Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 114
หลิงรันรู้สึกตื่นตัวตลอดเวลาสำหรับการผ่าตัดที่ผ่านมาเขาทำการผ่าตัดได้เร็วกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด
หลังจากรองผู้อำนวยการแผนกแพนกลับมาหลิงรันก็ทำงานตลอดเวลาโดยคิดว่า “นี่อาจเป็นการผ่าตัดครั้งสุดท้ายของฉันในวันนี้” และเขาพยายามอย่างเต็มที่ในการผ่าตัดทุกครั้งของเขา
ชื่อเสียงในปัจจุบันของหลิงรันนั้นยังคงมีไม่มากนักเขามีชื่อเสียงแค่ในโรงพยาบาลหยุนหัวเทานั้น นอกจากนี้การทำศัลยกรรมเป็นเวลาสองเดือนอย่างที่ไม่เหมือนใครแต่นั้นไม่ได้ทำให้เขาโด่งดังขึ้นมาเลย โรงพยาบาลที่โอนผู้ป่วยไปยังโรงพยาบาลอื่นจะพิจารณาเรื่องนี้ด้วย แต่ถ้าผู้อำนวยการแผนกศัลยกรรมมือของหยุนหัวร้องขอผู้ป่วยมันกับเป็นเรื่องง่ายกว่าแผนกฉุกเฉินที่จะขอผู้ป่วย
หลิงรันทำการผ่าตัดได้มากเท่าที่จะทำได้เพื่อเพิ่มประสบการณ์ของเขา
เขาสามารถสัมผัสได้ถึงการพัฒนาอย่างชัดเจน หลิงรันได้รับข้อมูลเชิงลึกใหม่ ๆ จากการผ่าตัดทุกครั้งที่เขาทำและอุบัติเหตุทุกครั้งที่เขาจัดการ
หลิงรันหวังเพียงว่าเขาจะสามารถพัฒนาความสามารถของเขาและเพิ่มความเข้าใจในการบาดเจ็บของเอ็นกล้ามเนื้อในขณะที่เขายังได้รับอนุญาตให้ผ่าตัดผู้ป่วยอยู่
ตั้งแต่เขาได้ยินข่าวว่ารองผู้อำนวยการแผนกแพนได้เดินทางกลับมายังประเทศจีนโดยแล้วหลิงรัรก็ย้ายไปอยู่ที่ห้องผ่าตัดและอาศัยอยู่ที่นั่น
ในวันแรกที่รองผู้อำนวยการแผนกแพนเดินทางกลับจากประเทศจีนหลิงรันยังเพิ่งดำเนินการเสร็จแปดเคสเท่านั้น
วันรุ่งขึ้นเขายกมันขึ้นมาเพื่อปฏิบัติการสิบเอ็ดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
แม้ว่าการผ่าตัดในวันที่สามมันจะเป็นเคสที่ยากมากๆ แต่หลิงรันก็ยังทำเคสเสร็จสิบเคสได้
วันหนึ่งเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าและอีกวัน หลายวันผ่านไป หนึ่งสัปดาห์ ผ่านไป โดย
ยังมีผู้ป่วยจำนวนมากที่มาจากโรงพยาบาลอื่น อีกทั้งยังมีผู้ป่วยต่างชาติจำนวนมากที่เข้ามารับการรักษา มักจะมีผู้ป่วยบางคนที่กำลังหมุนจากการผ่าตัดไม่เรียบร้อยหรือไม่ได้มีเงินและเลือกที่จะตัด
การผ่าตัดที่ไม่รู้ว่ามันจะเสร็จสิ้นเมื่อไร
ผ่านมาจนถึงเช้าวันจันทร์อีกครั้ง
หลิงรันเหยียดร่างของเขาหลังจากวิ่งตอนเช้า เขาให้พยาบาลช่วยเขาในการขัดมือของเขาจากนั้นก็ดูนาฬิกา เขากล่าวว่า “มันเป็นเวลาตีสามสาบสิบเ มันสายไปนิดหน่อย แต่นั่นจะไม่ส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพการทำงานของเราตอนนี้ให้เราเริ่มต้นกันเถอะเราพยายามอน่าให้เกิดข้อผิดพลาดและเร่งความเร็วให้น้อยที่สุด”
