Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 273

หมอลู่โบกมือพร้อมกับถือเข็มและคีมอย่างมีความสุขในห้องผ่าตัด

เนื่องจากหมอลู่นั้นได้ทำงานร่วมกับหลิงรันมาหลายขั้นตอนจนตอนนี้เข้าสามารถกลายเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ในการใช้เทคนิคเอ็มถังจัดการกับส่วนที่ฉีกขาดได้เป็นเทคนิคหลักของเขาแล้ว

แม้ว่า หลิงรัน และ มาหยางหลินจะดูและเหลียวมองจากด้านข้าง แต่หมอลู่ก็ยังรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง มันเหมือนกับว่ามีคนถือคบเพลิงอยู่ในห้องปรับอากาศที่ในห้องมีอุณหภูทิราวๆ18 องศา เนื่องจากในใจของหมอลู่ตอนนี้เต็มไปด้วยไฟของผู้แตกฉานวิชาเอ็มถังอยู่นั้นเอง

“ดันเข็มเข้าไปตรวจสอบให้แน่ใจว่าไหมเย็บแผลหันเข้าหาตัวคุณ” หลิงรันยังสวมแว่นผ่าตัดขยายและช่วยหมอลู่ในฐานะผู้ช่วยคนแรกของเขา

มาหยางลินอิจฉาหมอลู่มาก แต่เขาก็ยินดีที่จะเป็นผู้ช่วยคนที่สองอยู่ดี

หมอลู่เองก็รู้สึกพึงพอใจกับโอกาสที่เขาได้รับเช่นกัน ตอนนี้เขาได้ถือเข็มและทำตามคำแนะนำของหลิงรันแล้วดันเข็มเข้าไป

“มากเกินไป” หลิงรันหยุดหมอลู่ทันทีและพูดว่า “เลื่อนเข็มสองอันไปข้างหลัง”

“ครับบ.”

“ มันยังน้อยเกินไปนายจะต้องผลักให้ลึก ในเย็บครั้งต่อไปเพื่อปกปิดความผิดพลาดก่อนหน้านี้อย่าปล่อยให้มือสั่ มันจะโอเคถ้าคุณทำมันช้าๆ ” หลิงรันนั้นพิถีพิถันมากเมื่อเขาทำการผ่าตัดว่าเขาคำนวณสิ่งต่าง ๆ ตามมิลลิเมตร และเขาไม่ได้ผ่อนคลายแม้ในขณะที่เขาจะเป็นเพียงคนแนะนำการผ่าตัดให้กับหมอลู่

“ครับ” หมอลู่ตอบแล้วตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาไม่ได้รู้สึกรำคาญหลิงรันแต่อย่างใดเลยกับการจัดการจากคำแนะนำที่หลิงรันมีให้เขา จริงๆแล้วเขามีความสุขเสียมากกว่า

หากแพทย์สามารถได้คำแนะนำจากครูอย่างเป็นขั้นเป็นตอนก็จะก่อให้เกิดแพทย์เก่งๆขึ้นมาหลายคน

แต่เนื่องจากแพทย์ที่เก่งแล้วส่วนใหญ่ไม่มีความอดทนในการสอนหรือถ่ายทอดเทคนิคของเขา และที่สำคัญที่สุดเขาไม่มีทักษะการสอนเลย

ถ้านักเรียนแพทย์สอดเข้มเข้าไปในแผลมากเกินไป เข็มต่อไปน่าจะต้องผลักเข้าไปเพื่อลดแรงตึงที่เกิดจากเข็มก่อนหน้านี้อย่างไรนั้นเป็นสิ่งที่หมอส่วนใหญ่จะไม่แนะนำนักเรียนแพทย์

หากไม่มีทักษะระดับปริญญาเชียวชาญก็จะไม่มีใครสามารถเข้าใจวิธีการรักษาได้อย่างถ่องแท้

โดยปกติแพทย์ก็จะใช้ความเคยชินในการเย็บแผล เขาจะเย็บไปทางซ้ายและขวาเพียงเล็กๆน้อยๆเพียงเท่านั้น ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรชะตากรรมเท่านั้นที่สามารถบอกได้

