Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 103

EP 103
By loop

แม้ว่าจะเป็น รถโฟคสวาเกนเจดต้ามือสองสีดำปล่อยควันมาก แต่ก็ไม่มีปัญหาบนท้องถนนเนื่องจากผู้ขับขี่ปฏิบัติตามกฎจราจรทั้งหมด

หลิงรัน นั่งตัวตรงพร้อมกับจับจ้องไปที่ด้านหน้า เขายกเท้าขึ้นเล็กน้อยจากคันเร่งทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ขีด จำกัด ความเร็ว

หลิงรันขับรถมากเกินไปหรือเปลี่ยนเลนบ่อยครั้งที่เครื่องยนต์หมุนและทำให้เสียงคำรามน้อยลง

พยาบาลสาวมองหน้ากัน ด้วยเหตุผลบางอย่างพวกเขาสามารถรู้สึกถึงออร่าที่ร้ายแรงซึ่งเปล่งประกายจากการขับรถของหลิงรัน มันเป็นจุดที่พวกเขาลดระดับเสียงของพวกเขาในขณะที่พวกเขาถูกกำลังหัวเรากันอยู่

“เราอยู่ที่ ฮาดเล้าท์ [1]” หลิงรันหยุดรถของเขาที่ทางแยกข้างตึกสูง

“หมอหลิงมาทานอาหารเย็บกับพวกเราด้วยกันสิ” พยาบาลหวังชักชวนซึ่งเป็นคำพุดที่เขาคิดไว้นานแล้ว “ไหนๆหมอหลิงก็ลำบากมาส่งเราถึงที่นี้แล้ว -”

“แม่ของผมทำอาหารสำหรับคืนนี้ไว้แล้วนะ” หลิงรันตอบสั้น ๆ และขอให้พวกเธอลงรถ “พวกคุณรีบลงจะดีกว่าเดียวที่นั่งจะเต็มเอา”

หญิงสาวทั้งสี่รู้สึกท้อใจทันที พวกเขาลงจากรถอย่างไม่เต็มใจและหลิงรันก็รีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

การที่เตาปิงจำทำอาหารทานเองเป็นเรื่องยากเธอทำอาหารสำหรับวันนี้เพียงเพราะเธออารมณ์ดีมากเนื่องจากได้โฟล์คสวาเกนใหม่

หากคุณต้องมองจากมุมมองของนักลงทุนค่าใช้จ่ายสำคัญวัตถุดิบมื้อนี้ก็สูงมาก

มันจะเป็นคงน่าเสียดายอย่างมากที่คุณพลาดอาหารมื้อนี้

… ..

เวลาตี่สี่

หลิงรันตื่นขึ้นมาในเวลาปกติแล้วกลิ้งลงจากเตียง เขาแปรงฟันเสร็จล้างหน้าอาบน้ำในเวลาไม่ถึงสิบนาที เขาทำภารกิจทุกอย่างจนเสร็จ เขาก็จะเตรียมตัวออกจากบ้าน

หลังจากที่เขาใช้เวลาสองนาทีในการจัดเรียงแปรงสีฟันล้างแก้วผ้าเช็ดตัวและอุปกรณ์อาบน้ำอื่น ๆ ทีละอย่าง โดยเขาแน่ใจว่าขนแปรงที่ชี้ไปในทิศทางเดียวกันเขาก็รีบออกจากบ้าน

โฟล์คสวาเก้นเป็นรถยนต์คันแรกที่หลิงรันเป็นเจ้าของและมันเปลี่ยนชีวิตของเขาอย่างมาก

ก่อนหน้านี้เขามักจะเลือกออกจากบ้านตอนตีห้าหรือแม้ช่วงก่อนหน้านี่เป็นเพราะมีรถประจำทางตอนตีสี่มีน้อยมากและเขาไม่สะดวกที่จะนั่งแท็กซี่ และมันจะเป็นการเสียเวลาหากต้องเดินไปที่โรงพยาบาลหยุนหัว

