Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 258
หลิงรานเย็บจุดเลือดออกโดยใช้เทคนิคการเย็บแบบง่าย ๆ เขาสะบัดปลายไหมเย็บแผลและผ่าตัดเบา ๆ ด้วยกรรไกรเย็บแผลหนึ่งคู่และโยนเครื่องมือไว้ในมือของเขา เขารู้สึกถึงความสำเร็จอย่างเงียบ ๆ ที่มาพร้อมกับการควบคุมการตกเลือดด้วยมือเปล่าในระดับตำนาน
แน่นอนหมอคนอื่น ๆ ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้ แพทย์ทุกคนไม่ว่าจะเป็น หมอเรย์ หมอโจวรองผู้อำนวยการฝ่ายดู่ หรือผู้อำนวยการฮวง นั้นมีทักษะที่ จำกัด มากเมื่อพูดถึงการควบคุมการตกเลือดด้วยมือเปล่า
มันมีใครเคยคิดมาก่อนว่าจะได้เห็นการควบคุมการตกเลือดด้วยมือเปล่าที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ และ นี้คงเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นมัน
ในตอนนี้หลิงรันรู้สึกถึงความสำเร็จของเขาภายในใจเท่านั้นและเขาไม่คิดว่าจะนำเรื่องนี้มาพูดโอ้อวดในที่สาธารณะเลย
ที่จริงแล้วการได้รับคำชมถือเป็นเรื่องปกติมากสำหรับหลิงรัน เพราะ เขาได้รับคำชมมาตั้งแต่เด็ก แต่อย่างไรก็ดีหลิงรันรู้ดีว่าคำชมเหล่านั้นมันเหมือนกับดาบสองคมที่จะคอยทิ่มแทงเขาได้เสมอ
มันจึงทำให้หลิงรันรู้สึกสนุกกับการที่เขาภาคภูมิใจในความสำเร็จแบบลับๆเช่นนี้ เขาไม่ต้องการให้คนอื่นสรรเสริญเขาแต่อย่างใด
ในตอนนี้หลิงรันมีความสุขมากเพราะได้ใช้ทักษะของเขาช่วยชีวิตของผู้ป่วยไว้ได้ ไม่มีอะไรที่จะรู้สึดดีกว่านี้แล้ว ยิ่งมาจากการได้ใช้ทักษะการควบคุมเลือดด้วยมือเปล่าระดับตำนานด้วยแล้วยิ่งทำให้เขารู้ปลื้มปิติเป็นอย่างมาก
เขาสำรวจช่องท้องของผู้ป่วยอีกครั้งเพื่อตรวจสอบว่ายังมีจุดบกพร่องตรงไหนอีกไหม นี่เป็นนิสัยดั้งเดิมหลิงรัน มันเหมือนกับการที่เขาซื้อหุ่นจำลองที่มาจากหนังเรื่องทรานฟอมเมอร์มาต่อเองเขาถ้ามีส่วนใดส่วนหนึ่งที่เขาประกอบแล้วไม่เท่ากัน เขาจะพยายามประกอบใหม่ให้มันออกมาสมบูรณ์แบบให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
มันส่งผลถึงทัศนคติของเขาที่มีต่อการรักษาผู้ป่วย แต่ในความเป็นจริงเมื่อมีหมอเจ็ดหรือแปดคนล้อมรอบเจียงหลี่มันเป็นเรื่องยากมากที่จะกำกับดูแลคนเหล่านี้ได้ทั้งหมด
หลิงรันเริ่มสำรวจช่องท้องของผู้ป่วยทันใดนั้นผู้อำนวยการฮวงก็พูดขึ้นมาว่า “ทำการปิดช่องท้องได้ถ้าไม่พบปัญหาอื่นๆ”
ในขณะที่เขามองไปที่หลิงรัน ก็พบว่าหลิงรันกำลังจ้องไปที่จุดๆหนึ่งของผู้ป่วย
