Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 315
“หลิงรัน รอก่อน” เจียนเทียนยูหยุดหลิงรันที่โรงอาหารเล็ก ๆ ในพื้นที่ปฏิบัติการและมองเขาอย่างใจจดใจจ่อ “ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไร? คุณไม่ได้นอนทั้งคืนเลยเหรอ?” เจียนเทียนยูu ถาม
“ค่อนข้างดี” หลิงรันทักทาย เจียนเทียนยูในลักษณะที่กระฉับกระเฉง “1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55 … “
เจียนเทียนยูตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “ลำดับฟีโบนักชี?”
“ใช้.” หลิงรานฮัมเพลงตกลงกัน จากนั้นเขาก็กางแขนออกและเดินเป็นเส้นตรงด้านหน้าเจียนเทียนยู
เจียนเทียนยู มองดู หลิงรันอย่างงุนงง ครั้งแรกที่เขาเห็น หลิงรันทำเช่นนั้นเขาพบว่ามันน่าสนใจทีเดียว แต่การดูมันในตอนนี้…การกระทำนั้นสามารถอธิบายได้ว่ามันน่ารักโดยเฉพาะเมื่อมันเป็นหลิงรันที่ทำออกมา
“คุณจะผ่าตัดต่อเลยใช่ไหม” เจียนเทียนยูไม่รำคาญที่จะถามหลิงรันมันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยอีกต่อไป เขานั่งตรงข้ามกับหหลิงรันและเริ่มพูดคุยเล็ก ๆ หลิงรันยังสามารถท่องลำดับฟีโบนักชี เขาจะขออะไรอีก นั่นคือวิธีที่ศูนย์ศัลยกรรมกระดูกและเวชศาสตร์การกีฬาเป็นเหมือน มันเป็นโรงพยาบาลวิจัยและมีแพทย์น้อยมากและมีผู้ป่วยน้อยมาก ในโรงพยาบาลอื่นถ้าทำได้หัวหน้าแพทย์จะเบื่อหมอกลุ่มหนึ่งจนตายก่อนที่พวกเขาจะได้หมออีกชุดทำเช่นเดียวกัน ในประเทศจีนคนที่ขับรถทางไกลต้องเลือกที่จะหยุดพักถ้าพวกเขารู้สึกเหนื่อยล้า ศัลยแพทย์ไม่ได้มีทางเลือกดังกล่าวเลย
หลิงรันสั่งแป้งแท่งทอดและนมถั่วเหลือง เขากัดไปสองสามครั้งก่อนที่เขาจะพูดว่า “ผมวางแผนที่จะทำงานต่อไปจนถึงกลางคืนและดูว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วผมคิดว่าจะไม่มีผู้ป่วยเหลืออีกในตอนกลางคืน”
เจียนเทียนยูหัวเราะออกมาดัง ๆ “ คุณล้อเล่นกับฉันใช่ไหม? ขอบอกเลยว่าตราบใดที่คุณยังสามารถทำงานได้ก็จะมีผู้ป่วยมาอย่างไม่ขาดสาย”
หลิงรันมองที่เจียนเทียนยูอย่างไม่เชื่อ มันไม่เหมือนผู้ป่วยที่เป็นแท่งแป้งทอดที่สามารถเสกได้ตามใจ
เจียนเทียนยูหยูเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจเล็กน้อย
ศูนย์เวชศาสตร์กระดูกและเวชศาสตร์เพิ่งจัดประชุมนานาชาติและด้วยเหตุนี้เขาจึงได้รับหมายเลขติดต่อของแพทย์เกือบร้อยคน แน่นอนว่าเขาจะไม่มีปัญหาในการรับผู้ป่วยสองสามคนถ้าเขาตัดสินใจที่จะโทรไปยังหมายเลขเหล่านั้นทีละคน
ในฐานะแพทย์ในศูนย์วิจัยการแพทย์ทางคลินิก เจียนเทียนยูเคยรวมตัวกันมากกว่าสามพันกรณีเพื่อเผยแพร่รายงานการวิจัยในวารสารการแพทย์นิวอิงแลนด์ หากแพทย์ชาวจีนไม่รู้จักแม้แต่ประโยชน์จากการใช้เส้นสายจำนวนมากของเขามันคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทำการวิจัยทางคลินิกได้สำเร็จ
