Godly Model Creator - ตอนที่ 722 มีชื่อในประวัติอาชญากรรม
เปะ!
เสียงเบาๆดังขึ้น
“ ใคร?” ร่างของซุนเหยาฮุ่ยชุ่มไปด้วยเหงื่อ หลังของเขารู้สึกเปียกทันที เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะไม่สามารถตรวจพบใครบางคนที่เข้ามาใกล้เขาจนเกือบจะถึงตัวเขา
คลื่นพลังงานที่ไม่มีที่สิ้นสุดทับถมเขา ซุนเหยาฮุ่ยรู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในมหาสมุทรล่องลอยคอไปอย่างไร้จุดหมายและสามารถจมน้ำได้ตลอดเวลา
เขามีลางสังหรณ์ว่าตราบใดที่เขาแสดงความตั้งใจที่จะหลบหนีการโจมตีที่น่ากลัวจะมาหาเขา!
เขาจึงไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ
การที่สามารถเข้าใกล้เขาได้โดยไม่ถูกเขาค้นพบนั่นแสดงว่าคนๆนี้มีพลังเหนือเขา เขาทำตัวให้สงบอย่างรวดเร็วก่อนที่จะหันกลับไปอย่างช้าๆ อย่างไรก็ตามเขารู้สึกตกใจหลังจากที่ได้เห็นว่าคือใคร “ซูฮ่าว เป็นคุณ?”
“ทำไมถึงเป็นฉันไม่ได้” ซูฮ่าวหยิบเก้าอี้แล้วมานั่งอย่างสบายๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้ทำอะไรแปลกๆ “เท่ที่ฉันคิดๆดู เหมือนว่าจะนานพอสมควรแล้วตั้งแต่เราพบกันครั้งล่าสุด”
“ใช่แล้ว” หลังจากที่ซุนเหยาฮุ่ยสังเกตเห็นว่าเป็นซูฮ่าว เขาก็กลับมาสงบ
ถ้ามันเป็นพวกสมองกล้ามเนื้อเขาอาจจะมีปัญหาแต่ถ้ามันเป็นซูฮ่าว…
เขารู้สึกว่าสามารถควบคุมสถานการณ์ได้เพราะซูฮ่าวรู้และเข้าใจในสิ่งที่ควรและไม่ควร
“เมื่อฉันพบคุณครั้งแรก คุณเป็นเพียงเด็กเหลือที่มี 5 คะแนนในความสามารถต้นกำเนิด ฉันไม่เคยคิดเลยว่าในหนึ่งปีต่อมาคุณจะก้าวนำหน้าฉันไปได้” ซุนเหยาฮุ่ยยกมุมปากเพื่อสร้างรอยยิ้ม
“ ใช่…” ซูฮ่าวถอนหายใจ “ในเวลานั้นฉันยังจำได้ว่าคุณทำตัวเหมือนคุณห่วงใยเขา”
“เพราะเขาเป็นน้องชายของฉัน และฉันยังต้องสนใจใบหน้าของตนเองด้วย” ซุนเหยาฮุ่ยพูดมันราวกับว่าเขาไม่มีความผิดที่จะต้องฆ่าน้องชายของเขาด้วยตัวเอง
“นั่นเป็นเรื่องจริง” ซูฮ่าวพยักหน้า “แต่ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้เป็นเอสเปอร์มืออาชีพสูงสุดในเวลานั้น แต่คุณก็ไม่ควรจะอ่อนแอ? ทำไมคุณถึงไม่ทำอะไรกับตระกูลเฉินล่ะ”
“แค่คิดว่ามันเป็นข้อตกลงของสุภาพบุรุษ” ซุนเหยาฮุ่ยพูดต่อ “ทั้งฉันและเฉินอี้เฟิงเป็นเอสเปอร์มืออาชีพ ความแข็งแกร่งของเขามากกว่าฉัน แต่เนื่องจากฉันเป็นเภสัชกรด้านพิษเราจึงสามารถควบคุมซึ่งกันและกันได้”
“อย่างนี้เอง” ข้อสงสัยของซูฮ่าวถูกทำให้กระจ่าง
ท้ายที่สุดทั้งซุนเหยาฮุ่ยและเฉินอี้เฟิงทั้งคู่ก็เป็นนักเรียนที่ดีที่สุดจากเมืองเจียงเหอ พวกเขาเลือกเส้นทางที่แตกต่างแต่ก็ยังยับยั้งกันได้ ในเวลานั้นซุนเหยาฮุ่ยยังคงถูกรบกวนจากซุนเบเตี้ยนในการเข้าถึงวัสดุยาได้มากขึ้น
ในขณะเดียวกันซูฮ่าวก็ไม่ได้มีช่วงเวลาที่ดี
