อยากกินไหมล่ะ - บทที่ 898 ตัวแทน

“ท่านประธานใจดีเกินไปแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักที่จะให้จงลี่ลี่ต้องมาคอยนานขนาดนั้น” หยวนโจวบ่นพึมพำเมื่อตอนที่กลับเข้าร้านแล้วหยิบกล่องขึ้นมาอีกครั้ง

ตัวกล่องมีสีน้ำตาลอมแดงและจากพื้นผิวเป็นมันวาวของกล่องก็เห็นได้ชัดเลยว่าทำขึ้นมาจากไม้ชั้นยอด

“แถมยังมีกลิ่นหอมอีกต่างหากแน่ะ” หยวนโจวกล่าวขึ้นขณะที่สังเกตได้ว่ามีกลิ่นกระจายออกมา

บนกล่องเป็นกระดุมทองแดง แกร๊ก! หยวนโจวปลดกระดุมออกแล้วเปิดกล่องขึ้นมา

หยวนโจวค่อยๆเปิดกล่องออกเผยให้เห็นกระดาษสีเหลืองที่อยู่ด้านใน

“เป็นของตั้งแต่สมัยโบราณจริงๆเสียด้วย” หยวนโจวกล่าวพลางวิเคราะห์ถ้อยความในหน้าแรก

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับตำราโบราณ หยวนโจวไม่ได้หยิบมันขึ้นมาทันที แต่เขากลับปิดกล่องลงอีกครั้งแล้วค่อยๆวางกล่องลงบนโต๊ะ จากนั้นเขาก็กลับเข้าครัวไปล้างมือ

เขาวางแผนที่จะดูตำราโบราณหลังจากล้างมือและใส่ถุงมือแล้วเท่านั้น นี่เป็นการปกป้องตำราโบราณอีกรูปแบบหนึ่ง ถึงแม้ว่าหยวนโจวจะไม่ทราบมูลค่าของตำราโบราณเล่มนี้ก็เถอะ แต่อย่างไรก็เป็นของประธานโจวนี่นา เขาควรจะส่งคืนในสภาพเดิมกับตอนที่ได้รับมาสิ

ซู่! ซู่! ซู่! น้ำไหลโกรกขณะที่หยวนโจวล้างมืออย่างเอาจริงเอาจัง

หยวนโจวล้างมือในลักษณะที่แตกต่างออกไปจากคนทั่วไปเขาทำกัน เมื่อตอนที่ทำนั้นเขาเอาจริงเอาจังและพิถีพิถันมากเชียวล่ะ แน่นอนว่าอาการย้ำคิดย้ำทำย่อมพิสูจน์ได้จากวิธีการล้างมือของเขา ในขณะที่เขากำลังล้างมืออยู่ โทรศัพท์ในกระเป๋าก็เริ่มดังขึ้นมา

“ท่านประธานหรือเปล่านะ?” หยวนโจวชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่จะเช็ดมือให้แห้งแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา

แต่ทันทีที่เขารับสายก็ต้องประหลาดใจ “เจียงฉางซี่?”

ชื่อที่ปรากฏบนโทรศัพท์ของเขาทำให้หยวนโจวลังเล

ถึงอย่างไรตั้งแต่เจียงฉางซี่มีเบอร์โทรศัพท์ของหยวนโจว เธอก็เอาแต่โทรมาก่อกวนเค้าหลายต่อหลายครั้ง

เธอมักจะสุ่มโทรมายื่นข้อเสนอไปเยือนเตียงของเขา ไปนวดด้วยกัน ขอให้หยวนโจวมาซ่อมประตูให้กลางดึกและอื่นๆ

มีอยู่ครั้งหนึ่งเมื่อเจียงฉางซี่อ้างว่าเมาแล้วให้หยวนโจวไปส่งเธอ หยวนโจวจึงโทรหาคุณหวงที่เป็นคนขับรถให้เธอเป็นประจำ

ในตอนนั้นเจียงฉางซี่บอกให้หยวนโจวพาเธอไปส่งที่บ้านเพราะลืมกระเป๋าสตางค์จึงไม่สามารถจ่ายค่าโดยสารได้ หยวนโจวก็เลยบอกไปว่าเขาไม่รู้ว่าบ้านของเธออยู่ที่ไหนอีกอย่างเธอสามารถกลับไปก่อนแล้วค่อยมาจ่ายค่าโดยสารให้วันรุ่งขึ้นก็ได้

“เธอคงประสาทหลอนแล้วล่ะถ้าคิดว่าจะสามารถหลอกให้ฉันจ่ายเงินค่าโดยสารให้เธอได้ เขารู้กันไปทั่วแหละว่าเธอทำข้อตกลงจ่ายค่าโดยสารเป็นรายเดือน”