“โปรด รอก่อน.” เสียงของหลิงรั ดังออกมาจากผ้าปิดปากของเขา เขากล่าวว่า “เหมือนว่าช่องตับของผู้ป่วยมันจะใหญ่ไป”
“หืม?” ผู้อำนวยการฮวงได้มองข้ามไป เขาไม่รู้ว่าช่องตับของผู้ป่วยนั้นใหญ่หรือเล็ก อวัยวะของแต่ละบุคคลมีขนาดแตกต่างกันไป บางคนมีอวัยวะที่เล็กกว่าและบางคนก็มีอวัยวะที่ใหญ่กว่า เขาจะบอกได้อย่างไร
“ มันใหญ่กว่าก่อนหน้านี้” หลิงรันอธิบายเพิ่มเติม
การควบคุมเลือดด้วยมือเปล่านั้นเป็นทักษะที่ต้องใช้ความพิถีพิถันในระดับสูงมาก ในฐานะคนที่มีทักษะการควบคุมเลือดไหลในระดับตำนานมันทำให้หลิงรันสามารถโฟกัสจุดๆหนึ่งได้ยาวนานขึ้น ดังนั้นมันจึงทำให้เขาเห็นปัญหาเมื่อมาถึงขั้นตอนในการตรวจสอบขั้นุดท้าย
แพทย์ที่เชี่ยวชาญในสาขาต่าง ๆ เช่นการผ่าตัดตับสามารถใช้ชีวิตทั้งชีวิตของพวกเขาพยายามที่จะคิดออกทุกอย่างเกี่ยวกับช่องตับ
แต่การควบคุมเลือดด้วยมือเปล่าระดับตำนานของหลิงรันเขาจะให้ความสนใจพิเศษกับเส้นเลือดในช่องตับส่ะมากกว่า ในทางตรงกันข้ามไม่จำเป็นต้องให้ความสนใจมากนักกับหลอดเลือดแดงของตับซึ่งแยกออกจากฝักเส้นเลือดตับตรงตับส่วนนอก การแตกของหลอดเลือดแดงตับ – ไม่ว่าจะเป็นของหลอดเลือดแกน หรือ หลอดเลือดแขนง, หลอดเลือดแดงตับซ้ายหรือหลอดเลือดแดงตับขวา มันจะมองเห็นได้ทันที มันเป็นสิ่งที่ทุกคนสามารถสังเกตเห็นได้
ถึงแม้ว่าปัญหาของเส้นเลือดในตับจะไม่สังเกตเห็นได้ง่ายก็ตาม แต่เส้นโลหิตตีบและการแตกของเส้นเลือดในตับนั้นเป็นเรื่องที่พบได้บ่อยมาก
หลิงรันชี้ไปที่ช่องตับของผู้ป่วยจากระยะไกลและกล่าวว่า “เลือดอุดตันในช่องท้องตอนนี้เพิ่งสร้างแรงกดดันต่อช่องตับหรือไม่ป่าว”
สีหน้าของผู้อำยวยการฮวงกลับมาขึงขังอีกครั้ง เขาถามผู้อำนวยการแผนกดู่ซึ่งอยู่ในตำแหน่งที่ง่ายที่สุดในการตรวจสอบช่องตับ
ในระหว่างช่วงเวลาระหว่างเหตุการณ์จนถึงช่วงเวลาที่มีการผ่าตัดผ่านกล้องมันมีเลือดมากกว่าแปดไพนต์ที่สะสมในช่องท้องของผู้ป่วย แม้แต่หมอก็ไม่สามารถบอกได้ว่ามีการจับตัวเป็นก้อนมากเท่าไหร่และเป็นไปได้ว่าลิ่มเลือดเคลื่อนไหวไปมาและกดดันอวัยวะอื่น ๆ อยู่
ผู้อำนวยการฝ่ายรองดู่ลังเลก่อนที่จะสอดมือเข้าไปในช่องท้องและสัมผัสกับช่องตับ มีเลือดออกเล็กน้อย
แพทย์ทุกคนตกถึงกับตะลึง
“มันแตกจริงๆเหรอ?” หมอโจวทำอะไรไม่ถูกนอกจาก เบิกตาและพูดด้วยความประหลาดใจ
ผู้อำนวยการฮวงสบถออกมาแล้วพูดว่า “เย็บเลย”
