Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 355
“ รอก่อนพวกคุณต้องล้างมือก่อนเข้าวอร์ดและคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้สูบบุหรี่ที่นี้” วังเจีย, พยาบาลหนุ่มเดินไปมาทางเดินด้านซ้ายของบริเวณแผนกผู้ป่วยฉุกเฉิน เธอเป็นเหมือนสิงโตตัวผู้ลาดตระเวนในพื้นที่และมองหาเหยื่อ
สายตาของเธอเฉียบคมและเธอกล้าหาญ เธอไม่กลัวเลยแม้แต่ตอนที่เธอเผชิญหน้ากับผู้อำนวยการฝ่ายเวชกรรมทางเดินหายใจ
ผู้อำนวยการแผนกและแพทย์ที่มาพร้อมกับเขามองไปที่กันและกันและหัวเราะเบา ๆ ผู้อำนวยการฝ่ายเดินไปหาวังเจียและพูดว่า“ เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”
“ฉันทำ. คุณเป็นผู้อำนวยการฝ่ายหงส์จากภาควิชาเวชศาสตร์ทางเดินหายใจ” วังเจียยืดร่างกายของเธอแล้วเงยหัวขึ้นไปจ้องที่อีกฝ่าย
ผู้อำนวยการแผนกหงษ์รับทราบและกล่าวว่า“ ถ้ารู้อย่างงี้แล้วทำไมฉันถึงยังเข้าไปไม่ได้?”
“ ฉันรู้ว่าคุณเป็นผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์ แต่ฉันไม่รู้ว่ามีเชื้อโรคอะไรอยู่ในมือคุณบ้าง!” วังเจียได้รับการฝึกฝนมาและเธอรู้ว่าเธอควรพูดอะไรเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้
ผู้อำนวยการฝ่ายหงส์นิ่งไปครู่หนึ่งเมื่อเขาได้ยินสิ่งนั้น จากนั้นเขาก็เริ่มหัวเราะออกมาดัง ๆ แล้วพูดว่า“ หญิงสาวคนนี้เป็นคนที่น่าสนใจมาก”
หมอที่มากับเขาหัวเราะเบา ๆ สองสามครั้ง“ เธอพูดเก่งมาก”
“ พวกคุณยังต้องล้างมือแม้หลังจากที่คุณชมฉันแล้ว” วังเจียไม่กลัวผู้อำนวยการแผนกหงษ์ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้อำนวยการแผนกเวชศาสตร์ทางเดินหายใจ แต่เขาก็ยังมาจากแผนกอื่นและพยาบาลต้องการเพียงคำตอบที่แผนกพยาบาล วังเจียทำงานในแผนกฉุกเฉินและนอกโรงภาพยนตร์คุณหมอคนเดียวที่เธอต้องให้ความเคารพคือผู้อำนวยการฮวง
แน่นอนว่าพยาบาลทุกคนเคารพนับถือหมอหลิงอย่างเต็มใจ หลิงรันนั้นอยู่ในอีกระดับหนึ่งถ้าพูดถึงเขา
ผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์ไม่ต้องการโต้เถียงกับหญิงสาวคนนี้ เขาหัวเราะอีกครั้งและบีบเจลทำความสะอาดมือที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์จากขวดที่อยู่ถัดจากประตูและนำมาถูมือของเขา
“ จะดีกว่าถ้าคุณใช้อย่างสม่ำเสมอ” เมื่อวังเจียพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังและนำเจลทำความสะอาดมือที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ออกมาจากกระเป๋าของเธอ จากนั้นเธอก็บีบมือของผู้อำนวยการหงษ์
ผู้อำนวยการหงษ์หงุดหงิดในเวลานี้ อย่างไรก็ตามเขายังคงจัดการกับความโกรธของเขาและทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนที่เขาจะลูบมือของเขาและเข้าไปในวอร์ด
เจลทำความสะอาดมือที่ใช้แอลกอฮอล์เป็นสารฆ่าเชื้อชนิดหนึ่งที่ระเหยอย่างรวดเร็ว
มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ดีกว่าน้ำยาฆ่าเชื้ออื่น ๆ เช่นสบู่
อย่างไรก็ตามแพทย์ที่เพิ่งออกจากห้องผ่าตัดรวมถึงผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์ นั้นไม่ชอบวิธีนี้สักเท่าไร
วังเจียรีบหันหลังกลับและโทรหาหัวหน้าของเธอ
ในไม่ช้าหัวหน้าพยาบาลของแผนกฉุกเฉินก็มาถึง
เมื่อเผชิญหน้ากับหัวหน้าพยาบาลผู้ซึ่งเกือบจะอายุได้ผู้อำนวยการฝ่ายหงก็มีความสุภาพมากขึ้น ท้ายที่สุดเขาเคยเป็นแพทย์อายุน้อยและเขารู้สึกกลัวทุกครั้งที่เห็นหัวหน้าพยาบาลเธอดูเหมือนสิงโตจ่าฝูง …
“ ฉันมาที่นี่เพื่อดูความคืบหน้าการก่อสร้างของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินของเรา” ผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์ต้อนรับหัวหน้าพยาบาลด้วยเสียงหัวเราะและอธิบายเหตุผลที่เขาอยู่ที่นั่น
“ตามสบาย” ในฐานะหัวหน้าพยาบาลพูดเธอทำตามผู้อำนวยการหงษ์
“ผู้อำนวยการฮวงอยู่ไหนกัน” ผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์รู้สึกแปลกๆ
“ เขาอยู่ในห้องผ่าตัด”
“ ช่วงนี้เขาค่อนข้างยุ่งมากสินะ” ผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที
“ ผู้อำนวยการฮวงไม่สามารถเลือกผู้ป่วยที่จะรักษาได้”
“ อืม…” ผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์เดินวนรอบวอร์ดและออกจากวอร์ดด้วยความเบื่อหน่าย จากนั้นเขาก็หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า“ ทำศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินให้ดี มันใช้ทรัพยากรของโรงพยาบาลมาก แผนกเวชศาสตร์ระบบทางเดินหายใจรอแทนที่อยู่ -”
“ แผนกเวชศาสตร์ทางเดินหายใจเกี่ยวข้องกับศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินของเราอย่างไร” เสียงของผู้อำนวยการฮวงดังออกมาจากบันได
มันน่าประหลาดใจผู้อำนวยการแผนกหงษ์ดูที่ลิฟท์แล้วถามว่า“ คุณขึ้นบันไดมาเหรอ?”