แต่ตอนนี้เขาไม่มีปัญหาเรื่องการเดินทางแล้ว หลิงรันขับรถด้วยความเร็วที่พอประมาณที่ไม่เกินเขาคาดไว้ เขาเร่งความเร็วที่สามสิบห้าไมล์ต่อชั่วโมงในช่วงเวลาที่เร็วที่สุดของเขาและแม้กระทั่งในช่วงเวลาที่เขาชะลอความเร็วเขาก็วิ่งไปที่ยี่สิบไมล์ต่อชั่วโมง เมื่อเขาไปถึงโรงพยาบาลหยุนหัวก็ยังถึงก่อนตีสี่ครึ่ง

‘การมีรถยนต์ช่วยประหยัดเวลา’ อย่างที่หลิงรันคิดเขาก็ขับรถของเขาไปที่โซน ซี ซึ่งอยู่ใกล้กับอาคารมาก

ที่จอดรถที่เขาใช้อยู่ในขณะนี้สงวนไว้เป็นพิเศษโดยผู้อำนวยการฮวงและเป็นที่จอดรถที่ชั่วคราวของแผนกฉุกเฉินโดยพื้นที่จอดรถประเภทนี้มักจะถูกสงวนไว้สำหรับการเยี่ยมชมของนักวิชาการและแพทย์ที่พวกเขาจ่ายเงินจำนวนสูงเพื่อมาเขาประชุมดูงานหรือพูดคุย นี่คือเพื่อให้พวกเขาสามารถจัดการกับความล่าช้าที่เกิดขึ้นและไม่ต้องสมัครพื้นที่จอดรถ

ไม่จำเป็นต้องให้ หลิงรันสมัครใช้บริการที่จอดรถ เพราะเขายังเป็นนักศึกษาฝึกงานและแพทย์ไม่คัดค้านความจริงที่ว่าผู้อำนวยการฮวงทันทีเพราะเขาให้สิทธิ์พิเศษสำหรับหลิงรันในการใช้ที่จอดรถในพื้นที่ชั่วคราว

ลืมความยากลำบากของเทคนิค เอ็มถังและมันช่างเหลือเชื่อสำหรับเขาที่จะทำการผ่าตัดใหญ่หนึ่งร้อยครั้งในหนึ่งเดือนการกระทำของหลิงรันในช่วงเดือนที่ผ่านมาเพิ่มรายได้โดยรวมของแผนกฉุกเฉินได้สองถึงสามร้อย หยวน หลังจากได้รับโบนัสแพทย์และพยาบาลจะมีความกล้าพอที่จะไปที่ผู้อำนวยการฮวงในโต้แย้งเรื่องนี้ได้อย่างไร

หลิงรันกลับรถของเขาในที่จอดรถซึ่งเป็นการจอดที่น่าเอาเป็นตัวอย่าง หลังจากที่เขาลงจากรถเขาได้ตรวจสอบทั้งสองด้านเพื่อให้แน่ใจว่ามันจอดอยู่ตรงกลางของที่จอดรถและพื้นที่ว่างทั้งด้านขวาและซ้ายนั้นมีความกว้างเท่ากัน นอกจากนี้เขายังทำให้แน่ใจว่ามีพื้นที่ว่างอยู่ด้านหน้าและด้านหลังรถของเขามีความยาวเท่ากัน จากนั้นเขาก็ตรงไปที่ห้องผ่าตัด

ห้องผ่าตัดจะเงียบที่สุดในตอนตีสี่ถึงตี่ห้าของทุกวัน ซึ่งการผ่าตัดส่วนใหญ่ที่กำหนดไว้สำหรับคืนที่แล้วเสร็จสิ้นหมดแล้ว หากศัลยแพทย์ยังไม่ได้ดำเนินการในตอนนี้แพทย์สายที่สามจะต้องได้รับการเรียกให้ดำเนินการให้เสร็จสิ้น

