Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 204
เตาปิงใส่กระดาษห่อหนึ่งไว้ในกระเป๋าเล็ก ๆ ของกระเป๋าเดินทาง “ลูกหลิงด้านนอกบ้านมันอันตรายมากเลยนะลูกต้องดูและตัวเองดีๆอย่าทำงานหักโหมไปล่ะทานข่าวให้ตรงเวลาด้วยเดียวจะไม่สบายเอา … “เธอเตือนอย่างจริงจัง
“แม่ผมเป็นหมอนะ” หลิงรันตอบกลับไปในเรื่องจะออกนอกบ้าน
“คุณยังไม่มีใบอนุญาตในการสั่งยาแก่ผู้ป่วยแล้วคุณสามารถสั่งยาให้ตัวเองได้อย่างไร” เตาปิงได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่เธอได้ยินในคลินิก ดังนั้นด้วยประโยคเดียวเธอสามารถลบล้างคำพูดของหลิงรันในด้านกฎหมายได้แล้ว
หลิงรันพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “โอเคผมจะปรึกษาแพทย์ถ้าผมป่วยจริงๆ”
“ไปทุกครั้งที่ลูกรู้สึกไม่ดีไม่งั้นลูกจะรู้ได้อย่างไรว่าลูกป่วย” เตาปิงเตือนหลิงรันถึงแม้ว่าเธอจะพูดเหมือนคำถามแต่เธอเองก็ทำเช่นเดียวกับครูที่โผล่คำถามตอนท้ายของคำอธิบายที่ยืดยาวในห้องเรียนสมัยเด็ก
“ ได้ผมจะไปถ้าผมรู้สึกไม่สบาย” หลิงรันตอบอย่างเข้าใจ
“ ลูกต้องดูแลตัวเองให้ดีเมื่อออกไปข้างนอกอย่าคิดเลยว่า ลูกยังเด็กลูกสามารถนอนดึกมันไม่ใช่เรื่องดีเลยลูกควนนอนแต่หัวค่ำและตื่นเช้า อย่าพยายามนั่งรถแท็กซี่ตอนเที่ยงคืนในเซี่ยงไฮ้มันอันตรายมาก … แม่คิดว่า … เราจะให้พ่อของลูกขับรถไปเซี่ยงไฮ้ดีไหม “
หลิงโจวกลัวมากเมื่อได้ยินสิ่งที่ภรรยาเขาพูดขึ้นมา เขาตอบทันทีว่า “ทำไมเราต้องขับรถเล็กๆไปเซี่ยงไฮ้? เขาไม่มีใบขับขี่เซี่ยงไฮ้เขาไม่รู้ว่าจะจอดรถได้ที่ไหนกลัวจะไม่สะดวก”
“แล้วเราควรทำอย่างไงดี?” เตาปิงยืนพร้อมเขย่งลูปหัวลูกชายของเธอแล้วพูดว่า “ในตอนเช้าลูกชายของเราอาจปลอดภัยแต่ตอนกลางคืนมันน่ากลัวมากๆที่เซี่ยงไฮ้ ทั้งแท๊กซี่และคนชอบเที่ยวกลางคืนเต็มไปหมด”
“เธอกำลังพูดเรื่องอะไร” หลิงโจวไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไป
เทตาปิงตะโกนและพูดว่า “ฉันไม่สามารถปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับหลิงรันทำไมลูกไม่พักในหอพักในโรงพยาบาลล่ะ?”
“พวกเขาไม่มีหอพักในศูนย์เวชศาสตร์การกีฬาและศัลยกรรมกระดูก”
“นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกมันน่ากลัวกว่าโรงพยาบาลหยุนหัวเลยเหรอ?”
