Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 335
“ น้ำซุปนี้เป็นความพิเศษของโรงแรมของเรา ไก่ตัวโตถูกตุ๋นเพื่อให้มันมีรสชาติที่ดี … ” พ่อครัว ได้แนะนำอาหารจานพิเศษให้กับคนนในนั้นในขณะที่เขากวนน้ำซุปเพื่อให้เข้มข้นขึ้น
จากนั้นเขาก็คว่ำชามข้าวลงบนจานและทำซ้ำแบบเดียวกันด้วยแผ่นอีกสองสามจาน เขาราดน้ำใส่จานข้าวด้วยน้ำซุปหนาและวางหอยเป๋าฮื้อไว้บนจานแต่ละแผ่น จากนั้นเขาก็เติมหน่อไม้ฝรั่งสุกและจานข้าวพร้อมซอสหอยเป๋าฮื้อก็พร้อม
พ่อครัวคนอื่นก็ทำเช่นกัน เขาวางจานเนื้อผัดกับพริกไทยเขียวไว้ที่กลางโต๊ะเพื่อให้ผู้ทานสามารถกระตุ้นรสชาติของพวกเขาด้วยรสชาติอื่นๆ
เทียนฉีฉวยโอกาสนั่งข้ามหลิงรัน ในโต๊ะมีหกคนแต่ละคนมีข้าวกับซอสหอยเป๋าฮื้อ เนื้อผัดพริกหยวกเป็นอาหารจานเดียวของพวกเขาดังนั้นจึงถือได้ว่าเป็นอาหาร “เศรษฐกิจ”
เทียนฉีจับตะเกียบหนึ่งคู่แล้วกินข้าวเต็มปาก เธอยิ้มอย่างมีความสุขจนมีดวงดาวอยู่ในดวงตาของเธอ
หมอโจวเต็มไปด้วยความอิจฉาเมื่อเขาเห็นวิธีที่ เทียนฉีมองหลิงรัน เขาถามเทียนฉีว่า“ นี้การฝึกงานมันมีรายได้น้อยมาก แล้วจะมีเงินพอจ่ายหรอ?”
“ ฉันแค่ฝึกงานนี้เพื่อให้ได้รับประสบการณ์” เทียนฉีกล่าวอย่างจริงจัง“ ส่วนเงินเดือนของฉันจริงๆนั้น ฉันได้แยกตั้งหาก”
หมอโจวตะลึง “ ค่าครองชีพของคุณไม่ตกจากฟ้าใช่มั้ย”
“ บางครั้งพวกเขาก็ทำ” เทียนฉีครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วก็พูดว่า“ เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันใช้เงินของที่บ้านในการซื้อ บริษัท หลังจากปรับโครงสร้างพนักงานใหม่หุ้นของ บริษัท ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินบอกฉันว่าหาก บริษัท จ่ายเงินปันผลเมื่อปลายปีฉันจะได้รับเงินพวกนั้นและเพียงพอกับเงินของที่บ้าน ที่เอามาลงทุน ”
เปลือกตาของหมอโจวกระตุก “ครอบครัวเชื่อใจคุณใช่ไหม”
“ ใช่ฉันต้องทำเงินให้มากมายกว่านี้เพื่อทำให้ครอบครัววางใจในตัวฉัน ไม่งั้นฉันจะต้องทำตามแผนครอบครัวของฉันและเป็นผู้อำนวยการของ บริษัท ที่น่าเบื่อและเปลี่ยนสถานที่ทำงานในเรื่อยๆ” เทียนฉีส่ายหัวของเธอ เธอกล่าวว่า“ ลูกพี่ลูกน้องคนโตของฉันสามารถสะสมเงินได้มากพอเมื่อเขาอายุสามสิบหกปีและเขาลาออกจากการเป็นประธานธนาคาร ถ้าฉันจะขายหุ้นทั้งหมดของ บริษัท ที่ฉันมีตอนนี้ฉันอาจจะมีเงินมากพอที่จะทำตามความต้องการของครอบครัวและยังเหลือเงินอีกมากมาย”
“ ลืมไปเลยฉันถามคำถามผิด” หมอโจวกลัวว่าเขาจะเป็นโรคหลอดเลือดสมองถ้าเขายังคงถามคำถามโง่ ๆ
คนที่นั่งถัดจากหมอโจว คือโจวซินเยียน เขาอยู่นอกวงสนทนา แต่เขาต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นรอบ ๆ ตัวเขา เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า“ ถ้าอย่างนั้นคุณขายหุ้นของ บริษัท นั้นไหม”
“ ไม่” เทียนฉีกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ ไม่เป็นการดีกว่าหรือที่จะจ่ายเงินทั้งหมดก่อน?”
“ ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น ฉันยังเรียนอยู่และไม่สามารถไปไหนได้” เทียนฉียิ้มเมื่อเธอพูดต่อ“ คุณไม่สามารถพูดได้ว่าฉันจะคืนหนี้ได้เหมือนกัน ความไว้วางใจในครอบครัวของเรากระจายเงินให้สมาชิกทุกคนในครอบครัวของเราทุกเดือน และหลังจากนั้นถ้าฉันทำตามข้อกำหนดทั้งหมดฉันสามารถนำเงินนั้นไปใช้เองได้”
“ฉันเข้าใจแล้ว.” โจวซินเยียน หัวเราะคิกคักสองสามครั้งและพูดว่า“ เมื่อใดก็ตามที่ฉันเป็นหนี้เงินคนอื่นฉันรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง ฉันสามารถรู้สึกดีขึ้นเมื่อฉันจ่ายเงินคืนให้เท่านั้น”
“ ตอนนี้ฉันรักษา บริษัท เป็นหลักเพราะตอนนี้สินทรัพย์ของ บริษัท กำลังสร้างผลกำไรที่ดีพอที่จะทำให้ บริษัท รักษาไว้ได้ ที่ปรึกษาบุคคลที่สามคาดการณ์ว่าในอีกสองหรือสามปีข้างหน้ากำไรขั้นต้นของ บริษัท จะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นฉันวางแผนที่จะจ่ายเงินปันผลให้มากที่สุดและซื้อ บริษัท ที่มีลักษณะคล้ายกันมากกว่าสองหรือสาม บริษัท … ในปัจจุบันปัญหาหลักที่ บริษัท เหล่านี้ประสบคือปัญหาในระดับภูมิภาคอุปสรรคเล็กน้อยเกี่ยวกับทางการเงิน ฉันจึงต้องสร้างบ้างอย่างเพื่อแก้ปัญหาเหล่านี้ทั้งหมด เมื่อรายงานประจำปีออกมาควรมีข่าวดีเพิ่มเติม … ” เสียงของเทียนฉี นั้นเบามากและเธอฟังราวกับว่าเธอกำลังนินทาเกี่ยวกับคนดัง
โจวซินเยียน ค่อนข้างตะลึงงันโดยสมบูรณ์ เขาเป็นเพียงแพทย์ในโรงพยาบาลในเมืองและความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาก็คือลูกชายวัยสิบเอ็ดปีของพวกเขา (พวกเขาไม่เคยทดสอบ ดีเอ็นเอ พ่อ) พร้อมกับความจริงที่ว่าเขาเคยดื่มเบียร์ 2.6 ไพน์ในครั้งเดียว . เขาไม่เคยคาดหวังว่าจะได้สนทนากับผู้คนในเมืองเพื่อไปในทิศทางนั้น
หมอโจวดูที่โจวซินเยียนและหัวเราะเบา ๆ สองสามครั้ง ‘คุณไม่ทำให้ตัวเองรู้สึกไม่สบายใจด้วยการถามคำถามแบบนี้เหรอ?’
