Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 235.1

“ ดาลังตื่นขึ้นทานยา

“ ดาลังถึงเวลาทานยาแล้ว

“ ดาลังคุณต้องทานยานะ

“ ดางลังยาของคุณล่ะ ”

เมื่อถึงเวลากลางคืนวิสัญญีแพทย์จะรู้สึกขี้เกียจมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาไม่เหลือแรงที่จะหยอกล้อกับผู้ป่วยและพยาบาลสาวๆ

เมื่อผู้ป่วยรายต่อไปมาถึงโรงพยาบาลแพทย์วิสัญญีจะจับคู่ชื่อและเพศของผู้ป่วยเข้ากับรายการชื่อก่อน ที่เขาจะฉีดยาสลบให้กับผู้ป่วย หมอลู่ในตอนนั้นมีคำถามอยู่ในใจไม่อดกลั้นที่จะถามคำถามนั้นออกมาและในที่สุดเขาก็กระซิบถามไปว่า “ขอโทษนะ ฉันอยากรู้ว่ามีวิสัญญีแพทย์กี่คนในสถาบันนี้?”

“ ตอนนี้เหลือเพียงสองคนเท่านั้น” ทันใดนั้นใจของวิสัญญีแพทย์ก็สะดุ้งขึ้น เขาเบิกตากว้างและจ้องไปที่หมอลู่ก่อนที่จะถามว่า“ทำไม? คุณกำลังดูถูกฉันว่าไม่สามารถทำงานได้อย่างงั้นรึไง”

“ เปล่าๆ ผมจะดูถูกคุณไปทำ” หมอลู่ตกใจก่อนที่เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ“ ฉันเป็นห่วงว่าคุณจะเหนื่อยมากเกินไปเท่านั้นเอง ”

“ จริงแล้วทางสถาบันของเรามี วิสัญญีแพทย์มีทั้งหมดห้าคน สองคนเป็นผู้หญิงและตอนนี้ทั้งคู่กำลังท้อง นักวิสัญญีแพทย์อีกคนไปเรียนต่อต่างประเทศดังนั้นเหลือเพียงจึงวิสัญญีแพทย์สองคนเท่านั้น ฉันเป็นคนหนึ่งที่เข้ากะในคืนนี้ดังนั้น คุณคิดบ้างไมว่าฉันจะสามารถไปเปลี่ยนกะกับใคร?” วิสัญญีแพทย์เงยหน้าขึ้นและเริ่มหัวเราะ จากนั้นเขาก็พูดว่า“ คุณคิดว่ามีแพทย์จำนวนมากในภาควิชาวิสัญญีวิทยาเหมือนกับแผนกศัลยกรรมอย่างงั้นรึไง? หากคุณคิดว่าคุณมีความสามารถคุณสามารถหา วิสัญญีอีกคนหนึ่งมาได้ ฉันจะขอบคุณคุณมากๆเลยล่ะแถมยาอินซูริน แต่ถ้าคุณยังไม่พอใจฉันจะชื่อสาวมาเป็นของแถมให้คุณด้วยก็ได้”

มีคลื่นความแค้นปรากฏออกมาวิสัญญีแพทย์และหมอลู่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงมัน แม้ว่าเขาจะเดินแยกออกมาจากเตียงผ่าตัดแล้ว ซึ่งมันทำให้เขาตระหนักได้ว่าเขาจะไม่พูดเช่นนั้นออกมาเป็นครั้งที่สองแล้วและขอความช่วยเหลือจากพยาบาลข้างๆเขา

นางพยาบาลอายุน้อยก็ไม่ต้องการที่จะสร้างปัญหากับวิสัญญีแพทย์ซึ่งไม่ได้นอนมาเป็นเวลาสามสิบชั่วโมงและกำลังโมโหอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงก้มศีรษะลงและแสร้งทำเป็นว่าพวกเธอไม่เห็นอะไรเลย

