Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 330
ในวันถัดมาแผนกศัลยกรรมกระดูกและข้อปฏิเสธผู้ป่วยที่ต้องการการรักาเอ็นร้อยหวายที่ถูกย้ายจากแผนกฉุกเฉิน
ตามขั้นตอนปกติผู้ป่วยทุกรายที่มีรอยฉีกของเอ็นร้อยหวายที่ได้รับจากแผนกฉุกเฉินควรถูกส่งไปยังแผนกศัลยกรรมกระดูก พวกเขาจะถูกส่งต่อไปยังโรงพยาบาลอื่น ๆ เมื่อแผนกศัลยกรรมกระดูกไม่ต้องการได้รับผู้ป่วย
อย่างไรก็ตามเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเปรียบเทียบกับหลิงรันอย่างแท้จริงหัวหน้าแพทย์ฮันเฉิงเจียวก็มีความมั่นคงในท่าทางของเขา เขารู้จักผู้อำนวยการฮวงดี การเขียนงานวิจัยจะไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับเขาถ้าเขาทำเพื่อประโยชน์ในการตำหนิใครบางคน สำหรับผู้อำนวยการฮวงทั้งหมดที่ต้องทำคือจัดตั้งทีมที่เชี่ยวชาญในการค้นคว้าหัวข้อ ที่จริงแล้วไม่น่าแปลกใจถ้าเขาให้พวกเขาเขียนบทความวิจัยหลายชุดเพื่อที่เขาจะได้ใช้มันเพื่อตำหนิใครบางคน
ในความเป็นจริงแพทย์ในเมืองหยุนหัวและระบบการแพทย์ของจังหวัดฉางซีรู้ว่าเอกสารการวิจัยของ ผูอำนวยการฮวง เป็นเอกสารที่ใช้ในการตำหนิผู้คนโดยเฉพาะ หากกระดาษไม่สามารถใช้ในการจตำหนิใครสักคนได้ผู้อำนวยการฮวงก็ไม่อยากแม้แต่จะเขียนมัน
ดังนั้นหากฮันเฉิงเจียวยอมรับคนไข้เขาจะไม่แปลกใจถ้าผู้อำนวยการฮวง เสนอบทความเรื่อง“ ความแตกต่างระหว่างเทคนิคการรักษาเอ็นร้อยหวายแบบจู้หลิง และเทคนิคการรักษาจุดเอ็นร้อยหวายทั่วไป” หรืออะไรก็ตาม และเขาจะใช้การผ่าตัดของฮันเฉิงเจียวเป็นเนื้อหาของเขา
หากสิ่งนั้นเกิดขึ้นเขาจะโกรธมากที่เขาจะฆ่าผู้อำนวยการฮวงด้วยตัวเขาเอง!
“ เจ้าหน้าที่แผนกศัลยกรรมกระดูกกล่าวว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกเขาจะไม่ทำการผ่าตัดรักษาเอ็นร้อยหวายอีกต่อไป” หมอลู่กลับมาพร้อมกับหน้าตาที่สดใส แม้ว่าเขาจะกลัวอย่างมากเมื่อตอนแรกเขาไปที่แผนกศัลยกรรมกระดูก รายงานการปฏิบัติหน้าที่ตอนนี้เขาเป็นเหมือนนายพลผู้ยิ่งใหญ่ที่ได้รับชัยชนะกลับมา
“ ไม่มีเลยหรอ?”