“ พอดีผมรักสุขภาพ” ผู้อำนวยการฮวงจ้องมองอย่างเย็นชาที่ผู้อำนวยการฝ่ายแพทย์ระบบทางเดินหายใจ
“ แล้วคุณล่ะ ” ผู้อำนวยการแผนกหงษ์หยิบบุหรี่ออกมาและจุดบุหรี่ขณะที่เขายืนอยู่ใต้ป้ายที่เขียนว่า“ ห้ามสูบบุหรี่”
ผู้อำนวยการฮวงไม่อยากพูดอะไรมาก เขาคว้าแขนผู้อำนวยการหงษ์ และเดินไปที่ถังขยะข้างๆทางออกฉุกเฉิน จากนั้นเขาก็ถามว่า“ นายไม่ค่อยชอบมาแผนกอื่น ครั้งนี้นายมีอะไร?”
ผู้อำนวยการแผนกหงใคร่ครวญสักครู่แล้วถามว่า“ หัวหน้าหวังถูกส่งตัวกลับแล้วหรอ? ฉันได้ยินว่าการฟื้นตัวของเขาเป็นไปด้วยดี”
“ ใช่เขาได้คะแนนเก้าสิบสองคะแนนจากการทดสอบ และสามารถเดินและช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว สักผักเขาก็จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว” ผู้อำนวยการฮวงพอใจกับตัวเองเล็กน้อย
ผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์สูดหายใจเข้าลึก ๆ และเลิกบุหรี่หนึ่งในสามส่วนที่เหลือ จากนั้นเขาก็หยิบบุหรี่อีกกล่องออกมาจุดบุหรี่แล้วพูดว่า“ ฉันมีป้าที่ป่วยเป็นโรคหัวเข่า เธอไปโรงพยาบาลเพื่อขอคำปรึกษาและกำลังคิดว่าจะผ่าตัดทำข้อเข่าด้วยการส่องกล้อง…”
หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้นผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์ก็ไม่กล้าพูดเกินไป
ผู้อำนวยการฮวงได้คำใบ้ เขาเปิดโทรศัพท์แล้วพูดว่า“ ฉันจะถามหลิงรันให้ล่ะกัน”
ผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์ก้มหัวของเขาขณะที่เขาสูบบุหรี่และเขาดูราวกับว่าเขายอมแพ้ต่อผู้อำนวยการฮวง
แพทย์ที่มาพร้อมกับผู้อำนวยการหงษ์ยังคงเงียบ เขายืนพิงกำแพงในขณะที่ยืนและพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อทำเป็นมองไม่เห็น
แพทย์รู้ว่าความสามารถของแพทย์คนอื่นดีที่สุด
ตรงกันข้ามกับการรับรู้จากสังคมและชื่อเสียงมันเป็นเรื่องยากสำหรับแพทย์ที่จะได้รับการยอมรับจากแพทย์อื่น ๆ
อย่างไรก็ตามหากผู้อำนวยการฝ่ายฮวงเขาไม่ได้มองผ่านคำขอนี้ และ การทำอย่างงี้ทำให้เขารู้สึกดี
หลิงรันรีบรับสายผู้อำนวยการฮวง ที่ดังสักสองสามครั้งก่อนที่เขาจะวางสายและถามว่า“ หลิงรันถามเมื่อผู้ป่วยมาถึง”
ผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์สูบบุหรี่ชิ้นที่สองของเขาด้วยการลากเพียงครั้งเดียวและแม้กระทั่งเอาลากสองสามชิ้นสุดท้ายจนกว่ามันจะถูกเผาลงไปที่ก้นบุหรี่ก่อนที่เขาจะโยนมันลงในถังขยะอย่างไม่เต็มใจ เขาถามด้วยความประหลาดใจ“ ฉันแค่ส่งเธอมาที่นี่ได้ทันทีหรือหลิงรันไม่จำเป็นต้องดูผลแสกนของเธอ”
“ โรงพยาบาลของเราจะทำการสแกนทุกครั้งเมื่อผู้ป่วยเดินทางมาถึงทุกครั้ง”
