Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 239

ในตอนบ่ายเมืองหยุนหัวก็ถูกฝนโปรยปรายลงมา

อาคารสีขาวของโรงพยาบาลหยุนหัวส่องประกายไปกับฉากหลังของท้องฟ้าสีคราม ป้ายโรงพยาบาลที่ทำด้วยเหล็ก [โรงพยาบาลหยุนหัว] อยู่บนหลังคายังดูใหม่เอี่ยมหลังฝนหยุดตก

โฆษณาขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหน้าอาคารเทคโนโลยีทางการแพทย์นั้นมันเป็นโฆษณาเกี่ยวกับการผ่าตัดผ่านกล้อง ในช่วงที่มีพายุฝนฟ้าคะนองภาพที่ปรากฏขึ้นคือแพทย์ที่กำลังถือเครื่องมือ – สวมถุงมือสีฟ้า – มันดูเหมือนอาวุธของศาสตราจารย์ผู้ชั่วร้าย อย่างไรก็ตามด้วยสภาพอากาศ ณ ในตอนนี้อุปกรณ์ที่เขากำลังทำท่าทางส่องอยู่นั้นดูเหมือนว่ามันเหมือนกับของเล่นเด็กชายวัยละอ่อนอย่างไงอย่างงั้น

มีรถยนตร์ค่อยออกจากที่จอดรถทีละคันอย่างช้าๆและพื้นที่ด้านหน้าอาคารโรงพยาบาลซึ่งมีผู้คนหนาแน่นมากเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาก็เริ่มว่างเปล่า

หลิงรันขับรถโฟล์ก เจ็ดต้าเล็ก ๆ ของเขาไปที่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาล ที่จอดรถรอบตัวเขาเต็มไปหมด เพียงแค่เห็นว่าไม่มีที่จอดรถตรงกลางที่มีเส้นสีฟ้าล้อมรอบพวกเขาว่างเปล่าเขารู้ว่าหัวหน้าแพทย์และหัวหน้าแพทย์ทุกคนทำงานอยู่ เห็นได้ชัดว่าเมื่อวานเป็นวันที่สงบสุขในแผนกฉุกเฉิน

อาคารเวชศาสตร์ฉุกเฉินนั้นเต็มไปด้วยผู้ป่วยสมาชิกในครอบครัว และเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่กำลังยุ่ง

หลิงรันทักทายทุกคนขณะที่เขาเดิน เขาค่อนข้างคุ้นเคยกับสถานการณ์เช่นนี้ นี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตอนที่เขายังเป็นนักเรียนเขาก็ทำเช่นนี้ทุกวัน ในวันแรกของทุกภาคเรียนระหว่างทางไปและกลับจากห้องของเขาจะมีผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วนที่พูดและทำสิ่งแปลก ๆ ทุกชนิด

มันเห็นได้ชัดว่าผู้คนในโรงพยาบาลมีเหตุผลมากกว่าที่จะทักทายเขาเมื่อเปรียบเทียบกับคนในโรงเรียน อาจเป็นเพราะเขาหายอไปนาน จึงไม่มีใครสนใจเขาในระหว่างที่เขาเดินอีกทั้งไม่มีจดหมายหรือดอกไม้เหมือนกับที่โรงเรียนของเขา

หลิงรันมาถึงสำนักงานโดยไม่ได้เจอปัญหาใด เมื่อเขาเห็นว่าผู้อำนวยการฮวงไม่ได้อยู่ที่นั้น เขาก็ทักทายหมอสองสามคนที่อยู่ข้างหลังในห้องทำงานอย่างเป็นมิตร ก่อนที่เขาจะนั่งลงบนเก้าอี้ของและเอนตัวพิงพนักพิงอย่างสบาย จากนั้นเขาเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อติดตามการอัพเดทล่าสุดของแผนก

