Gourmet of Another World มาลิ้มรสอาหารที่ต่างโลก ตอนที่ 1 - 200 - ตอนที่ 199

ตอนที่ 199 ดวงตาเจ้าขาวเปล่งแสงน่ากลัว
“เจ้าอยากจะสร้างปัญหาเหรอ? แล้วเจ้าจะรู้ผลที่อวดดี”

“เจ้าอยากจะสร้างปัญหาเหรอ? แล้วเจ้าจะรู้ผลที่อวดดี”

เสียงของบู่ฟงเบามากร่างของเขาพิงกรอบประตู นิ้วของเขาคีบจอกกระเบื้องฟ้าขาว เขาเรอออกมาเบาๆ แต่กลิ่นเหล้าคลุ้งไปทั่ว หน้าของเขาไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ เขาตาลายมือจับเหล้าเอาไว้ เขาดื่มเหล้าจนตาลาย ท่าทางของเขากวนตีนจริงๆ

เทียนฉู่สื่อได้กลิ่นเหล้าที่เขาเรอออกมา ใบหน้าของเขาก็บูดบึ้งเขาถอยหลังไปสิบสองก้าว แล้วมองบู่ฟงอย่างเย็นชา

ใบหน้าของเขาหัวเราะเยาะ เคราขาวกับผมขาวของเขาแกว่งขึ้นลงไปมา พลังดาบพุ่งออกมาจากตัวของเขาอย่างรุนแรงและเหี้ยมโหด

“อะไรคือสร้างปัญหา? วันนี้ชายแก่คนนี้ยังไม่ได้ดื่มเหล้า เจ้าจะต้องเปิดร้านตอนนี้” เทียนฉู่สื่อชักดาบออกจากฝักเป็นดาบยาวส่องแสงวาบวับ มันพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที มันลอยหมุนบนหัวของเขาแล้วหมุนไปหลายรอบ

ดาบของเขาสว่างสดใสมองดูเหมือนดวงดาวในที่มืดมันดูสว่างสะดุดตา

นี่คือวิชาลับของนิกายตำหนักกระบี่สาบสูญ วิชาดาบจักรพรรดิ

ตรงที่ไกลออกไป มุมปากของเซียวเยว่คลี่ออกมา เขามองดูวิชากระบี่จักรพรรดิที่เทียนฉู่สื่อแสดงออกมา เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เทียนฉู่สื่อมาเมืองหลวงเขาไม่ได้หาข้อมูลและเตรียมตัวให้พร้อม เขาจึงไม่รู้ว่าร้านฟงฟงน้อยมีไพ่ลับอยู่ในมือ

เซียวเม้งเคยมากินอาหารในร้านและติดหนี้บุญคุณ เกี่ยวกับนักรบศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่เจ็ดเถ้าแก่บู่……..เถ้าแก่บู่ไม่กลัวบ้างเลยหรือ?

หนี่เหยี่ยนเห็นเป็นเรื่องสนุก สายตาคู่สวยของนางเบิกกว้างเมื่อจะเห็นหายนะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้ นางหรี่ตาแววตาส่องประกายแสงแวววับ ที่ด้านหลังบู่ฟงมีร่างกลมน่ารักของเจ้าขาวเดินมา

เจ้าหุ่นเชิดนี่……..น่าสนใจมาก หนี่เหยี่ยนไม่เคยเห็นหุ่นเชิดตัวไหนสามารถ สู้กับนักรบศักดิ์สิทธิ์ที่เจ็ดได้ วันนี้เป็นวันที่นางสามารถจะเปิดตาเห็นอะไรมากจริงๆ

“พี่หนี่เหยี่ยน เราผ่านมาจะไม่ช่วยเขาเหรอ? เทียนฉู่สื่อเป็นนักรบศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่เจ็ด เถ้าแก่เป็นเพียงแค่ราชันนักรบขั้นที่ห้าเท่านั้น……..เขาจะไม่ตายเอาเหรอ?”