ทั้งคู่เป็นเหมือนเพื่อนที่จากหายกันไปนานแล้วกลับมาพบกันอีกครั้งด้วยการต่อสู้ในเมืองเจียงเหอ
ในช่วงเวลาหนึ่งปีมีหลายสิ่งเกิดขึ้น
เมื่อซูฮ่าวเล่าอดีตที่ผ่านมาเขาก็รู้สึกถึงความคิด หากพูดอย่างตรงไปตรงมาถ้าไม่ใช่เพราะซุนเหยาฮุ่ยพุ่งเป้ามาที่เขา ซูฮ่าวก็คงจะลืมเรื่องของเขาไปแล้ว
คนอ่อนแอนั้นถูกลิขิตให้ถูกลืม
“คุณมีชีวิตที่ดีเลยทีเดียวแล้วทำไมคุณถึงต้องการชีวิตของฉัน?” ซูฮ่าวถามจรงๆ ราวกับว่าพวกเขาเป็นคนที่มาพบเจอด้วยมื้ออาหาร
“ ฉันเกลียดที่จะถูกลืม” เสียงของซุนเหยาฮุ่ยสั่นเล็กน้อย เมื่อได้ยินสิ่งนี้ซูฮ่าวก็เข้าใจความหมายของเขาในทันที
ในเพื่อนนักเรียนที่มาจากเมืองเจียงเหอเฉินอี้เฟิงก็ทิ้งเขาไกล อันที่จริงแล้วซุนเหยาฮุ่ยไม่กล้าที่จะไล่ตามเขาต่อไปเพราะความสามารถของเขาไม่ดีพอ อย่างไรก็ตามซุนเหยาฮุ่ยไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่าซูฮ่าวผู้อยู่ใต้เท้าของเขาสามารถเอาชนะเขาได้!
มีเหตุผลมากมายในโลกนี้ที่ทำให้คนหันมาใช้ความโหดร้าย
บางคนทำเพื่อเงินหรืออำนาจ ซุนเหยาฮุ่ยทำทุกอย่างเพื่อชื่อของเขาจะเป็นที่จดจำ
การสนทนาที่เข้มข้นซึ่งเต็มไปด้วยความลึกลับสิ้นสุดลง ทั้งคู่เป็นคนฉลาด ด้วยคำพูดไม่กี่คำนี้พวกเขาเข้าใจความหมายของกันและกัน
“ดังนั้นคุณควรเตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับผลที่จะตามมา” ซูฮ่าวยิ้มอย่างเป็นกันเอง
วิถีชีวิตของเขาเรียบง่ายมาก ผู้ที่อยากจัดการกับเขาจะต้องเตรียมพร้อมสำหรับการแก้แค้น ไม่ว่าจะเป็นซุนเหยาฮุ่ยในอดีตที่ผ่านมาหรือซุนเหยาฮุ่ยในปัจจุบันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
“จริงเหรอ?” ซุนเหยาฮุ่ยมองเขาด้วยสายตาที่มั่นคง “ฉันยืนอยู่ตรงนี้แล้ว คุณกล้าที่จะลงมือไหม?”
วูป!
แสงกระพริบ
ซุนเหยาฮุ่ยตกตะลึง เขาเพิ่งจะรอดพ้นจากความตาย สถานที่ที่เขายืนอยู่ก่อนหน้านี้กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ ในที่สุดความสงบของเขาก็เปลี่ยนไป
“คุณกล้าโจมตีฉัน! คุณเป็นบ้าไปแล้วหรอ!” ใบหน้าของซุนเหยาฮุ่ยซีด เขารู้ว่าซูฮ่าวเป็นคนฉลาดและจะไม่ทำอะไรโง่ๆ “ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อเตือนฉัน ก็ไม่จำเป็นต้อง … ”
วูป!
แสงวิ่งผ่าน
ซุนเหยาฮุ่ยกลิ้งกระเด็นไปด้านหลัง หลังจากที่แทบจะไม่รอดจากการโจมตีที่ 2 จากซูฮ่าวเขาก็ยืนขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่ไร้สีเลือด
ในที่สุดเขาก็ยืนยันได้แล้วว่าซูฮ่าวพยายามฆ่าเขาจริงๆ!
ใครมอบความกล้าเช่นนี้แก่เขา
“ ฉันเป็นผู้อำนวยการสำนักงานใหญ่สมาคมเภสัชกร” ซุนเหยาฮุ่ยตะโกนอย่างตกใจ “คุณแน่ใจหรือว่าคุณต้องการจะทำแบบนี้”
“ผู้อำนวยการของสมาคม?” ซูฮ่าวยิ้มกว้าง “พูดราวกับว่าฉันไม่เหมือนคุณ?”
