God of Fishing - ตอนที่ 174

Chapter 174: เพื่อนผู้หญิง

สถาบันอันธพาลได้กลับมามีชื่อเสียงอีกครั้งและมีผู้คนมากมายไปที่โรงเรียนเพื่อถามว่าลูก ๆ ของพวกเขาสามารถเข้าเรียนได้หรือไม่ น่าเสียดายที่เสี่ยวฉานบอกพวกเขาว่ามีเพียงอัจฉริยะที่เป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่และมีสัตว์วิญญาณแปลกใหม่เท่านั้นที่จะได้รับการยอมรับ

ในตอนนี้หานเฟยค่อนข้างหมดหวัง เขาคิดว่าแหล่งที่มาของความสุขของเซียเสี่ยวจานและคนอื่น ๆ คือเงินเขาจึงพาพวกเขาไปที่ปลามังกรเพื่อรับเงิน

พวกเขาแต่ละคนมีไข่มกคณภาพปานกลางมากกว่าแปดพันเม็ดและพวกเขาต่างก็พากันไปช้อปปิ้งที่หอคอยหลิงหลง

หานเฟยไม่ต้องการซื้อของในหอคอยหลิงหลง มันแพงเกินไป แต่อีกสี่คนต้องการ! เมื่อเห็นเซียเสี่ยวจ้านกําลังจะไปซื้อเสื้อผ้าที่นั่นหานเฟยก็พูดทันทีว่า “ซื้อผ้านะ แค่ซื้อผ้า”

เซียเสี่ยวจานเอียงศีรษะของเธอ “หานเฟยคุณทําเสื้อผ้าได้ไหม”

หานเฟยพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ “ใช่เสื้อผ้าที่ฉันทําจะดีกว่าที่คุณซื้อแน่นอนและประหยัดเงินด้วย”

ดวงตาของเซียเสี่ยวจานสว่างขึ้น “จริงหรอ”

ก่อนที่หานเฟยจะตอบเซียเสี่ยวจานก็พูดกับผู้ช่วยของร้านว่า “เอาผ้าดีๆของคุณมาเลย”

ผู้ที่นําผ้าออกมายังคงเป็นหญิงสาวที่สวยงามคนนั้น ยู่หลิง เธอมองไปที่พวกเขาและพูดว่า “ขอแสดงความยินดีกับการชนะ 100 ครั้งของคุณ วันนี้คุณสามารถรับส่วนลด 10% ที่หอคอยหลิงหลง”

เซียเสี่ยวจานกล่าวว่า“เราต้องการผ้า”

ยู่หลิงโบกมือให้พวกเขาที่กําลังจากไป ยู่หลิงกล่าวว่า “น้องชายหานเฟยคุณขายงานออกแบบให้เราอีกได้ไหมฉันสามารถจ่ายไข่มุกคุณภาพระดับกลาง 200,000 เม็ดให้คุณได้นะ”

“ว้าว!”

จางซวนฟยูทิ้งเหรียญในมือด้วยความตกใจ

เลอเหรินกวงก็ชะงักเช่นกัน

เด็กหญิงทั้งสองตกตะลึง ไข่มุกคุณภาพระดับกลาง 200,000 เม็ด? ถ้าเฒ่าไปอยู่ที่นี่เขาจะบังคับให้หานเฟยตกลงแน่นอน!

หานเฟยหันมาสบตา “คุณต้องการให้เราเป็นพรีเซนเตอร์ให้หรอ อย่าแม้แต่จะคิด”

ยู่หลิงดูสับสน “พรีเซนเตอร์? คํานี้แปลกใหม่”

“ฉันจะไม่ขายงานออกแบบของฉัน ฉันไม่อยากให้ทุกคนใส่เสื้อผ้าแบบเดียวกับเราตามท้องถนนไม่อย่างนั้นเราจะเน้นความเป็นเอกลักษณ์ของเราได้อย่างไร”

ยู่หลิง: “???”