ในขณะเดียวกันในกลุ่มวีแชท ซึ่งเขาไม่ได้เข้าไปในกลุ่มมานานแล้ว มันมีโพสต์ปรากฏขึ้นมาทันที่

[# สถานที่ # หมอหลิง เพิ่งมาถึงที่จอดรถ ]

[เจตต้า โฟล์คสวาเกนตัวน้อยของเขาน่ารักมาก ]

[ดูสะอาดดี ]

[หมอหลิงต้องชอบรถคันนี้จริงๆ ฉันหวังว่าฉันจะเห็นตอนที่หมอหลิงเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเมื่อเขาล้างรถ ]

[ว้าวด้วยอากาศที่ร้อนแรงนี้เขาอาจจะต้องถอดเสื้อของเขาออกหากเหงื่อเปียกโชกขนาดนั้น ]

[# สถานที่ # เขาเพิ่งเข้าสู่อาคารยาฉุกเฉิน ]

[ในที่สุดเราก็จะได้พบกับหมอหลิงอีกครั้ง ]

[ฉันกังวลมาก ]

[ฉันแสดงภาพของเขาให้เพื่อนของฉันจากโรงพยาบาลประจำจังหวัดเมื่อไม่นานมานี้ พวกเขาหยุดมองหมอทุกคนในโรงพยาบาลหลังจากนั้น ]

[# สถานที่ # เขาเพิ่งมาถึงสำนักงาน ]

[ได้เวลาแล้วเหนื่อย!]

[ไปกันเถอะ!]

ประตูสำนักงานถูกเปิดออกอย่างช้าๆ ซู่เม้งซือเด็กสาวคนหนึ่งจัดคอของเธอขณะที่เธอเดินเข้าไปในออฟฟิศ เธอถือวารสารสองฉบับ เธอประหลาดใจอย่างน่าประหลาดใจเธอร้องออกมา“ หมอลิงคุณอยู่ที่นี่จริงๆหรอเนี่ย!”

“ฉันเพิ่งมาถึง . ” หลิงรันดูท่าทางผ่อนคลายมาก เมื่อเขาอยู่ในศูนย์ศัลยกรรมกระดูกและเวชศาสตร์การกีฬาเขามักจะรู้สึกกังวลมากเมื่อเห็นเตียงว่างจำนวนมาก แต่เขากับกังวลน้อยลงเมื่อเขาอยู่ในโรงพยาบาลหยุนหัว ความแตกต่างอาจเป็นเหมือนการกินแบบบุฟเฟ่ต์ที่ร้านกับกินข้าวที่บ้านของตัวเอง

“ มันเยี่ยมมากที่คุณกลับมานะหมอหลิง” ซู่เม้งซือถอนหายใจอย่างนุ่มนวลผิวพรรณของเธอดูเปล่งประกายมีออร่าที่ดูอ่อนเยาว์

“ คุณต้องการโยเกิร์ตไหม?” หลิงรันหยิบโยเกิร์ตหนึ่งขวดออกจากลิ้นชักใต้โต๊ะของเขาแล้วส่งไปที่ซู่เม้งซือ

“ อืมมม ” ซู่เม้งซือจดจำภารกิจของเธอหลังจากที่เธอหยิบโยเกิร์ตจากมือของหลิงรัน เธอพูดอย่างรวดเร็ว“ หมอหลิงรายงานวิจัยของคุณได้รับการตีพิมพ์แล้วนะ ”

ขณะที่เธอพูดว่า เธอก็วางวารสารทั้งสองที่เธอถืออยู่ในอกของเธอก่อนที่จะยื่นให้หลิงรัน เอกสารพวกนั้นยังอุ่นๆอยู่เล็กน้อยจากอุณหภูมิร่างกายของเธอ

ด้านบนสุดของเอกสารคือหัวข้อ [วารสารจีนเรื่องการผ่าตัด] ในขณะที่ด้านล่างถัดลงมาคือ [การจัดการการรักษาและการพักฟื้น]