หากมีการปิดช่องท้องกับในตอนนี้ผู้ป่วยอาจอยู่ไม่รอดคืนนี้ก็ได้
‘แย่ล่ะ!‘ ผู้อำนวยการฮวงกรีดร้องอยู่ภายในของเขา แต่เขาไม่ได้แสดงความคิดใดๆออกมา
กระบวนการรักษาฉุกเฉินก็เหมือนกับการเล่นเกมสุ่มระเบิดถ้ามีใครจะจุดชนวนระเบิดคนนั้นจะโดนลงโทษ เพราะไม่เก่งพอ แต่มันก็ไม่เหมือนมีอะไรที่น่าภาคภูมิใจหากไม่มีการจุดชนวนระเบิด
รองผู้อำนวยการฝ่ายก้มหัวลงละเริ่มเย็บหลอดเลือดดำที่แตก อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ญาติของผู้ป่วยเริ่มกลับมาวิตกกังวลอีกครั้งซึ่งพวกเขายืนดูการผ่าตัดอยู่ด้านนอก
พวกเขาได้ยินมาว่าจะทำการปิดช่องท้องและตอนนี้พวกเขาเห็นรองผู้อำนวยการแผนกดู่จับเข็มและไหมผ่าตัดพวกเขารู้ว่ามีปัญหาเกิดขึ้น ญาติของผู้ป่วยเริ่มร้องไห้อย่างหนักจนแทบไม่มีพลังงานเหลือเลย ผู้สื่อข่าวก็ไม่ได้หยุดถ่ายทำแต่อย่างใดเขาซูมกล้องไปที่ผู้อำนวยการฮวงที่กำลังอยู่ในความเครียด
ความจริงที่ว่าพวกเขาอนุญาตให้นักข่าวถ่ายทำศัลยกรรมไม่ใช่แค่คำขอของผู้อำนวยการโรงพยาบาลเท่านั้น แต่ยังเป็นข้อกำหนดของโรงพยาบาลหยุนหัวด้วย มันก็เป็นสิ่งที่ผู้อำนวยการฮวงต้องการ มิฉะนั้นผู้อำนวยการฮวงคงไล่นักข่าวออกไปจากห้องแล้ว
“พวกคุณมีอะไร” ผู้อำนวยการฮวงกล่าวก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นถามนักข่าวว่า “นี้พวกคุณทำอะไรกัน”
“ผู้อำนวยการฮวงครับคุณช่วยบอกเราเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่เพิ่งเกิดขึ้นได้รึเปล่า เพราะตอนนี้ทุกคนค่อนข้างประหม่าตอนนี้” นักข่าวใช้ความกังวลของญาติๆผู้ป่วยเป็นข้ออ้างในการถามหาข่าว
“อืม … ” ผู้อำนวยการฮวงใคร่ครวญสักครู่แล้วพูดว่า “เรากำลังมองหาจุดเลือดออกในร่างกายของผู้ป่วยเราหยุดเลือดแล้ว แต่มีปัญหากับเส้นเลือดช่องตับของผู้ป่วยเรากำลังทำการซ่อมแซมฉุกเฉิน ตอนนี้ … “
นักข่าวไม่ได้แสดงความคิดเห็น เขาถามช่างกล้องว่าเขาถ่ายทำเสร็จก่อนที่จะยกนิ้วให้ผู้อำนวยการฮวงจากนั้นเขาก็ถามว่า “หลังจากซ่อมแซมเส้นเลือดตับแล้วพวกคุณจะสามารถประกาศได้ว่าการช่วยชีวิตนั้นประสบความสำเร็จหรือไม่”
“หากไม่มีสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นจะพูดอย่างนั้นก็ได้” ผู้อำนวยการฮวงหันไปดูที่จอภาพ ในส่วนที่เขาพูดไป เขาจะค่อนข้างประมาทที่จะกล่าวว่าการช่วยชีวิตจะประสบความสำเร็จในตอนนี้ แต่เขาก็ยังต้องพูดมันออกไป บางครั้งเขาต้องรักษาความรู้สึกของญาติผู้ป่วยในตอนนี้ด้วย