หมอลู่หาวทันที “ หมอลิงคุณทำงานหนักมากจริง ๆ คุณไม่ต้องทำงานหนักขนาดนี้ก็ได้”
หลิงรันยังคงตื่นตัวมาก“ ไม่ได้หรอก เมื่อจำนวนผู้ป่วยลดลงผมจะไม่มีโอกาสทำงานหนักแบบนี้แม้ว่าผมจะต้องการมันอีก”
หมอลู่ รอคำตอบนี้จากหลิงรันเขาหายใจและพูดว่า “ฉันพูดว่า … ”
“เสร็จ”. หลิงรันได้ทำแผลแล้ว
“อืมใช่แล้ว” การโต้แย้งของหมอลู่หายไปอย่างสมบูรณ์ เขาก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็วและทำงานหนัก
“ตอนนี้คุณอยากจะพูดอะไรอีก?” หลิงรันหยิบเอ็นและเริ่มต้น เขาพร้อมที่จะคุยกับหมอลู่โดยใช้เวลาสองสามนาทีที่เหลืออยู่
มันเป็นไปไม่ได้ที่หมอลู่จะกลับเข้าบทสนทนาเดิม “อืม … คุณไม่ได้ตระหนักว่าเราดูเหมือนจะมีผู้ป่วยมากขึ้นถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อน”
“มีหรือไม่พื้นฐานสำหรับการตัดสินเรื่องนั้นคืออะไร”
“ จำนวนผู้ป่วยที่ได้รับการส่งตัวและผู้ป่วยนอกเพิ่มขึ้นฉันยังได้รับโทรศัพท์จากแผนกศัลยกรรมมือเมื่อวานนี้เพื่อถามว่าเราสามารถรับผู้ป่วยที่มีอาการบาดเจ็บที่เส้นเอ็นและกล้ามเนื้อเส้นประสาทได้หรือไม่” หมอลู่หยุดและกล่าวว่า รองผู้อำนวยการแผนกแพนและคนอื่น ๆ ไม่ได้ทำศัลยกรรมมากทุกวันและไม่ใด้ทำการผ่าตัดเอ็นกล้ามเนื้อดังนั้นคุณควรหยุดกังวลเกี่ยวกับการมีผู้ป่วยไม่เพียงพอ … ”
“ทำไมจึงมีผู้ป่วยและผู้ป่วยนอกที่ได้รับการส่งตัวเพิ่มมากขึ้น?” หลิงรันถามพยายามซักไซ้
หมอลู่ประมวณผลการการตอบของคำถามจากหลิงรันอย่างไรก็ตามซูเจียฟูซึ่งอยู่ตรงมุมห้องซึ่งเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ทรงกลมและลุกขึ้นมาตลอดทั้งคืนไอสองครั้งแล้วพูดว่า “เพราะชื่อเสียงของโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเคโดะ มันเป็นเพราะชื่อเสียงของแพทย์คนนั้นหรืออย่างน้อยก็ชื่อเสียงของสถาบันที่เขาจบมา ที่ผู้ป่วยใหม่ทั้งหมดจะอยู่ที่นี่เพียงเพื่อรับการวินิจฉัยโดยผู้เชี่ยวชาญชาวญี่ปุ่นผู้ป่วยจำนวนมากจึงมาจากจังหวัดอื่น ๆ มามากกว่าพวกเขามีผู้ป่วยจำนวนมากที่พวกเขาไม่สามารถรักษาได้ทั้งหมด ขอพวกเขาจึงจะต้องส่งมอบการผ่าตัดบางส่วนของแผนกศัลยกรรมมือผู้ป่วยรายอื่น เลยถูกส่งมาให้คุณ ”
“พวกเขามีผู้ป่วยกี่คน?” หลิงรันซ้ำ
หมอลู่เงยหน้าขึ้นมองการแสดงออกของหลิงรันและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณอิจฉาพวกเขาเหรอ?”
หลิงรานระงับอารมณ์ของเขาทันทีลดศีรษะลงและยังคงยุ่งอยู่
หมอลู่และ ซูเจียฟูมองหน้ากัน พวกเขาพบว่าสถานการณ์นี่มันตลก ท้ายที่สุดมันก็ยากที่จะเห็นหลิงรันแสดงความน่าอายออกมาด้วยตัวเขาเองแม้ว่าจะเป็นเพียงชั่วขณะหนึ่งก็ตาม
นอกจากนี้หลังจากที่หลิงรันลดความเร็วลงพวกเขาสามารถมีเวลาส่วนตัวมากขึ้นในการผ่อนคลายจากการผ่าตัดได้
หอมลู่ยังต้องการไปตลาดผักในเขตดงฮูเขามักจะขอให้พ่อข้าส่งตีนหมูมาให้มันมีทั้งของดีและของไม่ดีที่ถูกส่งมาแต่มันจะดีกว่าถ้าเขาได้ไปเลือกเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งขาหมูในการค้นหาความแตกต่างระหว่างของดีกับของไม่ดี มันทำให้เขาจะสบายใจมากขึ้นถ้าเขาซื้อเอง
แปดโมงเช้า
หลิงรันประกาศให้พักชั่วคราวแล้วไปหาอะไรกินซึ่งเขาดินตรงไปที่ห้องพักฟื้นเพื่อตรวจสภาพของผู้ป่วย
หมอลู่เขาคุ้นเคยกับการเดินตรวจรอบวอร์ดเพื่อพักร่างกายของเขาและมาหยางลินก็ยอมรับชะตากรรมของเขาไว้หมอลู่ ปลอบใจขณะที่เดินอยู่นอกจากนี้มันก็เหมือนเขาปลอบใจตัวเองอยู่เหมือนกัน”ฉันคิดว่าเราสามารถเสร็จงานก่อนในวันนี้ ซูเจียฟู และฉันบอกว่ามีผู้ป่วยมีมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆและเราก็ได้อธิบายเหตุผลที่เขาใจง่ายๆให้กับหลิงรันฟังแล้ว”
“คุณแน่ใจหรือว่าหลิงรันจะฟังคุณ?” มาหยางลินพยายามที่จะเบิกตาก่อนที่เขาจะพูดว่า “ฉันจะอยู่ได้อีกซักวันถ้าฉันต้องทำการผ่าตัดมากกว่าสิบชั่วโมงในวันนี้อีกครั้งฉันจะตายแน่จากความเหนื่อยสะสมเนี่ย”
“ก็พึงพูดไปเมื่อสัปดาห์ก่อนนิ” หมอลู่ไม่มีความเห็นอกเห็นใจ
“ฉันหมายความว่าคราวนี้ … เฮ้รองผู้อำนวยการแผนกแพนกำลังมา” มาหยางลินก้มศีรษะของเขาและกล่าวทักทาย
หมอลู่เองก็มองไปในทิศทางเดียวกับมาหยางลิงที่จริงเขาเห็น รองผู้อำนวยการแผนกแพนเดินกับกลุ่มคนอยู่ เขาเองก็ยิ้ม
“นี่คือห้องพักฟื้นของแผนกศัลยกรรมมือประธานฮันหลังจากท่านได้รับการผ่าตัดท่านจะอยู่ที่นี่อีกสองสามวันเพื่อยืนยันว่าทุกอย่างเรียบร้อยก่อนที่ท่านจะได้กลับบ้านเพื่อพักผ่อน” บางทีรองผู้อำนวยการแผนกแพนไม่เห็น หลิงรันและคนอื่น ๆ บางทีเขาอาจเห็นแต่ทำเป็นไม่สนใจพวกเขา เขายังคงแนะนำสถานที่ให้กับชายที่ดูเหมือนเป็นผู้ป่วยคนสำคัญ
ชายที่รู้จักกันในนามประธาฮันพยักหน้าเล็กน้อย เขาพูดด้วยความไม่มั่นใจเล็กน้อยว่า “ฉันไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใดในการพักฟื้น ซึ่งฉันเองก็ไม่สามารถทิ้งงานเป็นเวลานานได้”