หลิงรันคำนวณเวลา เกือบสิบชั่วโมงแล้วที่เขาดื่มเซรุ่มพลังงานตั้งแต่ตอนบ่ายถ้าเขาต้องทำการผ่าตัดครั้งเขาต้องดื่มเซรุ่มพลังงานเพิ่มเขาไปอีกเพื่อเพิ่มพลังให้กับเขาซึ่งมันจะทำให้เขาอยู่ได้อีกสิบชั่วโมงเป็นอย่างน้อยถึงแม้จะต้องเสียเซรุ่มพลังงานไปอีกหนึ่งขวดก็ตาม แต่อย่างไรก็ดีการผ่าตัดก็ไม่สามารถทำได้อยู่ดีถ้าวิสัญญีแพทย์ลุกขึ้นมาทำงานไม่ไหว

“ อย่างงั้นเราควรจะพักบ้างหลังจากทำการผ่าตัดเสร็จแล้ว?” หลิงรันเดินไปมา เขาไม่ได้คาดหวังว่านักวิสัญญีแพทย์จะเป็นอุปสรรคในการทำงานของเขาการที่เขาจะทำให้เตียงผู้ป่วยในสถาบันวิจัยแห่งนี้เต็ม

วิสัญญีแพทย์พยายามอย่างหนักที่จะลืมตาและเฝ้าสังเกตการณ์สภาพของผู้ป่วย จากนั้นเขาก็พูดว่า“ ไม่เป็นไร ฉันแค่งีบไปเล็กน้อยเท่านั้น ช่วยฉันดูที่หน้าจอตอนนี้ มันทำงานโดยอัตโนมัติ เรียกหาฉันถ้ามันเริ่มที่จะส่งสัญญาณเตือนออกมา ”

วิสัญญีแพทย์มักจะเดินไปรอบ ๆ ห้องผ่าตัด เพราะพวกเขาไม่จำเป็นต้องสังเกตหน้าจอตลอดเวลา แต่โดยธรรมชาติตามกฎการผ่าตัดที่เข้มงวดพวกเขาจำเป็นต้องสังเกตหน้าจอตลอดการผ่าตัดอย่างเคร่งคัด อย่างไรก็ตามแพทย์จะไม่ทำให้ตัวเองต้องลำบากเมื่อพวกเขาสามารถทำให้สิ่งต่าง ๆ เป็นเรื่องง่ายสำหรับตัวเอง

หลิงรันคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า“ ขอเวลาอีกยี่สิบนาทีแล้วฉันจะทำการผ่าตัดให้เสร็จ ”

“ แม้ว่าคุณจะไม่ทำผ่าตัดฉันก็ยังต้องทำหน้าที่ตากกะของผมอยู่ดี” วิสัญญีแพทย์กล่าว

“ แต่คุณยังสามารถงีบหลับได้บ้าง ” เมื่อไม่มีการผ่าตัดนักวิสัญญีสามารถไปพักผ่อนได้ พวกเขาไม่จำเป็นต้องอยู่ในห้องผ่าตัดเพื่อให้ยาให้กับผู้ป่วยทุกคน

วิสัญญีแพทย์ไตร่ตรองเรื่องนี้ซักพักหนึ่งเขาค่อยๆคิดอย่างไตร่ตรอง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดว่า“ งั้นฉันขอไปล้างหน้าก่อน ”

หลิงรันพยักหน้าในขณะที่เขาดูวิสัญญีแพทย์ออกจากห้องผ่าตัดอย่างช้าๆ เขาเดินเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ

ได้ยินเสียงการเปิดและปิดประตูทางเข้าสุญญากาศ มันฟังดูเหมือนเสียงผายลม แต่เขาก็ถูกขัดจังหวะไว้ก่อน

หมอลู่เป็นห่วงเขาจึงพูดขึ้นมาว่า“ ถ้าเขาทำงานต่อเนื่องเช่นนี้เขาอาจตายด้วยอาการหัวใจวายได้เลยนะ ”