ตามที่คาดไว้ช่วงเวลาที่ ผู้อำนวยการฮวงพูดเสร็จแล้วคู่หมั้นของตำรวจ วังยี่เป็นคนแรกที่ร้องไห้ เธอไม่กล้าร้องไห้เสียงดังเพราะกลัวว่าจะรบกวนหมอ เธอยืนขึ้นแล้วพูดว่า “คุณแม่ … ฉันไม่สามารถทนดูมันได้อีกต่อไปแล้วฉันจะออกไปข้างนอกก่อน”
เฉงฟางก็พยักหน้าทำนองเดียวกัน
หลังจากที่ทนดูการรักษามานานทางเฉงฟางเองก็เริ่มที่จะอ่อนล้า และ เริ่มจะไม่ไหวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะมันมีความกดดันที่สูงมาก
ขณะที่เธอฟังผู้ใหญ่พูดนักเรียนชั้นประถมคนหนึ่งมองครูของเขาอย่างระมัดระวังและถามว่า “ตำรวจคนนี้จะดีขึ้นไหม?”
“เขาจะไม่เป็นไร” อาจารย์ลูบหัวแล้วถามด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “หนูยังรู้สึกเจ็บตรงไหนรึเปล่า?”
“ไม่แล้วครับ.” จากนั้นนักเรียนโรงเรียนประถมก็เปล่งเสียงพูดว่า “ถ้าผมโตขึ้นผมอยากจะเป็นตำรวจครับ”
“อย่างงั้นครูก็จะรอให้เธอปกป้องครูในอนาคตนะ”
“เอาล่ะ.”
“อย่างงั้นฉันก็อยากเป็นตำรวจด้วย”
“แน่นอน.”
“ฉันอยากเป็นหมอ”
“แน่นอน.”
จากนั้นครูก็เอานิ้วชี้ไปที่ริมฝีปากของเธอแล้วไล่นักเรียนก่อนที่จะพูดว่า “เราจะรออย่างเงียบ ๆ เพื่อให้ตำรวจคนนี้ตื่นขึ้นมาก่อนใช่ไหม”
นักเรียนโรงเรียนประถมพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง
เทียนฉีผู้ซึ่งซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งตลอดเวลาได้รับผลกระทบเพียงเล็กน้อยจากอารมณ์ความรู้สึกของทุกคน เธออดไม่ได้ที่จะมองหลิงรันผู้ซึ่งตัวสูงที่สุดและสะดุดตาที่สุดในบรรดาแพทย์
‘เขาหล่อจริงๆ‘
หัวของหลิงรันก้มลงและเขายังพยายามตรวจสอบร่างกายของผู้ป่วยอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีจุดไหนเลือดออกอีก
ตอนนี้การช่วยชีวิตก็ประสบความสำเร็จอยู่แล้ว อย่างไรก็ตามหากมีจุดเลือดออกเล็กน้อยหรือเส้นเลือดในตับที่แตกหลังจากทำการปิดช่องท้องการวินิจฉัยโรคก็อาจจะออกมาไม่ดี หากแย่ลงมาถึงเลวร้ายที่สุดพวกเขาจะต้องดำเนินการช่วยชีวิตอีกครั้ง
บาดแผลมีดหลายอันสร้างความเสียหายให้เจียงหลี่เกือบทำให้ช่องท้องของเขายุ่งเหยิงไปหมด แม้ว่าปัญหาที่สำคัญส่วนใหญ่จะได้รับการแก้ไข แต่แผลเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ไม่สามารถสังเกตได้ง่ายนัก
