Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 348
ผู้อำนวยการฝ่ายเรย์ใช้ทุกอย่างในการจัดการก่อนที่เขาจะจัดการตัวเองให้พ้นจากกับดักขนาดใหญ่ที่เป็นปัญหาของเตียงในโรงพยาบาล
เขาไม่กล้าเห็นด้วยจริงๆ ในโรงพยาบาลทั่วไปขนาดใหญ่เช่นโรงพยาบาลหยุนหัวซึ่งครอบคลุมผู้คนหลายล้านคนในจังหวัดแม้แต่หน่วยงานชั้นยอดก็มีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจในจังหวัดใกล้เคียง หากเปิดให้บริการสำหรับผู้ป่วยทุกประเภทจริง ๆ แต่ละแผนกจะมีเตียงโรงพยาบาลจำนวนมากจะขาดแคลน
ในความเป็นจริงหาก บริษัท ประกันการแพทย์ไม่มีข้อ จำกัด ศูนย์เช่นโรงพยาบาลหยุนหัวสามารถรับผู้ป่วยได้มากเท่าที่ต้องการต่อวัน
ผู้อำนวยการแผนกเรย์ ยิ้มและพูดล้อเล่นในลักษณะที่ทำให้ตัวเองดูไม่น่าเชื่อถือไปด้วย“ เมื่อฉันเห็นหลิงรันเป็นครั้งแรกเขาอยู่ในพื้นที่ฝึกจำลองสถานการณ์ของแผนกศัลยกรรมมือ เมื่อฉันเห็นหลิงรันเย็บหางหนูฉันรู้ว่าเขาจะแตกต่าง ฉันไม่ได้คาดหวังให้เขาโด่งดังมากในหนึ่งปีเพราะการผ่าตัดเช่นนี้เลย”
หลิงรันยิ้มเท่านั้น
ผู้อำนวยการฮวงพูดด้วยน้ำเสียงเตือน“ มันไม่มีความหมายเลยที่จะพูดถึงเรื่องต่าง ๆ ในอดีต คนในแผนกศัลยกรรมมือมีสมองที่แข็งตัว ฉันจำได้ว่าพวกเขาบอกว่าตราบใดที่เย็บบนหางหนูเสร็จแพทย์สามารถเข้าร่วมแผนกได้ แต่เกิดอะไรขึ้น พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเก็บทองไว้ที่หน้าพวกเขาได้อย่างไร”
ในขณะที่เขาพูดผู้อำนวยการฮวงดึงหลิงรันขึ้นมา และพูดว่า“ เรารอมานานพอแล้ว”
“ โอ้” หลิงรันตอบ จากนั้นเขาติดตามผู้อำนวยการฮวงไปด้วย
ในขณะที่เดินอยู่ผู้อำนวยการฮวง กล่าวว่า“ คุณได้สมัครใบรับรองแพทย์คุณวุฒิทางการแพทย์ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่นายว่างให้เตรียมการ นายต้องให้ความสนใจกับทฤษฎีเช่นกัน เมื่อนายสอบเสร็จแล้วมันจะสะดวกมากขึ้นเมื่อนายต้องการทำสิ่งต่างๆ เมื่อศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินของเราถูกสร้างขึ้นจำนวนเตียงในโรงพยาบาลก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน”
หลิงรัน พยักหน้าและตอบว่า“ ครับ”
ผู้อำนวยการฝ่ายเรย์ ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากยิ้มในขณะที่ติดตามพวกเขาไปที่อาคารวีไอพี เมื่อพวกเขามาถึงที่ประตูเขาก็ดึงผู้อำนวยฮวงมาแล้วพูดด้วยเสียงเบา ๆ “ เตือนหลิงรันว่าอย่าพูดอะไรผิดๆหลังจากนี้”
“ ทำไมคุณไม่บอกเขาด้วยตัวเอง” ผู้อำนวยการฮวงจ้องไปที่ผู้อำนวยการฝ่ายเรย์