ปีกของนกกระเรียนกระดาษตัวเล็กโผล่ออกมาจากวารสารทั้งสองและมันก็ลื่นไถลไปมาระหว่างหน้าของวารสารซึ่งมันเป็นที่คั่นหน้าหนังสือ หลิงรันเห็นบทความวิจัยของเขาทันทีที่เขาจึงเปิดอ่านวารสารทั้งสองฉบับ

วิทยานิพนธ์ของเขา [ประเด็นสำคัญของการบำบัดไคโรแพรคติกสำหรับกระดูกสันหลังส่วนคอ: การสำรวจผู้ป่วย 450 รายที่ใช้การจัดการกระดูกสันหลังส่วนหลัง] ได้รับการตีพิมพ์ใน [วารสารการแพทย์จีนและเวชศาสตร์ฟื้นฟู] วารสารไม่มีความสำคัญอย่างยิ่งและสิ่งเดียวที่จะได้รับประโยชน์จากการตีพิมพ์คือข้อเท็จจริงที่ว่าพวกเขาได้รับการตีพิมพ์ แต่เมื่อมันมาถึงความก้าวหน้าในอาชีพและการเพิ่มจำนวนของวิทยานิพนธ์ที่ตีพิมพ์แล้วธรรมชาติที่ไม่มีอิทธิพลของวารสารจะไม่ส่งผลมากนัก มันจะยังคงนับเป็นวิทยานิพนธ์ที่ตีพิมพ์และสำหรับแพทย์ที่ไม่มีโอกาสมากมายที่จะตีพิมพ์เอกสารของพวกเขาก็ถือว่าเป็นความสำเร็จปานกลางเพียงเท่านั้น

อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องที่แตกต่างเมื่อมาถึง [วารสารจีนเรื่องการผ่าตัด] แม้ว่าคะแนนบทความมีอิทธิพลมากแต่ว่าทุก ๆ ปีหนึ่งในสองของวิทยานิพนธ์จะถูกอ้างถึงครั้งเดียวในวารสารเล่มอื่นๆเพียงเท่านั้น – และไม่ถือสูง แม้ว่าคะแนนของมันถือว่าค่อนข้างดีเมื่อพูดถึงวารสารภาษาจีนกลาง วารสารการแพทย์คลินิกที่มีคะแนนบทความมีอิทธิพลมากกว่าในจีนการอ้างอิงของมันสามารถนับได้ด้วยมือเดียว สิ่งสำคัญที่สุดคือมันเป็นวารสารภายใต้ประเทศจีนดังนั้นเมื่อผู้ที่อยู่ในการปฏิบัตินำมันมาใช้จริงๆพวกเขาจะรู้สึกภาคภูมิใจ [ประเด็นสำคัญของเทคนิค เอ็มถัง: การสำรวจ 368 รายโดยใช้เทคนิค เอ็มถัง] ได้เป็นวิทยานิพนธ์ที่ยอดเยี่ยมอย่างยิ่งที่จะเริ่มต้นด้วยและมันก็เป็นทางเลือกที่ดีมากที่จะตีพิมพ์ใน [วารสารจีนเรื่องการผ่าตัด ].

แน่นอนสำหรับแพทย์อายุน้อยการตีพิมพ์งานวิจัยใด ๆ ถือเป็นความสำเร็จที่มีค่าอย่างยิ่ง

โรงพยาบาลหลายแห่งรวมถึงโรงพยาบาลหยุนหัวตามระบบการจัดอันดับเมื่อมันมาถึงการเลื่อนขั้นของพวกเขาไปยังตำแหน่งที่สูงขึ้น มีเกณฑ์ต่าง ๆ เมื่อมันพูดถึงการบวกและการหักคะแนน

