น่าเสียดายนะ แต่ข้าไม่สนใจจะเสียเวลากับขยะไร้ค่าอย่างเจ้า ไม่งั้นข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสคำพูดของตัวเองว่าการแล่เนื้อถอดกระดูกเนี่ยมันรู้สึกยังไง”
　　ขณะที่เย้ยหยัน ลั่วชิงเฉิงก็ร่อนลงมาบนพื้นด้วยแหวนวิญญาณอย่างช้าๆ นางยกมือขึ้นข้างหนึ่งและแบมือออก แหวนวิญญาณลอยกลับขึ้นไปบนฝ่ามือของนาง หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่งและมองไปที่จวินอู๋เสียซึ่งอยู่ในสภาพย่ำแย่จนเกินทน
　　“คราวนี้เจ้าไม่โชคดีรอดไปได้อีกแน่ เจ้าควรดีใจนะที่ข้ารังเกียจการทรมานคนอ่อนแออย่างเจ้า” ลั่วชิงเฉิงยิ้มเยาะ แหวนวิญญาณในมือนางกลายเป็นลำแสงพุ่งเข้าใส่จวินอู๋เสียทันที!
　　ทันทีที่แหวนวิญญาณของลั่วชิงเฉิงบินออกไป หมอกสีดำก็ไล่ตามลำแสงนั่นและกดแหวนวิญญาณที่พุ่งไปตรงหน้าจวินอู๋เสียลง!
　　ลั่วชิงเฉิงตกใจ นางหันหน้าไปมองยังทิศทางที่หมอกสีดำพุ่งมา
　　ท่ามกลางทะเลเลือด จวินอู๋เหยาก้าวเดินไปบนศพคนตายและมองลั่วชิงเฉิงอย่างเย็นชา ดวงตาคู่นั้นราวกับสามารถแช่แข็งผู้คนได้ในทันที novel-lucky
　　“เย่เจว๋!” ลั่วชิงเฉิงมองจวินอู๋เหยาที่ฆ่าเปิดทางออกมา วงล้อมก่อนหน้านี้ได้กลายเป็นทะเลเลือดไปแล้ว พลังของเขาถูกผนึกอยู่ แล้วเขายังแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร?
　　สายตาเย็นชาของจวินอู๋เหยามองผ่านลั่วชิงเฉิงไปที่จวินอู๋เสีย เมื่อเห็นสภาพของจวินอู๋เสีย หัวใจของเขาก็ปวดร้าวราวกับจะแตกสลาย และถึงกับหยุดหายใจไปชั่วขณะ
　　เด็กน้อยของเขาเคยเจ็บปวดเช่นนี้เมื่อไรกัน?
　　เสี่ยวเสียเอ๋อร์ของเขาไม่ควรเจอกับความโหดร้ายเจ็บปวดเช่นนี้
　　ความโกรธอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนลุกโชนขึ้นในดวงตาของเขา เขากลับมาหายใจอย่างแผ่วเบาพร้อมกับหันหน้าไปมองลั่วชิงเฉิง
　　“เจ้าสมควรตาย”
　　ลั่วชิงเฉิงแข็งทื่อไปทั้งตัว แม้ว่าพลังของนางจะแข็งแกร่งกว่าจวินอู๋เหยาในตอนนี้ที่ถูกผนึกพลังเอาไว้ แต่ไม่รู้ทำไม พอจวินอู๋เหยาจ้องนางด้วยสายตาเช่นนั้น นางก็ตัวสั่นสะท้านราวกับความตายได้ครอบคลุมลงมา