ผู้อำนวยการแผนกเรย์ ยิ้มอย่างหงุดหงิดและพูดว่า“ เขาจะฟังฉันไหมถ้าฉันพูดมันออกมา”
ผู้อำนวยการฮวงหัวเราะเบา ๆ “ มันจะเป็นไปได้ไหมถ้าฉันพูดมันออกมา”
“ คุณ…คุณมีหัวใจที่ยิ่งใหญ่จริงๆ” ผู้อำนวยการแผนกเรย์แสดงความรู้สึกออกมา
ผู้อำนวยการฮวง ยังคงหัวเราะเบา ๆ “ อย่าเมาค้างในเรื่องนี้ มันจะไม่เป็นไรถ้าเราไม่ปล่อยให้เขาเข้าไป”
ผู้อำนวยการฝ่ายเรย์ ถอนหายใจ แต่เขารู้สึกว่าสิ่งที่ผู้อำนวยการฮวงพูดถูกต้อง
“ เราจะปล่อยให้โชคชะตาตัดสินใจเส้นทางของเรา” ในฐานะผู้อำนวยการฝ่ายกิจการการแพทย์ผู้อำนวยการฝ่ายเรย์มีหน้าที่รับผิดชอบในการแพทย์ชั้นแนวหน้า
อำนาจการบริหารของเขาในแพทย์สตริงแรกปกติไม่เล็ก แต่เมื่อมันมาถึงแพทย์ที่มีทักษะที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ที่โรงพยาบาลไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้พวกเขาไปอำนาจของเขาค่อนข้างมีน้อย
เลขานุการของหัวหน้าหวังพูดคุยกับพวกแพทย์ด้วยเสียงเบา ๆ ในวอร์ด เขาบล็อกหลิงรันในห้องนั่งเล่นก่อนและถามคำถามสองสามข้อก่อนที่เขาจะปล่อยเขาไปพบหัวหน้าหวัง
หัวหน้าหวังกำลังนั่งอยู่บนรถเข็น เขายื่นมือออกมาและโบกมือให้หลิงรันจากนั้นเขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า“ คุณหมอหลิงคุณยังเด็กมาก”
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดต่อ “ ฉันสามารถยืนขึ้นได้ แต่ฉันรู้สึกเจ็บที่หัวเข่าเมื่อฉันยืนขึ้น ฉันรู้สึกอึดอัดมากขึ้นหลังจากนั้งมาบนเที่ยวบินนี้ ฉันจะต้องใช้ประโยชน์จากทักษะของคุณ”
หลิงรันสวมรอยยิ้มจาง ๆ “ ผมจะทำการตรวจร่างกายของคุณก่อน”
“ นั่นเป็นปัญหา” หัวหน้าหวังมองดูก่อนที่เขาจะยิ้มแล้วพูดกับทุกคนในห้องว่า“ ฉันจำนักเล่าเรื่องที่ฉันเคยฟังเมื่อครั้งยังเด็กได้ ตัวละครมักจะชอบพูดเสมอว่า ‘โปรดยกโทษให้ฉันโดยไม่ให้คำทักทายที่ถูกต้องเนื่องจากชุดเกราะที่ฉันใส่‘ และตอนนี้ฉันเข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงพูดแบบนั้น”
หลานสาวคนสุดท้องของวังวังเบิกตากว้างตั้งแต่เริ่มต้นจ้องมองหลิงรัน เมื่อเธอได้ยินว่าเธอจึงหัวเราะเบา ๆ
“เกิดอะไรขึ้น?” หัวหน้าหวังมองดูหลานสาวที่อายุน้อยที่สุดของเขาอย่างประหลาด
“ ฉันนึกถึงต้นไขว้ของเกาดีเดอแกงค์” หลานสาวของเขารู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย
“ เกาเดอแกงค์พูกสิ่งนี้ในกวี ของเขาด้วยหรือ”
“ใช่.” หลานสาวของเขาจ้องมองที่หลิงรันและคนสองสามคนแล้วพูดว่า“ คุณปู่เมื่อขาของปู่หายแล้วไปฟังกวีกัน”