“โดยปกติท่านจะต้องอยู่ต่ออีกหนึ่งสัปดาห์จากนั้นท่านจะต้องผ่านช่วงเวลาพักฟื้นที่ใช้เวลาอีกสี่ถึงห้าสัปดาห์ก่อนที่ท่านจะสามารถจะกลับไปทำงานได้ตามปกติมันใช้เวลาสองหรือสามเดือน เพื่อให้ท่านรักษาได้อย่างสมบูรณ์นี่คือการดำเนินการครั้งสำคัญหลังจากนั้น “รองผู้อำนวยการแผนกแพนกล่าวขณะที่เขาให้ความสนใจกับการแสดงออกของประธานฮัน
ประธานฮั่นพูดอย่างมีความสุข“ ฉันสามารถอยู่บนเตียงได้หนึ่งสัปดาห์ แต่ระยะเวลาพักฟื้นสี่หรือห้าสัปดาห์จะนานเกินไปคุณรู้ว่ามีเรื่องน่ารำคาญมากมายที่ต้องจัดการกับธนาคารมันดูเหมือนว่าจะนานไปถถ้าจะใช้เวลาพักเป็นเดือนๆ”
“เราจะทำอย่างละเอียดที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้หากท่านให้ความร่วมมือกับการรักษามันเป็นไปไม่ได้ที่จะฟื้นตัวในเวลาน้อยกว่าหนึ่งเดือนนอกจากนี้ยังมีบางคนที่ฟื้นตัวได้เร็วกว่าปกติ” หลังจากที่รองผู้อำนวยการแผนกแพนพูดเรื่องดีจบ เขาก็พูดต่อ “ตอนนี้อาการของท่านยังไม่ร้ายแรงเป็นพิเศษมันจะง่ายต่อการทำศัลยกรรมและพวกเราไม่ควรชักช้าสำหรับการผ่าตัดยังและเวลาฟื้นตัวจะ ใช้เวลานานขึ้นนอกจากนี้ผลกระทบหลังจากการฟื้นตัวจะไม่ดีขึ้นท่านไม่สามารถชะลอการรักษาต่อไปได้ ”
ประธานดีฮันยังลังเลอยู่ เมื่อเขาคิดจะไปอยู่ใต้การผ่าตัดความคิดนับไม่ถ้วนก็เข้ามาในใจเขา
เขาจะคิดว่าสถานการณ์ของการสูญเสียการใช้มือซึ่งเป็นอาชีพของเขาเป็นไปได้ออาจมีความเจ็บปวดหลังการผ่าตัดไม่ว่าหมอจะทำจนสุดความสามารถ หรือเรื่องที่เขาต้องอยู่ภายใต้การดมยาสลบต่อให้เป็นหมอที่เก่งที่สุดก็ตาม…
ประธานฮันได้ตัดสินใจในที่สุด เขาจับมือของรองผู้อำนวยการแผนกแพนและกล่าวว่า “ผู้อำนวยการแผนกจินกล่าวว่าแผนกศัลยกรรมมือของหยุนหัวมีแพทย์ที่ดีที่สุดเมื่อมันมาถึงการบาดเจ็บที่เอ็นของกล้ามเนื้องอและแพทย์คนนั้นน่าเป็นคุณ ชะตากรรมของมือฉันอยู่ที่หมอแพนแล้วช่วยกรุณาด้วย หลังจากผ่าตัดเสร็จเดียวเราจะต้องไปดื่มกันสักหน่อย”
“หลังจากการผ่าตัดท่านจะต้องหยุดดื่มซักพัก” รองผู้อำนวยการแผนกแพนพยามที่เล่นมุกก่อนที่เขาจะจับมือประธานฮัน เขากล่าวว่า “เนื่องจากมีการตัดสินใจแล้วเราจะไม่ล่าช้าอีกต่อไปไม่ช้าท่านจะได้รับการผ่าตัดที่ดีที่สุด ผมจะให้คนของผมเตรียมอุปกรณ์ที่จำเป็นสำหรับการตรวจก่อนการผ่าตัดทำศัลยกรรมให้เสร็จแล้วเราจะเริ่มพรุ่งนี้เช้า ”
พรุ่งนี้เช้าเหรอ? ประธานาฮันอดไม่ได้ที่จะตกใจ แต่ “ทำไมคุณไม่ทำมันอีกสองสามวันเพื่อให้ฉันได้เตรียมตัว?”