“เพราะที่นั้นเน้นสิ่งที่แตกต่างกันโรงพยาบาลหยุนหัวที่เป็นโรงพยาบาลระดับอมหาลัยทั่วไปแห่งหนึ่งจึงมีเตียงและแพทย์มากขึ้นทุกปีและมีหมอฝึกงานและหมอมือใหม่จำนวนมากมาที่โรงพยาบาล นั่นคือเหตุผลว่าทำไมจึงมีหอพักนักศึกษา ในทางกลับกันสถาบันวิจัย เป็นเหมือนแผนกเฉพาะมีเพียงประมาณหนึ่งร้อยเตียงและสามสิบหมอดังนั้นพวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องมีหอพักใด ๆ เลย “
เตาปิงไม่ต้องการพูดถึงปัญหานี้กับหลิงรัน เธอหันหลังกลับและพูดว่า “ตาเฒ่า”
หลิงโจวตัวสั่นเทา
ทุกครั้งที่ภรรยาของเขาเรียกเขาว่าตาเฒ่าก็หมายความว่าเตาปิงเริ่มอยู่ในอารมณ์ไม่ดีซึ่งหลิงโจวไวต่อเรื่องนั้นมาก หลิงโจวไม่สามารถรับมือกับภรรยาของเขาได้เมื่อเตาปิงเริ่มโกรธ เพราะมันคือการสร้างแรงกดดันมหาศาลขึ้น …
หลิงเจี่ยโจวระดมสมองของเขาและพูดว่า “โอเคให้ฉันติดต่อเพื่อนที่เซี่ยงไฮ้และดูว่าฉันจะขอยืมรถยนต์จากเขาได้ไหม”
“การยืมรถก็ไม่ดี” เตาปิงส่ายหัว เธอไม่พอใจกับคำแนะนำของเขา
“ เราไม่สามารถซื้อรถใหม่ที่นั่นได้ เพราะเราไม่มีเงินขนาดนั้น แม้ว่าเราจะทำเราก็ทำอย่างนั้นได้ก็ตาม แต่ธุรกิจในคลินิกของเราเพิ่งดีขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้หมายความว่าเราสามารถซื้อรถได้ทุกเมื่อที่ต้องการ “
“จะเป็นอย่างไรถ้าเราเช่ารถ?”
หลิงโจวสูดหายใจลึก ๆ และพูดว่า “การเช่ารถนั้นแพงเกินไปเราสามารถจ่ายค่าเช่ารถได้ก็จริง แต่เราไม่ได้เช่าเพียงแค่วันเดียวหรือสองวันอย่างน้อยหนึ่งหรือสองสัปดาห์และมันแพงเกินไป …เห็นคุณบอกว่าคุณอยากไปยุโรปไม่ใช้หรอไปดูเกี่ยวกับพิพิธภัณฑ์อังกฤษและพิพิธภัณฑ์ลูฟวร์…เมื่อฉันยังหนุ่มฉันเคยบอกว่าฉันจะพาคุณไปที่นั่น แต่ฉันไม่สามารถหารายได้มากมายทั้งคุณและ ฉันยินดีที่จะใช้เงินสำหรับการเดินทางตอนนี้เรามีเงินบ้างแล้วเราควรจะใช้มันกับการเช่ารถใช่ไหม? “
“ สิ่งที่คุณพูดมีเหตุผลบางอย่างมันจะชัดเจนมากถ้าเราเช่ารถที่นั่นมันจะไม่ดีถ้าเพื่อนร่วมงานคนใหม่ของเขาเห็นมัน” เตาปิงพยักหน้าเล็กน้อย
“ฉันไม่ได้ … อะแฮ่มเด็กแล้วนะ ๆ จะค่อนข้างปลอดภัยเพียงแค่ไม่ต้องนั้งรถตอนเที่ยงคืนถ้าลูกต้องการที่จะอยู่จนถึงเที่ยงคืนลูกก็สามารถนอนอยู่ในโรงพยาบาลได้ ใช่ไหม ” หลิงโจวมีความเข้าใจในโรงพยาบาลค่อนข้างมาก
หลิงรันพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ “ใช่แล้วล่ะ.”
