Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 279

หลังจากหลิวเหว่ย จู้ตงยี่พบนักกีฬาอีกสี่คนที่จะรักษาเอ็นร้อยหวายสำเร็จโดยใช้แผนเอของจู้ตงยี่

นอกจากซูฟางยังนักกีฬากระโดดสูงอีกคนที่แข่งขันในครั้งนี้ด้วย แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับรางวัลใดๆ ในการแข่งขันครั้งนี้แต่ร่างกายของเขากลับมาเป็นปกติเช่นเดิม

นักบาสอีกสองคนเริ่มฝึกฝนอย่างหนักหน้วงได้แล้ว และ อาการของพวกเขาก็ไม่ได้แย่ลง

จากตัวอย่างของผู้ป่วยที่ผ่านมาทั้งหมดนั้นทำให้หัวหน้าทีมการแข่งขันลู่และลานมองว่าศูนย์เวชศาสตร์การกีฬาและเวชศาสตร์เหมาะแก่การเจรจาทำขอตกลงบ้างอย่างด้วย เช่นการจัดตั้งหน่วยงานร่วมกันหรือการหาขอตกลงร่วมกันระหว่างทั้งสองฝ่ายในการแข่งขันในครั้งถัดๆไป

ทีมลู่และลาน รู้ว่าศูนย์เวชศาสตร์และเวชศาสตร์กำลังจะเป็นเจ้าภาพจัดการประชุมนานาชาติในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการร่วมในการจัดประชุมนี้ด้วยแรกกับการที่พวกเขาจะเผยแพร่ผลงานของศูนย์ให้คนอื่นๆทราบมันทำให้เจียนเทียนยูไม่ปฏิเสธข้อเสนอนี้แต่อย่างใด

จริงๆแล้ว ณ ตอนนี้ทางศูนย์ต้องการชื่อเสียงอย่างมากสำหรับงานนี้

แม้ว่าจะไม่มีนักกีฬาคนดังมาอย่างหลิวเหว่ยที่เป็นนักกีฬาประเภทในลู่และลานของเมืองซึ่งซู่ฟานเคยเป็นส่วนหนึ่งในทีมนั้นมาก่อน ผู้ชนะรางวัลระดับประเทศหลายสิบคนทำได้ดีมากในการแข่งขันหลายประเภท แม้ว่าผู้ชนะรางวัลเหล่านั้นดูเหมือนจะไม่ได้สร้างความประทับใจให้ผู้คนทั่วไป แต่นักกีฬาเหล่านั้นก็สามารถเป็นส่วนหนึ่งในการสนับสนุนศูนย์ได้

เนื่องจากศูนย์เวชศาสตร์การกีฬาและศัลยกรรมกระดูกมีความเกี่ยวข้องกับเวชศาสตร์การกีฬาโดยตรงจึงไม่สามารถทำงานได้หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากนักกีฬาและระบบกีฬา

ทั้งสองฝ่ายกลายเป็นหุ้นส่วนกันอย่างรวดเร็วและในไม่ช้าพวกเขาก็มีการหารือกันเกี่ยวกับเรื่องนี้

อย่างไรก็ตามหลิงรันเริ่มเบื่อ

ถึงแม้ว่าวันนี้เจียนเทียนยูไม่มีการผ่าตัดแต่เนื่องเขาเป็ฯผู้บริหารเขาจึงจะต้องมีการเข้าไปบริหารงานในสำนักงานอยู่บ้าง มันเหมือนกับเวลาที่โรงเรียนแพทย์ต้องการย้ายอาคารกายวิภาคไปที่อื่นและนักเรียนถูกขอให้เปลี่ยนศพ ไม่เพียง แต่พวกเขาไม่ได้เรียนรู้อะไร แต่มันจะทำให้เขาหวาดกลัวจนอาจจะช็อกตายก็เป็ฯได้

หลิงรันพยายามหาวิธีการผ่าตัดให้ตัวเอง อย่างไรก็ตามเมื่อการประชุมใกล้เข้ามาศูนย์ออร์โธพีดิกส์และเวชศาสตร์การกีฬาจึงต้องมีการจัดคนมาทำความสะอาดให้มันดูเอี่ยมที่สุดเท่าทีจะเป็นไปได้ มีผู้ป่วยในโรงพยาบาลน้อยลงและจำนวนผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาก็น้อยลงสาเหตุนี้มันเป็นเพราะทางศูนย์ตั้งขอกำหนดในการรับผู้ป่วยเพราะพวกเขาไม่มีแม้แต่ห้องฉุกเฉิน

หลิงรันพยายามมองไปรอบ ๆ และเขาหันไปเห็นที่โล่งใกล้ๆกับระเบียงมันเป็นวิวที่เยี่ยมยอดมาก ณ จุดนั้นจะมองไปเห็นสนามกีฬาฟูยานได้ชัดเจนมาก