“ ไม่มีแม้แต่เคยเดียว” หมอลู่ยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ ถ้าพวกเขาไม่ทำเราจะทำมา เราไม่ได้พยายามปล้นงานของพวกเขา เราไม่สามารถผลักดันผู้ป่วยที่ส่งถึงเราในโรงพยาบาลไปยังโรงพยาบาลอื่นได้เสมอ นั่นไม่ใช่วิธีที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ” ผู้อำนวยการฮวง หัวเราะเบา ๆ “ พิจารณาเขาโชคดีในครั้งนี้ ฉันต้องจัดการศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินเมื่อเร็ว ๆ นี้และฉันไม่มีพลังงานที่จะโต้เถียงกับเขา “
แพทย์หลายคนในสำนักงานหันหัวและยิ้ม ถ้าพวกเขาบอกคนนอกว่าผู้อำนวยการฮวงไม่มีพลังที่จะเถียงใครก็ไม่เชื่อ
“ หยูหยวน” ผู้อำนวยการฮวงเรียกเธออีกครั้ง
“ที่นี่.” หยูหยวนกลัวจนเธอลุกขึ้นยืนทันที เธอยังกระโดดเพื่อแสดงตำแหน่งที่เธออยู่
ผุ้อำนวยการฮวงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและกล่าวว่า“ เธฮได้ทำการรักษาเอ็นร้อยหวาย กับ หลิงรัน แล้ว และเธอได้ยินสิ่งที่ หมอลู่พูดไปแล้วจากนี้ไปการรักษาเอ็นร้อยหวายของโรงพยาบาลจะทำการรักษาที่แผนกของเรา เมื่อหลิงรันไม่อยู่ที่นี่เธอต้องรับคผิดชอบในเรื่องี้เข้าใจไหม”
“ฮะ? ฉัน…” หยูหยวนต้องการพูดว่าเธอไม่ได้เรียนรู้มาอย่างดี เมื่อคำพูดนั้นอยู่ที่ปลายลิ้นเธอเธอพยักหน้าอย่างหนักและพูดว่า“ ฉันจะเรียนรู้ให้มากขึ้น”
“ ฉันจะรายงานชื่อของเธอให้ฝ่ายการแพทย์ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปเธอจะต้องปฏิบัติหน้าที่ตามสัดส่วนของแพทย์ประจำบ้านระดับหัวหน้า มีปัญหาอะไรไห?” ผู้อำนวยการฮวถามอย่างเคร่งเครียด
“ ไม่มีปัญหา” หยูหยวนตอบกลับอย่างรวดเร็ว เธอไม่สามารถหยุดยิ้มหลังจากนั้น
แพทย์จะต้องมีถิ่นที่อยู่เป็นเวลาแปดเดือนถึงสิบเดือนหากพวกเขาทำงานในโรงพยาบาลหยุนหัวและมีบางคนที่จะได้รับการบริการเล็กน้อย อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนกฎระเบียบที่ระบุว่าแพทย์จะสามารถเป็นแพทย์ที่เข้าร่วมได้หลังจากกลายเป็นหัวหน้าประจำแผนกเท่านั้นคือคอขวดสำหรับการเลื่อนตำแหน่งของหยูหยวน ตอนนี้เธอได้เข้าร่วมทีมรักษาของหลิงรันเธอก็สามารถคว้าตำแหน่งนั้นมาได้
“ ในอีกสามวันข้างหน้าเราจะเปิดให้บริการผู้ป่วยต่างชาติทุกวัน ทุกคน เราจะรู้ว่าคุณจะสร้างชื่อให้ตัวเองในระดับนานาชาติได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับครั้งนี้” ผู้อำนวยการฮวง กล่าวพร้อมรอยยิ้ม
แพทย์ตอบด้วยความตื่นเต้นและสนใจ