“จากนั้นมันก็สงบลงจริง ๆ แล้วลูกไม่จำเป็นต้องตื่นเร็วเกินมันจะทำให้ลูกรู้สึกดีขึ้นถ้าลูกพักผ่อนมากขึ้น” หลิงเจี่ยโจวกล่าวขณะที่เขาหันไปมองภรรยาของเขา จากนั้นเขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันพูดถูกไหม”
เตาปิงยิ้มอย่างแผ่วเบา “เมื่อลูกณมาถึงเซี่ยงไฮ้ลูกรีบเข้าไปโรงพยาบาลเลยนะ”
หลิงรันสะพายกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาและลากกระเป๋าเดินทางขนาดยี่สิบแปดนิ้วของเขาไปด้วยหลังจากออกจากคุยกับพ่อแม่ของเขาเสร็จ
มันมีผ้าปูที่นอนผ้าเช็ดตัวและของใช้ส่วนตัวอื่น ๆ ที่เขาต้องนำติดตัวไปด้วย นอกจากนี้เขายังนำของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เพื่อนร่วมงานมอบให้เพื่อแสดงความเคารพ ดูเหมือนว่าเพื่อนร่วมงานหญิงของเขาจะได้มีการพูดคุยก่อนที่พวกเขาจะมอบของขวัญให้เขา สิ่งของที่พวกเขาซื้อให้หลิงรันเช่นแปรงสีฟันยาสีฟันถุงเท้าและมาสก์ตามันก็ไม่ใช่ของที่เขามีแล้ว พวกเขาซื้อของขวัญมากมายให้หลิงรันมากมายก่อนที่หลิงรันจะคืนของบางส่วนให้เขาบ้าง
หลังจากที่เตาปิงดูลูกชายของเธอจากไปเธอก็เดินขึ้นไปที่ชั้นหนึ่งและสังเกตลูกชายของเธอจากระยะไกล จากนั้นเธอก็หยิบกระดาษทิชชู่ห่อออกมาและใช้กระดาษเช็ดน้ำตาและเป่าจมูก เมื่อเธอทำเสร็จเธอผลักหลิงโจวออกไปเล็กน้อยเมื่อเขามาเพื่อปลอบเธอและพูดในขณะที่เธอสะอื้น “ไปซื้อตั๋วเครื่องบินเลย”
… ..
ศูนย์กระดูกและเวชศาสตร์การกีฬาตั้งอยู่ติดกับสนามกีฬาฟูหยวนมันประกอบด้วยสี่ระดับและอาคารมีรูปร่างเหมือนตัวแอลมีห้องออกกำลังกายเล็ก ๆ ที่เป็นศูนย์กลางของสนามกีฬา
หลิงรันถูกนำตัวไปที่สนามกีฬาโดย ฉินเห่าชู่ เมื่อเขาลงจากเครื่องบิน
เฉินเห่าชู่ ได้อ่านบันทึกการผ่าตัดของหลิงรันแล้ว นอกจากนี้เขายังอ่านผลแสกนเอ็กเรย์ของหยวนเว่ยและเวชระเบียน ทั้งหมดนี้ทำให้เขาชื่นชมหลิงรันเล็กน้อยโดยเน้นที่คำว่า “เล็กน้อย”
เฉินเห่าชู่ รู้สึกภูมิใจจมากเมื่อเขากลับมาที่ศูนย์เวชศาสตร์การกีฬาและศัลยกรรมกระดูกในเซี่ยงไฮ้ เฉินเห่าชู่ ได้ติดตามอาจารย์ของเขานักวิชาการจู้ตงยี้ในหลาย ๆ โครงการในหนึ่งในการวิจัยเกี่ยวกับศัลยกรรมกระดูกที่ดีที่สุดในประเทศ เขาได้ตีพิมพ์งานวิจัยจำนวนมากและมีชื่อเสียงในขณะนี้ ประสบการณ์ทางคลินิกของเขาไม่เพียงพอจึงทำให้เขาให้ความสำคัญกับการวิจัยมากขึ้น แต่ในโลกการแพทย์การวิจัยมีความสำคัญมากกว่าการปฏิบัติทางคลินิก