เซียเสี่ยวจานรีบเห็นด้วยทันที “ใช่มีเพียงเราเท่านั้นที่ใส่เสื้อผ้าเหล่านี้ได้”

เลอเหรินกวงกล่าวเพิ่มเติมว่า “ใช่ๆ เราก็มีเงินนะ”

ยู่หลิงถอนหายใจเล็กน้อย เสื้อผ้าที่สวยงามเหล่านี้จะสูญเปล่าไปกับเด็กๆเหล่านี้ และเธอรู้สึกประหลาดใจจริงๆที่ปลามังกรที่เพิ่งมา แก๊งนี้ที่มาจากหมู่บ้านมีเงินจํานวนมาก

ในหนึ่งเดือนร้านอาหารหม้อไฟปลามังกรและไพ่ปลามังกรเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางทั่วเมืองทะเลครามและพวกเขาได้รับเงินเป็นจํานวนมาก ว่ากันว่าพวกเขาได้รับไข่มุกคุณภาพระดับกลางอย่างน้อย 400,000 เม็ดในหนึ่งเดือนความสามารถในการทําเงินของพวกเขาช่างน่าตกใจ

ยู่หลิงยิ้ม “ถ้าคุณต้องการหาพันธมิตรทางธุรกิจในอนาคตละก็ หอคอยหลิงหลงเรายินดีที่จะร่วมมือกับคุณนะ”

เซียเสี่ยวจานและคนอื่น ๆ เบิกตากว้าง ว้าวร่วมมือกับหอคอยหลิงหลงงั้นหรอ!

จางซวนหยูกลืนน้ำลายอุตสาหกรรมเครื่องนุ่งห่มทํากําไรได้จริงหรอเนี่ย? จะสายเกินไปไหมนะที่จะเปลี่ยนอาชีพ

หานเฟยโบกมือ “ไม่ธุรกิจของเรามีขนาดเล็กเกินไปและไม่สามารถเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ได้ ยังไงก็ตามหอคอยหลิงหลงมีอาวุธวิเศษอะไรขายมัย?”

ดวงตาของยู่หลิงสว่างขึ้น “มีแน่นอน อาวุธวิเศษอยู่ที่ชั้นห้า คุณอยากดูไหม”

จางซวนหยูพยักหน้า “จริงสิ ฉันยังไม่เห็นอาวุธวิเศษเลย”

เลอเหรินกวงเห็นด้วย “ใช่ๆ พวกมันเท่าไหร่หรอ”

ยู่หลังแจ้งว่า “โดยทั่วไปราคาจะอยู่ระหว่าง 50,000 ถึง 100,000 อาวุธวิเศษคุณภาพเยี่ยมอาจมีราคาสูงถึง200,000 ไข่มุกคุณภาพระดับกลาง”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้พวกเขาทั้งหมดก็อ้าปากค้าง แพงไปมั้ยเนี่ย? แม้ว่าพวกเขาพึ่งจะได้รับเงินก้อนใหญ่มาจากปลามังกรแต่พวกเขาก็สามารถซื้อได้เพียงไม่กี่อย่างเท่านั้น

ลู่เสี่ยวไปดูสับสน “ฉันจําได้ว่าอาวุธวิญญาณราคา 100,000 ไข่มุกคุณภาพระดับกลางในครั้งที่แล้ว”

“ครั้งล่าสุดคือการแลกเปลี่ยน ฉันเสนอราคาที่ต่ําเป็นพิเศษให้กับหานเฟยเพราะฉันต้องการที่จะร่วมมือกับ เขาโดยปกติอาวุธวิญญาณจะมีราคาอย่างน้อย 200,000 มุกคุณภาพระดับกลางและหลายล้านไข่มุกในบางครั้ง”

หานเฟยยิ้ม มันมีทางได้กําไรจริงๆ! เขารู้สึกว่าเขาสามารถเปิดร้านช่างตีเหล็กปลามังกรได้ในอนาคตซึ่งเขาอาจจะได้รับเงินมหาศาล

บนชั้นห้าของหอคอยหลิงหลง

ทุกคนแทบจะน้ำลายไหลกับอาวุธที่แวววาว หานเฟยชอบธนู แต่เมื่อเขาพบว่าราคาอยู่ที่ 720,000 ไข่มุกคุณภาพระดับกลางเขาก็ยอมแพ้ทันที นี่มันแพงเกินไป! เขาไม่สามารถจ่ายได้ในตอนนี้

ยู่หลิงปล่อยให้พวกเขาดูสักสองสามนาทีก่อนจะถามว่า “มีสินค้าอะไรที่คุณอยากซื้อไหม?”