การผ่าตัดที่มีกำหนดจะดำเนินการในตอนเช้ายังไม่เริ่ม เว้นแต่จะมีการปฏิบัติการฉุกเฉินแพทย์ปกติจะไม่กำหนดเวลาการผ่าตัดใด ๆ ที่จะดำเนินการในเวลานี้เพราะไม่มีแพทย์คนใดที่มั่นใจในการผ่าตัดภายในสองชั่วโมงและรอบแผนกที่สำคัญที่สุดของแผนกเริ่มต้นที่เจ็ดหรือแปดโมงเช้าในตอนเช้า

อย่างไรก็ตาม หลิงรันไม่จำเป็นต้องทำรอบวอร์ด ตำแหน่งของเขาในแผนกฉุกเฉินเป็นเหมือนศัลยแพทย์เต็มเวลา ไม่มีใคร มอบหมายงานในตำแหน่งใด ๆ ให้กับหลิงรัน เพราะว่าหลิงรันชอบที่จะผ่าตัดมากกว่าทำวอร์ดอีกทั้งยังมีผู้อำนวยการฮวงหนุนหลังอยู่

ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยของ หลิงรัน, หมอลู่ และ มาหยางลินไม่มีทางเลือกมากนัก คนที่ทำหน้าที่เป็นศัลยแพทย์มืออาชีพอันดับหนึ่งจะได้รับการผ่าตัดกับ หลิงรันในขณะที่คนอื่นทำรอบวอร์ด นี่เป็นเทมเพลตเริ่มต้นแล้ว ทั้งคู่ต้องมาถึงเร็วกว่าลิงรันเพียงครึ่งชั่วโมง

สิ่งแรกที่หมอลู่ทำเมื่อเขาเห็นหลิงรันขณะที่เขาหาว จากนั้นเขาก็เอามือปิดปากของเขาอย่างรวดเร็ว

“ตื่นหรือยัง?” หลิงรันถามหมอลู่เมื่อเขาเห็นเขาหาว

“ฉันนอนมาประมาณห้าชั่วโมง” หมอลู่ ยิ้มอย่างขมขื่น

หลิงรันพยักหน้าและพูดอย่างอื่น

เขาเองจะทำการผ่าตัดถ้าเขานอนหลับอย่างน้อยหกชั่วโมง เขามีประสบการณ์เมื่อมันมาถึงเรื่องนี้เพราะถ้าเขาไม่ได้นอนอย่างน้อยหกชั่วโมงเป็นเวลาสองสามวันก่อนการผ่าตัดจะมีประสิทธิภาพการทำงานลดลงอย่างเห็นได้ชัดและเขาก็จะตอบสนองช้า

ด้วยเหตุนี้หลิงรันจึงนอนในเวลาสองทุ่มเมื่อคืนนี้ สำหรับวันที่เขาไม่ได้นอนเขาจะนอนตั้งแต่หัวค่ำซึ่งถ้าจะเริ่มทำการผ่าตัดในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมาหรือลดจำนวนการทำศัลยกรรม

อย่างไรก็ตามไม่มีวิธีใดที่จะรับประกันระยะเวลาที่แพทย์ประจำบ้านนอนหลับได้

เนื่องจาก หลิงรัน ดำเนินการผ่าตัดสี่หรือห้าครั้งต่อวันจึงมีการเขียนเวชระเบียนสี่หรือห้ารายการทุกวันและแต่ละรายการมีจำนวนหนึ่งหมื่นคำ ทุกวันจำนวนผู้ป่วยที่พวกเขาต้องการตรวจในระหว่างรอบวอร์ดจะเพิ่มขึ้นสี่หรือห้าคน นอกจากนั้นก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการฟื้นฟูสมรรถภาพของผู้ป่วยบางส่วนที่พวกเขาจะต้องมีส่วนร่วมในนั้นด้วย …