ความสามารถในการวิจัยที่ยอดเยี่ยมผลักดันให้วงการแพทย์ก้าวไปข้างหน้า หากการวิจัยไม่ได้ดำเนินการการศึกษาเกี่ยวกับศัลยกรรมกระดูกในปัจจุบันอาจยังคงสงสัยว่าทำยังไงให้เลือดไหลออกจากร่างกายน้อยลงเมื่อแพทย์เห็นขาของผู้ป่วย
เฉินเห่าชู่ เขาผลิตงานวิจัยปีต่อปีเมื่อมาถึงสาขาการวิจัยทางการแพทย์ หากทักษะการผ่าตัดของหลิงรันสามารถนำไปสู่การพัฒนาด้านการวิจัยได้เขาเชื่อว่าเขายังเป็นมิตรกับหลิงรันได้อยู่
“หมอลิงนี่คือสนามกีฬาฟูหยวนที่มีชื่อเสียงในเซี่ยงไฮ้ทีมชาติของเรารวมถึงสนามเบสบอลบาสเก็ตบอลแบดมินตันและเบสบอล พวกเขาชอบที่จะฝึกซ้อมในสนามกีฬาฟูหยวนนอกจากนี้สถาบันวิจัยของเรายังรับผิดชอบการให้การดูแลสุขภาพการกีฬาด้วย” เฉินเห่าชู่ ยิ้มอย่างภูมิใจและพูดว่า “คุณหมอหลิงคุณมีนักกีฬาคนโปรดหรือไม่ฉันช่วยหาลายเซ็นได้นะ”
“ไม่มีเลย” หลิงรันเข้าใจดีว่าการที่มีคนมาประจบเขารู้สึกอย่างไร อย่างที่พูดไปว่า “อย่าทำกับคนอื่นในสิ่งที่คุณไม่ทำกับตัวเอง” เขาไม่ชอบที่จะประจบคนอื่นและก่อให้เกิดการรบกวนใด ๆ
เฉินเห่าชู่จากความไม่รู้ของเขา เขาจึงสันนิษฐานว่าหลิงรันเป็นคนขี้อาย เขายิ้มและพูดว่า “เมื่อคุณอยู่นานเข้า คุณจะเห็นว่านักกีฬาดังๆก็เป็นมนุษย์เหมือนเราเมื่อพวกเขาไม่ยุ่งมากพวกเขาก็ยินดีที่จะให้ลายเซ็นเราถ้าคุณทำงานได้ดีในการให้บริการ การดูแลสุขภาพด้านกีฬาจะมีนักกีฬาดังคนหนึ่งที่จะยอมจ่ายเงินจำนวนมากให้แก่คุณ “
“โอ้” หลิงรันตอบกลับโดยไม่ตื่นเต้นบนใบหน้าของเขา
สิ่งที่เขาชอบคือห้องผ่าตัดที่สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยอุณหภูมิที่รักษาไว้ที่ 73.4 องศาฟาเรนไฮต์ผู้ป่วย วิสัญญีแพทย์ที่ปกคลุมห้องที่ปกคลุมไปด้วยผ้าม่าน และเส้นไหมเย็บแผลรวมถึงอุปกรณ์ที่อยู่ในที่เดียวกันเสมอ …
มันยากสำหรับเขาที่จะชอบสนามกีฬาซึ่งเป็นอาชีพที่เหงื่อไหลโฉกเต็มตัว
แม้ว่าสนามกีฬาจะมีพื้นที่ผิวขนาดใหญ่และสามารถรองรับผู้คนนับหมื่น แต่ก็ไม่ได้ให้ความสะดวกสบายที่หลิงรัน ที่จริงแล้วเขาสบายใจน้อยกว่าที่เขาอยู่ในโรงพยาบาลเมืองหยางหยวน
ขึ้นอยู่กับค่านิยมดั้งเดิมของจีนอาคารควรสร้างด้วยความสมดุลของหยินและหยาง สนามกีฬาสามารถรองรับผู้คนได้หลายหมื่นคนเท่านั้นดังนั้นการเชียร์จะไม่ดังเกินไป อย่างไรก็ตามมันจะไม่เงียบสงบเหมือนห้องเก็บศพดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับคนที่อยู่ที่นี้ เลือกที่จะไม่คุยกับใครดีกว่า