พวกเขาไม่ใช่คนที่ทำการผ่าตัดหรือเป็นผู้ช่วยในการผ่าตัด มันไม่ได้สร้างความแตกต่างแม้ว่าสปิริตของพวกเขาจะมากขึ้น แต่ผู้ที่ต้องการใช้เงินจริงๆคือพยาบาลและผู้ดูแลที่รับผิดชอบการพยาบาล
ผู้อำนวยการฮวงไม่สนใจ
ฝ่ายบริหารไม่เข้มงวด แตกต่างจากอุตสาหกรรมอื่น ๆ ไม่มีใครจะดูแลแพทย์ในระหว่างกระบวนการรักษาพยาบาลทั้งหมดเพื่อดูว่าพวกเขาเป็นมืออาชีพอย่างแท้จริง หัวหน้าแพทย์ไม่สามารถรับประกันได้ว่าแพทย์คนอื่นจะให้บริการทางการแพทย์อย่างไรเมื่อหัวหน้าแพทย์ไม่ได้อยู่ที่นั่น แม้แต่ความทุ่มเทของหัวหน้าแพทย์ในการทำงานก็ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่
อาจกล่าวได้เพียงว่ากระบวนการปฏิบัติต่อผู้คนเองนั้นยังคงผูกพันกับแพทย์เนื่องจากหน้าที่ด้านจริยธรรมและศีลธรรมทำให้แพทย์ที่ไม่ต่อต้านสังคมต้องรักษาจรรยาบรรณวิชาชีพบางประการ อย่างไรก็ตามมันเป็นการตัดสินที่ผิดวิสัยเกินไปหากมีคนพูดว่าพวกเขาทำดีที่สุดในงานของพวกเขาหรือไม่
ผู้อำนวยการฮวง มองไปรอบ ๆ และไม่พบแพทย์ที่ขยันขันแข็งและทุ่มเทที่สุดของเขาทั้งหมด – หลิงรันเขาอดไม่ได้ที่จะถาม“ หมอหลิงไปไหนแล้ว”
“ เขาไปที่ร้านอาหารของครอบครัว เฉา”หมอเรย์ หัวเราะเบา ๆ แล้วพูด
“ เขาไปที่ร้านอาหารของครอบครัวเฉา เหรอ?”ผู้อำนวยการฮวงมองดูนาฬิกาของเขาและพูดด้วยความโกรธว่า “มันยังคงชั่วโมงการทำงานเขาจะไปกินกุ้งได้อย่างไร”
แพทย์ประจำแผนกที่มีหน้าตาธรรมดามากจนจำชื่อเขาไม่ได้เลยพูดเบา ๆ ว่า“ พวกเขาไปทานบาร์บีคิวกัน”
“ นี่ไม่ใช่เรื่องการกินกั้งหรือบาร์บีคิวหรือเปล่า” ผู้อำนวยการฮวง เขาหันไปหาคนที่พูดขึ้นมา แต่เขาหาเขาไม่พบ
หยูหยวนกระซิบ“ เพราะผู้ป่วยชาวจาเมกาที่จ่ายเงินเต็มจำนวนนั้นมาพร้อมกับแพทย์ของเขาเอง หมอโจวกล่าวว่าพวกเขาอยากทานอาหาร ดังนั้นพวกเขาจึงพาหมอหลิงไปด้วย”
“ ไม่แปลกใจเลย หลิงรัน จะไม่…หืมเมื่อ น้องโจวกลับมาขอให้เขามาหาฉัน” ผู้อำนวยการฮวง หัน เขาสะบัดผมรอบคอของเขา
หยูหยวนย่อตัวลง “ ฉันเพิ่งได้รับข่าวที่ไม่ดีจากหมอโจว”
“ ไม่เป็นไรหมอโจวคุ้นเคยกับมัน เขามีวิธีการของเขา” เจิ้งเป่ยเป่ยเป็นแพทย์ประจำถิ่นอาวุโสที่ดำรงตำแหน่งเป็นเวลาสามปี เขาถือได้ว่าเป็นเพื่อนของหยูหยวน
หยูหยวนคิดสักครู่พยักหน้าตกลงและคิดว่า ‘ถ้าหมอโจวไม่มีเทคนิคพิเศษในการซ่อนตัวจากผู้อำนวยการฮวงเขาคงจะตายไปนานแล้ว เนื่องจากหมอโจวยังมีชีวิตอยู่ … เป็นเหตุผลการทำงานของเจิ้งเป่ย ‘
ร้านอาหารของครอบครัวเฉา
เนสต้านักวิ่งชาวจาเมกาวัยยี่สิบปีจ้องมองหมอจีนสองคนต่อหน้าเขาและแพทย์ของเขาวินนี่ด้วยสายตาที่ตะลึง