… ใคร ๆ ก็บอกได้ว่าการใช้ประโยชน์จากโรงพยาบาลในปัจจุบันของแพทย์ประจำถิ่นเป็นทางเลือกหนึ่ง

มันง่ายยิ่งขึ้นสำหรับ ฮวง ชิเลน ที่จะเลียนแบบเสียงร้องของอีกา [2] ในตอนกลางคืนมากกว่าแพทย์ประจำถิ่นที่จะทำงานตลอดเวลาเพราะแพทย์ประจำบ้านต้องตื่นขึ้นมาตรวจอยู่เสมอ

ด้วยความช่วยเหลือของ หมอลู่ และ มาหยางลิน ทำให้ หลิงรันไม่ต้องรับผิดชอบสิ่งต่าง ๆ มากมาย

เขาแทรกฟิล์มจากการสแกน MRI เข้าไปในแสงไฟของห้องผ่าตัดด้วยการถ่ายภาพ เขาเปรียบเทียบมันกับข้อมูลที่เขาอ่านก่อนหน้านี้ในขณะที่ไตร่ตรองหมอลู่ และ มาหยางลินเต็มไปด้วยความอิจฉาขณะดูหลิงรัน

สำหรับพวกเขาความสามารถในการเข้าใจการสแกน เอ็มอาร์ไอ นั้นเป็นความสำเร็จที่ยากที่จะบรรลุ แม้ว่านักศึกษาแพทย์ทุกคนจะต้องเคยเข้าชั้นเรียนที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายภาพทางการแพทย์แต่ไม่มีโรงพยาบาลไหนจะช่วยพยายามส่งเสริมให้แพทย์ของพวกเขาเรียนรู้วิธีการอ่าน เอ็มอาร์ไอ สแกน

การอ่านเอ็มอาร์ไอ แสกนนั้นซับซ้อนกว่าการอ่าน เอ็กซ์เรย์ และ ซีที สแกน

แม้แต่นักเรียนที่เชี่ยวชาญด้านการถ่ายภาพทางการแพทย์ก็ยังไม่รู้วิธีอ่าน เอ็มอาร์ไอ สแกนหลังจากจบการศึกษาระดับปริญญาตรี ถ้าโรงพยาบาลเป็นคือพื้นที่ปฏิบัติจริงการเรียนที่ผ่านมาแถบจะไม่มีประโยชน์เลยเมื่อเจอกับสถาณการณ์จริง

“ฉันไม่เห็นอะไรเป็นพิเศษเลยอย่างงั้นเริ่มกันเลย” หลังจากที่เขาดูการสแกน เอ็มอาร์ไอแล้วหลิงรันรู้สึกสงบมากขึ้นเมื่อเขาถือมีดผ่าตัด

ก่อนหน้านี้เขาอ่านคำอธิบายที่เป็นลายลักษณ์อักษรของแผนกการถ่ายภาพทางการแพทย์เท่านั้นเพื่อตรวจสอบว่ามีสิ่งใดที่ทำให้ผู้ป่วยไม่เหมาะสมสำหรับการผ่าตัด

เขาไม่เคยมีความเข้าใจมากนักเมื่อมาถึงความจริงที่ว่าเส้นเอ็นที่ร้าวนั้นมีลักษณะอย่างไร เขาสามารถมองพวกเขาหลังจากทำการผ่ามือของผู้ป่วย

นี่เป็นลักษณะของศัลยแพทย์ส่วนใหญ่ พวกเขาจะทำทุกอย่างแบบเยี่ยมยอดที่สุดในการก่อนสรุป แต่ในท้ายที่สุดพวกเขาก็จะมาถึงข้อสรุป: พวกเขาจะได้รู้สภาพของผู้ป่วยหลังจากที่ได้เห็นแผล