อย่างไรก็ตามการเย็บระดับเชียวชาญก็จะไม่ให้ผลในเรื่องความเข้าใจการรักษาเช่นนั้น

การเย็บระดับเชียวชาญจี่เป็นต้องใช้เพื่อปรับให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงตามสถานการณ์ต่างๆ ของเนื้อเยื่อในแต่ละคนที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น การเย็บปิดแผลของคนทั่วไปจะะมีกล้ามเนื้อหลวมขณะที่การเย็บให้กับทหารกองกำลังพิเศษจะมีกล้ามเนื้อแน่น ความแข็งแรงที่ต้องใช้ในการเย็บแต่ละแบบนั้นแตกต่างกัน หากวิธีการเย็บแบบมาตรฐานที่ใช้สำหรับบุคคลทั่วไปถูกนำไปใช้กับระบบปิดและทหารจากกองกำลังพิเศษจะไม่ได้รับการรักษาที่ดีที่สุด

ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดหากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นแม้ในระหว่างการเย็บมาตรฐานซึ่งปรับแต่งเป็นพิเศษสำหรับคนปกติผลลัพธ์สุดท้ายก็ยากที่จะคาดการณ์

ในทางกลับกันหลิงรันมีเทคนิคการเย็บหลายแบบในคลังทักษะของเขา ด้วยระดับความชำนาญของเขาในการเย็บแผลเขามีวิธีการที่แตกต่างกันในการจัดการผู้ป่วยและวิธีการที่แตกต่างกันในการจัดการเข็มที่แตกต่างกัน นอกจากนี้สถานการณ์ไม่ได้ จำกัด เพียงแค่เขาเท่านั้น เขาสามารถทำเช่นเดียวกันกับหมอลู่ได้เพียงแค่เฝ้าดูเขา

การสอนคนอื่นในลักษณะดังกล่าวเป็นสิ่งที่ดีเลิศของการศึกษาภาคปฏิบัติ

แน่นอนถ้าหลิงรันออกจากจุดนั้นหมอลู่จะไม่รู้เลยว่าจะเริ่มเย็บอย่างไรและที่ไหนเลย

อย่างไรก็ตามหลังจากที่หลิงรันสอนเขามาระยะหนึ่งแล้วหมอลู่ก็พยายามเลียนแบบและเรียนรู้จากเขา – แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจถึงความสำคัญของเทคนิคนี้ – เขาก็เริ่มได้รับความเข้าใจอย่างช้าๆ

หมอลู่ตระหนักถึงมันและเขารู้สึกตื่นเต้นมาก แม้ว่าหลิงรันจะขอให้เขาตื่นตอนตีสองในตอนเช้าเขาก็ยังสามารถทำงานของเขาต่อไปได้

หมอลู่ก็รู้ว่ามันเป็นเพียงสัญลักษณ์ของแผนกฉุกเฉินในโรงพยาบาลหยุนหัวที่จะทำให้เตียงผู้ป่วยกับมาใช้งานเต็มจำนวนอีกครั้ง

เนื่องจากหลิงรันได้จองตั๋วเครื่องบินไปยังเซี่ยงไฮ้ในวันถัดไปเพื่อเข้าร่วมการประชุมการวิจัยด้านศัลยกรรมกระดูกกีฬานานาชาติ ดังนั้น หมอลู่จึงมีโอกาสใช้เตียงที่เหลืออยู่ เขาสามารถขอเตียงเสริมได้โดยไม่ต้องกังวล

อย่างไรก็ตามหากหมอลู่ไม่ได้ใช้เตียงในโรงพยาบาลเพื่อพิสูจน์คุณค่าของเขามันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะได้รับโอกาสอีกครั้ง

หมอลู่ชูคอขึ้นและออกกำลังกายเล็กน้อย จากนั้นเขาจ้องมองไปที่มาอย่างหลิน ผู้แสดงสีหน้าเบื่อหน่าย มันทำให้เขาเริ่มระวังตัวขึ้น

มาหยางลินจะมีทักษาะเอกในการใช้เทคนิคการรักษาเอ็นร้อยหวาย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ปัญหาหลักคือเขาจะต้องแข่งขันในการแย่งชิงเตียงของโรงพยาบาลด้วย

การจ้องมองของ หมอลู่ได้เปลี่ยนไปอย่างลึกซึ้งและการเคลื่อนไหวของเขาก็ราบรื่นขึ้น เขาต้องการที่จะเชี่ยวชาญเทคนิค เอ็มถึงก่อนที่มาหยางลินจะแย่งเตียงของเขาไป!

