อยากกินไหมล่ะ - ตอนที่ 765

อันที่จริงแล้วเรื่องนี้ต้องโทษอู๋ไห่ เขาไม่ได้บอกเสียให้จะแจ้งก่อนที่จะกลับไป

“แต่ไห่น้อยแค่บอกให้ผมเลี้ยงอาหารมื้อค่ะอาจารย์หลิวนะครับ” เจิ้งเจียเว่ยรู้สึกสับสน แต่กลับไม่ใช่การตัดสินใจที่ฉลาดเลยที่จะคุมเชิงกันอยู่แบบนี้จึงทำให้เจิ้งเจียเว่ยต้องหาทางประนีประนอม เขากล่าวออกมาว่า “เอางี้แล้วกันนะ เถ้าแก่หยวน คุณเอาเงินคืนไปก่อน พอไห่น้อยวาดภาพเสร็จแล้ว ผมจะถามเขาดู”

หยวนโจวจำต้องรับเงินกลับคืนมาอย่างช่วยไม่ได้ เขารู้ว่าเจิ้งเจียเว่ยจะไม่รบกวนอู๋ไห่ตอนวาดรูปจึงอดที่จะหายใจอยู่ในใจไม่ได้ เจิ้งเจียเว่ยเป็นคนหัวแข็งตัวจริงที่ไม่เคยละเมิดกฏเลยสักครั้ง

ในทางกลับกัน หลิวจางก็เริ่มโทรศัพท์ทันทีที่เขาออกมาจากร้านหยวนโจวแล้ว เพราะแบบนั้นจึงทำให้เจิ้งเจียเว่ยกับหยวนโจวมีเวลาทุ่มเถียงเรื่องนี้กัน

“ฉันเจอร้านที่เถ้าแก่ทำหมั่นโถวได้ดีกว่านายด้วยล่ะ”

“นายไม่เชื่องั้นเหรอ? ฉันเคยเอาเรื่องอาหารอร่อยๆมาล้อเล่นตั้งแต่เมื่อไหร่กันเล่า?”

“มาเฉิงตูสิแล้วนายก็จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“หลังจากนายซื้อตั๋วรถไฟไปเฉิงตูแล้ว ฉันจะเล่ารายละเอียดที่ชัดเจนให้นายฟัง”

“ตอนนี้หมั่นโถวไหมพันเส้นที่นายถนัดที่สุดเทียบกับคนอื่นเขาไม่ได้เสียแล้วล่ะ”

มีแววสบประมาทและยั่วยุแฝงอยู่ในน้ำเสียงของหลิวจางด้วย พูดง่ายๆก็คือเขากำลังพยายามกระตุ้นเพื่อนเก่าของตัวเอง หยวนโจวกับอู๋ไห่คงจะประหลาดใจเป็นแน่หากได้เห็นเหตุการณ์นี้เข้า นี่ก็เพราะหลิวจางมักจะเป็นอาจารย์ผู้แสนใจเย็นในใจของพวกเขาเสมอมา

เขากล่าวอีกนิดหน่อยและดูเหมือนว่าจะบรรลุเป้าหมายแล้ว เนื่องจากพรุ่งนี้เพื่อนเก่าของเขาจะมาเฉิงตู หลิวจางจึงค่อนข้างดีใจมาก จากนั้นเขาก็กลับไปข้างๆเจิ้งเจียเว่ย

ก่อนหน้านี้เจิ้งเจียเว่ยบอกว่าเขาจะขับรถไปส่งหลิวจางกลับบ้าน

หลังจากทั้งสองคนกลับไปแล้วก็เหลือหยวนโจวอยู่ในร้านเพียงคนเดียว คนขี้เมาที่มาดื่มเหล้าต่างอยู่ในผับข้างๆและเซินหมินก็เข้าไปคอยดูแลพวกเขาที่นั่นจึงทำให้หยวนโจวไม่ต้องเป็นห่วงพวกเขาสักเท่าไหร่ เขากลับเข้าครัวแล้วเตรียมทำอาหารแสนอร่อยสำหรับตัวเอง

เขากำลังทดลองทำอาหารจานใหม่ซึ่งก็คือหางไก่ย่างเห็ด หยวนโจวยุ่งง่วนอยู่ในครัวสักพักด้วยความมั่นใจเป็นอันมากแล้วก็เตรียมหางไก่ย่างเห็ดแสนอร่อยขึ้นมา