เย่สื่อหลิงสายตาเบิกกว้าง นางมองไปยังร่างของหนี่เหยี่ยนที่อยู่ข้างๆ ที่กำลังสนุกอยู่ นางพูดออกมาเหมือนงงมีหมอกปกคลุมหัว

“ใช่แล้ว ตาแก่นี่ต้องไม่ตาย” หนี่เหยี่ยนเขกตัวของเย่สื่อหลิงแล้วพูดออกมา

เย่สื่อหลิง “………”

“พี่หนี่เหยี่ยน……..ท่านเข้าใจผิดแล้ว ข้าหมายถึงเถ้าแก่อาจจะมีอันตรายจากนักรบศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่ง” เย่สื่อหลิงพูดออกมาอย่างจริงจัง

หนี่เหยี่ยนมองดูสาวน้อยคนนี้อย่างจริงจัง สาวน้อยคนนี้ไม่ค่อยจะรู้อะไร นางยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ใช่แล้วตาแก่นั้น…….ไม่ต้องตาย”

เย่สื่อหลิง “…….”

เซียวเม้งไม่กังวลกับคนที่ปรากฏตัวมา เขาเอามือยืนไขว้หลัง เขาเห็นว่าระดับการฝึกฝนของผู้เฒ่าบรรพบุรุษตำหนักกระบี่สาบสูญแข็งแกร่งอย่างมาก แต่เจ้าขาวก็ยากที่จะโคนมันเหมือนกัน หากเทียนฉู่สื่ออยากจะโค่นมันเขาก็ต้องพยายามเอาจริงอย่างมาก

สิบสามโจรเมืองโม่มีใบหน้าที่ตื่นเต้น พวกเขามองเทียนฉู่สื่อกับบู่ฟงด้วยรอยยิ้มที่มีความหมาย

ชายหนุ่มชุดแดงมู่หลิงฟงเข้ามาใกล้กับกำแพงซอยเมื่อนิ้วเรียวยาวสัมผัสกับมัน(หมายถึงกำแพงซอย) เขาก็รู้สึกได้ว่าด้านในนี้กำลังจะมีการต่อสู้เกิดขึ้น

บู่ฟงขากรรไกรค้างเนื่องจากว่าเขาได้ดื่มเหล้ารสชาติโอชาจนเมา ร่างของเขาเหยียดตรงค่อยขยับไปข้างหน้า เขาหันหน้าไปมองรอบๆ เขาเห็นท้องเจ้าขาวแล้วลูบก็พูดออกมาเบาๆว่า ” คนที่สร้างปัญญาจะต้องถูกโยนออกไป”

“สุภาพบุรุษ สุภาพสตรีทั้งหลายตอนนี้หมดเวลาเปิดร้านแล้ว หากทุกคนอยากลองชิมเหล้าชั้นเลิศ ให้มาวันพรุ่งนี้ ตอนนี้ร้านไม่เปิดให้บริการ”

บู่ฟงซ่อนตัวอยู่ในเงามือของร้าน แต่น้ำเสียงที่เย็นชาก็ลอยมาที่หูของทุกคน

ใบหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนสี พรุ่งนี้………ค่อยเข้ามา?
บางคนยกมุมปากขึ้นมา บางคนคิดในใจดูถูกคำพูดของคนต่ำต้อยของบู่ฟง เขาคิดว่าเขาเป็นใครจะให้พวกนักรบขั้นที่เจ็ดต่อแถวกันมาเพื่อที่จะรอให้ร้านเปิด?

