Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 300
ตอนนี้น้ำตาของเดมอนนั้นได้ไหลอาบมาที่แก้ม
เมื่อแพทย์วิสัญญีแพทย์สังเกตเห็นเธอก็ตะโกนอย่างรวดเร็วว่า“ผู้ป่วยตื่นแล้ว!”
“ มันค่อนข้างเร็ว นักกีฬาฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว นักดมยาสลบเดินไปด้วยรอยยิ้มและพูดเป็นภาษาอังกฤษว่า“ เป็นไงพี่ชายคนโตของบ้าน รู้สึกอย่างไรบ้าง?”
เดมอนนิ่งไปสักครู่หนึ่งแล้วถามว่า“ คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันเป็นลูกชายคนโต ผมไม่เคยบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน ”
เมื่อเขาพูดอย่างนั้นเดมอนก็จับเอวด้วยมือของเขาและถามอย่างใจจดใจจ่อ“ พวกคุณแอบดูข้อมูลของผมหรอ? พวกคุณขโมยอะไรมา”
ในขณะที่เขาพูดเขาเริ่มตื่นตระหนก
“ ฉันพูดเร็วเกินไป ผู้ชายคนนี้อาจมีอาการเพ้อหลังการผ่าตัด ความดันโลหิตและจังหวะการเต้นของหัวใจของเขาดูโอเค…” นักวิสัญญีแพทย์พยายามเข้าใจภาษาอังกฤษแอฟริกาใต้ของวัยรุ่นและทำท่าทางวิสัญญีพยาบาล
ตอนนั้นเดมอนเคลื่อนไหวไปรอบ ๆ แล้วพยายามดึงท่อออกมาบนร่างกายของเขา
“ โอ้ยๆแย่ล่ะ” ทันทีที่นักวิสัญญีเห็นว่าเขาตะครุบคนไข้แล้วตะโกนว่า“ คนอื่นมาช่วยผมได้ไหม!”
วิสัญญีพยาบาลที่มีแขนและขาผอมก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในทันที เธอเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อช่วยวิสัญญีแพทย์
พยาบาลชายอีกคนในห้องพักฟื้นเข้าหาพวกเขาอย่างรวดเร็วและกดเดมอนลงอย่างชำนาญ “ เราควรได้รับยาหรือเปล่า” เขาถาม .
“ ผู้ป่วยคนนี้ดูน่ากลัวมาก คนอื่นไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างถูกต้องหลังจากดมยาสลบทั้งหมดแต่ตอนนี้เขาเหมือนกับเสือที่พยายามจะออกจากรง? คงมีหยังฉูฉูคนเดียวที่จะปราบเขาได้ ”
หยังฉู เป็นแพทย์วิสัญญีแพทย์และแม้จะมีงานเล็ก ๆ ของเธอเธอก็ถือเข็มหนามากในมือของเธอ เธอเหวี่ยงเข็มไปรอบ ๆ ขณะที่เธอพูดว่า“ มันดูเป็นคำพูดที่โบราณนะที่จะเรียกชายคนนี้ว่าเสือ?
“ เฮ้ทำไมคุณถึงปฏิเสธผม”
“ ฉันเคยได้ยินเรื่องตลกเช่นนั้นมาตั้งแต่คุณเข้าแผนกวิชาวิสัญญีวิทยา พวกคุณเป็นคนที่น่าสนใจในช่วงสองสามนาทีแรก หลังจากนั้นมันก็น่าเบื่ออย่างสิ้นเชิงหยังฉูปฏิเสธที่จะแสดงสัญญาณของความอ่อนแอและตอบโต้ด้วยเรื่องตลกที่สกปรก จากนั้นเธอกล่าวต่อไปว่า“ คุณหมอแพนคุณรู้ไหมว่าทำไมผู้ชายที่แข็งแรงและมีสุขภาพดีกลายเป็นไอโง่ ได้ง่ายเมื่อใดก็ตามที่คุณรู้สึกเย็นชา?”