“ อืม…ทั้งหมดถูกต้องแล้ว” ผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์ไม่สนใจที่จะอธิบายว่าการสแกนที่มีอยู่ของเธอนั้นสามารถนำไปใช้ได้เช่นกัน ศัลยแพทย์ไม่เคยไว้ใจคนที่มีอาชีพเดียวกัน ศัลยแพทย์รักษาผู้ป่วยได้รับการพูดเมื่อพูดถึงว่าทำอย่างไรกับการผลการแสกนในโรงพยาบาลอื่น ๆ พวกเขาสามารถเลือกที่จะทำการสแกนอีกครั้งหรือใช้ผลการสแกนที่มีอยู่
ผู้อำนวยการฝ่ายหงษ์ที่ไปเยี่ยมแผนกฉุกเฉินด้วยความประทับใจ
ผู้อำนวยการฮวง หัวเราะเบา ๆ ในขณะที่เขาจ้องมองที่ด้านหลังของผู้อำนวยการหงษ์และคิดว่า ‘คุณโชคดีพอที่จะตกอยู่ในเงื้อมมือของหลิงรันแทนที่จะเป็นของฉัน‘
ในห้องผ่าตัดหลิงรันลิ้มรสในขณะที่เขาทำการผ่าตัดปลูกถ่ายนิ้วมือกับผู้ป่วยที่ถูกตัดสามนิ้ว
การจัดตั้งศูนย์ฉุกเฉินนั้น ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการผ่าตัดของหลิงรันมากนักไม่ว่าจะเป็นในบริบทของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหรือแผนกฉุกเฉิน มันแค่ทำให้ขั้นตอนต่างๆเป็นทางการมากขึ้น
แต่สภาพความวุ่นวายในปัจจุบันของแผนกฉุกเฉินเป็นจะช่วยลดปริมาณการผ่าตัดของหลิงรันได้
แม้ว่าหลิงรันจะทำการผ่าตัดปลูกถ่ายนิ้วเพียงครั้งเดียวสำหรับผู้ป่วยที่มีนิ้วขาดสามนิ้ว แต่หลิงรันก็ทำเพื่อสนองความอยากของเขา
“ โจวซินเยีนร ปิดแผล” หลิงรันรีบทำตามขั้นตอนสำคัญทั้งหมดอย่างรวดเร็วและมอบหมายหน้าที่ในการปิดแผลให้ผู้ช่วยของเขา
โจวซินเยียนเดินโซเซในขณะที่เขาเดินไปหาที่ที่หลิงรัน ยืนอยู่และเริ่มที่จะสัมผัสกับการตกแต่ง
หลังจากนั้นหลิงรันออกจากห้องผ่าตัด ตัวแทนขายยาที่รออยู่ด้านนอกประตูมาหาเขาทันทีและเขาเช๊คหน้าตัวเอง ตัวแทนขายยาพูดด้วยรอยยิ้ม“ หมอหลิงคุณทำงานหนักมากจริงๆ การทำศัลยกรรมควรจัดเป็นงานหนัก”
โจวซินเยียน จ้องที่ตัวแทนขายยาด้วยความกระตือรือร้น เขาชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียภายในและเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อหยุดยั้งตัวเองไม่ให้ออกจากห้องผ่าตัด เขารออย่างจริงจังสำหรับหลิงรัน
ในขณะเดียวกันตัวแทนขายยากำลังรอ หลิงรันด้วยหัวใจทั้งหมด เขากล่าวว่า“ คุณสามารถมองหาเราถ้าคุณต้องการอะไร เราจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อแก้ปัญหาของคุณและถ้าเราไม่สามารถทำได้เราจะคิดหาวิธีอื่น ๆ ”
หลิงรันผู้ซึ่งเดินมาอย่างรวดเร็วจนหยุดก็ถามว่า“ หารองเท้าแตะไซต์ของคุณ”
“รองเท้าแตะ?
“ รองเท้าแตะที่ใช้ในห้องผ่าตัด” หลิงรันชี้ไปที่กล่องขนาดใหญ่ที่ด้านหน้าของประตู กล่องบรรจุรองเท้าแตะ
สิ่งแรกที่แพทย์ต้องทำเมื่อมาถึงพื้นที่ปฏิบัติการคือเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะ หลังจากเวลาผ่านไปรองเท้าแตะก็จะเก็บสิ่งสกปรก
โดยธรรมชาติตัวแทนขายยาผงกศีรษะอย่างรุนแรง
หลิงรันส่องประกายรอยยิ้มก่อนที่เขาดำเนินการตรวจวอร์ดต่อ