หลิงรันไม่เข้าใจการเมืองในโรงพยาบาลเช่นนี้ เขาได้เพียงแค่พยักหน้า
เขามีความสุขตราบใดที่มีผู้ป่วยเพียงพอสำหรับเขา หลิงรันไม่ใช่บุคคลประเภทที่ต้องการเข้าใจทุกสิ่ง
“หลิงรัน คุณชอบคณิตศาสตร์ตอนที่คุณอยู่โรงเรียนหรือเปล่า” เจียนเทียนยู ตัดสินใจเปลี่ยนหัวข้อ
หลิงระนพูดว่า “ผมก็ไม่ได้ชอบมันทั้งหมด”
“ทำไม?” เจียนเทียนยู รู้สึกประหลาดใจ
“เมื่อผมอายุสิบสองปีผมได้อันดับที่สองในคณิตศาสตร์โอลิมปิกของเมืองหยุนหัวโดยผู้ที่ได้อันดับหนึ่งคืออันดับสองในจังหวัดฉางซีในแง่ของคณิตศาสตร์” หลิงรันกล่าว “นั่นเป็นเหตุผลที่ผมยอมแพ้กับคณิตศาสตร์ไป”
ปากของเจียนเทียนยูห้อยลงหลังจากเขาได้ยินประโยคแรกและเขาก็ประหลาดใจมากขึ้นหลังจากที่เขาได้ยินประโยคที่สอง “ทำไมคุณถึงยอมแพ้เมื่อคุณทำได้ยอดเยี่ยมมาก”
“ผมยอมแพ้เพราะผมยังไม่ดีพอ” หลิงรันถอนหายใจและพูดว่า “ไม่มีจุดที่ชอบคณิตศาสตร์เมื่อคุณทำอันดับที่สอง”
“นั่นเป็นการสิ้นเปลืองหากลูกชายของฉันจะได้อันดับสองในคณิตศาสตร์โอลิมปิกฉันจะทำทุกอย่างที่ทำได้ -“
“ มันจะยังคงไร้ประโยชน์” หลิงรันตัดจินตนาการของเจียนเทียนยู ที่กำลังจะไปไกล
ใบหน้าของเจียนเทียนยูเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อยด้วยความโกรธ “คุณไม่ได้บอกว่าคุณอายุเพียงสิบสองปีหรือเปล่า?” ไม่มีอะไรอยู่กับที่สำหรับเด็กอายุสิบสองปี … “
“เทอเรนชิงเจียงเต่า เขาคือคนที่รางวัลเหรียญทองในคณิตศาสตร์โอลิมปิกระหว่างประเทศเมื่อเขาอายุสิบสองเขาได้รับรางวัลเหรียญเงินเมื่อเขาอายุสิบเอ็ดและได้รับรางวัลเหรียญทองแดงเมื่อเขาอายุสิบขวบ…” หลิงรันนับด้วยนิ้วของเขาและกล่าวใน เสียงเบา ๆ “ถ้าคุณไม่เก่งที่สุดในวิชาคณิตศาสตร์มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะทำตามนั้น”
“คุณไม่ต้องเปรียบเทียบตัวเองกับเขา”
“ ในฐานะแพทย์ไม่จำเป็นต้องเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น แต่การเปรียบเทียบเป็นสิ่งจำเป็นเมื่อพูดถึงวิชาคณิตศาสตร์” หลิงรันทานแป้งทอดจนหมดก่อนที่เขาจะเช็ดมือและพูดว่า “หมอที่มีเงินที่ 10,000 หยวน ยังสามารถช่วยชีวิตคนได้ อย่างไรก็ตามนักคณิตศาสตร์ที่ได้อันดับสองไม่สามารถทำอะไรได้จริงๆ”
คำพูดของหลิงรันทำให้เจียนเทียนยูตะลึงและเขาได้แต่พึมพำ “ตอนนี้ที่คุณพูดถึงมันฟังดูสมเหตุสมผลพอสมควร”
หลิงรันหัวเราะเบา ๆ และพุดดิ้งเต้าหู้ที่เหลือในแก้วของก็หมดไป
เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าหลิงรันกำลังจะจากไปเจียนเทียนยูลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพูดว่า “เดี๋ยวก่อนหลิงรัน ฉันยังพูดไม่เสร็จ”
หลิงรันดูที่ปากของเจียนเทียนยูและถามว่า “ยังไม่หมดอีกหรอ”
“ฉันเพิ่งจะชวนคุยหัวข้อสำคัญไปเอง… ” เจียนเทียนยู โบกมือให้ “สิ่งที่ฉันพยายามจะพูดคือเนื่องจากคุณเก่งคณิตศาสตร์คุณควรคำนวณด้วยตัวเองคุณสามารถใช้เตียงในโรงพยาบาลทั้งหมดได้หรือไม่ เพราะคุณทำไม่ได้ทำไมคุณจะไม่ได้พัก ศูนย์วิจัย… “
“ทำไมผมถึงทำไม่ได้?” หลิงรันไม่เข้าใจ
“คุณสามารถทำการผ่าตัดได้สิบครั้งต่อวันใช่มั้ยพร้อมกับการผ่าตัดที่คุณทำเมื่อคุณทำงานล่วงเวลาในเวลากลางคืนคุณทำการผ่าตัดโดยเฉลี่ยวันละสิบห้าถึงสิบหกครั้งต่อวัน … ” เจียนเทียนยูรู้สึกประหลาดใจอย่างที่เขาพูด แต่เขา ไม่ได้ทำให้มันแสดง แม้ว่าการผ่าตัดส่วนใหญ่นั้นเป็นการผ่าตัดแบบส่องกล้องละการผ่าตัดเอ็นร้อยหวายแบบธรรมดา แต่การทำศัลยกรรมถึงสิบห้าถึงสิบหกครั้งก็ยังคงมีจำนวนมากกว่าการผ่าตัดทั่วไปของแพทย์ทั่วไปถึงสองเท่า
ภายใต้สถานณ์การปกติศัลยแพทย์ก็สามารถที่จะดำเนินการหกถึงเจ็ดในการผ่าตัดแบบส่องกล้องต่อวัน แพทย์อย่างหลิงรันที่สามารถทำการผ่าตัดได้หลายวันติดต่อกันนั้นไม่สามารถพบได้ในโรงพยาบาลขนาดใหญ่ ที่จัดลำดับความสำคัญความเร็ว โรงพยาบาลเฉพาะเช่น โรงพยาบาลประสาทตาอิเลิน ซึ่งมีผู้ป่วยจำนวนมากและแพทย์ที่มีทักษะเท่านั้นที่สามารถบรรลุเป้าหมายของโรงพยาบาลได้
เจียนเทียนยู ส่ายหัวอย่างแรงก่อนที่เขาจะพูดต่อ “แม้ว่าคุณจะทำการผ่าตัดโดยเฉลี่ยสิบหกครั้งต่อวันผู้ป่วยจะถูกปล่อยออกมาหลังจากผ่านไปสองสัปดาห์ประมาณสิบหกครั้งที่สิบสี่เท่ากับสองร้อยยี่สิบห้า ฉันต้องเตรียมที่แน่นอน จำนวนเตียงและมันจะเพียงพอสำหรับคุณที่จะใช้งานกับหัวใจหลักของคุณทุกวันในแง่ของการเดิมพันที่เราทำในวันนั้นฉันเป็นผู้ชนะคุณได้แล้ว! “
ประโยคสุดท้ายคือสิ่งที่เจียนเทียนยูต้องการแสดงออกโดยเริ่มการสนทนา
เขาต้องการยุติการเดิมพันก่อนเวลา นอกจากนี้เขายัง … อยากจะอวดและ คลายเครียดในเวลาเดียวกัน
ในทางกลับกันเจียนเทียนยูไม่พบว่าเหมาะสมที่จะใช้ประโยชน์จาก หลิงรันมากเกินไป ศูนย์เวชศาสตร์การกีฬาและกระดูกและการจัดสรรร้อยละยี่สิบห้าของค่าธรรมเนียมการผ่าตัดให้กับหัวหน้าศัลยแพทย์ นั่นเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของสิ่งที่โรงพยาบาลหยุนหัวจ่าย ถ้าหลิงรันยังคงทำงานเช่นนั้นทุกวันหลิงรันเองจะไม่ได้รับเงินมากนักแม้จะนำกำไรมาสู่โรงพยาบาลเป็นจำนวนมาก
แม้ว่าเงินส่วนใหญ่จะไปที่ศูนย์ แต่ เจียนเทียนยูก็ยังรู้สึกแย่อยู่ดี
อย่างไรก็ตามหลิงรันมองดูเจียนเทียนยู อย่างใจเย็นและพูดว่า “เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะทำการผ่าตัดโดยเฉลี่ยวันละสิบหกเท่านั้น”
เจียนเทียนยูยิ้ม “เชื่อฉันสิการผ่าตัดสิบหกครั้งต่อวันนั้นเกินขีด จำกัด แล้ว”
“ถ้าผมทำงานยี่สิบสองชั่วโมงต่อวันและใช้เวลาเฉลี่ยสามสิบนาทีในการผ่าตัดแต่ละครั้งผมควรจะทำศัลยกรรมสี่สิบสี่วันต่อวัน” การคำนวณของหลิงรันนั้นตรงไปตรงมาและเรียบง่ายขึ้น
เจียนเทียนยูหัวเราะออกมาดัง ๆ “นั่นเป็นความคิดที่ดี แต่คุณไม่จำเป็นต้องนอน?”
“ผมใช้เวลาสิบนาทีเพื่อพักผ่อนหลังจากการผ่าตัดสามหรือสี่ครั้ง”
“เป็นไปได้อย่างไร”
“ ผมมีความพิเศษ” หลิงรันตอบ
เจียนเทียนยูหัวเราะเบา ๆ สองสามครั้ง “ดังนั้นตามที่คุณเพิ่งพูดถึงแม้ว่าฉันจะพยายามทุกวิถีทางและวิธีการเพื่อให้ได้เตียงโรงพยาบาลเพิ่มขึ้นประมาณหนึ่งร้อยเตียงก็ยังมีไม่เพียงพอที่จะรองรับจำนวนผู้ป่วยที่คุณใช้งาน ในห้าวัน? “
หลิงรันเบิกตาของเขา “คุณทำได้เพียงแค่เพิ่มเตียงในโรงพยาบาลประมาณหนึ่งร้อยเตียงเท่านั้นหลังจากที่คุณลองวิธีการและวิธีการทั้งหมดแล้วหรือยัง?”
บทสนทนาสิ้นสุดลงที่นั่น …
เพราะเวลาอาหารเช้าสิ้นสุดลง
หลิงรันกลับมาที่ห้องผ่าตัดและเริ่มวันใหม่
เจียนเทียนยูรู้สึกรำคาญด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาก็รู้สึกอายขึ้นมาที่จะตามหลิงรันเข้าไปในห้องผ่าตัด ดังนั้นเขาไปที่ห้องสาธิตเพื่อดูการผ่าตัดแทน
หลังจากผ่านไประยะหนึ่งหลิงรันก็ปรากฏตัวในห้องผ่าตัดใส่ชุดผ่าตัดของเขาอย่างเรียบร้อย
“ข้อเข่าข้อต่อ? เจียนเทียนยูมองไปที่หน้าจอแล้วถามว่า
“ยาชาเฉพาะที่” หมอประจำแผนกในห้องสาธิตตอบเบา ๆ
เจียนเทียนยู หัวเราะออกมาดัง ๆ “เยี่ยมมากมันเป็นการดีที่ผู้ป่วยจะได้รับยาชาเฉพาะที่ในเท่านั้นฉันอยากจะดูว่าหลิงรันจัดการผู้ป่วยจำนวนมากที่อยู่ภายใต้การดมยาสลบได้อย่างไร … “
“ อืม…หมอคุณยังเด็กมาก” ผู้ป่วยที่กำลังนอนอยู่บนเตียงผ่าตัดได้รับความสนใจจากทุกคนในห้องผ่าตัดด้วยคำพูดของเธอ
“คุณหมอหลิงแม้ว่าคุณจะอายุน้อยแล้ว …
“คุณต้องการผู้จัดการรึเปล่าว” ผู้ป่วยที่เป็นผู้หญิงวัยกลางคนถาม
หลิงรัน กล่าวว่า “ไม่ผมไม่ต้องการ”
“แล้วบ้านล่ะ?”
“ไม่”
“แล้วรถยนต์ล่ะ?”
“ไม่”
“ อ๊ะคุณไม่มีเงินไม่มีบ้านไม่มีรถยนต์…” หญิงวัยกลางคนดูเหมือนจะลืมไปแล้วว่าเธอกำลังจะเข้ารับการผ่าตัด เธอถามหลิงรันเยอะ ขึ้นและหลังจากนั้นไม่นานเธอก็พูดว่า “ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่มีบ้านหรือรถยนต์มันช่างน่าอัศจรรย์สำหรับชายหนุ่มที่จะปูทางของตัวเองโดยพึ่งพาตัวเองมาตลอดโอ้ คุณหมอหลิงคุณชอบผู้หญิงแบบไหน? “
หลิงรันวางสายรัดไว้ที่ฐานของต้นขาผู้หญิงวัยกลางคนก่อนที่เขาจะพูดว่า “ตอนนี้ผมชอบขาที่บาดเจ็บมากที่สุด”