“ นามสกุลของฉันไม่ใช่แผน”
“ หนึ่งในผู้ป่วยของเราโทรหาคุณหมอแพนเป็นครั้งสุดท้าย ฉันหัวเราะเป็นสองเท่า ”
“ นั่นเป็นเพราะพวกคุณไปทั่วแพร่ข่าวลือใช่มั้ย” เส้นเลือดบนหน้าผากของวิสัญญีแพทย์ซึ่งไม่ใช่นามสกุลของแพน
“ การดำเนินการจบหรือไม่” ทันใดนั้นร่างกายของเดมอนก็ผ่อนคลาย เขาถามอย่างอ่อนโยนในภาษาอังกฤษของแอฟริกาใต้
นักยาสลบ หยังฉูและพยาบาลชายก็ผ่อนคลาย
นักวิสัญญีแพทย์ที่มีนามสกุลไม่แพนเปล่งประกายขึ้น “ การผ่าตัดเป็นไปอย่างราบรื่น สำหรับตอนนี้อยู่ที่นี่และสูดออกซิเจนมากขึ้น เราจะส่งคุณกลับไปที่หอผู้ป่วยในอีกสักครู่ ” ภาษาอังกฤษของเขามีสำเนียงแปลกๆ
“ ขาของผมโอเคไหม? ขาของผมจะโอเคใช่มั้ย” เดมอนเบิกตาของเขาและจ้องมองผู้วิสัญญีแพทย์
ทันใดนั้นวิสัญญีแพทย์ก็รู้สึก อายเล็กน้อย เขากล่าวว่า“ คุณต้องถามหัวหน้าศัลยแพทย์ของคุณสำหรับรายละเอียดที่แน่นอน ”
“ คุณบอกฉันว่าการผ่าตัดประสบความสำเร็จในตอนนี้ เนื่องจากมันประสบความสำเร็จหมายความว่าขาของผมโอเคใช่มั้ย” เดมอนถามอีกครั้ง
นักวิสัญญีที่มีนามสกุลไม่ใช่แพนอยากที่จะฉีดยาชาเข้ามาในตัวเขาเองและพาเขาไปนอน
เขาเหลือบมองไปที่พยาบาลสองคนที่กำลังดูฉากตลกอยู่ข้างๆเขาและกล่าวในการลาออก“ การผ่าตัดประสบความสำเร็จและขาของคุณจะไม่เป็นไร ”
“ ขอบคุณขอบคุณ…” เดมอนก็เริ่มร้องไห้ ไม่เพียง แต่เขาเริ่มร้องไห้ แต่เขายังกอดนักวิสัญญีแพทย์ในขณะที่เขาร้องไห้ออกมาดัง ๆ เขาพูดซ้ำไปเรื่อย ๆ ว่า“ผมต้องซื้ออาหารให้ครอบครัว ผมต้องการซื้อเสื้อผ้าสำหรับน้องสาวของฉัน ฉันต้องการซื้อรองเท้าสำหรับน้องชายของฉัน ฉันต้องพาแม่ของฉันไปพบแพทย์และซื้อประกันให้กับเธอ … ฉันไม่สามารถมีขาหักได้ คุณหมอขอบคุณ ผมไม่สามารถขาหักได้…”
*ร้องไห้*
“ เอากระดาษห่อหนึ่งให้เขา “ หมอดมยาสลบถอนหายใจ
หยังฉูนำกระดาษทิชชู่ห่อไว้และถามด้วยความสงสัยว่า“ เขาพูดว่าอะไร?”