“ มันเป็นเรื่องปกติหรือไม่ที่แพทย์วิสัญญีจะเสียชีวิตในทันใด?” พยาบาลที่อยู่ใกล้กับโต๊ะผ่าตัดนั้นฟรีเล็กน้อย พวกเขาซ่อนตัวจากกล้องและไปที่มุมซ่อนในโรงละครปฏิบัติการห่างจากหน้าต่างของประตูทางเข้าสุญญากาศ จากนั้นพวกเขาเล่นกับโทรศัพท์ที่มุมและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับวิสัญญีแพทย์อย่างใจจดใจจ่อ

หมอลู่ถอนหายใจและพูดว่า“ ในตอนแรกเขาดูเหมือนจะมีความสุขมากที่ได้กินยา ‘กระตุ้น‘ ทุกวัน ”

“ คุณไม่รู้หรือว่าการกินยากระตุ้นทุกวันจะมีจุดจบยังไง” นางพยาบาลที่อยู่ใกล้เตียงผ่าตัดหัวเราะและพูดว่า“ ลืมเรื่องวิสัญญีแพทย์ไปเลยในตอนนี้ เพียงแค่มองตัวเองและหมอหลิงไว้ดีกว่าคุณคือคนที่ทำให้คนอื่นกังวลและทั้งสองคนไม่กลัวตายด้วยอาการหัวใจวายหรือยังไง”

“ ปกติฉันก็นอนเจ็ดชั่วโมงอยู่ ฉันสบายดี” หมอลู่กล่าวขณะที่เขามองหลิงรัน

หลิงรันตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้น“ ฉันโอเค…โอ้ไม่มีวิสัญญีแพทย์คนอื่น ๆ ในสถาบันการวิจัยแล้วหรอ??”

“ จริงๆเรามีอยู่ห้าคนเท่านั้นหลังจากที่ผู้อำนวยการจูได้ขึ้นดำรงตำแหน่ง “นางพยาบาลกล่าวและหัวเราะว่า” ใครจะคิดว่ารัฐบาลจะเปิดตัวนโยบายลูกสองคนกันเหล่าทำให้ต้องขาดวิสัญญีแพทย์ไปสองคนเพราะเธอสองคนก็ท้องในทันทีหลังเปิดตัวนโยบายนั้นแหละ “

“ หยุนหัวก็มีนโยบายลูกสองคน ” หมอลู่พยายามเลียลิมฝีปากของเขา

สถาบันนี้เป็นโรงพยาบาลเชียวชาญเฉพาะด้านและยอดเยี่ยม แต่มักมีปัญหาเช่นนี้เสมอ โรงพยาบาลทั่วไปขนาดใหญ่เช่นโรงพยาบาลหยุนหัวซึ่งมีเตียงผู้ป่วยเกือบสามพันเตียงแถมยังขึ้นตรงกับเทศบาลจังหวัดโดยตรงมีวิสัญญีแพทย์ประมาณแปดสิบคน แม้ว่าวิสัญญีแพทย์บางคนจะขอลาไปหรือเข้ารับการฝึกอบรมในโรงพยาบาลอื่นๆ และหญิงวิสัญญีแพทย์บางคนท้องการผ่าตัดของโรงพยาบาลก็จะไม่มีปัญหาอยู่ดี

อย่างไรก็ดีมันก็เป็นปัญหาสำหรับที่นี้เมื่อมีพนักงานคนใดคนหนึ่งขอลาในเวลาเดียวกันสถาบันแห่งนี้มีพนักงานอยู่น้อยกว่าสี่สิบคนซึ่งมันเป็นข้อจำกัดเรื่องความสามารถในการจ้างพนักงานของสถาบันนี้ หากพวกเขานำนักศึกษาปริญญาโทและนักศึกษาฝึกงานเพิ่มอีกสองสามคน ในความเป็นจริงความสามารถใช้ในการดึงดูดแพทย์ฝึกงานให้มาฝึกที่นี้ก็ได้ เพราะสถานะของที่นี้ก็เหมือนโรงพยาบาลทั่วไป