หมอลู่เชื่อว่าตราบใดที่เขาสามารถเชี่ยวชาญเทคนิคเอ็มถึงได้เขาสามารถคว้าเตียงในโรงพยาบาลได้มากขึ้นอย่างแน่นอน สำหรับเทคนิคการรักษาเอ็นร้อยหวาย … หมอลู่จะไม่ไแสดงความเห็นว่ามายางหลินจะสามารถทำงานได้ในระดับหลิงรัน แต่ถ้าเขาทำไม่ได้เทคนิคการรักษาเอ็นร้อยหวายในระดับปกติจะอยู่ที่ระดับของแพทย์ที่มือใหม่เท่านั้น มาหยางลินคิดว่าเขาสามารถฉกเตียงจากแผนกฉุกเฉินได้หรือไม่? ซึ่งถ้าเขาทำเช่นเดียวกับหลิงรันในการตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตีสาม

มาหยางลินก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกันในขณะที่เขาใช้งานเครื่องมือวัดผ่านสายตาของเขา

เขาไม่อิจฉา หมอลู่สำหรับการเรียนรู้เทคนิคเอ็มถึงสำหรับแพทย์ประจำบ้านอย่างมาหยานลินมันจะใช้เวลานานเกินไปที่จะเรียนรู้เทคนิคนี้ ในเมืองหยุนหัวจำนวนคนที่รู้เทคนิคเอ็มถึงนั้นสามารถนับได้ด้วยมือเดียว แพทย์ที่เข้าร่วมในตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายแพนยังไม่ชำนาญแม้หลังจากเรียนรู้จากเขามาสามปีแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อว่าหมอลู่จะสามารถฝึกฝนทักษะได้อย่างรวดเร็วขนาดนั้น

จากการคำนวณของมาหยางลินหมอลู่ก็ทำงานเป็นผู้ช่วยคนแรกมาเป็นเวลาครึ่งปีแล้ว แม้ว่าจำนวนการผ่าตัดที่เขาทำ จะเหนือกว่าแพทย์อื่น ๆ ประมาณหนึ่งเท่าหรือสองเท่าเขาก็มีเพียงส่วนหนึ่งในการผ่าตัดในฐานะผู้ช่วยเท่านั้น ถ้าเขาต้องการฝึกฝนเทคนิคเอ็มถึงมันคงต้องใช้เวลาอีกปีในการเรียนรู้แม้ว่าหลิงรันจะสอนให้เขาทำเองก็ตาม

ในทางตรงกันข้ามมาหยางลินจะไม่ใช้เวลานานมากในการเรียนรู้เทคนิคการรักษาเอ็นร้อยหวาย!

ผู้ที่เป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ก่อนจะได้รับประโยชน์มากกว่า

มาหยางลินสังเกตการผ่าตัด เขารู้สึกอยากหัวเราะเมื่อเห็นว่าหมอลู่เคลื่อนไหวในลักษณะที่หวาดระแวงอย่างไร เขาช้าลังเลและสงสัย

‘ถ้าเทคนิคเอ็มถัง นั้นง่ายต่อการเรียนรู้ทำไมคุณไม่ไปเรียนรู้วิธีการปลูกถ่ายหัวใจแทน‘

“ทำได้ดีมาก” ได้ยินเสียงลึก พร้อมกับเสียงเสียงของสายลมมา

มาหยางลินหลินตกใจ เสียงที่ยิ่งใหญ่นั้น …. ไม่ไม่ผู้อำนวยการฝ่ายฮวงมาที่นี้

งานของมาหยางลินนั้นผ่อนคลายมากที่สุดจากทั้งสามคน เขามองย้อนกลับไปและเห็นผู้อำนวยการฮวง ชายคนนั้นมีริมฝีปากล่างของเขายื่นออกมาเล็กน้อยและเขาก็แต่งตัวอยู่ในชุดผ่าตัด เขาโอบกอดอกและมีรอยยิ้มบนใบหน้า

