Goblin Kingdom - ตอนที่ 19

[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 12

[คลาส] ดยุค, ราชันของกลุ่ม

[ทักษะ] <<บัญชาการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->> <<โลภะที่ไม่สิ้นสุด>><< การจ้องมองจากปีศาจ >> <<การเชื่อมต่อจิตวิญญาณ>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>><<การเต้นรำแห่งความตาย>><< ดวงตาของงูสีชาด >><<นักรบคลั่ง>>

[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย

[คุณลักษณะ] ความมืด, ความตาย

[สัตว์เลี้ยง] โคโบล (เลเวล 9)

[สถานะผิดปกติ] เสน่ห์ของนักบุญ

◇◆◇

หลังจากไปถึงที่หมาย มันเป็นถ้ำที่มีทางเข้าเป็นรอยแตกขนาดยักษ์ แต่

“กิ กิกิ ”

มีก็อบลินจำนวนมากอยู่หน้าปากทางเข้า ผมสงสัยว่าพวกเขาต้องการจะต่อต้าน?

“กิกูว กิกิ” ผมเรียกพวกเขามาก่อนจะสั่งว่า

“เข้าไปและเอาหัวหน้าของพวกเขาออกมา”

“รับทราบ”

ผมเลือกก็อบลินอีก 8 ตัวให้เข้าไปพร้อมกัน

ส่วนที่เหลือจะไปลาดตระเวนกับผม ขณะรอให้พวกเขาออกมา

จริงๆผมสามารถเข้าไปข้างในเองได้ แต่ผมเลือกที่จะไม่ทำ เพราะทางเข้าของมัน…แคบเกินไป

ในความเป็นจริงขนาดของปากทางเข้ามันพอๆกับขนาดก็อบลินแรร์ แต่ดยุคก็อบลินอย่างผมมีขนาดใหญ่เกินไป ดังนั้นผมจึงส่งพวกเขาเข้าไปแทน

นอกจากนี้ยังไม่มีเรื่องที่ต้องกังวล เพราะกิกิมีทักษะ << ผู้ฝึกสัตว์ >>

ถ้ำที่แคบจะทำให้เขาใช้สกิลได้อย่างเต็มที่

ด้วยเหตุนี้ผมจึงรออยู่ด้านนอก จนในที่สุดข้างในก็มีเสียงดังออกมา

“พวกเขามาแล้ว” ก็อบลินอาวุโสพึมพำ

จากคำพูดของเขา ผมหันกลับไปเจอก็อบลินแรร์ตัวหนึ่งที่อยู่ระหว่างกิกูวกับกิกิ

“คุกเข่า!” กิกิบังคับให้ก็อบลินตัวนั้น

“เจ้าเป็นหัวหน้าของกลุ่มนี้?” ผมถามขณะมองลงมา

ก็อบลินแรร์ด้านหน้าดูเหมือนจะบาดเจ็บอย่างรุนแรง

“ตอบคำถามของราชัน!” กิกูวข่มขู่

“ใช่ ข้าเป็นหัวหน้าของกลุ่มนี้” เขากล่าวอย่างภาคภูมิใจเมื่อมองมาที่ผม ร่องรอยความแน่วแน่ปรากฏชัดในดวงตาของเขา

แม้ว่าจะเพียงเล็กน้อยแต่ผมก็เห็นถึงความน่าสนใจในก็อบลินตัวนี้ แต่ถ้าจะตัดปัญหาในอนาคต…ผมแค่ต้องฆ่าเขาซะ

“ก็อบลินพวกนี้มีนิสัยยังไง?” ผมถาม

“ก็อบลินเหล่านี้เป็นมิตร ซึ่งพวกเรารู้จักกันมานานแล้ว พวกเขาอ่อนโยน รักพวกพ้องและเข้มแข็ง “ก็อบลินอาวุโสพูด

หรือก็คือก็อบลินอาวุโสไม่ต้องการให้ผมฆ่าก็อบลินพวกนี้

“ก็อบลินพวกนี้ ข้าจะไว้ชีวิต” ผมพูดต่อ

“ใช่แล้ว นั่นแหละ!” ก็อบลินอาวุโสตอบกลับด้วยความดีใจ

ผมเหลือบมองก็อบลินแรร์อีกครั้งหนึ่งแล้วพูดว่า

“ส่วนเจ้าจงรับใช้ข้าซะ”

ไม่ต้องใช้คำที่ไม่จำเป็น นี่เป็นคำพูดที่จะตัดสินชีวิตของมัน

“เจ้าจะไม่ฆ่าพวกก็อบลินของข้า” ก็อบลินตัวนั้นต่อรอง

โดยไม่ลังเลใดๆผมพยักหน้า …หัวของมันยังก้มต่ำอยู่กับพื้น

“ข้าจะหาอาหารและที่พักให้” ผมพูด

ผมเอาอาหารที่เตรียมมากับที่พึ่งล่าตามทางให้พวกเขา

“และข้าก็จะให้ชื่อ”