ไม่อาจโทษหยวนโจวที่กระทำสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เขายังไม่มีแฟนเสียที อันที่จริงแล้วเขาแน่ใจว่าแม้เขาจะมีจุดมุ่งหมายอื่น แต่ก็คงไม่มีใครสามารถเอาเปรียบเจียงฉางซี่ได้หรอก

ราชินีเจียงก็ยังเป็ราชินีเจียงแม้แต่ตอนเมาก็ตามที

พูดง่ายๆก็คือจากสถิติอันแสนเลวร้ายของเฉียงฉางซี่เมื่อตอนที่โทรหายามค่ำคืนจึงทำให้หยวนโจวเกิดความลังเลที่จะรับสาย เขาต้องจดจ่อกับการค้นคว้าหาข้อมูลเกี่ยวกับสามหอมแห่งท้องสมุทร การรับมือกับราชินีเจียงจึงเป็นเรื่องที่เหนื่อยเกินไป

“ดึกมากแล้ว ฉันก็แค่ทำเป็นไม่เห็นสายที่เธอโทรเข้ามาก็พอแล้ว คงจะพอหน้าเชื่อถือได้บ้างแหละน่า พรุ่งนี้เธอคงไม่มาหาเรื่องฉันหรอกนะ?” หยวนโจวใคร่ครวญดู

เขาไม่รับสายและโทรศัพท์ก็ยังดังต่อไป

“ลืมมันไปเสียเถอะ ฉันรับสายก็ได้” หยวนโจวรับสายหลังจากเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นสองครั้ง

หลังจากรับสายเขาก็ยังคงเงียบต่อไปเพื่อรอให้เจียงฉางซี่เป็นฝ่ายพูด

“เจ้าเข็มทิศ นายกำลังทำอะไรอยู่? อ่านหนังสือกับฝึกทำอาหารอีกแล้วงั้นรึ?” น้ำเสียงของเจียงฉางซี่ดังขึ้นมา

“อืม” หยวนโจวตอบอย่างระแวดระวัง

“นายควรจะผ่อนคลายเป็นบางครั้งบางคราวนะ ดูแลคอกับหลังของตัวเองเวย ในเมื่อวันนึงๆนายต้องยืนตั้งนานหลายชั่วโมงอาจจะทำให้นายปวดขาเอาได้ง่ายๆ นายยังหนุ่มอยู่เลย มามะมาให้พี่สาวนวดให้นาย…” เจียงฉางซี่เริ่มยื่นข้อเสนอให้เขา

หยวนโจวจึงได้ข้อสรุปว่าเจียงฉางซี่โทรมาเพื่อก่อกวนเขาอีกแล้ว ถึงอย่างไรเธอก็ให้คำแนะนำก่อนที่จะเริ่มก่อกวนเขา

ดังนั้นหยวนโจวจึงเอาแต่ฟังอยู่เงียบๆโดยไม่ตอบอะไร

“ลืมมันไปเสียเถอะ ฉันจะเลิกล้อเล่นกับนายแล้วนะ ฉันมีเรื่องอยากคุยกับนาย ฉัน หลิงหงแล้วก็อู๋ไห่วางแผนกันว่าจะทำเว็บไซต์น่ะ” เจียงฉางซี่ไม่นำพาต่อความเงียบของหยวนโจว หลังจากพูดมายาวเหยียดเธอก็เปลี่ยนเรื่องคุย

“โอ?” หยวนโจวรู้สึกมึนงงเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงที่กะทันหันเกินไป

“มันเป็นเว็บไซต์เกี่ยวกับอาหารอร่อยๆน่ะ พวกเรากำลังวางแผนที่จะประชุมงานทางโทรศัพท์กันตอนนี้เลย” เจียงฉางซี่อธิบาย

“โอเค” หยวนโจวทวนคำพูดของเจียงฉางซี่อยู่ในหัวก่อนที่จะตอบตกลง

“ดีล่ะ ฉันจะได้ต่อสายเลย พวกเราจะได้หารือกันได้” เจียงฉางซี่กล่าวขึ้น

“โอเค” หยวนโจวตอบ

ถึงแม้ว่าหยวนโจวจะไม่รู้ว่าเว็บไซต์เกี่ยวข้องกับตัวเขาอย่างไร แต่เขาก็ตอบตกลง ถึงอย่างไรมันก็เกี่ยวข้องกับอาหารอร่อยจึงกระตุ้นความสนใจของเขาเข้าแล้ว

“ฉันจะวางสายก่อนแล้วค่อยต่อสายประชุมงานทางโทรศัพท์หานายนะ อย่าลืมรับสายด้วยล่ะ” เจียงฉางซี่กล่าวแล้วตัดสายไป