จานอาหารที่เป็นรูปทรงกลมเข้ากับรูปแบบของอาหารเป็นอย่างยิ่ง โดยไก่ตัวผู้ขนาดใหญ่ที่วาดอยู่ตามขอบทำให้แลดูสวยสดงดงาม

แต่หางไก่ในจานกลับดูเหมือนรูปหัวใจขนาดเท่าลูกท้อที่มีด้านข้างใหญ่ทั้งยังมีเนื้อมากและตรงกลางก็จะมีกระดูกที่เด่นชัด โดยมีหางไก่ประมาณสิบชิ้นอยู่ในจาน และตามขอบจานก็มีเห็ดซึ่งส่งกลิ่นหอมเตะจมูกอีกด้วย

ขอเพียงแค่กินอยู่ในสนาม ฉันก็จะเอาเหล้ามาไหหนึ่งแล้วเตรียมพริกเผ็ดๆมากินด้วย อืม นั่นคงให้ความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมจริงๆเลยเชียว หยวนโจวครุ่นคิดอยู่ในใจสักพักแล้วเริ่มกางโต๊ะ

นับว่าเป็นเรื่องน่าเบื่อพอดูที่ต้องกางโต๊ะอยู่คนเดียวจึงทำให้หยวนโจวเริ่มสนทนาอย่างเป็นมิตรกับเจ้าระบบขึ้นมาอีกครั้ง

“เจ้าระบบ ทำไมหางไก่ถึงได้ดูเหมือนรูปหัวใจขนาดเท่าลูกท้อมากเสียขนาดนั้นเล่า? เพิ่งจะเพาะเลี้ยงได้งั้นเหรอ?” คราวนี้หยวนโจวไม่เห็นไก่เป็นๆด้วยตัวเอง แต่เขาได้รับวัตถุดิบที่ผ่านการแปรรูปมาแล้วโดยตรง ดังนั้นเขาจึงถามขึ้นด้วยความสงสัย

เจ้าระบบแสดงผลออกมาว่า “เปล่าหรอก วัตถุดิบที่สำคัญของอาหารจานนี้คือไก่ป่า…”

หยวนโจวขัดเจ้าระบบขึ้นมาทันทีก่อนที่มันจะทันได้พูดจบ เขาถามด้วยความประหลาดใจว่า “นายพูดว่าไก่ป่าใช่ไหม?”

เจ้าระบบกล่าวว่า “ใช่ เป็นไก่ป่าเองแหละ”

“มันเป็นสัตว์คุ้มครองประเภทที่สองเชียวนะ แกแน่ใจเหรอว่าฉันจะสามารถกินมันได้น่ะ?” หยวนโจวอดไม่ได้ที่จะกุมขยับ

“ถ้าหากฉันกินเข้าไปต้องติดคุกซักกี่ปีกันล่ะ?” หยวนโจวมองหางไก่ย่างเห็ดที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนใจแถมมีความรู้สึกว่าถูกหลอกอีกแล้ว

“เจ้าระบบ แกเจตนาจะส่งฉันเข้าคุกเพื่อยึดครองปากท้องของนักโทษพวกนั้นใช่ไหม?” หยวนโจวอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา

เจ้าระบบแสดงผลว่า “การกินสัตว์คุ้มครองประเภทที่สองก็นับเป็นความผิดทางอาญาเช่นกัน ข้อหาปิดบังซ่อนเร้นการดำเนินคดีอาญาหรือการแสวงหาผลกำไรจากสิ่งนั้นๆ”

“ผู้ต้องหาอาจถูกจำคุกไม่เกินสามปี จำคุกในระยะยาว ควบคุมตัวหรือการเฝ้าระวังโดยมีโทษปรับเพิ่มหรืออาจจะถูกปรับต่างหาก หากฝ่าฝืนขั้นรุนแรง ผู้ต้องหาอาจถูกจำคุกในระยะยาวอยู่ระหว่าง 3 – 7 ปีโดยมีโทษปรับเพิ่ม”

“โฮ่โฮ่” เมื่อมองดูความผิดที่เจ้าระบบไล่เรียงมา หยวนโจวก็ดูเหมือนจะนิ่งไปได้แต่รู้สึกจนปัญญาอยู่ในใจ