“ โอเคแน่นอน” หัวหน้าหวังรู้สึกพอใจมาก เขามองไปที่หลิงรันยิ้มแล้วพูดว่า“ ความหวังของฉันจะขึ้นอยู่กับคุณตั้งแต่นี้ไป”
หลิงรันพยักหน้าและดำเนินการตรวจร่างกายต่อ หลังจากตรวจสอบให้แน่ใจว่าผู้ป่วยมีความดันโลหิตสูง, น้ำตาลในเลือดสูงและไขมันในเลือดสูงควบคุมในระดับปกติภายใต้สายตาของทุกคนหลิงรันเริ่มวิเคราะห์ผลการสแกนเอ็มอาร์ไอของหัวหน้าหวัง,ผลซีทีสแกนและผลเอ็กซ์เรย์พวกเขาถูกพาไปก่อนที่เขาจะมาถึง
หลิงรันใช้เวลานานกว่าในการวิเคราะห์และตรวจสอบผลการแสกนเอ็มอาร์ไอ รวมถึงการสแกนด้วยเครื่องเอ็กซเรย์เนื่องจากเขาได้รับการเตือนจากผู้อำนวยการฝ่ายเรย์และผู้อำนวยการฮวง ให้ทำเช่นนั้น
ในความเป็นจริงแล้วด้วยทักษะที่หลิงรันเข้าใจในจุดนั้นความสามารถในการอ่านการสแกนด้วยผลเอ็กซ์เรย์เพียงอย่างเดียวทำให้เขาได้รับข้อมูลในปริมาณที่เพียงพอเพื่อเริ่มการผ่าตัด เขาจะเป็นเหมือนหมอที่จะทำศัลยกรรมร่วมกันมายี่สิบหรือสามสิบปีก่อน เมื่อก่อนพวกเขามีเพียงรังสีเอกซ์
อย่างไรก็ตามมีข้อมูลเพิ่มเติมจากผลการเอ็มอาร์ไอ
บนพื้นฐานของข้อมูลเชิงตัวเลขของ พีเอดี นั้นหลิงรันสามารถตัดสินความแข็งแรงของกระดูกแต่ละข้อที่หัวเข่าของผู้ป่วย
หากการผ่าตัดทำหลังจากดูเฉพาะการสแกนด้วยเอ็กย์เรย์นั้นง่ายเหมือนการวาดศิลปินวงกลมการผ่าตัดที่ดำเนินการหลังจากการดูการสแกนเอ็มอาร์ไอจะง่ายเหมือนศิลปินวาดวงกลมโดยใช้เทคนิคการวาดภาพบางอย่าง
หัวหน้าหวังมองไปที่หลิงรันและพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ เพื่อขออนุมัติในความสงบที่เขาแสดง
เขาเคยพบหมอหลายคนมาก่อน บางคนที่มีจิตใจที่แข็งแกร่งในขณะที่บางคนมีจิตใจที่อ่อนแอกว่า แต่คนอย่างหลิงรันที่สามารถมองข้ามคนอื่นไปหลายสิบนาทีเป็น … อย่างแท้จริง
ในขณะเดียวกันผู้นำในโรงพยาบาลก็ตื่นเต้นมาก
บางคนเคยมีปฏิสัมพันธ์กับหลิงรันมาก่อนในขณะที่บางคนเคยได้ยินว่าเขาทำอะไรมาก่อน
ตอนนี้ความกังวลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาคือหลิงรันจะพูดอะไรที่ไม่เหมาะสม ประการที่สองพวกเขากลัวว่าหลิงรันจะทำอะไรผิดพลาด
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถทำอะไรกับสถานการณ์ได้ การทำอะไรไม่ถูกนี้ทำให้พวกเขารู้สึกแย่มากและพวกเขาสามารถพูดคุยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
หลิงรันไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้น เมื่อเขาศึกษาเขาชอบที่จะตื่นนอนตอนเช้าเพื่อรับความสงบสุขชั่วคราว อย่างไรก็ตามถึงตอนเที่ยงมาถึงและเขาถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนเขายังสามารถศึกษาอย่างเงียบ ๆ ได้ ถ้าเขาไม่มีวินัยในตัวเองอันดับของเขาในโรงเรียนอาจจะตกไปอยู่อันดับสามและมันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะกลับมาอยู่ในอันดับที่ห้าสิบในเมือง เมื่อหลิงรันอยู่ในเกรดสามเขาคิดถึงปัญหาอย่างจริงจัง เขายืนยันที่จะไม่เลิกเรียนเพราะเขามีมุมมองเชิงบวกต่ออนาคตของเขา
ท้ายที่สุดเมื่อพิจารณาจำนวนเมืองในประเทศจำนวนเมืองในโลกและจำนวนนักเรียนที่ต้องเรียนทุกปีหากเขาถูกรบกวนจากผู้อื่นผลที่เขาได้รับเนื่องจากการถูกรบกวนจะทำให้ เขาเผชิญกับอันตรายจากการถูกไล่ออกจากโรงเรียน
หลิงัานนับตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่สามซึ่งไม่ต้องการออกจากโรงเรียนได้พยายามไม่ให้ผู้คนที่อยู่รอบตัวเขาถูกรบกวน
ผู้อำนวยการของโรงพยาบาล … ไม่ได้คิดว่าจะเป็นการรบกวนเขา
“ มันเป็นอย่างไรบ้าง” หัวหน้าหวังไม่สามารถต้านทานการถามอีกต่อไป
“ สะบ้าของคุณมีอาการสึกหรอเนื่องจากอายุมาก มีเศษเล็กเศษน้อยที่หลุดออมาและรอยแตกบนขอบ ผมสงสัยอย่างยิ่งว่ามีรอยแยกที่สะบ้าหัวเข่า … ” หลิงรันอธิบายอย่างง่ายๆ
หัวหน้าหวังรู้สึกตกใจเล็กน้อย เมื่อเขามักจะพูดคุยกับแพทย์เขามักจะได้รับคำแนะนำที่อ่อนโยนและมีไหวพริบของเงื่อนไขของเขา ใครบ้างที่เคยคิดว่าเขาจะพบแพทย์ที่จะบอกเขาถึงอาการของเขาในลักษณะที่รุนแรงเช่นนี้? เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า“ มันร้ายแรงมากเหรอ?”
“ ก็ค่อนข้างร้ายแรง” หลิงรันหยุดพูดอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเขาใช้ประโยคที่เขาได้เรียนรู้อย่างจงใจและผู้ป่วยที่ชอบฟังพูดว่า“ หากคุณได้รับการผ่าตัดด้วยการส่องกล้องตรวจชิ้นเนื้อคุณจะได้รับผลลัพธ์ที่ดีขึ้นในแง่ของการรักษา”
ไม่ว่าผู้บริหารที่ป่วยจะตำแหน่งสูงแค่ไหนก็ตามใครก็ตามที่ป่วยก็ยังต้องเผชิญกับปัญหาทางการแพทย์หลายอย่างที่เขาหรือเธอไม่เต็มใจที่จะเผชิญ
หัวหน้าหวังไม่ได้พูดอะไรแต่ดูที่หมอประจำตัวของเขาในปัจจุบันของเขา
หมอเหลียนพยักหน้าเบา ๆ และกล่าวว่า“ ผู้ป่วยคนก่อนหน้าของหมอหลิงใช้เครื่องวัดระดับเข่าเพื่อประเมินการฟื้นตัวของตนเอง ส่วนใหญ่ทำคะแนน 90 คะแนนขึ้นไปและมีเพียงสองกรณีเท่านั้นที่ได้คะแนนต่ำกว่า 80 คะแนน ผลที่ออกมาดีจริงๆ”
แต่หัวหน้าหวังไม่รู้สึกสบายใจเพราะมัน
“ ดังนั้นเราควรทำการผ่าตัดตอนนี้หรือไม่”ห ลิงรันดูที่นาฬิกาของเขา เขาเสียเวลาไปมากแล้ว