แม้ว่าจะเป็นฮ่องเต้….ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะทำแบบนี้

“หา พรุ่งนี้ให้มาเข้าคิว? ข้าจะพังประตูเจ้าคืนนี้จะได้ไม่ต้องต่อแถวเข้าคิววันพรุ่งนี้” ผู้เชี่ยวชาญนักรบศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่เจ็ดกับสิบสามโจรเมืองโม่ มองท่าทางของเทียนฉู่สื่อที่แสดงออกมา ใบหน้าของทุกคนก็ทำท่าทางเยาะเย้ย (เยาะเย้ยบู่ฟง จีนมันเขียนมาแค่นี้อ่านจะได้ไม่งง)

คิดไม่ถึงเทียนฉุ่สื่อกลับถูกเมิน เขาตรงเข้าไปร้านของบู่ฟงร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความอับอาย แซ่ของเขาราวว่าเป็นต้นกำเนิดโลก (เทียนแปลว่า ฟ้า) ตอนนี้เจ้าเด็กนั้นเมินดูถูกไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา

“เจ้าเด็กน้อยหยิ่งยโส เจ้าคิดว่าเจ้าหุ่นเชิดนี่จะหยุดชายแก่ผู้นี้ได้? ไร้สาระ”

เทียนฉู่สื่อโกรธ เขาแกว่งดาบ ดาบที่ลอยอยู่ก็เปลี่ยนเป็นแสง ร่างของเทียนฉู่สื่อก้าวออกไปกลายเป็นภาพลวงตา แสงกระบี่ชี้ไปทางร้านพุ่งไปที่บู่ฟง

หน้าที่อ้วนของหุ่นยนต์เจ้าขาวกำลังเคลื่อนไหวพุ่งตัวออกไป ดวงตาหุ่นยนต์ของมันกระพริบแสงสีแดงออกมา ทั่วร่างของเหล่าผู้เชี่ยวชาญนักรบศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่เจ็ดตัวกำลังสั่นไหว สารเลวหัวใจของพวกเขากำลังได้รับความกดดัน

แสงกระบี่สาดส่องไปทั่วทุกแห่งมันเร็วขึ้น ความเร็วของเทียนฉู่สื่อก็เร็วขึ้น ชั่วพริบตาก็พุ่งไปรอบเจ้าขาว

เทียนฉู่สื่อมีระดับการฝึกฝนที่อยู่สูงมาก ผู้คนที่เห็นฉากนี้ต่างสูดลมหายใจเย็นๆ ใบหน้าของเขากำลังจริงจังอย่างมาก ผู้เชี่ยวชาญนักรบศักดิ์สิทธิ์กำลังใช้วิชาดาบเพื่อที่จะฆ่ามันดูน่ากลัวอย่างมาก

เซียวเม้งเองก็รับรู้ได้ถึงแรงกดดันจากการเคลื่อนไหวนี้

ริมฝีปากของหนี่เหยี่ยนขดตัว เพลงดาบที่กำลังเคลื่อนไหว รูปแบบของมันทำให้ผู้คนน่ากลัว แม้แต่นางก็ต้องบอกว่า……..มันน่ากลัวมาก

“พี่หนี่เหยี่ยน……..” เย่สื่อหลิงเห็นเทียนฉู่สื่อเคลื่อนไหว นางก็หันหัวไปมองหนี่เหยี่ยนอีกครั้ง นางอยากจะถามถึงการเคลื่อนไหวนี้

แม้แต่หนี่เหยี่ยนเองก็ยังส่ายหัว ใบหน้าที่งดงามของนางก็ยังคงมีอาการลังเลบ้างในตอนนี้

เทียนฉู่สื่อลอยตัวขึ้นมา แสงของดาบตรงพุ่งเข้าไปที่ร้าน ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของกระบี่จักรพรรดิ ไม่ว่าจะเป็นการถูกฆ่าหรือการหลบเจ้าหุ่นเชิดก็ไม่อาจจะหลีกไปได้ แล้วการป้องกันจะเป็นไปได้ยังไง?

เจ้าเด็กคนนี้หยิ่งยโสมากข้าจะสอนให้เจ้ารู้จักเคารพผู้ที่แข็งแกร่งเอง

ภายในใจของเทียนฉู่สื่อแสดงท่าทางดูถูก

ปัง!!