โดยทั่วไปถ้าหมอต้องทำงานตามปกติทั้งหมดของและเขาต้องทำงานล่วงเวลาร่วมถึงงานอื่นๆที่หัวหน้าของพวกเขามอบหมายให้ ร่วมถึงการรับข้อร้องเรียนใด ๆเวลาที่เกิดสิ่งผิดพลาดขึ้น เท่านั้นพวกเขาก็จะสามารถทำคะแนนได้ระหว่างเจ็ดสิบห้าถึงแปดสิบคะแนน . ส่วนใหญ่แพทย์จำเป็นต้องทำคะแนนประมาณแปดสิบห้าคะแนนเพื่อได้รับการเลื่อนตำแหน่ง นั่นคือเมื่อมีการเผยแพร่รายงานการวิจัยการได้รับโบนัสการพัฒนาด้านการวิจัยและอื่น ๆ เข้ามาในปัจจัยในการคัดเลือกเพื่อเลื่อนต่ำแหน่ง

สำหรับแพทย์ทั่วไปการตีพิมพ์วิทยานิพนธ์สองเรื่องจะเป็นโอกาสสำหรับพวกเขาที่จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งทันทีหรือเพื่อเข้าสู่การติดตามอย่างรวดเร็วและได้รับการเลื่อนตำแหน่งหลายครั้ง

อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเป็นวารสารทั่วไปหรือวารสารหลักมันเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่ายที่แพทย์จะต้องตีพิมพ์งานวิจัยสองเรื่อง แพทย์น้อยมากจากโรงพยาบาลประจำภูมิภาคสามารถทำสิ่งนี้ได้

ด้วยภาระงานของแพทย์ธรรมดาเว้นแต่มีจะจ้างคนอื่นให้เขียนรายงานการวิจัยหรือสั่งให้แพทย์อายุน้อยเขียนรายงานให้เขามันจะทำให้เขาจะสามารถเขียนบทความวิจัยได้สองรอบทุก ๆ ห้าปีโดยไม่สนใจงานประจำของเขา ต้องดำเนินการเพื่อรับคะแนนเพียงพอสำหรับการเลื่อนตำแหน่ง

ในขณะนี้ซู่เม้งซือจ้องมองหลิงรันด้วยความประหม่าและกล่าวว่า“ หมอหลิง คุณน่าทึ่งอย่างยิ่งที่ได้เขียนงานวิจัยสองฉบับในคราวเดียว ”

“ ไม่หรอก มีหลายคนที่ช่วยฉันนะ” หลิงรันตอบอย่างไม่ปิดบัง

ซู่เม้งซือกระพริบตาขณะที่เธอพูดอย่างจริงจัง“ จากสิ่งที่หมอหลิงพูดตะกี้:มีน้อยคนมากที่จะแสดงออกอย่างจริงใจอย่างเช่นนี้ ”

เมื่อหมอคนอื่น ๆ ในสำนักงานได้ยินเรื่องนี้พวกเขาก็พูดไม่ออก ‘อะไรกัน? ฉันพูดอะไรผิด ‘

เมื่อพวกเขาเห็นนางพยาบาลผู้น่ารักคนหนึ่งจ้องมองหลิงรันด้วยความชื่นชมและซุบซิบบางอย่างเพื่อยกย่องเขาแม้แต่แพทย์วัยกลางคนก็ยังต้องการที่จะคร่ำครวญถึงความไม่ยุติธรรมของโลกนี้

“ หมอหลิงฉันขอตัวก่อนนะ ” ซู่เม้งซือโบกมืออย่างไม่เต็มใจ เธอดูน่ารักมาก ๆ

หลิงรันพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและหยิบช็อคโกแลตแท่งหนึ่งออกมาจากลิ้นชักของเขาในตอนเช้า เขามอบมันให้กับซู่เม้งซือและพูดด้วยรอยยิ้ม“ ฉันได้รับสิ่งนี้จากเซี่ยงไฮ้ ทำไมคุณไม่ลองดูล่ะ”

“ อืมมม ” หัวใจของซู่เม้งซือนั้นอ่อนหวานราวกับน้ำผึ้งขณะที่เธอเดินออกไปจากสำนักงานอย่างมีชีวิตชีวา