กล่าวโดยย่อโรงพยาบาลเฉพาะทางนั้นอยู่รอดยากกว่าโรงพยาบาลทั่วไปในประเทศจีน

หากมีหมอผ่าตัดจำนวนมาก เหมือนหลิงรันในโรงพยาบาลทั่วไปผู้อำนวยการของโรงพยาบาลอาจจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาได้ประจำอยู่ในโรงพยาบาลนั้น ตัวอย่างนี้เป็นวิธีที่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัวตัดสินใจเพิ่มเงินเดือนของสมาชิกทุกคนในหมู่พวกเขาเพื่อให้พนักงานและหลิงรันมีความสุข อย่างไรก็ตามความบ้าคลั่งในการผ่าตัดจะทำให้ศูนย์ศัลยกรรมกระดูกและเวชศาสตร์การกีฬานั้นพังทลายได้เลยที่เดียวเนื่องจากข้อจำกัดของทรัพยากร

“ คีม ดึงมันให้กว้างกว่านี้โอเค…หยุดเลือด…” หลิงรันหยิบเอ็นร้อยหวายออกมาแล้วเย็บมันกลับเข้าไป หลังจากที่เขาทำขั้นตอนที่สำคัญที่สุดเสร็จแล้วหลิงรันเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า“ พักผ่อนสักสองสามชั่วโมง เราจะผ่าตัดต่อในวันพรุ่งนี้ ”

หมอลู่เงยหน้าขึ้นและถามว่า“ กี่ชั่วโมง?”

“ สี่ชั่วโมงอืม…ห้าชั่วโมง วิสัญญีแพทย์จะมาในวันพรุ่งนี้เวลาเก้าโมงเช้า ” หลิงรันได้คิดสิ่งต่าง ๆ ผ่านมาแล้ว วิสัญญีแพทย์ที่ทำงานกะกลางคืนก็เหนื่อยมากพอที่จะเริ่มผ่าตัดใหม่อีกครั้ง มันอาจจะไม่ถูกต้องตามหลักจริยธรรมถ้าเขายังคงทำการผ่าตัดอย่างนั้นต่อไป อย่างไรก็ตามศูนย์เวชศาสตร์การกีฬาและกระดูกและข้อต้องทำการผ่าตัดในระหว่างวัน ในเวลานั้นห้องผ่าตัดที่เปิดดำเนินการทุกห้องจะมีวิสัญญีแพทย์เป็นคนเดียวกันทั้งหมด

แน่นอนว่าพวกเขาต้องการที่จะพักผ่อนอย่างมากในคืนนี้ หลิงรันคำนวณเวลาและพูดว่า“ เราจะเริ่มในเช้าวันพรุ่งนี้และเราจะทำการผ่าตัดจนถึงเที่ยงคืน จากนั้นเราจะพักเก้าชั่วโมง นั่นน่าจะเพียงพอแล้วใช่ไหม?”

“ โดยรวมแล้วเพียงพอ ” หมอลู่พยักหน้าโดยไม่ลังเล ชั่วโมงทำงานเหล่านั้นดีกว่าในโรงพยาบาลหยุนหัวมาก นอกจากนี้ยังมีความเครียดน้อยกว่าสำหรับผู้ช่วยคนแรกที่ใช้เทคนิคการซ่อมแซมเอ็นร้อยหวาย เมื่อเทียบกับการปลูกถ่ายนิ้ว นอกจากนี้ยังมีแพทย์ประจำแผนกอีกคนหนึ่งมาแทน ถ้าเขาทำอย่างนี้ต่อไปแม้ว่าภาระงานของเขาจะยังคงเปรียบได้กับภาระงานของแพทย์ประจำบ้านอาวุโสในแผนกที่ยุ่งๆ แต่เขาก็ยังมีเวลามากกว่าแพทย์ประจำแผนกที่โชคร้ายอยู่ดี