อย่างไรก็ตาม เฉินเห่าชู่เองเขาชอบสนามกีฬามาก เขาสูดอากาศบริสุทธิ์ในสนามกีฬามองไปที่ทุ่งหญ้าสีเขียวและสัมผัสกับกล้ามเนื้อเกร็งๆของนักกีฬาหนุ่ม เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาเติบโตใหญ่เท่ากับสนามกีฬา
เขามองไปรอบ ๆ และในไม่ช้าเขาก็พบคนที่เขาคุ้นเคย เขาดึงหลิงรันมาแล้วยิ้มก่อนพูดว่า “คุณเห็นไหมว่านั่นคือผู้เล่นหลักของทีมแบดมินตันเซี่ยงไฮ้ของเรา”
หลิงรันมองไปในทิศทางที่จ้องมองของ เฉินเห่าชู่ เขาไตร่ตรองคำพูดและพูดว่า “เขาดูเหมือนสุขภาพดีนะ”
เฉินเห่าชู่ ชำเลืองมองเขาและพูดว่า “เขาต้องสุขภาพดีตลอดไม่ใช่เป็นแค่คำพูดเท่านั้นนะ ความหมายคือมันเป็นข้อควรปฏิบัติของนักกีฬา”
“เนื่องจากผู้ชายคนนี้มีสุขภาพดีทำไมคุณถึงขอให้ฉันดูเขา” หลิงรันถามเขากลับ
เฉินเห่าชู่ ไม่พูดอะไรซักพักก่อนที่เขาจะตอบว่า “คุณดูนักกีฬาเพราะพวกเขามีสุขภาพดีแน่นอนคุณจะมองอะไรอีก
“ฉันไม่ได้เชิญที่นี่เพื่อทำการผ่าตัดให้นักกีฬาดังในวันนี้ใช่ไหม?”
“คุณสามารถทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมก่อนแล้วพักเป็นเวลาสองวัน”
“แล้ววันที่เหลือ?” หลิงรันมองไปที่เฉินเห่าชู่ อย่างไม่มีความสุข เขาสามารถพักผ่อนได้ทุกที่ ทำไมเขาต้องมาเซี่ยงไฮ้เพื่อตั้งใจพักผ่อน?
อย่างไรก็ตามเขาไม่ต้องการโต้เถียงกับ เฉินเห่าชู่เขาพบม้านั่งยาวบนขอบสนามและนั่งลงขณะที่เขาจัดการข้อมูลที่เขามีเกี่ยวกับเทคนิคการรักษาเอ็นร้อยหวาย
“คุณแน่ใจหรือไม่ว่าคุณไม่ต้องการลายเซ็นต์? ถ้าคุณไม่ต้องการมันฉันจะเอามันมาเอง” เฉินเห่าชู่ หยิบนามบัตรออกมาจากกล่องอย่างมีความสุข เขามีประสบการณ์มากในการได้รับลายเซ็น
หลิงรันส่ายหัวและนั่งบนม้านั่งยาว เขาขยับนิ้วของเขาในขณะที่เขาคิดอะไรบางอย่าง
“ขอโทษนะคุณเป็นคนดังเหรอ?” ทันใดนั้นมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเรียกหลิงรันขึ้นมา
ในขณะเดียวกันผู้หญิงที่แต่งงานแล้วที่ยังคงดูมีเสน่ห์แม้เธอจะดูมีอายุแล้ว เธอโบกมือห่างออกไปเล็กน้อยและเธอดูสุภาพมากซึ่งดูเหมือนว่าจะได้รับการเลี้ยงดูที่ดีด้วย
ทันใดนั้น เฉินเห่าชู่ไม่พูดพร้ำทำเพลงเขาถือนามบัตรของเขาและยืนถัดจากหลิงรันพยายามทำท่าอย่างดีเท่าที่จะทำได้