หลิงรันได้เรียนรู้บทเรียนจากวิธีที่พวกเขามองข้ามการแตกของเส้นเลือดตับในตอนนี้และตรวจสอบช่องท้องของผู้ป่วยซ้ำแล้วซ้ำอีก
“หลิงรัน?” ผู้อำนวยการฮวง ตัดสินใจทำการปิดท้องอีกครั้งและเขาถามความคิดเห็นของ หลิงรันเกี่ยวกับเรื่องนี้
หลิงรันพยักหน้าเล็กน้อย “ไปต่อกันเลย”
“ทำการปิดช่องท้อง” ผู้อำนวยการฮวงสั่งหมอเรย์ และซูเหลียงแพทย์ทั้งสองที่เข้าร่วมได้ทำงานร่วมกันและปิดชั้นของช่องท้องทีละชั้น
“ฉันจะเย็บแผลเล็กๆนี้” หลิงรันวิ่งไปที่ขาของผู้ป่วยและพบบาดแผลเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งเลือดไหลหยุดไหลผ่านแรงกดดัน เขาทำความสะอาดมันสักเล็กน้อยแล้วเย็บให้เรียบ
หนึ่งบาดแผล … สองบาดแผล … เจ็ดหรือแปดบาดแผล
หลิงรันโดยทั่วไปเย็บแผลแต่ละแผลในพริบตาเมื่อเขาเห็นพวกมัน
มีประมาณยี่สิบหรือสามสิบบาดแผลที่กระจัดกระจายไปทั่วร่างกายของเจียงหลี่แต่รอยแผลพวกนั้นถูกปกคลุมไปด้วยเลือด ทุกคนไม่ว่างในการรักษาส่วนที่มีการบาดเจ็บที่สำคัญในขณะนี้และสามารถดำเนินการขั้นตอนง่าย ๆ เพื่อหยุดเลือดบาดแผลเล็กน้อยเหล่านี้ พวกเขาไม่ได้มีเวลาดูแลว่าบาดแผลเหล่านี้บางส่วนยังคงมีเลือดออกเล็กน้อย
ในเวลานี้หลิงรันสามารถหาบาดแผลที่ลึกได้เพียงแค่แยกพวกมันออกจากกันสองสามครั้งด้วยมือเปล่าของเขาและเย็บแผล สำหรับบาดแผลที่ตั้งอยู่ในบริเวณที่สามารถทำการเย็บเสริมแรงได้ เขาก็ทำเช่นนั้นด้วยการเย็บแผลใต้ผิวหนัง สำหรับจุดที่อยู่ในพื้นที่ที่ไม่สามารถเย็บแผลเสริมแรงได้เขาก็ทำการเย็บโดยใช้เทคนิคการเย็บแบบต่างๆ สำหรับบาดแผลที่ยาวนานเขาได้เย็บแผลที่เรียบง่ายหลายครั้ง สำหรับบาดแผลไม่ยาวมากเขาใช้เทคนิคการเย็บอย่างต่อเนื่องง่าย ๆ
เซรั่มความสามารถหลิงรันที่ใช้ไปตอนนี้ยังคงมีผลอยู่และ หลิงรันสามารถใช้เทคนิคการเย็บที่สมบูรณ์แบบได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่เพียง แต่เขาเท่านั้นที่รวดเร็วแผลยังได้รับการเย็บอย่างดีเป็นพิเศษ
จากสายตาของแพทย์ทั่วไป หลิงรันดูเหมือนว่าเขากำลังโกงเกมอยู่ หลิงรันดูเหมือนจะสามารถคิดถึงรายละเอียดทั้งหมดที่พวกเขาคิดได้
แพทย์คนอื่นไม่สามารถทำอะไรได้ไปมากกว่าและรู้สึกท้อแท้ แม้ว่าเทคนิคการเย็บเป็นศัลยแพทย์ที่มีทักษะพื้นฐานที่สุด แต่ทุกคนที่ทำงานในสาขาทักษะนั้นรู้ว่าทักษะพื้นฐานนั้นยากที่สุดที่จะพัฒนา นี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะเมื่อมีคนเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น เพื่อให้ได้ข้อได้เปรียบที่สำคัญเหนือผู้อื่นจำเป็นต้องใช้พลังงานจำนวนมากและมีความสามารถอันยิ่งใหญ่