“แกก็เลยอยากให้เจ้านายแกไปทัวร์คุกงั้นเหรอ?” หยวนโจวถาม

เจ้าระบบแสดงผลออกมาว่า “ไก่ป่าที่ระบบจัดหามาให้ได้รับการจัดซื้อจัดหามาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ที่จริงแล้วมันถูกเลี้ยงตามหลักวิทยาศาสตร์มากกว่าจะเป็นสัตว์ป่าเสียอีก ฉะนั้นข้อหากินสัตว์ป่าก็จะไม่เกิดขึ้นหรอก ก็มันไม่ผิดกฏหมายนี่นา”

“ทำไมไม่บอกฉันก่อนเล่า? ฉันล่ะตกใจกลัวจนเหงื่อท่วมไปหมดแล้ว” หลังจากกล่าวเช่นนั้นออกมา หยวนโจวก็เช็ดเหงื่อที่มีอยู่จริงบนหน้าผากแล้วบ่น

เจ้าระบบแสดงผลออกมาว่า “ไม่ต้องตกใจไปหรอก เจ้านาย”

“ฉันไม่ได้ตกใจ ฉันแค่ไม่อยากติดคุกเพราะกินหางไก่เข้าต่างหากเล่า” หยวนโจวบ่น

เจ้าระบบแสดงผลออกมาว่า “ไก่ป่าพวกนี้ไม่ใช่ไก่ป่าพวกนั้นหรอกน่า”

“เป็นเรื่องดีมากเลยทีเดียวที่สามารถกินไก่ป่าที่เลี้ยงได้” หยวนโจวกล่าว

เจ้าระบบแสดงผลออกมาว่า “ไก่ป่าได้มาจากนกสายพันธุ์หนึ่งในจีนัส gallus, phasianidae, galliformes นอกจากนี้ยังมีชื่อเรียกอีกอย่างว่าไก่ป่าแดง ไก่แต้ฮวยหรือจู๋เยี่ย ว่ากันว่ามันเป็นบรรพบุรุษของไก่ยุคใหม่ ส่วนผลิตกรรมเดิมทีมาจากทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศเวียดนาม เนื่องจากเป็นสัตว์ที่มีลักษณะคล้ายกับดอกแต้ฮวยสองดอกจึงถูกคนท้องถิ่นเรียกว่าไก่แต้ฮวย”

“ช้าก่อนนะ สัตว์ชนิดไหนกันที่จะมีรูปร่างเหมือนดอกแต้ฮวยสองดอก?” หยวนโจวรู้สึกสับสน

เจ้าระบบแสดงผลออกมาว่า “ดูเหมือนว่าสัตว์ทำเสียงให้เหมือนกับตอนที่คนพูดคำว่า ‘ดอกแต้ฮวยสองดอก’ สองครั้งเลยไงล่ะ นั่นก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้มันถูกเรียกว่าไก่แต้ฮวย”

“โอ้ ดอกแต้ฮวยสองดอก” หยวนโจวพึมพำ

“ดอกแต้ฮวยสองดอก… ดอกแต้ฮวยสองดอก…” หยวนโจวกล่าวอีกครั้งด้วยใบหน้าเฉยเมย แต่เขากลับอดจินตนาการวิธีออกเสียงของไก่ไปด้วยไม่ได้เลย

“ไก่อะไรประหลาดชะมัดเลย” หยวนโจวสรุป

แต่เจ้าระบบหาได้รับผลกระทบจากหยวนโจวและแสดงผลต่อไป

เจ้าระบบแสดงผลออกมาว่า “ลำตัวของไก่ป่าเหมือนกับไก่ที่เลี้ยงพวกนั้นเลย แต่ขนาดค่อนข้างเล็กกว่าก็เท่านั้นเอง แถมขนยังสวยงามกว่าไก่ป่าที่เลี้ยงเสียอีกแน่ะ ขนหางของพวกมันเป็นสีดำขลับทั้งยังมีสีเขียวเกล็ดโลหะเป็นมันเงาและขนหางที่เหลืออีกสองเส้นตรงกลางก็ยาวที่สุดในขณะที่ส่วนล่างเป็นรูปเคียว ดังนั้นส่วนหางจึงมีขนาดใหญ่และเป็นรูปหัวใจ”