หลิงรัน, หมอโจว และ หมอวินนี้ กำลังเคี้ยวเนื้อวัวรสเผ็ด หลังจากเนื้อย่างรสเผ็ดเป็นบาร์บีคิวมันมีกลิ่นหอมที่ทำให้เกิดป มันวิ่งเข้าไปในจมูกของเนสต้า
อย่างไรก็ตามที่ด้านหน้าของ เนสต้าเป็นชามที่เต็มไปด้วยอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการที่รสชาติหวานมัน เขากินมันมาสามปีแล้ว
“ พรุ่งนี้ฉันจะเข้ารับการผ่าตัด ฉันควรจะกินอาหารอื่นได้ไหม?” เนสต้าหิวมากจนน้ำลายของเขาเกือบจะหยดลงมา
วินนี่สวมรอยยิ้มที่ใจดีและพูดกับเนสต้า ว่า“ ผู้จัดการของคุณบอกว่าคุณไม่ได้รับอนุญาตให้กินอาหารแปลก ๆ ”
“ ทำไมเนื้อถึงแปลก? ฉันมักจะกินเนื้อวัวในคริสตัส(เมืองหลวงของจาเมกา)” เนสาต้าพูดเป็นภาษาอังกฤษ แต่ฟังดูเหมือนว่าเขากำลังพูดแบบดำน้ำ“ ฉันพอใจที่ได้กินเนื้อแค่ไม่กี่ชิ้น ฉันยังสามารถกินผสมกับข้าวได้”
“ เนื้อไม่แปลกจริง ๆ แต่มีการเพิ่มเครื่องเทศเข้าไปในเนื้อมากเกินไป ดูสิมีพริก, กานพลู, พริกไทยเสฉวน, พริกและอบเชย…”
“ ฉันชอบอบเชยมากที่สุด”
“ฉันชอบมันเหมือนกัน.” วินนี่พยักหน้าเห็นด้วยขณะที่เธอคว้าแท่งรสเผ็ดอีกก้อนอย่างชำนาญ ในขณะที่เธอได้กลิ่นและลิ้มรสเนื้อวัวเธอยังอนุญาตให้เครื่องเทศหลากหลายชนิดกระตุ้นการรับรสของเธอ หลังจากที่เธอกลืนเธอก็ยกเบียร์ในแก้วของเธอและกอดมันกับของหลิงรันเธอดื่มหนึ่งในสามของมันในหนึ่งลมหายใจและรู้สึกพึงพอใจจนลิ้นของเธอโผล่ออกมา
หมอโจวยกถ้วยของเขาหมุนมันในอากาศและดูความงามของวินนี่ที่มีเสน่ห์ เขาหัวเราะอย่างขวยเขิน “ ฉันไม่ควรตามพวกคุณมา”
“ เนื้อย่างของฉันไม่ดีหรือเบียร์ไม่ดี” เฮียเฉาจัดจานและวางไว้บนโต๊ะสี่ “ ขาย่างที่คุณสั่ง”
“ โอ้เอ็นร้อยหวายที่นี่” ด็อกเตอร์วินนี่ยิ้มแย้มแจ่มใสที่นักกีฬาหนุ่มข้างๆเธอ “เนสต้า คุณเห็นไหมว่านี่เป็นเอ็นร้อยหวายของวัว ดูเนื้อเยื่อที่นี่ มันหนากว่าของคุณ แต่ก็สามารถฉีกได้ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่คุณจะฉีก”
“ หมอวินนี่มันไม่ได้ช่วยบรรเทากังวลของฉันเลยเมื่อคุณพูดอย่างนั้น”
“ ฉันไม่ได้พยายามที่จะบรรเทาความกังวลของคุณ ฉันหมายความว่าคุณสามารถกินเอ็นร้อยหวายได้สองขา ฉันจะแกล้งทำเป็นว่าฉันไม่เห็นมัน … ตามทฤษฎีทางการแพทย์ในประเทศจีนมันมีประโยชน์ที่จะกินเอ็นร้อยหวายถ้าคนได้รับบาดเจ็บเอ็นร้อยหวายใช่ไหม?” วินนี่ขยิบตาที่หลิงรัน
หลิงรันไม่สนใจเธอ เนสต้าผู้มีผิวคล้ำคว้าก้านเนื้อย่างเสียบโดยไม่พูดและเอาเนื้อเข้าไปในปากของเขา เขาตกตะลึงหลังจากเคี้ยวมันสองสามครั้ง
เมื่อเขาเช็ดดวงตาของเขาน้ำตาสองสายไหลออกมาจากมุม
หมอโจวยิ้มและมองเขา “ เด็กคนนี้น่าสงสารเกินไป เขากินอาหารอร่อยนานแค่ไหนแล้ว?”