หลิงรันก้มหัวลงเพื่ออ่านงานวิจัย พวกมันถูกแก้ไขเพียงเล็กน้อยเท่านั้นและความหมายและโครงสร้างนั้นยังคงอยู่โดยทั่วไป เมื่อเทียบกับงานวิจัยอื่นจากฉบับเดียวกันงานวิจัยของเขาอยู่ในระดับปานกลางโดยเฉลี่ย เอกสารการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับยาทางคลินิคเป็นเพียงบทสรุปของประสบการณ์ที่เจอจากการผ่าตัดเท่านั้น

แพทย์ในสำนักงานแสดงความยินดีกับเขาทีละคน บางคนก็ร่วมยินดีกับพวกเขาด้วยขณะที่บางคนก็เก็บความอิจฉาในครั้งนี้ไว้

สำหรับแพทย์ส่วนใหญ่การเขียนรายงานการวิจัยทำได้ยากกว่าการทำศัลยกรรมร้อยเคสเสียอีก ดังนั้นการเขียนงานวิจัยสองชิ้นนั้นแถบจะเป็นไปไม่ได้เลย

* แหวนแหวน… *

โทรศัพท์สำนักงานดังขึ้นระหว่างที่ทุกคนกำลังครึกครื้นกันอยู่

หนึ่งในนั้นรับสาย เขาฮัมเพลงสักสองสามช่วงในขณะที่การแสดงออกของเขากลายเป็นเคร่งขรึม

แพทย์คนนั้นวางหูโทรศัพท์แล้วพูดว่า“ มีเหตุฉุกเฉินสาธารณะ ทุกคนต้องไปรายงานตัวที่ไอซียูในตอนนี้ ”

“ มันร้ายแรงแค่ไหน” แพทย์ทุกคนลุกขึ้นยืน

“ ระดับ 3 ค่อนข้างจริงจัง ”

ภาวะฉุกเฉินสาธารณะถูกแบ่งออกเป็นระดับ ระดับ 1 สำหรับเหตุฉุกเฉินที่ร้ายแรงอย่างยิ่งระดับ 2 สำหรับเหตุฉุกเฉินร้ายแรงและระดับ 3 สำหรับเหตุฉุกเฉินที่ค่อนข้างร้ายแรง

เหตุฉุกเฉินที่ค่อนข้างร้ายแรงระบุว่ามีคนตายไม่ก็อยู่ในสภาพวิกฤติ ในเมืองอย่างหยุนฮั่วแม้ว่าจะมีกรณีเช่นนี้ที่ต้องได้รับการจัดการอย่างจริงจัง แต่ก็ไม่ใช่สถานการณ์ที่ผิดปกติมากนัก

ตามข้อกำหนดของโรงพยาบาลหยุนหัวพนักงานทางการแพทย์ทุกคนในแผนกฉุกเฉินต้องได้รับการระดมกำลังเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉินดังกล่าว นอกจากนั้นเมื่อหน่วยงานอื่นได้รับข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้พวกเขาจะต้องส่งแพทย์ที่เกี่ยวข้องไปยังแผนกฉุกเฉินทันที

หลิงรันวางบันทึกประจำวันไว้ในมือของเขาบนโต๊ะคว้าเสื้อคลุมสีขาวตัวใหญ่และติดตามคนอื่น ๆ ขณะที่พวกเขาเดินเร็ว เมื่อเขามาถึงที่ห้องช่วยชีวิตเขาเห็นว่ามีหมอหลายคนรวมตัวกันที่นั่น พวกเขาทั้งหมดรอให้รถพยาบาลมาถึง

ผู้อำนวยการฮวงยืนอยู่แถวหน้าของฝูงชน เขาจ้องมองอย่างตั้งใจและเสื้อคลุมสีขาวขนาดใหญ่ของเขา ขณะที่เสื้อคลุมกำลังพลิ้วไหวไปตามสายลมจากเครื่องปรับอากาศ

