Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 230.2
เจียนเทียนยูตกตะลึงเมื่อเขาจ้องมองไปที่หลิงรันเขายิ้ม. “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินคุณพูดมากขนาดนี้”
“ มันก็มีบ้างฉันจำเป็นจะต้องปรับปรุงให้การผ่าตัดมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น” หลิงรันตอบอย่างขวยเขิน
“อย่างงั้นฉันจำเป็นจะต้องกำหนดเวลาในการผ่าตัดเป็นสองวันจะดีไหม?” เจียนเทียนยูรู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลที่จะมีการผ่าตัดสี่ครั้งต่อวันหากมีการจัดทีมพยาบาลพิเศษสองทีม
หลิงรานมองที่เจียนเทียนยูอย่างสงสัยก่อนที่เขาจะพูดว่า “หัวหน้าแพทย์เจียน ฉันควรเป็นคนจัดการผ่าตัดที่ฉันได้รับเพื่อแลกกับการสัมภาษณ์ถูกไหม?”
“ก็ถูก … มันควรเป็นอย่างนั้น”
“อย่างงั้นฉันจะจัดการทั้งหมดภายในวันเดียว”
เจียนเทียนยู หัวเราะ“ การผ่าตัดแปดครั้งตั้งแต่เช้าจรดค่ำคุณอยากตายจากอาการเหนื่อยหรือยังไงกัน?”
“ ฉันไม่เหนื่อยหรอกเชื่อใจฉัน” หลิงรันตอบอย่างจริงจัง
เจียนเทียนยูมอดูงหลิงรันอย่างจริงจังและพูดว่า “แม้ว่าคุณจะไม่เหนื่อยฉันก็ไม่สามารถจัดให้มีการผ่าตัดแปดครั้งในหนึ่งวัน นี่เป็นหน้าที่ของฉันที่จะต้องดูแลผู้ป่วย คุณและศูนย์วิจัย”
หลิงรันต้องยอมรับว่าคำพูดของเจียนเทียนยูนั้นสมเหตุสมผลมากและ หลิงรัน มักจะแสดงความเคารพต่อผู้มีเหตุผลพื้นฐานเสมอ
“จากนั้นฉันจะไปสัมภาษณ์ตอนนี้ช่วยจัดการการผ่าตัดให้ฉันด้วย” หลิงรันคิดจะโต้เถียงอะไรต่อไป เขาเป็นคนที่พูดห้วนเสมอ
เจียนเทียนยูพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและความคิดบางอย่างก็เกิดขึ้น ‘หมอหลิงเองก็ทำตัวน่ารักเป็นนิ‘
เจียนเทียนยูลุกขึ้นยืนโดยอัตโนมัติ เขาส่งหลิงรันออกจากห้องทำงานของเขาและเรียก เฉินเห่าชู่ เพื่อแจ้งให้นักข่าวทราบเพื่อจะได้นัดสัมภาษณ์กับหลิงรันจากนั้นเขาก็แอบเปิดวีแชทเพื่อจัดหาคนไข้ที่มีที่มีอาการเอ็นร้อยหวายฉีกขาดในกลุ่มแชทของเขา
โดยทั่วไปเจียนเทียนยูค่อนข้างพอใจกับงานของเขาในช่วงครึ่งแรกของวัน เขาทำงานหลายอย่างเสร็จและมีประสิทธิภาพของเขาสูงมากและงานของเขาราบรื่น เจียนเทียนยูเริ่มพิจารณาจึงเลิกทำงานอื่นเพื่อให้เขาได้ผ่อนคลายบ้าง
แพทย์นั้นไม่ได้มีเวลาว่างทั้งวัน แต่เมื่อพวกเขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นหัวหน้าแพทย์พวกเขาก็จะมีเวลาให้ผ่อนคลายบ้างเป็นบางครั้ง
เจียนเทียนยูนั้นทำงานล่วงเวลาทุกสองสามวันที่ผ่านมา วันนี้ในที่สุดเขาก็สามารถผ่อนคลายได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจทำบางสิ่งที่ผ่อนคลายมากขึ้น เขาเดินไปรอบ ๆ แผนกและทักทายลูกน้องของเขา จากนั้นเขาตรวจร่างกายของผู้ป่วยสำคัญหลายรายและตรวจสอบเวชระเบียนของแพทย์ประจำแผนก หลังจากนั้นเขาได้ตรวจวอร์ดเล็ก ๆ และได้หาเวลาเขาไปแนะนำเรื่องต่างๆให้กับแพทย์อีกหลายรายและให้คำแนะนำกับแพทย์มือใหม่ เขาดุหมอบางคนเป็นเวลาห้านาทีก่อนที่เขาจะเดินเล่นในพื้นที่ปฏิบัติการ เขาใช้เวลาอ่านประวัติผู้ป่วยที่เพื่อนเก่าของเขาส่งมาและเขาปฏิเสธคำเชิญจากตัวแทนขายยาหลายราย …
ก่อนห้าโมงเย็น เจียนเทียนเก็บข้าวของของเขาและพร้อมที่จะออกจากโรงพยาบาล
“หัวหน้าแพทย์เจียน” หลิงรันปรากฏตัวนอกห้องของเขาด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น
“โอ้หมอหลิง … สัมภาษณ์เสร็จแล้วเหรอ?” เจียนเทียนยู ยิ้ม
หลิงรันยิ้ม “พวกเขาเสร็จแล้วฉันถูกสัมภาษณ์โดย บริษัท สื่อสี่แห่งที่เฉินเห่าชู่พามา “
เจียนเทียนยูมีความสุข “คุณมีปัญหาอย่างงั้นหรอ?”