“ เราต้องทำตอนนี้เลยหรอ” หัวหน้าหวังรู้สึกประหลาดใจ
หลิงรันพยักหน้าและถามว่า“ คุณไม่ได้มาผ่าตัดที่นี่หรือ”
“ ฉันมาที่นี่เพื่อรับการผ่าตัด…” หัวหน้าหวังพูดและหัวเราะ“ ฉันคิดว่าเราอาจต้องใช้เวลาสองสามวันในการเตรียมตัวและต้องได้รับการยอมรับการถ่ายเลือดหรืออย่างอื่น”
ผู้อำนวยการฝ่ายเรย์เห็นการแสดงออกของหหลิง ที่กล่าวว่า“ เห็นไหม ฉันบอกนายแล้วว่าฉันพูดถูก”
หลิงรันดูกลุ่มคนรอบตัวเขาและพูดว่า“ คุณสามารถทำได้หลังจากสองวันเช่นกัน การผ่าตัดที่ข้อต่อของคุณไม่ได้เลวร้ายลงในขณะนี้”
หลังจากที่เขาบอกว่ามันทำให้หัวหน้าหวัง ตัดสินใจ “ แทนที่จะเลือกวันอื่นจากนั้นทำการผ่าตัดในวันนี้”
“ จากนั้นโปรดเตรียมพร้อมให้พร้อม” หลิงรันลุกขึ้นทันทีและเขาดูเหมือนว่าเขากำลังจะออกไปข้างนอก
“ หมอหลิงโปรดใช้ความพยายามมากขึ้นในการผ่าตัดของหัวหน้าหวัง” ผู้อำนวยการใหญ่ตั้งเดินไปข้างหน้าไม่กี่ก้าวและใช้เวลาพูดอย่างนี้
หลิงรันพยักหน้า ตอนนี้เขาคุ้นเคยกับสถานการณ์ที่คล้ายกันซึ่งผู้คนมอบความไว้วางใจให้กับครอบครัวของพวกเขา – ซึ่งเป็นผู้ป่วย – ให้เขา
“ คุณจะต้องทำให้พวกเราทุกครไมเดือดร้อน” ผู้อำนวยการใหญ่ถังจับมือกับผู้นำจากโรงพยาบาล
จากนั้นผู้อำนวยการหันหลังกลับ โดยธรรมชาติพวกเขาจะต้องเตือนหลิงรันอย่างจริงจังอีกครั้งเพื่อทำการผ่าตัดได้ดี
หลิงรันยืนขึ้นและฟังเท่านั้น หลังจากผ่านกระบวนการทั้งหมดแล้วเขาก็หันหลังกลับ
หลานสาวของหัวหน้าหวังไม่สามารถรอต่อไปได้เช่นกัน เธอเหวี่ยงถักเปียและวิ่งออกไปเช่นกัน
ทางเดินของวอร์ดวีไอพีนั้นกว้างขวางและสว่าง หญิงสาวอายุสิบเจ็ดปีถึงจุดสิ้นสุดของทางเดินภายในเวลาไม่กี่วินาทีเมื่อเธอวิ่งด้วยขาที่สง่างามแข็งแรงและขายาวของเธอ จากนั้นเธอก็หยุดและมองไปรอบ ๆ จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความกังวลสำหรับครอบครัวของเธอและความรู้สึกโรแมนติก
เธอตัดสินใจแล้ว เธอต้องให้หมอหลิงรานสัญญาว่าจะรักษาอาการบาดเจ็บที่เข่าของปู่ของเธอ
หากหมอหลิงปฏิบัติตามคำสัญญาของเขาแล้วเธอจะทำตามที่เธอสัญญาที่มอบให้กับหมอหลิง…
เธอวิ่งไปตามทางเดินอื่น แต่เธอก็ยังไม่เห็นหลิงรัน
เด็กหญิงอายุสิบเจ็ดปีต้องหยุดเคลื่อนไหว เธอคว้านางพยาบาลที่เพิ่งเดินมา เธอถามพยาบาลด้วยเสียงกระซิบ“ สวัสดีคุณเห็นหมอหลิงหรือเปล่า”
“ เขาลงไปข้างล่าง” พยาบาลตอบ
“ฮะ? เขาไปที่ลิฟต์หรือป่าว? ลิฟต์อยู่ที่ไหน”
พยาบาลชี้นิ้วไปข้างหลังหญิงสาวแล้วพูดว่า“ คุณมาผิดทาง”