สถานการณ์ในเคสที่ดีที่สุดคือเมื่อสภาพของผู้ป่วยเป็นไปตามความคาดหวังของแพทย์ สถานการณ์ที่ดีที่สุดที่เรื่องที่สองคือเมื่อสภาพของผู้ป่วยสอดคล้องกับสิ่งที่แพทย์ได้เรียนรู้และ สถานการณ์ที่ดีที่สุดอันดับที่สามคือเมื่อสภาพของผู้ป่วยสอดคล้องกับประสบการณ์ของแพทย์ สุดท้ายสถานการณ์ในเคสที่เลวร้ายที่สุดคือเมื่อแพทย์ไม่ทราบว่าเขากำลังดูอะไรอยู่

ศัลยแพทย์ที่รู้วิธีอ่าน เอ็มอาร์ไอ สามารถทำได้ในระดับที่สูงหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดได้ แน่นอนว่านั่นไม่ได้หมายความว่ามันสามารถหลีกเลี่ยงได้อย่างสมบูรณ์ …

… มีคนที่มีโครงสร้างทางกายวิภาคที่แบบปกปิดหรือแปลกอยู่เสมอ

“พวกคุณกินอาหารเช้าแล้วหรือยัง?” หลิงรันทำแผลที่นิ้วของผู้ป่วยอย่างง่ายดายและทักทายทุกคน

“อืม…ทำไมคุณถาม?” หมอลู่ลุกขึ้น เขาก็พบว่ามันแปลกมาก หลิงรันมักไม่ชอบคุยกับใคร

“ผมเป็นห่วงว่าพวกคุณจะหลับไป” หลิงรันมองไปรอบ ๆ และพูดว่า “ถ้ามีการคุยกันสักหน่อยอาจทำให้พวกคุณตื่นตัว”

หมอลู่ ถอนหายใจอย่างโล่งอก “ฉันรู้สึกตื่นตัวหลังจากพูดคุยกับคุณ”

พยาบาลกะรู้สึกอึกอัดใจ แต่ก็หัวเราะออกมาดัง ๆ หมอลู่ ดูเหมือนจะได้รับความเอ็นดูและส่งประกายรอยยิ้ม

“งั้นมาคุยกัน” หลิงรันถามถึงความรับผิดชอบอีกครั้งว่า “พวกคุณกินอาหารเช้าแล้วหรือยัง?”

“ใช่” หมอลู่ ตอบออกไป

“คุณกินอะไร? ตีนหมูไหม” หลิงรันทำให้ผู้ป่วยหิวขณะที่เขาพูด เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า “โดยทั่วไปมันเหมือนกับสิ่งที่ฉันเห็นในการสแกน เอ็มอาร์ไองานของเราหลังจากนี้จะเป็นเรื่องง่าย”

“อืม … ทำไมเราไม่ … ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าเราไม่คุยกัน” หมอลู่ รู้สึกว่าเขาไม่เคยชินกับการทำอย่างงี้ของหลิงรัน

“แน่นอน.” หลิงรันพึงพอใจ เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อบังคับตัวเองให้คุย ตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขมากเพราะว่ามันคือตัวตนของเขาในการผ่าตัดแบบเงียบๆโดยไม่มีการพูดคุยกัน

การปรากฏตัวของการพูดไร้สาระที่ควบคุมไม่ได้ในห้องผ่าตัดที่ดำเนินการอย่างเป็นระเบียบนั้นเหมือนกับการมีทรายในเนื้อ แม้ว่าเนื้อสัตว์จะยังสามารถบริโภคได้ แต่มันก็ไม่อร่อยเท่าที่ควร

ซู่เจียฟูจ้องดูตัวเลขบนอุปกรณ์ก่อนที่เขาจะถอยกลับไปที่มุมพร้อมกับเก้าอี้ของเขาและหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อเล่นเกม เขาต้องการที่จะเอาชนะอีกสองเมืองในขณะที่มีผู้เล่นออนไลน์เริ่มน้อยลง