ตอนนี้นหัวหน้าของแผนกเช่นผู้อำนวยการฝ่าย รองผู้อำนวยการดู่และหัวหน้าแพทย์เทารยืนเคียงข้างเขาในขณะที่แพทย์อายุน้อยและแข็งแกร่งที่เข้าร่วมเช่นหมอเรย์และ เจาเหลียงชาง ขนาบผู้บังคับบัญชา พวกเขาทั้งสองดูเหมือนจะเป็นผู้เคยผ่านการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี

คุณหมอโจวและหมอประจำแผนกยืนอยู่ที่มุมห้อง คุณหมอโจวคุกเข่าบนเก้าอี้ด้วยขาข้างเดียวแล้ววางน้ำหนักตัวครึ่งหนึ่งไว้บนมัน เมื่อศีรษะของเขาลดลงเขามองที่มือถือของเขาด้วยตาข้างหนึ่งและสังเกตสถานการณ์รอบตัวเขาด้วยตาอีกข้าง

หลิงรันรีบเดินไปและดึงไหล่ของหมอโจวจากด้านหลังเพื่อเป็นการทักทาย

คุณหมอโจวตกใจมากจนเกือบจะทำมือถือตก เมื่อเขาหันกลับมาและเห็นหลิงรันเขาตะคอก“ นายกลับมาโดยไม่มีของฝากมากฝากฉันเลยและยังทำให้ฉันกลัวอีกเหรอ?”

“ผมซื้ออาหารพื้นเมืองจากเซี่ยงไฮ้พวกมันจะมาถึงในช่วงบ่าย ” เมื่อพูดถึงการซื้อของฝากหลิงรันนั้นค่อนข้างเชียวชาญ

ริมฝีปากของหมอโจวกระตุก “ คุณจะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากให้ฉันบอกคุณ ”

“ นักวิชาการจู้จ่ายค่าผ่าตัดให้ฉัน แต่ละอันมีค่ามากกว่าหนึ่งร้อยหยวน ”

“ คุณสามารถทำอะไรกับหนึ่งร้อย…” หมอโจวหยุดและตระหนักว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เขาถามว่า“ คุณได้รับทั้งหมดเท่าไหร่”

“ 31,555 หยวน” หลิงรันตอบตัวเลขอย่างแม่นยำ

“ คุณผ่าตัดสามร้อยครั้งแล้วเหรอ!” หมอโจวแค่คิดก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมา

“ ไม่มากขนาดนั้น การผ่าตัดบางส่วนผู้ป่วยยินดีจ่ายมากกว่าปกติ ผมการผ่าตัดน้อยกว่าสองร้อย “หลิงรันพูดราวกับว่ามันไม่มีอะไรพิเศษ จากนั้นเขาก็ถามว่า“ คุณรู้หรือไม่ว่านี่คือเหตุฉุกเฉินอะไร?”

หมอโจวเกาคางของเขาและกระซิบ“ จากสิ่งที่ฉันได้ยินได้ยินโจรขับรถชนในระหว่างที่เขาหลบหนีและชนเข้ากับรถซีดาน คนสามคนในซีดานเสียชีวิตในที่เกิดเหตุขณะที่โจรบาดเจ็บ เขาถูกส่งมาที่นี่ตอนนี้ ”

“ โอ้…” หลิงรันมองไปที่แพทย์รอบ ๆ ตัวเขาและพูดว่า“ งั้นเราต้องรักษาเขาอย่างงั้นหรอ?”

หมอโจวพูดอย่างมั่นใจ“ ไม่ใช่ฉันคนหนึ่งแหละ -”

“ หลิงรัน!” ผู้อำนวยการฮวง รู้ว่าหลิงรันกลับมาแล้วเขาจึงตะโกนเสียงด“ มาที่นี่และรับคนไข้กับพวกเรา ”