จากนั้นเขาก็หยิบขวดโคค่าโคล่าขึ้นมา มาจากตู้หยอดเหรียญ เขาพิงเก้าอี้ไปที่ระเบียงและเอนตัวอย่างสบายใจ จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างคุ้นเคยก่อนกดแอพเกม

เวลาจากการถูกแบนของหลิงรันพึงหมดไป เขากดที่ไอคอนการแข่งขันแบบสุ่มและเริ่มเล่นอย่างมีความสุข

สำหรับหลิงรันการเล่นเกมนั้นคือสิ่งที่ผ่อนคลายมาก เมื่อเขาเล่นเกมเขาสามารถมุ่งเน้นไปที่การควบคุมตัวละคร หากตัวละครเสียชีวิตเขาก็สามารถเลือกที่จะคิดเกี่ยวกับความหมายของชีวิตอย่างเงียบ ๆ

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาคิดถึงชีวิตมานานเกินไปอารมณ์ของเขาจะเปลี่ยนไปนั้นคือเวลาที่เขาหยกโคค่าโคล่าขึ้นมาดื่ม

เขาดื่มมันไปหนึ่งรอบก่อนที่ผ่านไปสักผักเขาจะดื่มมันจนหมด

ขณะที่หลิงรันกำลังยืนขึ้นและจะไปหยิบโคค่าโคล่าอีกขวดหลังจากเกมจบเขาได้ยินเสียงสุนัขสุนัขเห่า

“โฮ่งโฮ่งวูฟ”

ตอนนี้สุนัขตัวนั้นดูตื่นเต้นมากมันเห่าสามครั้งเมื่อมันเห็นหลิงระน จากนั้นมันก็วิ่งเข้าหาเขาและวิ่งไปรอบๆเขาเมื่อมันเข้ามาใกล้

หลิงรันดูค่อนข้างสับสันเป็นอย่างมาก หลังจากที่เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งเขาก็สั่ง “เกาลัดนั่งลง!”

ลาบราดอร์จ้องมองหลิงรันก่อนที่มันจะยังคงวิ่งวนไปรอบๆเช่นเคย

ฉินมินวางผ้าชิ้นหนึ่งขณะที่วิ่งตามหลัง เธอโบกมือมาที่หลิงรันจากระยะไกลก่อนที่จะเดินช้าๆเข้าหาเขา

“หมอหลิงเป็นเรื่องบังเอิญฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะพบคุณที่นี่ในเซี่ยงไฮ้” ฉินมินใส่ชุดตำรวจตัวเล็ก หน้าอกใหญ่ของเธอสะดุดตาและเอวที่เพรียวบางของเธอนั้นชัดเจนมากในชุดตำรวจรัดๆเช่นนี้ รองเท้าหนังของเธอทำให้เธอดูสูงและดูสง่างาม

หลิงรันเหลือบมองมาที่เธอจากนั้นย้ายสายตาของเขาไปที่ต้นขาของเธอ เขาพูดว่า “บาดแผลของคุณยังไม่หายดี”

ฉินมินดูกระวนกระวายใจเล็กน้อยก่อนที่เธอจะถอนหายใจอย่างผ่อนคลายเล็กน้อย เธอเหยียดขาของเธอและขยับอย่างรวดเร็วเพื่อยืนตรง หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หัวเราะและพูดว่า “ฉันเกือบจะฟื้นตัวแล้วมันก็ยังเจ็บปวดเล็กน้อยตอนฉันวิ่ง แต่มันก็ปกติดีตอนที่ฉันเดินช้าๆนะ ทีมรักษานี้สุดยอดจริงๆ

ลาบราดอร์ยังคงวนเวียนอยู่และดมกลิ่นของหลิงรัน มันเกาะติดกับกางเกงของหลิงรันและต้องการบางอย่างจากเขา

“เกาลัดนั่งลง” คำสั่งของฉินมินนั้นชัดเจนและในทันใดเกาลัดก็นอนลงอย่างเงียบ ๆ

“เด็กดี” หลิงรันพูดกับเกาลัด

มันทำให้เธอเข้าใจว่าทำไมสมัยยังเด็กผู้ชายนั้นสนใจสุนัขมากกว่าผู้หญิง

เธอเองเคยหงุดหงิดกับกระทำของพวกเด็กผู้ชายเหล่านั้น

สุนัขเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผู้ชายมันทำให้ผู้หญิงถูกเมินไปในทันที่

ตอนนี้ฉินมินเข้าใจอย่างชัดเจน‘ถ้าเพื่อนของคุณไม่สามารถยอมเสียสละบางอย่างให้ได้ แสดงว่าไม่ใช่เพื่อนแท้!‘

“เกาลัดกำลังขอบคุณคุณมันต้องได้กลิ่นคุณแล้วรีบมาที่นี่” ฉินมินพูดขณะที่เธอก่อนมองดูลาบราดอร์ “ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ?” เธอถาม.