เนสตาเช็ดดวงตาของเขา “ มันเผ็ดมาก…”
“ อย่างนั้นอย่ากินมัน…”
“ ไม่ ฉันสามารถกินมันได้อยู่” เนสต้าพูดพร้อมกับกินอาหาร เขาถามว่า“ วิธีนี้ทำได้อย่างไร เอ็นร้อยหวายควรจะไม่ยากหรือ “
“ มันถูกปรุงครั้งแรกก่อนที่จะย่าง” คุณหมอโจวหยิบก้านเนื้อย่างขึ้นมา เขาพูดราวกับว่าเขาได้ศึกษามาก่อน “ขาเนื้อสุกก่อนจนกระทั่งสุก 50% ถ้ามันถูกตัดออกมันก็จะเป็นสีแดงข้างใน เมื่อนำไปย่างจะมีการใช้ไฟขนาดเล็ก เมื่อด้านนอกย่างจนเป็นสีเหลืองด้านในก็จะย่างดี มันเป็นคุณสมบัติพิเศษของเฮียเฉา”
เนสต้าฟัง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่เข้าใจ เขารู้แค่พยักหน้าแล้วบอกว่ามันอร่อย อย่างไรก็ตามหลังจากที่กินเนื้อเสียบไม้สองตัวเขาหยุดและยับยั้งตัวเองจากการกินมากขึ้น
“ นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับคุณ” วินนี่ถามแม้ว่าเธอจะรู้คำตอบก็ตาม
“ ใช่ฉันจะอิ่มหลังจากทานอาหารที่มีประโยชน์นี้” อย่างที่เนสต้าพูดเขาดูราวกับว่าน้ำตาของเขากำลังจะไหลลงมา
“ เมื่อคุณหายแล้วคุณสามารถกินได้อีกครั้ง” วินนี่เองก็กินจนกระทั่งปากของเธอเต็มไปด้วยไขมัน ตอนนี้เธอชื่นชมชายหนุ่มอายุยี่สิบปีเล็กน้อย
ในฐานะที่เป็นนักวิ่งระยะสั้นที่ทำผลงานได้ค่อนข้างดัเนสต้ามีชีวิตที่ดีมากในจาเมกายกเว้นเมื่อมาถึงอาหาร จาเมกาเป็นอาณาจักรที่เต็มไปด้วยนักวิ่ง มันเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นสถานที่ที่ใครบางคนจะฝึกวิ่งในพื้นที่ว่างเปล่า ในประเทศดังกล่าวจำเป็นต้องใช้ความพยายามและโชคอย่างมากในการบรรลุผลที่ดี
เนสต้าเป็นชายหนุ่มที่ทำงานหนัก เขามีพรสวรรค์ แต่ขาดโชค เขาเพิ่งทำเงินได้เมื่อเขาร้าวเอ็นร้อยหวายในระหว่างการฝึกซ้อม สำหรับนักวิ่งคนหนึ่งการฉีกของเอ็นร้อยหวายหมายถึงจุดจบของอาชีพ แม้แต่แพทย์อเมริกันก็ไม่กล้าให้การรับประกันใด ๆ กับ เนสต้า
นอกจากนี้ราคามันแพงมาก!
หลังจากที่เขาทำการสอบถามทางการแพทย์สองสามครั้ง เนสต้าก็เลือกที่จะไปผ่าตัดที่ประเทศจีน แต่ถึงแม้ว่ากรณีของ หลิวเหว่ย จะประสบความสำเร็จและแพทย์แนะนำให้หลิงรัน สำหรับเนสต้าซึ่งเป็นผู้ป่วย แต่เป็นทางเลือกสุดท้ายของเขา
ถึงอย่างนั้นเนสต้าก็ยังไม่เลือกที่จะดื่มด่ำกับความสุขที่ง่ายที่สุด
“ ขาย่างฉันจะจำมันไว้ ฉันจะกินมันหลังจากที่ฉันเกษียณ” เนสต้า พูดขณะที่เขาหันรถเข็นและออกจากโต๊ะ
วินนี่ยิ้มและพยักหน้า เมื่อนาสต้าอยู่ห่างออกไปนิดหน่อยเธอพูดกับหลิงรัน“ หมอหลิงโปรดพยายามรักษาเนสให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“ ฉันจะทำ” หลิงรันเงียบกินเนื้อสัตว์และตอบ
“ คุณมั่นใจใช่มั้ย” วินนี่ ผู้แนะนำเนสต้าไปยังประเทศจีนในนาทีสุดท้ายรู้สึกถึงความรับผิดชอบที่หนักหน่วง
หลิงรันยังพยักหน้า เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แพทย์นำมาใช้เมื่อพวกเขาพูดคุยกันว่า“ ผมมีนักกีฬาชาวแอฟริกาใต้คนหนึ่งที่น่ารักที่จะร้องไห้ตอนเป็นผู้ป่วยของผมและการฟื้นตัวของเขาก็ดีมาก สถานะของเนสต้า นั้นคล้ายคลึงกับเขาเป็นไปได้มากว่าเขาจะฟื้นตัว”
หมอโจวถามอย่างสงสัย“ คนที่รักการร้องไห้หายจากการผ่าตัดจะแตกต่างกันไหม”
หลิงรันคิดและพูดว่า“ บรรยากาศของห้องผ่าตัดจะดีกว่านี้ผมเดานะ”