“ผู้อำนวยการฝ่าย” หมอลู่ทักทายอย่างให้เกียตริ

หลิงรันก็ทักทายเขาเช่นกัน

“ดีมากดีมากคุณคนหนึ่งสอนอย่างจริงจังขณะที่อีกคนกำลังเรียนอย่างจริงจังยอดเยี่ยม!” คำชมเชยของผู้อำนวยการฮวงนั้นเป็นไปได้ยากมากที่เขาจะชมใครสักคน

หมอลู่หยุดสิ่งที่เขาทำด้วยความงุนงง เขาไม่รู้ว่าผู้อำนวยฮวงต้องการทำอะไร

“นายควรดำเนินการต่อไปอย่าหยุด” เสียงของผู้อำนวยการฮวงฟังดูเป็นมิตรและตื่นเต้นมาก

หมอลู่ทำได้เพียงก้มศีรษะลงแล้วดันเข็มเข้าไปในเอ็นตามแนวของไหมเย็บแผล

“มันจะดีกว่าถ้านายขยับเข็มไปทางซ้ายเล็กน้อย แต่สิ่งที่นายเพิ่งทำไม่ส่งผลกระทบอะไรเลยตรวจสอบให้แน่ใจว่าเข็มถัดไปตรงรึยัง” หลิงรันช่วยให้หมอลู่ทำการปรับทีละนิด ด้วยการปรับค่าเหล่านี้อย่างน้อยตอนนี้หมอลู่ก็รู้ว่าเกณฑ์สำหรับการผ่าตัดด้วยเทคนิคเอ็มถังนั้นมีมาตรฐานเป็นอย่างไร

หากเขาทำศัลยกรรมเพิ่มเติมในภายหลังเขาสามารถไปถึงระดับผู้เชี่ยวชาญได้ด้วยตัวเอง

แน่นอนว่าเขายังไม่ถึงระดับทั่วไปเลย แต่หลิงรันก็ไม่รีบร้อน หลิงรันสอนหมอลู่อย่างช้าเพราะการผ่าตัดด้วยตัวเองนั้นสนุกกว่าการสอนคนอื่นถึงวิธีการผ่าตัด อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมสำหรับเขา

หมอลู่ดูสับสนเล็กน้อยและเข็มถัดไปของเขาเบี่ยงเบนไปจากเส้นทางอีกเล็กน้อย ตอนนี้เขากังวลใจเป็นอย่างมาก

ความเบี่ยงเบนที่ดีจากมุมมองของกล้องจุลทรรศน์ หากความแข็งแรงของมือที่แพทย์ใช้เย็บไม่สมดุล เข็มมันจะออกนอกเส้นทางเป็นส่วนใหญ่และนั่นเป็นส่วนที่ยากที่สุดในการผ่าตัดด้วยกล้องจุลทรรศน์

ข้อกำหนดสำหรับรายละเอียดที่ละเอียดสูงเกินไป

หมอลู่ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหยุด

ผู้อำนวยการฮวงรู้ว่ารูปลักษณ์ของเขามีผลต่อความคืบหน้าของการผ่าตัด เขาพูดอย่างรวดเร็วว่า “จริง ๆ แล้วฉันมาแจ้งหลิงรันจะนำหยูหยวนไปร่วมการประชุมที่จัดโดยนักวิชาการจู้ตงยี่“

ก่อนที่หลิงรันจะสามารถพูดอะไรได้หมอลู่กล่าวว่า “ผมน่าจะได้เป็นคนที่ติดตามเขาไม่ใช่เหรอครับ?”

“ก่อนหน้านี้นายไม่ได้ไปหรือยังไง?” สิ่งที่ผู้อำนวยการฮวงพูดทำให้งงยิ่งกว่าเดิม

“แสดงว่าต้องการแบ่งงานกระจายๆให้เท่ากันสินะครับ” หมอลู่ถามทันที “ ผมเคยอยู่กับหมอหลิงมาเป็นเวลานานและผมก็เป็นคนที่คุ้นเคยกับพฤติกรรมการทำงานของเขามากที่สุดหากมีการผ่าตัดที่จะแสดงในเวลานั้นผมจะไม่เหมาะที่สุดที่จะอยู่เคียงข้างเขาหรอครับ?”