เกาลัดพยักหน้าทันที

หลิงรันคลิกที่ลิ้นของเขา เขาพยายามยื่นมือออกมาอย่างไม่แน่นอน ด้วยการพูดของฉินมินมันทำให้หลิงรันเข้าใจหมาพันธุ์นี้มากยิ่งขึ้น

หลิงรันคิดไว้ว่าหมาพันธุ์นี้ต้องมีขนที่ไม่นิ่มและแหลมอย่างแน่นอน แต่ขนของมันนิ่มมากโดยเฉพาะเมื่อลาบราดอร์ส่ายหัวเพราะรู้สึกสบาย มันทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจ อารมณ์เชิงลบทั้งหมดที่หลิงรันนั้นได้มาจากการทำศัลยกรรมทำในเกมของเขาและเกือบจะถูกแบนจากเกมหายไปได้หายไปอย่างสิ้นเชิง

“ แกเป็นสุนัขที่ดีจริงๆ” หลิงรันยกย่องมัน

ฉินมินยิ้มและพูดว่า “ฉันยังไม่ได้ขอบคุณคุณอย่างเป็นทางการสักที ถ้าไม่ใช่สำหรับคุณฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเกาลัดจะกลายเป็นอย่างไร”

“มันไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสในเวลานั้น … “

“มันแทบหายใจไม่ออกเลยนะ” ฉินมินผู้ออกไป ความน่ารักของเธอเพิ่มขึ้นหนึ่งในสามพราะชุดนักเรียนของเธอ

หลิงรันยิ้ม “ผมเพิ่งทำการเจาะหลอดลมของมันมานั่นเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุดในแผนกฉุกเฉิน”

หลิงรันแตะลำคอของลาบราดอร์เบา ๆ ขนโตทั่วสถานที่ที่ได้รับการเจาข่องคอและหลอดลม แม้ว่าจะยังคงมีความแตกต่างที่เห็นได้ชัดไปยังจุดอื่น ๆ มันไม่ได้ดูน่าเกลียดในขณะนี้

ลาบราดอร์ปฏิบัติตามคำแนะนำของ ฉินมินและเอนตัวพิงแขนของหลิงรัน สุนัขเงยหัวเข้าไปในมือของหลิงรันและอนุญาตให้หลิงรันจับมัน

สุนัขตำรวจธรรมดาคงไม่น่ารักขนาดนั้นโดยเฉพาะสุนัขที่ดูดุว่าเช่น เยอรมันเชฟเพิต และ ร๊อกไวเลอร์

ในทางตรงกันข้ามลาบราดอร์เป็นมิตรกับมนุษย์มากและเกาลัดได้รับการฝึกฝนโดยฉินมินเพื่อทำตัวน่ารัก ดังนั้นการแสดงที่น่ารักของมันก็เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่เหมาะสม

* ถ้ม, ถ้ม … *

หยูหยวนก็เป็นอิสระในเวลานั้น เธอเริ่มเดินไปหาพวกเขาขณะที่เธออยู่ห่าง 98.42 ฟุต

จริงแล้วเธอไม่ค่อยสูงมาก แม้หลังจากที่เธอสวมรองเท้าผ้าใบ

น้ำหนักที่เบามากของเธอทำให้คนอื่น ๆ พบว่าเธอเป็นคนธรรมดา

ในขณะเดียวกันรอบแว่นตารอบสีดำของเธอทำให้เธอดูไร้เดียงสา

หยูหยวนเดินไปที่หลิงรัน อย่างช้าๆ เธอดูที่ฉินมินในชุดเครื่องแบบตำรวจรวมทั้งหน้าอกของเธอจากนั้นเธอใช้มือขวาจับศีรษะของลาบราดอร์และมือซ้ายของเธอเพื่อจับแขนของหลิงรัน หลังจากดึงอย่างอ่อนโยนเธอก็แยกทั้งสุนัขและหลิงรัน

ต่อไปด้วยร่างกายที่เพรียวบางของเธอหยูหยวน บีบตัวลงในช่องว่างระหว่างลาบราดอร์และหลิงรัน

“วูฟ … ” ลาบราดอร์รีทรีฟเวอร์ดูสับสน มันเป็นการแสดงที่น่ารัก

“ฉันคือหยูหยวน” หยูหยวนเงยหน้าขึ้นอย่างเบามือและดูลาบราดอร์เช่นเดียวกับฉินมิน ริมฝีปากของเธอม้วนตัวขึ้นอย่างเบามือและร่างกายของเธอก็งอเล็กน้อยเหมือนแมว เธอตัวไม่สูงมากนักแต่เธอก็ดูมีเสน่ห์