ในขณะที่ไม่มีใครมองหมอลู่ใช้โอกาสที่จะซุกข้าวหนึ่งช้อนกับซอสหอยเป๋าฮื้อเข้าปาก เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีซอสหอยเป๋าฮื้อตรงมุมปาก
หลิงรันก็ไม่ใช่ประเภทที่จะเริ่มการสนทนา ดังนั้นจึงมีความเงียบชั่วครู่ก็จะเอื้อมมือข้ามโต๊ะอาหารไป
หยูหยวนมองไปรอบ ๆ และรู้สึกว่าเธอควรจะแบกรับความรับผิดชอบในการเริ่มต้นการสนทนา
หยูหยวนกลืนหอยเป๋าฮื้อแสนอร่อยชิ้นหนึ่งและพูดด้วยรอยยิ้ม“ ถ้าฉันมีเงินมากฉันจะซื้อที่ดินกว้างใหญ่และสร้างห้องเก็บของขนาดใหญ่ก่อน จากนั้นฉัน –
“ เฮ้หอยเป๋าฮื้อชิ้นนี้สวยมาก” หมอโจวพูดขัดหยูหยวนทันทีเพื่อรักษาความอยากอาหารของเขาเอาไว้ให้กินหอยเป๋าฮื้อ
หมอลู่พยักหน้าไม่หยุดเหมือนกัน “ ใช่หอยเป๋าฮื้อแห่งนี้อร่อยจริงๆ แม้แต่ข้าวก็หอมและเหนียวมาก”
ทั้งคู่ทำงานร่วมกันและพยายามเริ่มต้นการสนทนาแม้ว่าจะผ่านความพยายามอย่างมาก
หลิงรันกินอย่างเงียบ ๆ
เทียนฉี จ้องมองที่หลิงรัน ทุกครั้งที่เธอกินข้าวหนึ่งช้อน
หลิงรันกินข้าวกับซอสหอยเป๋าฮื้อและเช็ดปากด้วยกระดาษทิชชูเมื่อเทียนฉีมอบผ้าเช็ดหน้าให้เขา
หลิงรันลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะลงมือ เขาเก็บมันไว้ในกระเป๋าหลังจากใช้แล้วพูดว่า“ ขอบคุณมาก ฉันจะคืนให้คุณหลังจากฉันซักมันเสร็จ”
“ตกลง.” เทียนฉีพยักหน้าอย่างตื่นเต้น
หมอโจวเหลือบมองผ้าเช็ดหน้าซึ่งมีม้าพิมพ์อยู่ เต็มไปด้วยความอิจฉาเขาพูดกับหลิงรันว่า“ ระวังให้มากขึ้นตอนซักมัน อย่าทำผ้าเช็ดหน้าขาดล่ะ”
“ โอเค” หลิงรันพูดอย่างเชื่อฟังและส่งจานเปล่าของเขาไปให้ผู้ขับขี่ข้างๆเขาซึ่งยังคงสวมรองเท้าแตะ “ คุณช่วยให้ข้าวอีกจานกับซอสหอยเป๋าฮื้อได้ไหม” เขาถาม.
ผู้ขับขี่ทำตามที่เขาขอ
โจวซินเยียน เต็มไปด้วยความสงสัยและความประหลาดใจเมื่อเขาจ้องมองจิงโจ้บนเครื่องแบบของผู้พนักงงาน ‘อุตสาหกรรมบริการในเมืองใหญ่ก้าวหน้าไปมาก‘
โจวซินเยียน ไม่มีอารมณ์ที่จะให้ Ling Ran อาหารที่เขาซื้อจากโรงแรมก่อนหน้านี้อีกต่อไป
ตอนเที่ยงหลิงรันยังคงดำเนินการซ่อมแซมเอ็นร้อยหวาย
มีกิจกรรมกีฬามากมายที่เกิดขึ้นในจังหวัดฉางซีเช่นกัน ตั้งแต่นักกีฬามืออาชีพไปจนถึงผู้ชื่นชอบกีฬาคนนับไม่ถ้วนแตกเอ็นเอ็นของพวกเขาทุกวัน นอกเหนือจากนั้นผู้ป่วยจำนวนมากที่ทำลายกระเพาะของพวกเขายังได้รับการรักษาในโรงพยาบาลหยุนหัวด้วย
ในทางทฤษฎีบุคคลทั่วไปจะไม่ต้องการเทคนิคการรักษาเอ็นร้อยหวายของจู้-หลิงเพื่อรักษาเส้นเอ็นที่เอ็นร้อยหวายที่แตกอย่างไรก็ตามทุกวันนี้ผู้คนพยายามอย่างดีที่สุดเสมอ มันเป็นเช่นไร – ถ้าพวกเขาไม่มีเงิน – คนทั่วไปยินดีซื้อรองเท้าบาสเก็ตบอลและรองเท้าวิ่งที่ดีที่สุดแม้ว่าพวกเขาไม่ต้องการกระโดดสูงหรือวิ่งระยะไกล