ผู้อำนวยการฮวง ส่ายหัว “นายอยู่ที่นั่นเป็นเดือนที่แล้วคราวนี้นายควรให้โอกาสกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นบาง”

เขาพูดคุยอย่างจงใจเกี่ยวกับเรื่องนี้จากมุมมองที่ไม่ใช่การแพทย์และนั่นทำให้หมอลู่โต้เถียงกับเขา

หากเข้าร่วมการประชุมถือว่าเป็นประโยชน์พวกเขาควรเข้าร่วมการประชุมด้วยการจับฉลาก

ทั้ง หยูหยวน และ หมอลู่เป็นแพทย์ประจำ ไม่น่าจะเป็นปัญหาใด ๆ ที่ หยูหยวนจะเข้าร่วมการประชุม

เฉพาะ หมอลู่เท่านั้นที่ไม่มีความสุข ตอนนี้เขาไม่ใช่ชายหนุ่มผู้น่าสงสารอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เขาเป็นชายหนุ่มที่มีรายได้เพียงพอ เขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องราคาการเดินทางและการกินในเซี่ยงไฮ้อีกต่อไป

เขาต้องการเข้าร่วมการประชุมนานาชาติอย่างแท้จริง

แต่ผู้อำนวยการฮวงไม่ได้ให้โอกาสหมอลู่และเขาไม่ได้ถูกลเลือกในครั้งนี้ เขาหันหลังกลับและถามหลิงรันว่า “คุณไม่มีปัญหากับ หยูหยวนใช่มั้ย”

“ไม่”

“ค่าใช้จ่ายสำหรับการเดินทางของหยูยหวนจะได้รับการคืนเงินจากแผนก ไม่ปลอดภัยสำหรับนายที่จะเดินทางคนเดียว” ผู้อำนวยการฮวง ส่ายหัวและดูเป็นกังวล

หลิงรันเองก็รู้สึกดีใจสำหรับเขาแล้วมันจะมีประโยชน์หากมีผู้ช่วยที่เขาคุ้นเคย อย่างไรก็ตามมันก็ยังดีถ้าเขาไม่รู้จักผู้ช่วย ตัวอย่างเช่นเมื่อเขาทำการผ่าตัดอิสระในเขตหยานหยวนไม่เพียง แต่เขาไม่คุ้นเคยกับผู้ช่วย แต่เขาต้องพยายามทำความรู้จักกับเครื่องมือและอุปกรณ์ที่นั่นด้วย ถึงกระนั้นเขาก็สามารถทำการผ่าตัดปลูกถ่ายนิ้วได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ในการเปรียบเทียบเทคนิคการรักษาเอ็นร้อยหวายนั้นง่ายต่อการจัดการมากกว่าการปลูกถ่ายนิ้ว

มีเพียง หมอลู่ที่คร่ำครวญและกลายเป็นเหมือนคนเซื่องซึม

ผู้อำนวยการฮวงยิ้มและให้เตือนพวกเขาก่อนที่เขาจะออกจากห้องผ่าตัด จากนั้นเขาขอให้บางคนโทรหาหยูหยวน

หยูหยวนสวมเสื้อคลุมสีขาวของเธอซึ่งห้อยลงมาที่หัวเข่าของเธอและร่วมกับแว่นตาสีดำขนาดใหญ่ของเธอเธอให้ความรู้สึกของนักคอสเพลย์ เธอจ้องที่แผนกผู้อำนวยการฮวง และคิดว่าเธอทำผิดอะไรลงรึเปล่า

“หยูหยวน เธอจบการศึกษาระดับปริญญาโทมาสามปีแล้วตั้งแต่เธอมาที่แผนกของเราเป็นครั้งแรกหรือยังถึงเวลาที่เธอจะสมัครตำแหน่งแพทย์ที่เข้าร่วมการผ่าตัดแล้วหรือไม่?” ผู้อำนวยการฮวงพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ

“ฉันยังไม่ได้ทำงานเป็นหัวหน้าประจำเลย” คำพูดของหยูหยวนฟังดูเหินห่างเล็กน้อย ตามกฎในโรงพยาบาลหยุนหัวศัลยแพทย์จะต้องทำงานเป็นหัวหน้าประจำก่อนที่เขาหรือเธอจะสามารถสมัครเป็นแพทย์ที่เข้าร่วมได้