ทันใดนั้นเสียงกับแสงของดาบที่ส่องสว่างไปทุกที่บนท้องฟ้าก็หายไปจนหมด

เสียงดาบยาวตกกระแทกพื้นเสียงดังฟังชัด

ใบหน้าของเทียนฉู่สื่อแทบไม่เชื่อ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที แม้แต่ภาพลวงตาของเขาที่กำลังพุ่งไปหาเจ้าขาวก็หายไป ร่างของเขาสั่นไหว สายตาของเขามองเห็นฝ่ามือยักษ์ที่ขยายตัวขึ้นของหุ่นยนต์เจ้าขาว

ปัง

เทียนฉู่สื่อถูกฝ่ามือของเจ้าขาวตีหัว แสงสว่างแวบหนึ่ง เสียงการปะทะกันก็ดังขึ้นทันที ความรู้สึกดีและชั่วร้ายก็พุ่งเข้ามาในใจของเขาเช่นดัน

“ข้ากำลังจะพุ่งไปแล้ว…”

ร่างของเทียนฉู่สื่อที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วก็หยุดลง เสียงถูกตบอย่างรุนแรงดังขึ้น ตัวของเขาหมุนพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า หลังจากที่หมุนตัวก็พุ่งตกลงไปที่พื้นอย่างรุนแรง แรงตบอย่างรุนแรงทำให้เขากระเด็นออกไปไกล……..

บรรยากาศยังคงน่าอึดอัดใจ ทุกอย่างเงียบสนิท……..

ฉากที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนแปลกใจอยู่นิดๆ

ตอนนี้ทุกคนตะลึงมองคนที่อยู่บนพื้นอย่างกระวนกระวายใจแทบที่จะไม่เชื่อ พวกเขาได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของเทียนฉู่สื่อ พวกเขามองดูเจ้าขาวอีกครั้งร่างเป็นเหล็กหน้าท้องใหญ่…..เหมือนกับสิงโตกัดสุนัขครั้งเดียวตาย

ตอนนี้ดวงตาของเย่สื่อหลิงเบิกกว้าง ริมฝีปากสีแดงมันวาวของนางเปิดอ้าออกมากว้างเหมือนจะยัดไข่เข้าไปได้

มุมปากของหนี่เหยี่ยนยกขึ้น หัวใจของเขาถอนหายใจออกมา เถ้าแก่บู่ไม่ต้องลงมือเองแต่เขามีเจ้าตัวใหญ่นี้

ไม่รู้ว่าเขาโชคดีมากแค่ไหน แต่ฝ่ามือเดียวทำให้นักรบศักดิ์สิทธิ์ปลิวกระเด็นออกไปไกล……..เจ้าขาวดวงตาของมันกำลังเปล่งแสงน่ากลัว

หัวใจของหนี่เหยี่ยนดีใจ

จมูกของเทียนฉู่สื่อฝังลงกับดิน เขาค่อยยืนขึ้นมาบนพื้น เมื่อตะกี้แสงสว่างผ่านวาบมา ฝ่ามือหุ่นยนต์ก็พุ่งเข้ามาที่จมูกของเขา เมื่อเจ้าขาวเข้ามาทำให้เขารู้สึกเปรี้ยว หัวใจของเขาแทบที่อยากจะร้องไห้……

เขาโกรธอย่างมากเขาเพียงแค่อยากจะสั่งสอนเจ้าเด็กบ้าที่หยิ่งยโสนี่ แต่ตอนนี้เจ้าหุ่นยนต์นี้เข้ามาทำให้เขาเสียหน้าอย่างมาก

เพราะเขาประมาททำให้เขาพ่ายแพ้อย่างง่ายๆ….นี่มันน่าอับอาย

ฉับฉับ

เสียงดาบดังออกมาเสียงดาบที่ตกอยู่กับพื้นก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งต่อหน้าเทียนฉู่สื่อ แววตาของเขาดูจริงจัง ดาบเล็กมากมายก็หมุนวนรอบ มีกระบี่ยาวปรากฏออกมา หนึ่งดาบ สอง สี่ กระบี่ใหญ่มากมายสี่ที่เต็มทับถมกันไปหมด……

กระบี่เหล่านี้กำลังลอยอยู่ตรงหน้าของเขา

กระบี่ของข้าโจมตี