เจียงฉางซี่ยังคงมีประสิทธิภาพมากเมื่อมีกิจธุระที่ต้องเข้าร่วม แน่นอนว่าการก่อกวนหยวนโจวย่อมไม่ถือว้าป็นกิจธุระหรอก

เนื่องจากหยวนโจวตอบรับคำขอของเจียงฉางซี่แล้วทำให้เขาไม่ได้ดูตำราโบราณอีก เขาจึงถือกล่องขึ้นไปชั้นบนแล้วนั่งลงหน้าโต๊ะ เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้หยวนโจวรับสายทันที

“ฮัลโหล? ฮัลโหล? ติดยังอ่ะ?” น้ำเสียงของอู๋ไห่ดังขึ้นทันทีที่เขารับสาย

“อืม” หยวนโจวตอบ

“เจ้าเข็มทิศอยู่ที่นี่ แล้วหลิงไม่เอาส่วนลดอยู่ไหนกันล่ะเนี่ย?” อู๋ไห่ถามขึ้น

“นายส่งเสียงดังน่าหนวกหูเกินไปแล้ว ดูสิว่าเถ้าแก่หยวนเงียบขนาดไหน” เสียงของหลิงหงดังขึ้นมาบ้าง

“เอาล่ะ เข้าเรื่องกันได้แล้ว” เจียงฉางซี่ปรามมิให้พวกเขามีโอกาสที่จะเริ่มทุ่มเถียงกันได้

“อืม ตกลง หลังจากคิดๆดูแล้ว ฉันจะรับผิดชอบเรื่องการออกแบบศิลป์ของเว็บไซต์เอง หากมีเงื่อนไขและข้อเรียกร้องอะไรด้านการออกแบบศิลป์ก็บอกได้เลยไม่ต้องเกรงใจ” อู๋ไห่ชี้แจงงานในส่วนของตนเองให้ทราบ

“ให้คำอธิบายก่อนแล้วกัน” หลิงหงกล่าว “เจ้าเข็มทิศหายไปแล้ว”

“งั้นฉันจะสรุปก็แล้วกัน” เจียงฉางซี่กล่าว

“อืม” หยวนโจวตอบสั้นๆ

“เอาล่ะ พวกเรามาเริ่มทำเว็บไซต์กันเลย ตอนนี้พวกเรากำลังวางแผนให้เจ้าเข็มทิศเป็นตัวแทนภาพลักษณ์ของเรา ฉันจะรับผิดชอบงานประจำวันและอวี้ฉู่ก็รับผิดชอบข้อมูลแล้วก็มีผู้ที่ไม่ประสงค์จะออกนามรับผิดชอบการตรวจสอบข้อมูลด้วย” เจียงฉางซี่อธิบาย

“แล้ว?” หยวนโจวให้ความสนใจกับคำอธิบาย

“อู๋โจวจะรับผิดชอบการเขียนโค้ดเว็บไซต์เอง นั่นเป็นเรื่องที่เขาอยากทำมาระยะหนึ่งแล้วล่ะ ส่วนหลิงหงจะรับผิดชอบด้านการตลาดและอย่างที่อู๋ไห่บอก เขาจะรับผิดชอบด้านศิลป์” เจียงฉางซี่แสดงความคิดของทุกคนออกมา

“เว็บไซต์เป็นไอเดียของฉันเอง ไม่เลวเลยใช่ไหมล่ะ?” หลิงหงให้เครดิตตัวเอง

“โฮ่โฮ่” อู๋ไห่แสดงท่าทีดูหมิ่นดูแคลน

“เจ้าคนไร้ยางอายอู๋” หลิงหงด่าเข้าให้

“อย่าทะเลาะกัน” เมื่อเจียงฉางซี่กล่าวขึ้นมา หลิงหงกับอู๋ไห่ก็หยุดมือลงทันที

เจียงฉางซี่น่าจะเป็นคนเดียวที่สามารถหยุดพวกเขาได้ด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียว

“นายคิดว่าไงล่ะ หยวนโจว?” เจียงฉางซี่ถามขึ้นหลังจากพวกเขากลืบคืนสู่ความเงียบ

“จะให้ฉันรับผิดชอบเรื่องอะไรงั้นเหรอ?” หยวนโจวถาม

“นายเป็นสุดยอดเชฟ ฉะนั้นนายก็จะต้องเป็นตัวแทนของเราสิ” หลิงหงกล่าวขึ้นอย่างจริงจัง “นั่นจะทำให้เว็บไซต์ดูน่าเชื่อถือมากขึ้นเชียวล่ะ”

หยวนโจวขมวดคิ้ว ทำให้ดูน่าเชื่อถือมากขึ้นงั้นรึ? มีอะไรที่ทำให้เว็บไซต์ดูไม่น่าเชื่อถือด้วยงั้นรึ?