ช่างกล้องก็พบว่ามันน่าสนใจเช่นกันและถ่ายภาพของหลิงรันเย็บแผลด้วยกล้องของเขา เทียนฉีเปิดโทรศัพท์มือถือของเธอโดยไม่ลังเลและถ่ายวิดีโอที่ประกอบไปด้วยหลิงรันเท่านั้น
ห้องช่วยชีวิตค่อยๆกลับมาเป็นระเบียบเรียบร้อยอีกครั้ง พยาบาลที่ไม่จำเป็นต้องส่งถุงเลือดตอนนี้มีเวลาในการรักษาอาการบาดเจ็บของนักเรียนระดับประถมศึกษาและส่งพวกเขาออกจากห้องช่วยชีวิต
นอกเหนือจากนั้นผู้อำนวยการในที่สุดก็มาถึงห้องช่วยชีวิตและประกาศอย่างเคร่งขรึมว่าพวกเขาจะจัดสรรเงินเป็นพิเศษเพื่อจ่ายค่ารักษาพยาบาลของเจียงหลี่
ผู้อำนวยการโรงพยาบาลและผู้ช่วยผู้อำนวยการฝ่ายก้าวไปข้างหน้าเพื่อแสดงความขอบคุณต่อหน่วยงานรัฐบาลในระดับต่าง ๆ ที่ไว้วางใจในโรงพยาบาลของพวกเขา จากนั้นพวกเขากระแทกหน้าอกและทำสัญลักษณ์คล้ายกับทหารที่แสดงถึงความภาคภูมิใจ
“ส่งผู้ป่วยไปที่ห้องไอซียู” ผู้อำนวยการฮวง ป็นหัวหน้าในการผ่าตัดตั้งแต่ต้นจนจบ ตอนนี้งานเสร็จสมบูรณ์เขาไม่กล้าที่จะให้คนไข้อยู่หอผู้ป่วยปกติ
“กลับกันเถอะ.”
“ได้เวลาไปแล้ว”
หมอหนุ่มรวมตัวกันตามธรรมชาติ พวกเขาเดินออกจากห้องช่วยชีวิตด้วยความเหนื่อยล้าจากไหล่ของพวกเขาทรุดตัวและกระแทกหลังของกันและกันเหยียบก้อนเลือดบนพื้นขณะที่พวกเขาทำเช่นนั้น
ความรุ่งโรจน์เป็นของโรงพยาบาลหยุนหัวและในที่สุดมันก็จะขยายไปถึงแพทย์ในระดับผู้อำนวยการฮวง รองผู้อำนวยการฝ่ายที่เกี่ยวข้องและผู้ที่อยู่ภายใต้เขาไม่มีโอกาสแสดงใบหน้า พวกเขาทุกคนรู้ดีมากและได้เดินออกไปจากห้องผ่าตัดอย่างภาคภูมิใจ
“ทำได้ดีมาก” หมอโจวเคาะไหล่ของหลิงรันจากด้านหลังและผู้ชมเขา
แพทย์หนุ่มและแพทย์อาวุโสเองก็รู้สึกขอบคุณหลิงรันเช่นกัน
หลิงรันพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ
“ทำได้ดีมาก” ซูเหลียงเคาะไหล่ของหลิงรันเช่นกัน
“เก็บมันไว้”
“คุณทำได้ดี”
“คุณยอดเยี่ยม”
แพทย์ที่เข้าร่วมทุกคนที่มีส่วนร่วมในความพยายามในการช่วยชีวิตในวันนี้ให้กำลังใจหลิงรันก่อนที่จะให้กำลังใจซึ่งกันและกันเหมือนชุดสุนัขจีน ที่เลียแผลของกันและกันหลังจากให้กำลังใจเสือตัวน้อย พวกเขาอุทิศตนให้กับหน้าที่อย่างสุดความสามารถและในลักษณะที่ไม่ซับซ้อน พวกเขาไม่ได้ร้องขออะไรจากการทำงานหนักเช่นนี้เลย