ผู้ป่วยที่เอ็นฉีกขาดก็มีความต้องการเช่นเดียวกัน ในความเป็นจริงนอกเหนือจากผู้ป่วยเพศหญิงที่ต้องให้ความคำนึงของขนาดแผลเป็นการผ่าตัด ผู้ป่วยเพศชายมักจะลงเอยด้วยการแสวงหาการรักษาเอ็นร้อยหวายในโรงพยาบาลหยุนหัวหลังจากทำการหาข้อมูลมากอย่างมากมาย
ผลที่ตามมาคือโจวซินเยียน ต้องพักหลังจากที่เขาช่วยหลิงรันด้วยการผ่าตัดสองครั้งติดต่อกัน
หลังจากที่เขานอนหลับพักผ่อนหนึ่งคืนโจวซินเยียนกลับไปที่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัวในตอนเช้า เขารู้สึกเหมือนเขาไม่ได้ไปไหนเลย
ในขณะนั้นมีผู้ป่วยชาวแอฟริกันอยู่บนเตียงผ่าตัด
โจวซินเยียนพยายามพิจารณาถึงจุดที่เขาจ้องมองที่น่องสีดำแขนผมและลำตัวของผู้ป่วยซึ่งทั้งหมดที่ดูดำกลืนไปเสียหมด …
“ วันนี้เป็นผู้ป่วยของเราหรือ” โจวซินเยน เปิดหลอดไฟที่ไม่มีเงาและเริ่มสังเกตผู้ป่วยอย่างระมัดระวัง
เนื่องจากผู้ป่วยชาวแอฟริกาไม่เข้าใจสิ่งที่ โจวซินเยียน พูดเขาจึงจ้องที่โจวซินเยียนด้วยตาที่เบิกกว้าง
ซูเจียฟูวิสัญญีเหวี่ยงขาของเขาขณะที่เขาเตะล้อเก้าอี้ที่เขาอยู่ เขาถามด้วยรอยยิ้ม“ คุณไม่เคยเห็นคนแอฟริกามาก่อนหรือ”
“ ฉันเคยเห็นมาบ้าง แต่ฉันไม่เคยทำการผ่าตัดกับคนเหล่านี้เลย” โจวซินเยียน ตอบอย่างจริงใจ
“ อย่างงั้นถือว่าคุณก็ได้รับประสบการณ์ใหม่แล้ว” ซู่เจียฟูเริ่มหัวเราะ
พยาบาลที่กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมพร้อมสำหรับการผ่าตัดที่อยู่ข้างๆก็กลอกตา เธอไม่มีพลังที่จะบอกพวกเขา ผู้ป่วยชาวแอฟริกันยังคงนอนอยู่บนเตียงผ่าตัดอย่างสับสน ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มขณะที่จ้องมองหมอทั้งสอง
โจวซินเยียน พยักหน้าอย่างจริงจัง เขาเริ่มรู้สึกตื่นเต้น “ เมื่อฉันเห็นรายชื่อตอนนี้ฉันคิดว่าคนไข้เป็นชนกลุ่มน้อย เมืองใหญ่นั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ …โอ้ยังไงมีอะไรพิเศษที่ฉันต้องจำไว้เมื่อทำงานกับคนต่างชาติคนนี้?”
ซู่เจียฟุไม่รู้จะตอบคำถามนี้ยังไง เขายืนขึ้นโดยที่ขาข้างหนึ่งของเขายังคงอยู่บนขาของเก้าอี้ เขาจ้องมองผู้ป่วยต่างชาติผู้ที่ส่องสว่างด้วยโคมไฟไม่มีเงาและไตร่ตรองก่อนที่เขาจะพูดว่า“ ฉันคิดว่าเนื้อของเขาแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย”
“ อีลาสติกน่าจะเป็นคำที่เหมาะสมมากกว่าใช่ไหม”
“ ไม่ผิวของเขาอาจหนามาก”
“ เนื่องจากโครงสร้างของเส้นใยกล้ามเนื้อของเขาแตกต่างกันมันจะต้องรู้สึกแตกต่างเมื่อคุณผ่าตัดมีดเข้าไปในเนื้อของเขาใช่ไหม”
“ นั่นเป็นเรื่องจริง ฉันอ่านงานวิจัยแล้วและฉันคิดว่าเราต้องจัดการกับปริมาณไข้มันให้มากขึ้น”
“ ปริมาณไขมันยังมีบทบาทสำคัญ นั่นเป็นเหตุผลที่มันให้ความรู้สึกที่แตกต่างเมื่อคุณแทงมีดลงไปในหมูที่ได้รับอาหารสัตว์แต่กับคนนั้นมันไม่ใช่เลย”
“ มันแย่มากที่เราไม่สามารถแทงมีดเข้าไปในตัวคนได้สุ่มสี่สุ่มห้า”
“ ถ้าเพียงเราทำได้”
แพทย์สองคนที่สวมเสื้อคลุมสีขาวขนาดใหญ่ถอนหายใจพร้อมกัน
ผู้ป่วยชาวแอฟริการู้สึกงุนงงมาก