ในที่สุดก็เผยถึงการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าครั้งใหญ่ “เป็นไปได้ไหมว่าคุณ…”
“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้ออกไปข้างนอกมาซักพักแล้ว” ใบหน้าของซูฮ่าวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่ดวงตาของเขายังคงจ้องมองอย่างเย็นชา “แนะนำตัวเล็กน้อย ตอนนี้ฉันเป็นสมาชิกคณะกรรมการของสมาคม . เภสัชกรนอกจากนี้ฉันได้ทำข้อตกลงกับพวกเขา เกี่ยวกับเรื่องนี้พวกเขาจะไม่ยื่นมือใดๆ”
วูป!
ซุนเหยาฮุ่ยตัวแข็ง
ในที่สุดเขาก็เข้าใจ …
ไม่แปลกใจที่ซูฮ่าวจะกล้าโจมตีเขา! ไม่แปลกใจที่ซูฮ่าวไม่เห็นตำแหน่งในสายตาของเขา! เขาเป็นสมาชิกคณะกรรมการของสมาคมงั้นหรอ และยังทำข้อตกลงอะไรนั้นอีก?
“ฉันถูกขายโดยสมาคมเภสัชกร!” ซุนเหยาฮุ่ยกำกำปั้นของเขา
ที่นี่เขาคิดว่าเขาได้รับประโยชน์และในที่สุดก็สามารถควบคุมบางสิ่งได้ ความจริงนี้ทำให้เขาตระหนักถึงข้อจำกัดของเขาอีกครั้ง เมื่อมีผลประโยชน์มากกว่าเขาก็จะถูกทอดทิ้งอีกครั้ง
ซูฮ่าวไม่ได้ดำเนินการใดๆในสองสามวันนี้
เขาคิดว่าซูฮ่าวกลัวซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาตัดสินใจปิดประตูบ่มเพาะ ใครจะคิดว่าสมาคมจะยอมแพ้ต่อเขา!
ไอ้**ซูฮ่าว!
ใบหน้าของซุนเหยาฮุ่ยแสดงถึงความโกรธ
ซูฮ่าวเพียงยิ้มอย่างชั่วร้ายขณะที่มองเขา เขาเคยพูดเรื่องนี้มาก่อนผู้ที่กล้าแตะต้องเขาจะต้องเตรียมพร้อมสำหรับการแก้แค้นเพราะเขาเป็นคนที่เค้า
ฆ่าซุนเหยาฮุ่ย?
เขาไม่สนใจสิ่งนั้น!
ซูฮ่าวจ้องมองเขาอย่างเย็นชา เป้าหมายของเขาคือทำให้ซุนเหยาฮุ่ยเสื่อมเสียเกียรติในสิ่งที่เขามั่นใจที่สุด
“ฉันเกลียดมัน!” ซุนเหยาฮุ่ยคำราม
ทำไม!
ทำไมต้องเป็นเขาที่ถูกทิ้งห่างอยู่เสมอ
ที่บ้านก็เหมือนกัน!
ทั้งที่โรงเรียนมันก็เหมือนกัน!
เขาพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้ตำแหน่งผู้อำนวยการของสมาคมเภสัชกร แต่เขาก็ถูกเขี่ยทิ้งง่ายๆ!
“ฉันไม่เชื่อ! ฉันไม่เชื่อมันอย่างแน่นอน!” ซุนเหยาฮุ่ยสั่นเทา ซูฮ่าวคิดหวังสภาพจิตใจของเขาก็แตกสลายไปแล้วอย่างสมบูรณ์
“เขี่ยทิ้ง? ฉันไม่ได้ถูกเขี่ยทิ้ง!” ซุนเหยาฮุ่ยตะโกนอย่างรุนแรง “ควรเป็นฉันมากกว่าที่จะทิ้งพวกเขา ไม่ว่าจะครอบครัวหรือสมาคม! ฉันจะฆ่าพวกมันทั้งหมด!”
วูป!
แสงสีเขียวนับไม่ถ้วนโผล่ออกมาแสดงให้เห็นว่าสารพิษกำลังแพร่กระจายออกมา ดวงตาของซุนเหยาฮุ่ยแสดงถึงสัญญาณของความบ้าคลั่ง “แม้ว่าฉันจะตาย ฉันก็จะลากทุกคนไปพร้อมกับฉัน!”
วูป!
