Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2260 ช่วงเวลาหลายปี (3

　　ความสิ้นหวังเข้าครอบคลุมพวกเขาทุกคน พวกเขาไม่สามารถต่อต้านได้ ทำได้เพียงยอมจำนนต่อชะตากรรมและตรากตรำทำงานหนักต่อไปอย่างไม่รู้จบภายใต้แสงแดดอันร้อนระอุที่เหมือนจะระบายน้ำทุกหยดออกจากร่างกายของพวกเขา
　　เด็กหนุ่มคนนั้นห่อไหล่ลงด้วยความเศร้า เขาพยายามปลอบใจตัวเอง แต่ก็เปล่าประโยชน์
　　ริมฝีปากแตก มือด้าน ร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อจากการถูกทรมานภายใต้แสงแดดอย่างต่อเนื่อง
　　ถุงน้ำหนังแกะเก่าๆโทรมๆถูกส่งไปที่ด้านหน้าของเด็กหนุ่มคนนั้น เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่เงียบอยู่ตลอดเวลายื่นถุงน้ำให้เขา เขามองชายหนุ่มอย่างประหม่าก่อนจะกระซิบคำว่า ‘ขอบคุณ’ และรับถุงน้ำมาจิบเล็กน้อย　　ชายหนุ่มคนนั้นถอยกลับไป เขาเปื้อนฝุ่นเต็มตัวเหมือนคนอื่นๆ จึงเห็นหน้าตาของเขาไม่ชัดนัก แต่สายตาของเขาแจ่มชัดมากและโดดเด่นกว่าคนอื่นๆทั้งหมด สายตาของทุกคนไร้แววสิ้นประกายไปแล้ว แต่สายตาของชายหนุ่มคนนั้นยังคงหนักแน่น เด็กหนุ่มจึงอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขาอีกหลายครั้ง
　　ชายหนุ่มคนนี้เข้าร่วมการก่อสร้างพร้อมกับเขา เขาอยู่ที่นี่มาครึ่งเดือนแล้ว แต่ไม่เคยพูดอะไรเลย เขาทำงานอย่างเงียบๆและเอาจริงเอาจัง ทำให้เขาโดนแส้ฟาดน้อยกว่าคนอื่น บางครั้งเขาก็จะช่วยเพื่อนที่อ่อนแอกว่าเช่นเด็กหนุ่มคนนี้ เขาคอยดูแลคนอื่นๆ แต่ไม่ค่อยพูดเลย
　　“พี่ชาย ขอบคุณนะ” เด็กหนุ่มคนนั้นขอบคุณเขาอีกครั้งหลังจากดื่มน้ำและส่งถุงน้ำคืนให้เขา ชายหนุ่มแค่พยักหน้าโดยไม่พูดอะไร ไอลีนโนเวล
　　อีกด้านหนึ่ง พวกผู้คุมเริ่มเร่งพวกเขา ไม่ถึงสิบนาทีทุกคนก็กลับไปทำงานหนักอีกครั้ง　　พวกเขาทำงานหนักตั้งแต่เที่ยงจนดึก และในที่สุดก็ได้ลากร่างกายที่อ่อนล้ากลับไปพักผ่อน
　　เด็กหนุ่มคนนั้นตื่นขึ้นมากลางดึกและเดินออกไปฉี่อย่างมึนๆ แต่แล้วเขาก็เห็นเงาร่างสูงปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของวิหาร เขาสะดุ้งเล็กน้อยและหรี่ตามอง ร่างที่อยู่ภายใต้แสงจันทร์หันกลับมา เขาตกใจมากจนยืนแข็งทื่ออยู่กับที่
　　“พี่……พี่ชาย……” เด็กหนุ่มคนนั้นมองชายหนุ่มที่เดินออกจากวิหารด้วยความประหลาดใจ นั่นคือพี่ชายที่ให้น้ำเขาวันนี้
　　ชายหนุ่มคนนั้นเห็นเด็กหนุ่มเช่นกัน คิ้วของเขาจึงขมวดเล็กน้อย
　　หลังจากยืนงงอยู่ครู่หนึ่ง เด็กหนุ่มก็ได้สติ เขาหลบตาโดยไม่ได้ตั้งใจ มือและเท้าแข็งทื่อขณะที่เดินไปยังขอบด้านนอกวิหาร
　　“ข้าคงง่วงไปหน่อย ใครจะออกมาในเวลาแบบนี้” เด็กหนุ่มพึมพำ ไม่รู้ว่าเขากำลังพูดกับตัวเองหรือชายหนุ่มคนนั้น　　เจตนาฆ่าในแววตาของชายหนุ่มหายไปทันที เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนที่ร่างสูงของเขาจะหายไปอย่างเงียบเชียบท่ามกลางความมืดยามค่ำคืนโดยไร้ร่องรอยใดๆ
　　หลังจากชายหนุ่มคนนั้นจากไป เด็กหนุ่มก็หายจากอาการมึนงง เขากลืนน้ำลายและมองไปยังจุดที่ชายหนุ่มเคยยืนอยู่เมื่อครู่ แล้วตบหน้าอกตัวเองอย่างประหม่า
　　ในดินแดนที่ลำบากยากเข็ญเช่นนี้ ถ้าชายหนุ่มคนนั้นหนีไปได้ ก็เป็นการหลุดพ้นแล้ว เด็กหนุ่มตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เปิดเผยสิ่งที่เขาเห็นในคืนนี้ให้ใครรู้ พวกเขาพบกันแค่แปบเดียวเท่านั้น เขาจะถือว่ามันเป็นความฝัน และจะปล่อยให้มันหายไปในความทรงจำของเขา
　　ความมืดครอบคลุมดินแดนทั้งหมด ในถิ่นทุรกันดารที่รกร้าง เงาดำได้เคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วราวสายลม จากถิ่นทุรกันดารสู่ป่าเขาด้านข้าง เงาดำกลืนเข้ากับความมืดขณะที่กระโดดไปข้างหน้าอีกหลายครั้ง ไม่นานก็เข้ามาใกล้กับบริเวณน้ำพุบนภูเขา หลังจากมองไปรอบๆเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามเขามา เขาก็เดินผ่านน้ำตกเล็กๆ และหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย