Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 257

ในตอนแรกหลิงรันมีทักษะสามระดับที่สมบูรณ์แบบเท่านั้นสำหรับทักษะการควบคุมเลือดออกด้วยมือเปล่า, การเย็บนิ้วมือและการเย็บแผลเอ็นร้อยหวาย แต่ตอนนี้ทักษะทั้งสามนี้เปลี่ยนเป็นสีม่วงอ่อนที่บ่งบอกว่ามันได้เข้าสู่ระดับตำนานแล้ว

แม้ว่าหลิงรันจะดูเหมือนนิ่งๆ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

เมื่อพูดถึงระดับตำนานแล้วมันดูเป็นคำที่ยิ่งใหญ่มาก หลังจากที่หลิงรันได้ใช้ทักษะการหยุดเลือดด้วยมือเปล่าระดับสมบูรณ์แบบ หลายครั้งมันทำให้หลิงรันนั้นมีความคาดหวังว่าระดับตำนานนั้นจะทรงพลังมากกว่าระดับสมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้นไปอีก

เขาคิดในใจว่า ‘หากการควบคุมการตกเลือดระดับที่สมบูรณ์แบบสามารถช่วยฉันตัดสินจุดเลือดออกในช่องท้องได้อย่างถูกต้องโดยไม่ต้องใช้การผ่าตัดถ้าพูดตามหลักวิชาทฤษฎีการหยุดเลือดด้วยมือเปล่านั้น ระดับตำนานจะมีความสามารถมากยิ่งไปกว่านั้น

หลิงรันคิดอย่างนี้ขณะที่เขาเตะตู้ฆ่าเชื้อและหยิบผ้าเช็ดตัวปลอดเชื้อออกมา เขาเช็ดมือของเขาให้สะอาดขณะพูดกับกระจกในห้องน้ำอย่างเงียบ ๆ ว่า ‘ระบบระบบใครดีที่สุดในโลกในการควบคุมการตกเลือดด้วยมือเปล่า‘

“อดัม เดิมวี่” ระบบตอบกลับมา

การแสดงออกของหลิงรันนั้นแข็งไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาถามว่า “ตอนนี้อันดับสำหรับเทคนิคการควบคุมการตกเลือดที่ฉันเชี่ยวชาญล่ะ”

“มันยังอยู่ในระดับที่สอง” ตอบระบบอย่างตรงไปตรงมาเหมือนปกติ

หลิงรันโยนผ้าเช็ดตัวที่เขาเพิ่งใช้ก่อนที่เขาจะออกจากห้องช่วยชีวิตไป

ภายใต้ความพยายามของหัวหน้าพยาบาลและครูผู้สอนเด็ก ๆ ที่กำลังร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีแห่งชาติก็หยุดและมองไปที่เตียงของโรงพยาบาล

หัวหน้าพยาบาลค่อย ๆ จัดเด็ก ๆ ไปที่เตียงที่ว่างเปล่าและจัดให้เด็กเหล่านั้นให้พักสักครู่เพื่อไม่ให้เหนื่อยมากเกินไป พฤติกรรมที่เธอแสดงออกมานั้นดูอ่อนโยนแตกต่างจากวัยของเธอมาก

หลิงรันเข้ามาในห้องช่วยชีวิตเมื่อเพลงหยุด

* ตึง. * เสียงของการเปิดประตูทำให้เด็กทุกคนหันมองไปที่หลิงรัน ครอบครัวของเจียงหลี่ก็เช่นกัน

หลิงรันยกมือขึ้นขณะที่เขาเข้าไปในห้องช่วยชีวิต เขาขอชุดผ่าตัดและถุงมือใหม่โดยไม่มองหน้าใครเลย

หลิงรันนั้นสื่อสารกับญาติของผู้ป่วยได้ไม่ดีนัก ถึงแม้ผู้อำนวยการจะลงมาสอนเขาด้วยตัวของเขาเอง แต่ หลิงรันก็ยังขาดทักษะเพียงพอที่จะรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้ แม้แต่ตอนที่เขาเผชิญหน้ากับเด็กกลุ่มหนึ่งที่มีผ้ากอซอยู่บนศีรษะและผ้าพันแผลในมือของพวกเขาหลิงรันสามารถพยักหน้าและหันกลับมามองเจียงหลี่ซึ่งยังคงอยู่ในระหว่างการผ่าตัดต่อไป

“ฉันขอที่ว่างตรงนี้นะ” ในครั้งนี้เขายินดีที่จะปีนขึ้นไปบนเปลผู้ป่วยซึ่งผิดจากที่เขาถูกบังคับให้ต้องทำก่อนหน้านี้

หมอโจวไม่ได้ไม่ขัดขว้างหลิงรันเลย หลิงรันเล็ดรอดผ่านช่องว่างก่อนที่เขาจะไปถึงตำแหน่งของหมอโจว เขาดูที่จอภาพสักครู่ก่อนที่จะพูดว่า “ตรวจสอบจุดที่เลือดออก”

ในขณะนั้นกลุ่มแพทย์มองหาจุดเลือดออก แต่ทำยังไงก็หาจุดที่เลือดออกไม่ได้สักที

ผู้อำนวยการฮวงเองก็ยุ่งเกินไปที่จะใส่ใจหลิงรัน เขาเรียกร้องให้ธนาคารเลือดส่งเลือดมาให้พวกเขาก่อนเพราะตอนนี้เลือดสำรองที่พวกเขามีนั้นไม่เพียงพอ จากนั้นเขาแนะนำอีกวิธีหนึ่งในคือการทำความสะอาดช่องท้องในขณะที่ผู้อำนวยการฮวงเริ่มไตร่ตรองว่าเขาจำเป็นต้องตรวจร่างกายอย่างละเอียดมากขึ้นหรือไม่

หลิงรันเริ่มคลำอย่างช้า ๆ ในทิศทางตามเข็มนาฬิกา การควบคุมเลือดไหลในระดับตำนานไม่ได้ทำให้นิ้วของเขาไวขึ้นแต่อย่างใด แต่มันก็ทำให้หลิงรันมั่นใจเพิ่มมากขึ้น

นี่เป็นเหมือนการยิงธนูออกไปหนึ่งร้อยโยด เมื่อคุณปล่อยลูกศรคุณจะรู้ว่าคุณถูกหรือผิดพลาด นักธนูไม่จำเป็นต้องรู้ว่าปลายลูกศรจะต้องพุ่งไปด้านบนและไม่จำเป็นต้องรู้สูตรพาราโบลาหรือทฤษฎีพลังงานจลน์ใดๆเลย นักธนูต้องการเพียงยกมือปล่อยนิ้วของเขาและยิงธนูออกไปเท่านั้น

ในตอนนี้หลิงรันไม่ได้เซฟพลังงานอีกในตอนนี้เขามุ่งสมาธิไปในจุดเดียวเท่านั้น คือ จุดที่เลือดออกเยอะที่สุด สำหรับจุดที่เลือดออกนั้นในตอนนี้หลิงรันพยายามใช้สัมผัสของเขาหาจุดนั้นเท่าที่จะทำได้

ในตอนนี้ความคิดของหลิงรันได้เปลี่ยนไปแล้ว สำหรับครั้งนี้เขาสามารถหาจุดเลือดออกเล็กๆได้เพียงครึ่งนาทีต่อจุด

“ไหมเย็บแผล 7-0″ หลิงรันไม่ได้พยายามใช้ไหมเย็บแผลแบบบางอีกต่อไปเหมือนที่เคยทำมาก่อนหน้านี้ทุกครั้ง เขาหันจุดเลือดออกด้านนอกและเย็บมันอย่างรวดเร็ว

ผู้อำนวยการฮวงได้แต่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ แต่เขาก็รู้สึกประหม่าอีกครั้งในวินาทีถัดไป …

… เนื่องจากไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วยเลย และในดัชนีที่แสดงบนจอภาพก็ยังดูแย่ลง

“ ยังมีการตกเลือดอยู่และทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ” นักวิสัญญีแพทย์กล่าวอย่างกังวล

“ใช่” หลิงรันตอบเมื่อเขายังคงคลำไปรอบ ๆ พื้นที่ในร่างกายของผู้ป่วย

คราวนี้หลิงรันไม่พบแม้แต่จุดตกเลือดขนาดเล็กเลย

หมอที่ทำการรักษาผู้ป่วยอยู่นั้นเริ่มกังวลมากขึ้น แต่ภายในใจของหลิงรันก็พยายามไตร่ตรองเหตุการณ์ในครั้งนี้ ‘หากฉันไม่สามารถหาจุดเลือดออกในส่วนที่สัมผัสได้แม้จะมีระดับการควบคุมการตกเลือดในตำนานอย่างไม่เป็นทางการฉันก็ควรพิจารณาส่วนที่ฉันเข้าถึงไม่ได้ควานเช่น … พื้นที่ใต้อวัยวะโดยเฉพาะผู้ป่วยที่ได้รับการบาดเจ็บเฉพาะเช่นนี้’

“อย่างงั้นผมขอสำรวจดูที่ตับหน่อย” มือของ หลิงรันลื่นไหลเข้าไปในจุดที่ตับตั้งอยู่

หมอเรย์ผู้ซึ่งยังคงมองหาจุดเลือดออกขมวดคิ้วและไม่เห็นด้วยกับการกระทำของหลิงรัน

จากมุมมองของเขามีความเป็นไปได้ที่พวกเขายังคงไม่สามารถหาจุดเลือดออกได้เพราะจุดเลือดออกนั้นตั้งอยู่ในส่วนลึกเช่นมุมหรือซ่อนด้วยเนื้อเยื่อบางส่วน

มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะที่จะทำได้เหมือนหลิงรันต่อให้เป็นจุดที่เห็นได้ชัดเจนก็ตาม

หลิงรันไม่ต้องการที่จะอธิบายเหตุผลเพิ่มเติมเพราะนี่เป็นเคสแบบ MOSP (การดำเนินการหลายอย่างกับผู้ป่วยเดี่ยว)

หลังจากตรวจสอบอวัยวะทั้งหมดทางด้านขวาหลิงรันก็ไปตรวจสอบทางด้านซ้าย

เมื่อเขาพยายามแตะที่ด้านซ้ายของตับหมอเรย์ไม่สามารถอดกลั้นคำพูดของเขาได้อีกต่อไปแล้วพูดว่า “ทางด้านซ้ายของตับนั้นเพิ่งได้รับการเย็บไปนายไม่จำเป็นต้องแตะต้องมันอีกต่อไป

“อย่างไรก็ตามมันก็ยังยืนยันไม่ได้ว่าไม่มีเลือดออก” หลิงรันไม่เห็นด้วยกับคำตัดสินของหมอเรย์

“อย่างน้อยนายควรยืนยันส่วนอื่นก่อน” หมอเรย์กล่าว

“ไม่มีเลือดไหลออกในส่วนอื่น ๆ ” หลิงรันได้ตรวจสอบทุกจุดแล้ว

ตอนนี้หมอเรย์ดูไม่มีความสุขและพูดว่า “ก็ลองค้นหาใหม่อีกครั้งถ้าไม่เจอก็ลองส่วนอื่นดู”

“ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น” ความเข้าใจของหลิงรันในตอนนี้แตกต่างจากหมอเรย์อย่างสิ้นเชิง

“ รอ…” หมอเรย์หยุดหลิงรันก่อนที่เขาจะมองไปที่ผู้อำนวยการฮวงเขากล่าวว่า “ผู้อำนวยการฝ่ายเราเพิ่งเย็บแผลด้านซ้ายไป -“

“ฉันได้ยินแล้ว” ผู้อำนวยการฮวงไม่ต้องการหมอเรย์พูดซ้ำซาก เขากราวด์ฟันและพูดกับหลิงรันว่า “ระวังด้วยล่ะ”

นี่หมายความว่าผู้อำนวยการฮวงเห็นด้วยกับการกระทำของหลิงรันโดยปริยายแล้ว

“ใช่” หลิงรันตอบในขณะที่เขายกตับด้านซ้ายขึ้นเบา ๆ

เลือดไหลออกมาจำนวนมาก

* ส่งเสียงบี๊บ! * จอภาพร้องไห้ทันที ทันใดนั้นแพทย์ทุกคนในห้องก็รู้ว่ามีเลือดไหลออกมาเมื่อความดันลดหวบลง

ถึงกระนั้นพวกเขามีอุปกรณ์เพียงพอสำหรับการผลิตเลือดที่จะใช้ตอนนี้ ตราบใดที่ยังพบจุดตกเลือดจริงๆ ปัญหาเหล่านี้ก็สามารถแก้ไขได้อย่างง่ายดาย

การแสดงออกทางสีหน้าของหมอค่อนข้างผ่อนคลาย แต่ครอบครัวที่ยืนอยู่นอกห้องช่วยชีวิพวกเขาก็เริ่มรู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เสียงบี๊บจากจอภาพเป็นเหมือนเครื่องหมายแห่งความตายสำหรับคนปกติ แม้แต่แพทย์ที่อยู่ในห้องผ่าตัดตลอดทั้งชีวิตก็อาจไม่คุ้นเคยกับเสียงที่ดังมาก แต่ก็น้อยกว่าครอบครัวของผู้ป่วยที่มายืนเฝ้ามองอยู่

คู่หมั้นของเจียงหลี่ ที่ชื่อวังยี่นั้นเริ่มร้องไห้ออกมาอย่างหนักตอนนี้เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้ง แต่เสียงของเธอช่าง เนื้อหอบเธอไม่สามารถพูดอะไรไปมากกว่านี้ได้แล้ว

เฉินฟางแม่ของเจียงหลี่ก็ไม่สามารถแม้แต่จะยืนได้ มือของเธอจับเก้าอี้แน่นจนข้อต่อนิ้วทั้งหมดของเธอกลายเป็นสีขาว

กลุ่มเด็กไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกสับสนเมื่อดูผู้ใหญ่รอบตัวแสดงอาการแปลก

“ผมจะเริ่มเย็บแล้ว” หลิงรันใช้มือกดแผลด้วยกำลังปานกลาง เขาไม่ได้ตั้งใจจะหยุดเลือดอย่างสมบูรณ์เขาแค่ต้องการลดปริมาณเลือดออกในขณะที่ปกป้องเนื้อเยื่อรอบ ๆ ไว้

เขายื่นมือของเขาขอไหมเย็บแผลแล้วจดจ่อไปที่จุดจะเย็บ ก่อนที่เขาจะปักเข็มเข้าไปในผิวของตับ เทคนิคการเย็บของเขาเป็นการเย็บแบบละลายซึ่งอยู่ในระดับที่สมบูรณ์แบบในขณะนี้

เย็บครั้งแรกเย็บครั้งที่สอง…เย็บครั้งที่สามเย็บครั้งที่สี่…

หลังจากหลิงรันใช้รอยประสานที่เรียบง่ายสองครั้งจอมอนิเตอร์ซึ่งเพิ่งส่งเสียงบี๊บตอนนี้ก็เงียบ

“ถุงเลือด” ผู้อำนวยการฮวงตะโกน เสียงของเขาก็ต่ำลงในขณะที่เขาแพทย์ผู้ร่วมที่คนอื่นนั้นตะโกนออกมาว่า“เราทำได้มันเราทำได้ … “

โดยพื้นฐานแล้วหากเลือดหยุดไหลพวกเขาอาจบอกได้ว่าพวกเขารับประกันชีวิตของผู้ป่วยได้แล้ว

ผู้อำนวยการฮวงหันกลับมามองครอบครัวของผู้ป่วยรวมถึงคนอื่น ๆ ที่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาลังเลอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่พูดอะไรสักคำ

อย่างไรก็ตามผู้อำนวยการฮวงพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อเขาเผชิญหน้ากับหลิงรัน

“ตรวจสอบอีกครั้งทำความสะอาดช่องท้องทำการปิดช่องท้องหากไม่มีปัญหา” เมื่อเขาพูดถึงการปิดท้องผู้อำนวยการฮวงก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาอย่างมาก