“ไม่แปลกใจเลยที่ส่วนกลางของหางจะเยงมากเสียขนาดนั้น” หยวนโจวถอนหายใจ

เจ้าระบบแสดงผลออกมาว่า “ไก่ป่าดำรงชีพด้วยผลไม้ เมล็ดพืช ใบอ่อน ใบพืชและกลีบดอกไม้ป่านานาชนิด เมื่อตอนที่ระบบเลี้ยงไก่พวกนี้มาได้ให้ดอกไม้สดมากกว่าอาหารอย่างอื่น ดังนั้นเนื้อจึงสดใหม่และมีรสชาติอร่อย ยิ่งไปกว่านั้นยังมีกลิ่นหอมอ่อนอยู่นิดๆและแทบจะไม่มีกลิ่นน่าสะอิดสะเอียนเสียด้วยซ้ำไป เมื่อพิจารณาจากทั้งหมดดูแล้ว มันจึงเหมาะที่จะนำมาใช้เป็นวัตถุดิบสำหรับหางไก่ย่างเห็ดมากที่สุดแล้วล่ะ”

“เอาล่ะ แล้วส่วนที่เหลือหายไปไหนเสียแล้วล่ะ?” หยวนโจวถามออกไปโดยไม่รู้ตัว

เจ้าระบบแสดงผลออกมาว่า “ส่วนที่เหลือ…”

“หยุดนะ จู่ๆฉันก็ไม่อยากรู้แล้วล่ะ ขอบใจนะเจ้าระบบ” จู่ๆหยวนโจวก็นึกถึงแตงโมที่ถูกคว้านตรงกลางออกไปจึงรีบสกัดเจ้าระบบขึ้นมาทันที

ตลกสิ้นดี! ถ้าเขาปล่อยให้เจ้าระบบพูดจบ เขาคงมีความรู้สึกว่าตัวเองยังสู้ไก่ตัวหนึ่งไม่ได้แหงๆ ฉะนั้นสู้ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเสียดีกว่า

หยวนโจวยกโป้งให้กับไหวพริบของตัวเอง

คราวนี้เจ้าระบบค่อนข้างให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ทันทีที่หยวนโจวสกัดมันเอาไว้ มันก็หาได้แสดงผลอะไรออกมาอีก

“ดีล่ะ ตอนนี้ฉันก็สามารถชิมอาหารจานใหม่ได้อย่างปลอดภัยเสียที” หยวนโจวค่อนข้างพออกพอใจเมื่อพบว่าคราวนี้เจ้าระบบให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีทีเดียว

“ฉันแทบจะไม่มีโอกาสได้มานั่งดื่มเหล้าและทานอาหารที่นี่บ้างเลย รู้สึกเยี่ยมมากเชียวล่ะ” หยวนโจวนั่งอยู่ข้างโต๊ะหินพร้อมถือเหล้าไหหนึ่งเอาไว้ในในมือแล้วเพลิดเพลินกับการมองดวงจันทร์ที่ไม่ใคร่จะกลมเสียเท่าไหร่นัก

หางไก่ย่างเห็ดเป็นอาหารที่ต้องอุ่นจึงจะรับประทานได้ เมื่อหยวนโจวยกมันออกมาจากครัว เขาก็วางมันลงบนโต๊ะทันที ไอร้อนระอุลอยอย่างช้าๆพร้อมกลิ่นหอมไปทั่วสนาม

ลักษณะพิเศษอย่างหนึ่งของอาหารจานนี้ก็คือกลิ่นหอมนั่นเอง

เนื่องจากไม่ได้อยู่ภายในช่วงเปิดร้าน เจ้าระบบจึงไม่ได้เปิดเครื่องป้องกัน เป็นผลทำให้กลิ่นหอมลอยฟุ้งไปทั่วสนาม หยวนโจวรู้สึกได้ถึงกลิ่นที่ผสมผสานเข้าด้วยกันของอาหารและดอกไม้ที่หอมหวลอย่างแท้จริง

แต่กลิ่นหอมกลับหาได้สร้างความพิศวงให้กับนักดื่มที่กำลังดื่มเหล้าอยู่บนชั้นสองของผับ…