“ชื่อของเจ้านับตั้งแต่วันนี้ไปคือ กิโก ออกจากถ้ำนี้และมายังหมู่บ้านของข้าซะ “แต่ในขณะนั้นกิโกก็พูดขึ้นว่า

“ราชัน ได้โปรดรอสักครู่ “กิโกกล่าวอย่างรวดเร็ว

ผมหันกลับไป จากนั้นกิโกก็เริ่มเล่าความอันตรายของป่าแห่งนี้ เห็นได้ชัดว่ามีมอนสเตอร์ที่น่ากลัวอาศัยอยู่ในป่า

ตามคำบอกเล่า พวกมันถูกเรียกว่า “เกรย์วูล์ฟ” มันมีชื่อเสียงในฐานะนักล่าของป่า

อาหารในแต่ละมื้อของพวกเกรย์วูล์ฟมากพอที่จะเลี้ยงก็อบลินได้ทั้งกอง บางครั้งมันกินแม้กระทั่งพวกเดียวกันเอง

ถ้าเจ้าเกรย์วูล์ฟนั่นยังอยู่เราอาจจะไม่สามารถกลับไปที่หมู่บ้านได้อย่างปลอดภัย อาหารที่เรามีอยู่ก็เหลืออีกไม่มากแล้ว

ผมต้องทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับมอนสเตอร์พวกนี้

“หรือข้าต้องฆ่ามันซะ?”

ผมได้สั่งให้กิโกจัดกลุ่มพวกก็อบลินที่สามารถต่อสู้ได้ ในเวลาเดียวกันผมได้สั่งกิกูวและกิกิให้เฝ้าระวัง

หลังจากขบคิดสักพัก ก่อนจะตัดสินใจที่จะแบ่งออกเป็นสี่กลุ่ม

กิโกจะเป็นผู้นำหน่วยหลัก เขาเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดสำหรับงานนี้ ผมตัดสินใจให้เขาทำหน้าที่ปกป้องกลุ่มที่ไม่สามารถสู้ได้ ในขณะอพยพกลับไปยังหมู่บ้าน

กลุ่มคุ้มกันกลุ่มหลักคือกลุ่มของกิกูว เขาจะช่วยปกป้องทางปีกข้างของขบวน เพราะกิกูวถนัดในการโจมตีระยะไกล ขว้างหรือปาก้อนหิน

หากพวกเกรย์วูล์ฟโจมตี ทีมของกิกูวจะถ่วงเวลาไว้ ในขณะที่หน่วยหลักหนีไปข้างหน้า

กลุ่มที่สาม กลุ่มของกิกิและพวกสัตว์เลี้ยง (หมูป่าสามตัวและสุนัขป่า)

จมูกของเกรย์วูล์ฟนั้นดีเยี่ยม พวกมันจะสามารถตรวจจับศัตรูได้จากระยะไกล

…และทีมสุดท้าย การหยุดเกรย์วูล์ฟจะเป็นหน้าที่ของผม

ด้วยกลยุทธ์ที่ได้ตัดสินใจไว้ข้างต้น ผมได้แจกแจงหน้าที่ก็อบลินแต่ละตัว หลังจากนั้นผมสั่งให้ทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับการออกเดินทาง

◆◇◆

กิโกแนะนำสถานที่รอบๆก่อนจะออกจากถ้ำ

ไม่เหมือนมนุษย์ ก็อบลินไม่มีทรัพย์สินมีค่า พวกเราจึงสามารถออกเดินทางได้อย่างรวดเร็ว

คนที่นำอยู่คือกิกิ หมูป่าสามตัวและสุนัขป่าของเขามีหน้าที่นำทาง โดยใช้จมูกเพื่อตรวจสอบว่าเส้นทางนั้นปลอดภัยหรือไม่ กิกูวมีหน้าที่การปกป้องปีกข้างและหาอาหารไปพร้อมกัน กิกูวค่อนข้างซื่อสัตย์ ผมจึงสั่งให้เขาทำหน้าที่นี้เพื่อจะแน่ใจว่าอาหารจะแจกจ่ายไปถึงหน่วยหลัก

สำหรับผมแล้ว ผมกำลังเดินอยู่ด้านหลังและตั้งใจตรวจสอบสภาพแวดล้อมอย่างเต็มที่

มีก็อบลินเพียง 5 ตัวข้างๆผม ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดก็อบลินเหล่านี้อาจต้องเสียสละเพื่อขัดขวางพวกเกรย์วูล์ฟ

ผ่านไปสักพัก กิกิก็มารายงานกับผม …เห็นได้ชัดว่าพวกสัตว์ไม่เดินต่อ

— พวกมันกำลังจะมา?

“กิกูวรีบพาหน่วยหลักทั้งหมดไป!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ พวกก็อบลินเริ่มแสดงท่าทีตกใจ

ถ้าการคาดการณ์ของผมถูกต้องละก็

“Uwooooo!”

เสียงหอนของหมาป่าดังขึ้นมาจากด้านหลัง