นับตั้งแต่การถือกำเนิดของสมาร์ทโฟนก็อาจกล่าวได้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากต่อชีวิตของวิสัญญีแพทย์ ในอดีตดูเหมือนว่านักวิสัญญีแพทย์เหมือนถูกจำคุกในโรงพยาบาลต่างพากันวิ่งไปที่ห้องผ่าตัดหลายแห่งตลอดเวลา พวกเขาไม่มีเวลาในการใช้เงินเลยด้วยซ้ำ

แต่นับตั้งแต่สมาร์ทโฟนเข้ามามีชีวิตอยู่วิสัญญีแพทย์มีชีวิตที่ดีมากในโรงพยาบาล พวกเขาแค่ต้องเล่นกับโทรศัพท์มือถือในห้องผ่าตัดทุกที่ที่เขาไปตลอดเวลา เงินของเขาแถบจะไม่เพียงพอในการใช้ในตอนนี้

การผ่าตัดครั้งหนึ่งตามมาด้วยการผ่าตัดอีกครั้ง เมื่อหลิงรันเสร็จสิ้นการผ่าตัดตามกำหนดทั้งสี่รายการซึ่งตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเท่านั้น

ด้วยประสบการณ์ของเขาในการผ่ามือและการเพิ่มความสามารถของเขาเมื่อมันมาถึงการอ่าน เอ็มอาร์ไอ สแกนของแขนขา, หลิงรันใช้เวลาที่สั้นกว่าในการทำศัลยกรรมแต่ละครั้ง ตอนนี้หลิงรันยังคงปรารถนาที่จะทำศัลยกรรมมากขึ้น แต่ก็ไม่มีอะไรที่เขาจะทำได้แล้ว

เนื่องจากไม่มีผู้ป่วยรายใหม่ หลิงรันเพียงแค่มุ่งหน้าไปที่ห้องพักฟื้น เขาต้องการที่จะดูว่ามีผู้ป่วยคนใดที่ตื่นเช้ามาออกกำลังกายบ้าง

สำหรับการผ่าตัดด้วยมือเช่นการผ่าตัดผู้ป่วยที่มีอาการบาดเจ็บที่เอ็นกล้ามเนื้อแขนถึงแม้ว่าการผ่าตัดจะมีความสำคัญ แต่การฟื้นฟูในช่วงผ่าตัดก็มีความจำเป็นเช่นกัน มีผู้ป่วยสี่คนที่เข้าออกตลอดเวลา พวกเขาสามารถไปออกกำลังกายในห้องพักฟื้นที่แผนกศัลยกรรมมือยืมไปยังแผนกฉุกเฉิน

ผู้ป่วยจำได้ทันทีหลิงรันที่กำลังเดินเข้ามาในห้องพักฟื้นและทักทายเขาด้วยความกระตือรือร้น “หมอหลิงคุณมาที่นี่เร็ว”

“อืมฉันมาที่นี่เพื่อดูอาการ” หลิงรันพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

“ฉันกำลังจะแสดงมือของฉันให้ดู” ผู้ป่วยที่ทักทายหลิงรันอยู่ในอารมณ์ที่ดีมาก เขาโบกมืออย่างจงใจกับมือที่บาดเจ็บของเขาซึ่งมือเหล่านั้นไม่ได้ดูเหมือนได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก่อน

เขาเริ่มการแสดงของเขาหลังจากที่หลิงรันเข้ามาใกล้เขา – เขาถือพุทราสามลูก เขารีดพุทรารอบฝ่ามือและหยิบมันขึ้นมาแล้ววางไว้บนโต๊ะอย่างมีความสุขมาก

หลังจากหลิงรันสังเกตผู้ป่วยด้วยสมาธิในขณะที่เขาได้ยิน “ติ้ง” มีจากการแจ้งเตือนของระบบขึ้นมา

[ความสำเร็จ: ได้ความเคารพอย่างจริงใจจากผู้ป่วย]

[คำอธิบายความสำเร็จ: ได้ความเคารพที่จริงใจจากผู้ป่วยเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับแพทย์]

[รางวัล: หีบสมบัติพื้นฐาน]