“ฟังผมก่อนเราจะทำการตรวจตอนนี้และเราจะตัดสินใจตามผลการทดสอบ”
“อืม … ฉันได้ยินมาว่ามีผู้เชี่ยวชาญจากมหาวิทยาลัยเคโอจากประเทศญี่ปุ่น… ”
“เขาจะเป็นผู้ช่วยคนที่หนึ่งของผม”. รองผู้อำนวยการแผนกแพนจะรู้ได้อย่างไรว่าคนอื่นกำลังคิดอะไรอยู่ ท้ายที่สุดเขาได้พยายามทุกวิถีทางที่จะโน้มน้าวให้ประธานฮันเข้ารับการรักษาในวอร์ด รองผู้อำนวยการแผนกแพนขอบคุณจินซีและคนอื่น ๆ ที่แนะนำให้เขารู้จักกับเขา
หลังจากเสร็จการต้อนรับและส่งเขาออกไปรองผู้อำนวยการแผนกแพนไปรอบ ๆ แล้วเห็นว่าหลิงรันและคนอื่น ๆได้หายไปแล้ว
“รองผู้อำนวยการแผนกแพนขอให้ผมเป็นผู้ช่วยคนที่สองของคุณ” เย่าตี้รอให้คนอื่น ๆ ออกไปก่อนที่เขาจะขอด้วยเสียงเล็ก ๆ
การดำเนินการผ่าตัดกับระดับผู้บริหารของพวกเขาเป็นที่ชื่นชอบของแพทย์ที่มีความทะเยอทะยาน แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์พวกเขาก็ยังคงมีการติดต่อกับผู้ป่วยจำนวนมากแม้ว่าจะเป็น เพราะฮายาโตะอุเอดะจะไม่เข้าใจภาษาจีนเขาจึงช่วยรองผู้อำนวยการแผนกแพนได้เฉพาะตอนอยู่ที่เตียงผ่าตัดเท่านั้น และนี้คือโอกาสของเย่าตี้ที่จะสร้างความสัมพันธ์กับผู้ป่วยและครอบครัวของเขาตลอดการรักษา
รองผู้อำนวยการแผนกแพนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “นายทำได้แค่ต้องกลับไปเตรียมตัวให้ดีโดยเฉพาะการก่อนผ่าตัดนายควรดูแลจัดการที่นั้นด้วยตัวเอง”
“ไปพักผ่อนได้แล้ว” เย่าตี้สัญญาโดยไม่ลังเล เขาหัวเราะและพูดว่า “ผู้อำนวยการฝ่ายจินให้ความสำคัญกับคุณจริงๆโดยไม่พูดอะไรเลยเขาจึงเรียกประธานฮันมาหาคุณ”
“ ผู้ป่วยต้องได้รับการผ่าตัดเอ็นกล้ามเนื้องอพวกเขาจะมองหาใครนอกจากฉัน?” รองผู้อำนวยการแผนกแพนพูดด้วยความมั่นใจอย่างที่สุด “ในฐานะศัลยแพทย์ในขณะที่เราสามารถพูดได้อย่างอิสระและในตอนท้ายของวันทุกอย่างขึ้นอยู่กับทักษะของเราเมื่อนายมีทักษะผู้คนจะส่งคนไข้มาหานาย”
เย่าตี้เห็นด้วยกับทุกสิ่งสำหรับสิ่งที่เขาได้รับฟัง
…
การทดสอบก่อนเข้ารับการผ่าตัดของประธานาฮันเป็นไปอย่างราบรื่น
ในคำพูดของผู้อำนวยการจินโรงพยาบาลหยุนฮวยสามารถสร้างแผนกศัลยกรรมมือได้เพราะประธานฮันเป็นผู้ให้เงินกู้แก่โรงพยาบาล เงินที่ประธานาฮั่นที่อนุมัติให้ถูกนำไปใช้ซื้อสิ่งอำนวยความสะดวก หากเป็นเช่นนั้นพวกเขาจะขอให้ประธานฮันเข้ามารักษาได้อย่างไร