“ เขาเป็นคนรักครอบครัว เขาพูดอะไรได้นอกจากเรื่องครอบครัว” นักวิสัญญีแพทย์ที่มีนามสกุลไม่แพนก็ถอนหายใจยาว แต่ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า“ เขาแค่กลัวความรับผิดชอบที่เขาจะไม่สามารถทนได้แม้ว่าเขาจะตาย ”
ก่อนที่หยังฉูที่เป็นพยาบาลจะรับรู้ถึงความหมายของวิสัญญีแพทย์ชายข้างๆเธอจะแข็งตัวทันทีเมื่อเขาได้ยินคำพูดของหมอวิสัญญี
“ ผมขอบคุณทุกคนจริงๆ” เดมอนพูดพึมพำกับน้ำตาต่อไป
เช่นเดียวกับแอลกอฮอล์ยาชามีผลต่อคนต่างกัน มันทำให้บางคนร้องไห้บางคนหัวเราะบางคนรู้สึกมีเขาบางคนกลายเป็นตื่นเต้นและไม่สบายใจและบางคนก็หลับไปทันที
เดมอนเพิ่งสลบมาตลอด ดังนั้นเขาจึงร้องไห้ยิ่งขึ้นภายใต้ผลกระทบของยาชา
พยาบาลหยังฉูพบว่าเขาน่ารำคาญเล็กน้อย แม้แต่“ ขอบคุณ” ก็ฟังเหมือนพูดจาโวยวายเมื่อพวกเขาพูดซ้ำ พยาบาลชายคือคนที่ให้ความรู้สึกแทน เขาเริ่มที่จะรับผิดชอบในการดูแลเดมอน
พยาบาลชายดูแลเดมอนจนดามอนถูกส่งออกจากห้องพักฟื้น
เมื่อพยาบาลในวอร์ดเข้ามารับผิดชอบในการดูแลเดมอนพยาบาลชายก็หันหลังกลับและเดินไปที่ห้องผ่าตัด จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อผ้าและเข้าไปในห้องอาบน้ำฝักบัวก่อนที่เขาจะร้องไห้ออกมา
หลิงรันและหมอมอร์ริสเห็นด้วยในเวลาหนึ่งและไปที่วอร์ดเดมอน
ศูนย์ศัลยกรรมกระดูกและเวชศาสตร์ให้เดมอนห้องสวีทหรูหราซึ่งก็คือวอร์ดวีไอพี แม้ว่ามันจะไม่ฟุ่มเฟือยเหมือนห้องสวีทประธานาธิบดีหลิวเหว่ยแต่ก็มีห้องนั่งเล่นและห้องนอนขนาดเล็ก ห้องนั่งเล่นขนาดเล็กมีหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานพื้นที่ที่เต็มไปด้วยแสงแดด
เตียงในโรงพยาบาลของเดมอนอยู่กลางห้องนอนขนาดใหญ่ มีซ็อกเก็ตสำหรับอุปกรณ์ต่าง ๆ เช่นเครื่องรองรับออกซิเจนด้านหลังเตียงในขณะที่อุปกรณ์การแพทย์ฉุกเฉินชุดสมบูรณ์ถูกแบ่งระหว่างเตียงทั้งสองด้าน
ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างห้องสวีทสุดหรูในโรงพยาบาลและห้องสวีทสุดหรูในโรงแรมคือมันยากที่จะตายในห้องสวีทของโรงพยาบาล
เมื่อหมอมอร์ริสมาถึงประตูเขาก็ลูบหน้าเพื่อให้แน่ใจว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของเขาดูเป็นธรรมชาติ
“ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…เดมอนขอแสดงความยินดีด้วย! การผ่าตัดเป็นไปอย่างราบรื่นมาก…” มอร์ริสประกาศข่าวดีทันทีที่เขาเปิดประตู
เดมอนหันกลับมาอย่างมีความสุข
หลิงรานมั่นใจมากเพราะช่วงเวลาที่เดมอนหันไปเขาก็ได้ยินเสียงเตือนจากระบบ
[ความสำเร็จ: ความจริงใจของผู้ป่วยคำขอบคุณอย่างจริงใจ]
[คำอธิบายความสำเร็จ: คำขอบคุณที่จริงใจของผู้ป่วยเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับแพทย์ ]
[รางวัล: หีบสมบัติพื้นฐาน]
แม้แต่หลิงรานก็ต้องร้องเพลงสรรเสริญของเดมอน
เขาให้หลิงรันเป็นหีบสมบัติขั้นพื้นฐานมากมาย!