ทุกคนมองไปที่หานเฟยและเขาจึงถามว่า “ของพวกนี้ทํามาจากอะไรหรอ?”

ยู่หลิงชี้ไปที่คันธนูตรงหน้าหานเฟย “นี่หลอมมาจากทองคําสีม่วง แต่สิ่งที่สําคัญไม่ใช่ทองค่าสีม่วงแต่เป็นฝีมือในแง่ของการทําอาวุธ ถ้าทองคําสีม่วงเพียงอย่างเดียวธนูนี้จะมีค่าน้อยกว่าไข่มุกคุณภาพปานกลาง 300,000 เม็ด”

หานเฟยตกใจ ค่าวัสดุแพงขนาดนี้เลยเหรอ? ทันใดนั้นการแสดงออกที่น่าอับอายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาเมื่อเขาอยู่ในประตูแห่งหนึ่งของปลาดาวหกเหลี่ยมดูเหมือนว่าเขาจะได้เห็นวัสดุชนิดนี้มาก่อน ตอนนั้นเขาคิดว่ามันเป็นอัญมณีสีม่วงอะไรสักอย่าง ปรากฏว่ามันคือทองคําสีม่วง

ใบหน้าของหานเฟยซีดลง “ฉันไม่สามารถจ่ายได้หรอก…ว่าแต่เซียเสียวจ้านคุณเลือกผ้าของคุณแล้วหรือยัง”

เซียเสี่ยวจานยอมแพ้ทันทีที่เธอเห็นราคา เธอพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “นายไม่ได้เลือกผ้าเหรอ? ยังไงก็ตามฉันอยากได้ชุดสีแดงชุดสีขาวและชุดสีเขียว…”

หานเฟยขมวดคิ้ว “ทําไมคุณไม่บอกว่าคุณต้องการสีทั้งเลยหมดล่ะ”

เซียเสี่ยวจานกระพริบตาที่หานเฟยและถามอย่างอ่อนหวาน “ได้งั้นหรอ”

หานเฟยกุมศีรษะ ” แล้วแต่”

ลู่เสี่ยวไปกล่าวว่า “ฉันอยากได้ชุดสีขาวอย่างมากก็มีสีอื่นๆอีกสองสามสี

เลอเหรินกวงพูดอย่างมีความสุข “ฉันต้องการ…”

หานเฟยขัดจังหวะเขาอย่างรวดเร็ว “ไม่คณไม่ต้องการ!”

เลอเหรินกวง: “???”

วันต่อมาหานเฟยวิ่งออกจากถ้ําที่ถูกปิดโดยถือเสื้อผ้ากองโต

หานเฟยเหนื่อยเล็กน้อย จู่ๆฉันมีลูกสาวสองคน..หรือคนรักสองคนหรอ? ฉันต้องซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ ที่คาดผมสวยกิ๊บติดผมสวย ๆ และเครื่องประดับสวยๆงั้นหรอ? อย่างไรก็ตามสิ่งเหล่านี้ทําได้ง่ายๆที่นี่มีอัญมณีทุกชนิดและเหล็กดําก็ไม่แพงแต่ทองคําสีม่วงมีราคาแพงมากหานเฟยซื้อทองคําสีม่วงขนาดครึ่งหนึ่งของกําปั้นเท่านั้นซึ่งราคาคือไข่มุกคุณภาพปานกลาง 30,000 เม็ด

เพื่อที่จะไม่ถูกรบกวนโดยเซียเสี่ยวจานที่มักจะชอบแอบลอบโจมตีเขา หานเฟยจึงปิดผนึกถ้ําไว้เป็นพิเศษ

แน่นอนว่าเขาไม่ได้ทําแค่เสื้อผ้าเท่านั้น เขาเพิ่งโยนวัตถุดิบลงในหม้อชําระล้างปีศาจ วาดภาพเสื้อผ้าที่เขาต้องการจากนั้นก็สร้างเสื้อผ้าขึ้นมาซึ่งใช้เวลาไม่นาน