แน่นอนว่าคนที่ถูกเลือกให้เข้ารับการผ่าตัดนั้นได้รับการคัดเลือกจากเชอร์รี่
นี่ไม่ใช้เป็นการผ่าตัดระดับสามโดยทั่วไปซึ่งทำให้พวกเขาจ้องจัดให้มีหมอสามคนพวกเขาและยังมีแพทย์ที่เข้าร่วมทำหน้าที่เป็นศัลยแพทย์ที่สอง พวกเขายังขอให้แผนกวิสัญญีวิทยาเพื่อจัดให้มีวิสัญญีแพทย์ การให้คำปรึกษาก่อนการผ่าตัดได้ดำเนินการอย่างละเอียด
รองผู้อำนวยการแผนกแพนเดินทางไปโรงพยาบาลก่อนหน้านี้เห็นผู้ป่วยนอนหลับออยู่กับญาติของเขา จากนั้นเขาก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและเข้าไปในห้องผ่าตัดเขาสงบนิ่งตลอดกระบวนการทั้งหมด เขายังคงเป็นมืออาชีพตลอดกระบวนการทั้งหมด ประกอยด้วย ฮายาโตะอุเอดะและแพทย์ที่เข้าร่วมการผ่าตัดมันใช้เวลาเพียงสองชั่วโมงเพื่อให้การผ่าตัดเสร็จสิ้น
“การผ่าตัดเป็นไปอย่างราบรื่น” รองผู้อำนวยการแผนกแพนเต็มไปด้วยความมั่นใจและกล่าวประโยคนี้กับครอบครัวของผู้ป่วย
หลังจากที่เขาไปเยี่ยมและให้คำแนะนำทางการแพทย์แก่ผู้ป่วยรายอื่นในวอร์ดแล้วรองผู้อำนวยการแผนกแพนก็กลับมาที่สำนักงานพร้อมรอยยิ้มและแพทย์ทุกคนแสดงความยินดีกับเขา
“ขอบคุณ.” รองผู้อำนวยการแผนกแพนแสดงความยินดีและขอบคุณเพื่อนร่วมงานของเขาก่อนที่เขาจะกลับไปที่ที่นั่งของเขา นอกจากนี้เขายังพูดด้วยเสียงหัวเราะว่า “ฉันคงไม่สามารถรับประกันผลลัพธ์ได้หากเป็นอวัยวะส่วนอื่น แต่นี้ฉันมั่นใจมากที่สุดกับการบาดเจ็บของเอ็นกล้ามเนื้อ … ”
“ไม่ใช่เพียงแต่คุณที่มีความมั่นใจ แต่เราก็มีความมั่นใจในตัวคุณด้วยเช่นกัน” เย่าตี้พยายามอย่างที่สุดที่จะประจบสอพลอรองผู้อำนวยการแผนกแพนแพนหัวหัวเราะอย่างเต็มที่
“รองผู้อำนวยการแผนกแพนทำได้ดีมากในวันนี้ฉันรู้สึกทึ่งกับความรวดเร็วในการเย็บแผลของคุณ” เย่าตี้ไม่ได้ลดละความพยายามในการประจบสอพอและเขาก็แตะศีรษะตัวเอง “ความเข้าใจของคุณเกี่ยวกับการบาดเจ็บของเอ็นกล้ามเนื้อนั้นเป็นเรื่องที่สุดยอดมากๆ”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ.” รองผู้อำนวยการแผนกแพนออกมาอย่างมีความสุข มีความคิดเข้ามาในใจของเขาว่า ‘ฉันอาจจะต้องเข้าไปสังเกตการณ์เกี่ยวกับผ่าตัดของหลิงรันบางแล้ว’
…