หากผู้ป่วยธรรมดาเทียบได้กับโคนมเดมอนจะเป็นวัวโฮลสไตน์ฟรีเชี่ยนพันธุ์แท้ [3]
หลิงรานไม่รู้ว่าดามอนมักจะกินอะไร แต่เขาผลิตหีบสมบัติมากมาย
เขาได้รับหีบสมบัติพื้นฐานสามหลิงรันแล้วและนั่นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
หลิงรันไม่ได้พูดอะไรแต่คิดว่าหีบสมบัติขั้นพื้นฐานอีกมากเดมอนจะให้เขาได้ถ้าเดมอนอยู่ในโรงพยาบาลเป็นระยะเวลานาน
‘เขาให้หีบสมบัติพื้นฐานสามอันแก่ฉันหลังจากที่ฉันเปิดให้มันในครั้งเดียว ถ้าฉันทำการผ่าตัดปลูกถ่ายนิ้วมือการผ่าตัดเอ็มถัง และการเย็บแผลแบบเสริมแรงสำหรับเขาฉันควรจะได้รับหีบสมบัติขั้นต่ำอย่างน้อยเก้าชิ้น’
‘ถ้าฉันยังทำสิ่งต่าง ๆ เช่นการเย็บที่แผลแนวตั้งและ การนวดกับเขาฉันควรอย่างน้อยก็ได้หนึ่งพันหีบสมบัติขั้นพื้นฐานจากเขาทั้งหมด ‘
ยิ่งหลิงรันคิดเรื่องนี้มากเท่าไรเขาก็ยิ่งมีกำลังใจมากขึ้น สายตาของเขาเป็นมิตรและจริงใจเมื่อเขาดูที่เดมอน
“ หมอหลิงตอนนี้เอ็นร้อยหวานของผมโอเคไหม?” เดมอนขอการยืนยันด้วยน้ำเสียงเบา ๆ “ ผมสามารถกลับไปฝึกและเข้าร่วมการแข่งขันเหมือนอย่างเดิมได้แล้วใช่ไหมครับ?”
“ เรายังบอกไม่ได้ตอนนี้ เราจะสามารถระบุสภาพที่แน่นอนของเอ็นร้อยหวายของคุณเมื่อคุณเริ่มทำแบบฝึกหัดการฟื้นฟูสมรรถภาพ แต่…” หลิงรันคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า“ จากมุมมองของฉันเอ็นร้อยหวายของคุณก็สวยดี หากคุณทำแบบฝึกหัดการฟื้นฟูสมรรถภาพที่จำเป็นทั้งหมดคุณจะสามารถแข่งขันได้อีกครั้งและกลับไปสู่สภาพเดิมที่เคยได้รับบาดเจ็บ ”
* ดิง * * * *
หีบสมบัติอีกชิ้นหนึ่งในการขอบคุณที่จริงใจได้ล้มลงต่อหน้าหลิงรันพร้อมกระหน่ำ
หลิงรันรู้สึกราวกับว่าเขากำลังอาบน้ำด้วยแพ็คเก็ตสีแดงโดยผู้ป่วยของเขา
“ ผมจะทำการตรวจร่างกายของคุณเอง ” หลิงรัน จะทำอะไรได้อีก? เขาไม่สามารถรับหีบสมบัติของเดมอนที่มีความจริงใจอย่างจริงใจได้โปรดขอบคุณและไม่ยอมแลกอะไรเลยใช่ไหม
หลิงรันทำการตรวจร่างกายอย่างจริงจังกับเดมอนตั้งแต่หัวจรดเท้าและพบปัญหาที่ซ่อนอยู่สี่อย่าง จากนั้นเขาก็จากไปด้วยความสงบใจ
เดมอนซึ่งไม่กังวลเรื่องเอ็นร้อยหวายของเขาอีกต่อไปเฝ้าดูเมื่อหลิงรันออกไป น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเขาอีกครั้ง