จุดประสงค์ของเขาคือการปรับแต่งอาวุธวิเศษอย่างแน่นอน หานเฟยเดาว่าซองผ้าที่สองนั้นยากกว่าซองแรกมากดังนั้นเขาจึงจําเป็นต้องเปลี่ยนอาวุธของเขา เขาใช้หยกสีม่วงและกระดูกของอโรวาน่าทองสีม่วงที่เขา ได้รับจากปลาดาวหกเหลี่ยม แต่เขามีดาบเวทย์มนตร์คุณภาพระดับกลางเพียงสองเล่มเท่านั้นจากนั้นเขาก็ใช้วัสดุที่เหลือเพื่อปรับแต่งมีดเวทย์มนตร์ยาวห้าฝ่ามือเพื่อเตรียมพร้อมสําหรับทักษะมีดล้านเล่ม

ในบริเวณโรงเรียน

ทันทีที่หานเฟยมาถึงใต้บ้านต้นไม้เซี่ยเสี่ยวจานก็ปรากฏตัวขึ้นทันที

เซียเสี่ยวจานจ้องไปที่เสื้อผ้าในมือของหานเฟย“พวกเขาดูดีดูมีสีสันมาก”

“สามชุดสําหรับคุณและสามชุดสําหรับเสียวไป…”

เลอเหรินกวงคร่ําครวญ “หานเฟยคุณมากเกินไป คุณไม่ได้ทําชุดให้ฉันเหรอ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะ!”

จางซวนหยูก็ตะโกนเช่นกัน “เฟยเฟยฉันไม่ใช่พี่น้องของคุณอีกต่อไป!”

หานเฟยตะโกนด้วยความโกรธ “พวกคุณทุกคนลงมาที่นี่! พวกคุณไม่ใช่สาวน้อยนะ เพียงชุดเดียวสําหรับคุณแต่ละคน

จางซวนหยูกระโดดลงจากต้นไม้ “ชุดเดียวเหรอ? นั่นยังน้อยเกินไป เฟยเฟยเราควรเปิดร้านขายเสื้อผ้าหรือเปลี่ยนชุดใหม่หลังการต่อสู้แต่ละครั้ง”

หานเฟยยิ้มเยาะ “ฉันกลัวว่าคุณแค่อยากได้เสื้อผ้าใหม่ๆมาใส่ใช่ไหม? ถ้าคุณหาวัสดุที่ดีที่สุดได้ฉันจะทําชุดวิเศษให้คุณ ถ้าทําไม่ได้ก็ถอยออกไป”

เลอเหรินกวงไม่ได้รังเกียจมัน ในฐานะที่เป็นคนอ้วนเขาไม่ได้มีความต้องการเครื่องแต่งกายที่สูงมากนัก

ครู่ต่อมาเลอเหรินกวงก็กระโดดออกจากบ้านต้นไม้ของเขาอย่างร่าเริง “ดีจัง! แค่นี้ก็พอดีแล้ว มันทําให้หุนสมบูรณ์แบบของฉันดูดีมาก ฉันรักมัน!”

จางซวนหยูก็ลงมาจากบ้านต้นไม้ของเขา เขาดูหล่อและสง่างามมากในชุดของเขา

จากนั้นลู่เสี่ยวไปก็ออกมา เธอสวมชุดยาวสีขาวบริสุทธิ์คาดเอวสีชมพูและขอบเสื้อสีชมพู เธอเหมือนนางฟ้าตัวน้อยจนจางซวนหยูแทบตาค้าง

ลู่เสียวไปหน้าแดง แม้ว่าเธอจะเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง แต่เธอก็ยังเป็นเด็กผู้หญิง เด็กผู้หญิงชอบเสื้อผ้าที่สวยงามลู่เสี่ยวไปก็ไม่มีข้อยกเว้น เธอดูเหมือนจะชอบเสื้อผ้าของเธอมาก

ในขณะนี้เซียเสี่ยวจ้านตะโกนว่า “หานเฟยเข้ามานี่หน่อย ฉันไม่รู้ว่าจะใส่เสื้อผ้าพวกนี้ยังไง”

ทุกคน: “???”

เลอเหรินกวงพึมพํา “ว้าวฉันเพิ่งได้ยินอะไรเนี่ย!”