ซุนเหยาฮุ่ยขว้างขวดสีเขียวนับไม่ถ้วนจากมือของเขา
เป้ง
เป้ง
เป้ง
ขวดทั้งหมดเปิดออกมา ควันสีเขียวก่อตัวขึ้นในอากาศก่อนที่จะหายไปอย่างไร้ร่องรอยราวกับว่ามันซ่อนตัวอยู่ในอากาศ
“นี่…” ซูฮ่าวค่อนข้างสนใจ
“ฮ่าๆ” ซุนเหยาฮุ่ยหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “นี่เป็นพิษที่ฉันสร้างขึ้นมา ตราบที่สัมผัสกับสิ่งนี้ คนนั้นๆจะติดเชื้อทันทีแล้วสามารถแพร่กระจายไปยังคนอื่นๆต่อได้ การสัมผัสทางกายภาพใดๆสามารถส่งต่อสารพิษไปยังคนอื่นได้”
“ในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนทุกคนในวิทยาลันจางเจียนจะติดเชื้อ!”
“อะไรนะ” ในที่สุดซูฮ่าวก็รู้สึกตัว
เขารู้ว่าซุนเหยาฮุ่ยมีการไพ่ตายสุดท้าย แต่ไม่เคยคิดว่ามันจะน่ากลัวเช่นนี้
พิษ…
“มันเป็นพิษอะไร?” ซูฮ่าวเคร่งขรึม
“พิษนี้?” ซุนเหยาฮุ่ยเย้ยหยัน “มันเป็นมีความสามารถพิเศษ ผู้ติดเชื้อทุกคนจะเป็นผู้ที่มีความสามารถต้นกำเนิดและมันจะค่อยๆได้รับผลกระทบ ในที่สุดก็กลายเป็นความสามารถเกรด F ที่พบมากที่สุด ฉันจะทำให้คนระดับสูงเหล่านั้นประสบกับความรู้สึกของการตกไปยังจุดที่ต่ำสุด”
“ลดระดับความสามารถพิเศษ…” ซูฮ่าวตกตะลึง
เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับสิ่งนี้มาก่อน แต่มันก็เป็นเพียงสิ่งที่มีการพูดถึง แต่ซุนเหยาฮุ่ยเปลี่ยนมันให้เป็นสารพิษจริงที่แพร่กระจายได้!
อัจฉริยะ!
แม้ว่าซุนเยาฮุ่ยจะมีความสามารถอ่อนแอ แต่เขาก็เป็นอัจฉริยะในแผนกเภสัชกรรมอย่างปฏิเสธไม่ได้! ถ้าไม่ใช่เพราะเงาทางจิตวิทยาที่เขาพบในวัยเด็ก เขาก็จะกลายเป็นตัวละครที่สุดยอดในสาขานี้!
ช่งเป็นโศกนาฏกรรมที่น่าเศร้า
“คุณกำลังถอนหายใจอะไรอยู่?” เมื่อมองดูลักษณะการแสดงออกของซูฮ่าว ซุนเหยาฮุ่ยก็คำราวอย่างโกรธเกรี้ยว “ฉันไม่ต้องการความสงสารของแก! แกไม่ใช่ศัตรูของฉันหรอกหรือไง มาฆ่าฉันสิ! แกทะลวงอาณาจักรโดเมนแล้วไม่ใช่หรือไง? การฆ่าฉันมันง่ายจะตายไป! ทำไมแกถึงไม่ทำอะไร?”
ซูฮ่าวเพิ่งยิ้ม
ซุนเหยาฮุ่ยค่อยๆกลับเป็นปกติ มองไปที่ซูฮ่าวซึ่งยังไม่แสดงอาการใดๆดวงตาของเขาก็เปล่งแสงแปลกๆ เขาควบแน่นพลังงานไว้ในมือโดยมุ่งเป้าไปที่หน้าอกของเขาเอง
บูม!
เขาลงมืออย่างรวดเร็ว
เขาคิดจะฆ่าตัวตายจริงๆ! เมื่อเห็นว่าซูฮ่าวไม่สามารถขัดขวางเขาได้ ซุนเหยาฮุ่ยก็เผยรอยยิ้ม “แม้ในความตายฉันก็ต้องการให้โลกนี้จำฉันได้!”
เชื้อสารพิษนี้เป็นโอกาสสุดท้ายของเขา!
เขาจะสร้างชื่อให้ตัวเอง
อย่างไรก็ตามรอยยิ้มของซุนเหยาฮุ่ยก็หายไปอย่างรวดเร็ว เขาตะลึงเมื่อพบว่ามือของเขาขยับไม่ได้!
“เกิดอะไรขึ้น” ซุนเหย่าฮุ่ยมองซูฮ่าวด้วยความกลัว
“คุณคิดจริงๆหรอว่าฉันจะไม่เฝ้าระวังตัวคุณ?” ซูฮ่าวขยับอย่างช้าๆ แต่เขาหายตัวไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าซุนเหยาฮุ่ยทันที
“นี่คือ…” นัยน์ตาของซุนเหยาฮุ่ยเบิกกว้างขณะที่เขาตกตะลึง
YOU MAY ALSO LIKE