จากมุมมองของหลิงรันถ้าเขาพักผ่อนเป็นเวลาเก้าชั่วโมงต่อวันเขาสามารถประหยัดเซรุ่มพลังงานของเขาได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับภาระงานเต็มที่ แต่เขาก็ยังรู้สึกพึงพอใจมากกว่าตอนที่เขาอยู่ในโรงพยาบาลหยุนหัวซึ่งไม่เหลือเตียงผู้ป่วยว่างเลย

“ อย่างน้อยก็หลับสนิท ” นักวิสัญญีแพทย์กลับมาหลังจากเขาล้างหน้า เขามองดูตัวเลขบนหน้าจอและรู้สึกกระฉับกระเฉงขึ้นเล็กน้อย

หลิงรันพยักหน้าและให้หมอลู่บอกวิสัญญีแพทย์เกี่ยวกับการตัดสินใจใหม่ของเขา

วิสัญญีแพทย์พยักหน้าและไม่ตอบสนองมากนัก ไม่ว่าจะมีหลิงรันหรือไม่ก็ตามเขาก็ยังต้องทำงานต่อไป การรับสมัครพนักงานในโรงพยาบาลของรัฐนั้นช้ามากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเพื่อนร่วมงานของพวกเขาตัดสินใจที่จะศึกษาต่อหรือเมื่อเพื่อนร่วมงานที่เป็นผู้หญิงเกิดท้องขึ้นมา พวกผู้บริหารก็ยังต้องพิจารณาถึงการบรรจุคนเพิ่มเข้ามาอยู่ดี ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่โรงพยาบาลจะรับสมัครวิสัญญีแพทย์ใหม่ หากมีวิสัญญีแพทย์เพียงสองคนเท่านั้นที่ผลัดกันเข้ากะซึ่งมันเป็นเรื่องที่แย่มากๆเลยทีเดียว

หลิงรันใช้เวลายี่สิบนาทีในการผ่าตัดรักษาเอ็นร้อยหวายและผลลัพธ์ที่ได้ก็ยอดเยี่ยม

มีไม่กี่คนที่ทำงานร่วมกับเขาและจัดการเก็บกวาดห้องผ่าตัด จากนั้นพวกเขาได้พัฒนาตัวเองขึ้น

หลิงรัน และ หมอลู่ มาทำงานตอนแปดนาฬิกาในวันถัดไป พวกเขาเริ่มทำการผ่าตัดเวลาเก้าโมงเช้าและสิ้นสุดในเวลาเที่ยงคืน รอบนี้ยังคงไม่หยุดและพวกเขาทำการผ่าตัดสิบรอบทุกวัน

เจียนเทียนยูเริ่มเข้าใจถึงเคล็ดลับในการสรรหาผู้ป่วยที่มีอาการเอ็นร้อยหวายฉีกขาดมากขึ้นและจำนวนผู้ป่วยก็เพิ่มขึ้นทุกวัน เขายังเรียนรู้วิธีเปลี่ยนผู้ป่วยด้วย บางครั้งเขาอาจทำให้ผู้ป่วยบางรายที่มีอาการกล้ามเนื้อฉีกที่เอ็นนิ้วมือหรือนิ้วเท้าฉีกซึ่งทำให้หลิงรันรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่มีเคสจำนวนมากมาให้เขา

แผนกศัลยกรรมมือโรงพยาบาลหยุนหัวเป็นแผนกศัลยกรรมมือที่มีชื่อเสียงที่สุดในภูมิภาค แผนกไม่เพียง แต่จะได้รับคนงานจในโรงงานที่ได้บาดเจ็บหลายล้านคนที่ทำงานในหยุนหัว แต่พวกเขายังได้รับผู้ป่วยจากที่อื่นด้วย ดังนั้นถ้าหลิงรันสามารถปลูกถ่ายนิ้วมือได้ดีเขาจะสามารถรับผู้ป่วยได้มากขึ้นสำหรับผู้ป่วยที่นิ้วขาดเช่นเดียวกัน