“เฉินเห่าชู่ กล่าวว่าการเตรียมการนั้นง่ายกว่าถ้าฉันถูกสัมภาษณ์โดยพวกเขาทั้งหมดในเวลาเดียวกัน”
เจียนเทียนยูพยักหน้าอย่างพอใจและกล่าวว่า “ผู้ป่วยสองคนที่มีอาการเอ็นร้อยหวายอักเสบ น่าจะมาถึงแล้วฉันเห็นพวกเขาแล้วตอนนี้ และโรงพยาบาลแห่งที่สามของมหาวิทยาลัยปักกิ่งได้ถ่ายโอนที่นี่และรวมถึงศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน … “
“ฉันทำเสร็จแล้ว” หลิงรันยิ้มอย่างต่อเนื่อง
เจียนเทียนยูมีรอยยิ้มแห้งๆขณะที่เขาพูดว่า “อย่างงั้นโรงพยาบาลอีกสามแห่งของมหาวิทยาลัยปักกิ่งก็ส่งผู้ป่วยมาแล้วนิ”
“ ผู้ป่วยเอ็นร้อยหวายทั้งหมดสามคนถูกส่งมา” หลิงรันหยุดและพูดว่า“ ฉันไม่รู้ว่าผู้ป่วยพวกนั้นมาจากไหน แต่ฉันทำกับพวกเขาแล้ว”
หากไม่มีแผนของนักวิชาการจู้ตงยี่ผู้ป่วยโรคข้ออักเสบเอ็นร้อยหวายปกติก็สามารถทำการผ่าตัดเสร็จภายในสองชั่วโมงในมือของแพทย์ปกติ แต่สำหรับในมือของหลิงรันไม่มีการผ่าตัดใดเลยเกินครึ่งชั่วโมง ซึ่งแน่นอนว่าผู้ป่วยสามคนนี้ไม่สามารถเติมเต็มความพึงพอใจในการผ่าตัดของหลิงรันได้
เจียนเทียนยู มองไปที่ใบหน้าของหลิงรันและพูดอย่างสุภาพว่า “แสดงว่าคุณ … “
หลิงรันจ้องที่ส่วนที่เชื่อมต่อข้อเท้าของหัวหน้าแพทย์เจียนเทียนยูและน่องของเขาขณะที่เขาพูดว่า “ตอนนี้ฉันยังปกติดีและเหมือนว่าฉันอยากจะผ่าตัดเพิ่มขึ้นอีก … “
ดวงตาของ เจียนเทียนยูเบิกกว้าง
“เดียวฉันจะพิสูจน์ให้คุณดู” หลิงรันหยิบกระดาษออกมาหนึ่งแผ่นแล้วคลี่ออก มันเป็นชุดคำถามของโซโดกุ
หลิงรันเลือกแผ่นคำถามแบบสุ่มและตอบคำถามโซโดกุ ต่อหน้าเจียนเทียนยู จากนั้นเขาพูดว่า “ฉันสามารถผ่าตัดได้อีกห้ารเคสโดยไม่มีปัญหา”
“เดี๋ยวก่อนให้ฉันถาม” ตอนนี้เจียนเทียนยูไม่รู้จะพูดอะไรดี? เมื่อเขาเห็นว่าหลิงรันตอบคำถามโซโดกุได้อย่างสมบูรณ์ เจียนเทียนยูในตอนนี้เขากลัวว่าหลิงรันจะทนไม่ได้และจะคว้าเอ็นร้อยหวายของเขาไปผ่าตัด
หลิงรันถอยกลับไปอย่างสุภาพเพื่อหลีกเลี่ยงการแอบฟังการสนทนาของเจียนเทียนยูทางโทรศัพท์
เจียนเทียนยูโทรศัพท์สองสามครั้งก่อนที่เขาจะมองไปที่หลิงรันและพูดว่า “ฉันเดาว่าเราจะต้องรอซักพักก่อน”
“ตกลงฉันจะทำตามที่คุณบอก” หลิงรันพูดในขณะที่เขาดึงโทรศัพท์มือถือออกมา “หมอลู่มีสตูว์จากโรงพยาบาลหยุนหัว ฉันต้องการหมูตุ๋นที่มีเห็ดและข้าวโพดและเนื้อตุ๋น”
“คุณสามารถส่ง … สตูว์มาให้ฉันได้ไหม”
“ได้หลังจากแช่แข็งไว้ในบล็อกพวกมันอยู่ในสุญญากาศและสตูว์ใส่ไว้ในถุงกันความร้อนและใส่น้ำแข็งทั้งด้านในและด้านนอกถุง เอสเอฟเอ็กเพลสจะส่งพวกมันมาในวันเดียวนั้นมันง่ายมาก “
เจียนเทียนยูจ้องที่ใบหน้าของหลิงรันในขณะที่เขาพูดอย่างจริงจังเกี่ยวกับสตูว์และอาหารตุ๋น จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างเคร่งขรึมแล้วพูดว่า “ทานอาหารเย็นรอก็ได้ฉันจะพยายามหาผู้ป่วยเพิ่มขึ้น