การเป็นหัวหน้าครอบครัวนั้นช่างเหน็ดเหนื่อยมาก มันเป็นพื้นฐานของพื้นฐานทั้งหมดที่จะต้องโทรเรียกใครๆใดก็ตามยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อวัน แผนกที่แตกต่างกันมีเวลาทำงานที่แตกต่างกันและเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะทำงานระหว่างสิบแปดถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง แม้ว่าระยะเวลาการทำงานนี้จะมีอายุเพียงแปดถึงสิบเดือน แต่คุณภาพชีวิตของพวกเขาก็ลดลงอย่างแน่นอนในอัตราที่สูงกว่าเมื่อพวกเขาต้องนั่งสอบเข้าวิทยาลัย

กระนั้นหมอประจำแผนกนั้นก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักอะไรเลย พวกเขาสามารถถูกแต่งตั้งผ่านกระบวนการสรรหาของแผนกเท่านั้น

หยูหยวนถูกย้ายไปมาระหว่างกลุ่มการรักษาสามกลุ่มในช่วงสามปีที่ผ่านมาและไม่มีกลุ่มการรักษาใดที่ต้องการให้เธอเป็นผู้อยู่ด้วยใน ระดับหัวหน้าเลย ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นแพทย์ที่เข้าร่วม จากอาชีพเพียงอย่างเดียวนั้นชีวิตการทำงานของหยูหยวนถูกมองว่าเป็นเรื่องที่ลำบากเพราะคนอื่นไม่สนใจที่จะเอาเปรียบเธอ

ผู้อำยวยการฮวง มองดูหยูหยวนแต่เขาไม่สามารถรับข้อมูลที่เป็นประโยชน์ใด ๆ จากใบหน้าของเธอ

“หยูหยวน” ผู้อำนวยการฮวงเรียกชื่อเธอออกมาอีกครั้ง

“ค่ะ.”

“ ฉันจะรับทราบถึงความสนใจของคุณในการเป็นหัวหน้าทีมที่อยู่จากการผ่าตัดครั้งล่าสุดของเธอไม่น่าจะมีปัญหาใด ๆ สำหรับเธอที่จะได้รับการแต่งตั้งในครั้งนี้” ผู้อำนวยการฮวงทำงานเป็นหัวหน้าแผนกมายี่สิบปีแล้วดังนั้นนี้ถือเป็นสัญญาณที่ดีที่เขาให้คำสัญญากับแพทย์มือใหม่เช่นหยูหยวน

หยูหยวนรู้สึกประหลาดใจมาก เธอรู้ว่าทักษะการผ่าตัดของเธอยังต้องการการฝึกฝนอีกมาก แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะมีโอกาสนี้

ผู้อำนวยการฮวงยิ้มและพูดว่า “ก่อนหน้านั้นฉันต้องให้เธอทำงานวันต่อวันพรุ่งนี้ฉันต้องการให้เธอติดตามหลิงรันไปที่การประชุมวิจัยกีฬาศัลยกรรมกระดูกนานาชาติกีฬางานของเธอจะง่ายมากฉันต้องการให้เธอติดตาม หลิงรานแล้วพาเขากลับมาที่นี่ “

“ฮะ?” หยูหยวนดูเหมือนจะไม่เข้าใจ

“เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ใครเข้าใกล้หลิงรัน เข้าใจไหม” น้ำเสียงของผู้อำนวยการฮวงเปลี่ยนไปอย่างเข้มงวด “ หมอลู่ มีไหวพริบมากเกินไปและเขาไปง่ายเกินไปนั่นเป็นสาเหตุที่เขาอนุญาตให้หลิงรันติดต่อกับอีกฝ่ายมากเกินไปตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้ทำผิดพลาดแบบเดียวกับเขาในครั้งนี้”

หยูหยวนไม่เข้าใจและถามว่า “ใครคืออีกฝ่ายที่คุณกำลังอ้างถึงนี้”

“ทุกคน!” ผู้อำนวยการฮวงมองดูหยูหยวนและพูดว่า “เธอต้องทำให้แน่ใจว่าเธอนำหลิงรันกลับมาแล้วงานของเธอจะเสร็จสมบูรณ์ถ้าหลิงรันไม่กลับมาเธอไม่ต้องกลับมาเหมือนกันเข้าใจไหม?”

ตอนนี้ท่าทางที่เคร่งขรึมแบบบทหารออกมาจากผู้อำนวยการฮวงมันทำให้หยูหยวนตัวสั่นไปทั่วทั้งตัว