Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 357
ผู้อำนวยการฮวงยืนอยู่ตรงทางเข้าของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินซึ่งอยู่ระหว่างการปรับปรุงอาคารใหม่ เขาอ้าแขนกว้างเพื่อต้อนรับแขกจากทั่วเมือง
ด้านล่างเขามีแบนเนอร์ที่มี [การประชุมสัมนาการแพทย์ฉุกเฉิน เมืองหยุนหัว] เขียนไว้บนนั้นถูกแขวนไว้ที่ชั้นสามและมันมีกระทั้งพู่ที่ห้อยติดกับด้านล่างของป้ายแบนเนอร์
หลายคนในวงการแพทย์ยินดีที่จะมาการะประชุมสัมนาเช่นนี้เพราะได้พบเจอแพทย์ในหลายแวดวงและได้พูดคุยถึงเรื่องๆต่างแต่กลับกันตัวแทนขายยาระดับสูงก็ไม่ต้องการเข้าร่วมการประชุมดังกล่าวโดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวแทนขายยาที่เกี่ยวข้องกับการแพทย์ฉุกเฉิน แต่ถ้าการประชุมสัมมนานั้นเกี่ยวกับศัลยกรรมกระดูกทันตกรรมหรือวิทยาโรคหัวใจพวกเขายังคงสามารถขายอุปกรณ์และยาบางอย่าง …
อย่างไรก็ตาม ผู้อำนวยการฮวงไม่สนได้ใจเรื่องนี้อยู่แล้ว
สิ่งที่เขาสนใจคือแผ่นโลหะอยู่ข้างๆเขา – ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัว
ผู้อำนวยการฮวงเชิญคนพวกนี้มาเพื่อให้คนพวกนี้สรรเสริญผลงานชิ้นโบว์แดงของเขา
เขานับจำนวนแขกและดูที่ชื่อแขก ราวกับว่าเขาได้สร้างแบบสำรวจและถามว่า“ ใครเห็นด้วยกับศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินของเขาและใครไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้”
โรงพยาบาลในเมืองหยุนหัวไม่ได้ขัดข้องกับศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน
แม้แต่โรงพยาบาลทั่วไปของกองทัพปลดปล่อยประชาชนและโรงพยาบาลประจำจังหวัดก็ไม่ต้องลำบากอีกด้วย
โรงพยาบาลในจังหวัดนั้นกลับพอใจเป็นอย่างกับแผนกฉุกเฉนของโรงพยาบาลหยุนหัว โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของผู้อำนวยการฮวง ในการสร้างศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน
แม้ว่าแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลระดับเกรด A ในหยุนหัวนั้นจะภาคภูมิใจในเรื่องนี้ แต่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลอื่น ๆ ในจังหวัดฉางซีไม่ได้พอใจเท่าไรนัก พวกเขาได้รับคำแนะนำอย่างมืออาชีพจากแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัว แม้ว่าแผนกนี้จะไม่ใช่แผนกที่มีอิทธิพลมากนัก แต่อย่างน้อยแผนกนี้ก็ยังได้รับกระเช้าดอกไม้อยู่เป็นประจำ
หลิงรันสวมเสื้อคลุมสีขาวขนาดใหญ่ที่รีดอย่างดีขณะที่เขายืนอยู่ข้าง ผู้อำนวยการฮวง และแขกทุกคนสามารถเห็นเขาได้แม้ในขณะที่พวกเขายังอยู่ห่างกัน
“ นี่คือหมอหลิงเหรอ?”
“ ผู้อำนวยการฝ่ายฮวงกำลังเปิดตัวศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินพร้อมกับนักเรียนที่ดีที่สุดของเขา”
“ ตาเฒ่านั้นต่อจากนี้ไปชะตากรรมของแพทย์ฉุกเฉินของเราขึ้นอยู่กับต่าเฒ่านั้น”
แขกทุกคนทักทายผู้อำนวยการฮวงในรูปแบบที่แตกต่างกันและผู้อำนวยการฮวงจัดการกับพวกเขาได้อย่างง่ายดาย
จริง ๆ แล้วเขาคิดถึงภาพบรรยากาศเหล่านี้มาเป็นเวลาหลายปีแล้ว
ยี่สิบปีที่แล้วเมื่อเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ใฝ่ฝันที่จะแต่งงานในชุดสีขาวบริสุทธิ์ ผู้อำนวยการฮวงก็ฝันที่จะทำพิธีเปิดแผนกฉุกเฉินขนาดใหญ่เช่นนี้เหมือนกัน
แน่นอนพิธีเปิดอย่างเป็นทางการจัดขึ้นระหว่างผู้นำและเกิดขึ้นไม่กี่วันที่ผ่านมา นั่นเหมือนกับงานแต่งงานที่จัดขึ้นเป็นพิเศษสำหรับญาติฝ่ายเจ้าบ่าว เจ้าสาวไม่มีผิด
พิธีที่แท้จริงซึ่งเป็นของผู้อำนวยการฮวงนั้นเกิดขึ้นในวันนี้
เคร่งขรึมและจริงจัง!
มีเพื่อนร่วมงานตำแหน่ง ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ล้อมรอบเขา ตัวแทนขายยาที่รู้วิธีที่จะประจบประแจง หมอที่ชั่งพูดทั้งหมดและ คนที่อิจฉาผู้อำนวยการฮวง อยู่ในพื้นที่เดียวกัน
ผู้อำนวยการฮวงเงยหน้าขึ้นและเหยียดร่างกายของเขา สายตาของเขาดูลึกซึ้ง ราวกับว่าทุกเซลล์ในร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังงาน
“ กษัตริย์ขอให้ฉันออกลาดตระเวนภูเขา…”
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของหลิงรันดังขึ้นเบาๆ
ราวกับว่าเขาเพิ่งกลับมาถึงความรู้สึกของเขาผู้อำนวยการฮวงมองดูหลิงรันจากมุมสายตาของเขา
แพทย์ที่เข้าร่วมทั้งหมดที่อยู่เบื้องหลังพวกเขากังวลในเกี่ยวกับหลิงรัน เพราะหลิงรันจะรู้สึกอย่างไร เมื่อเขายืนอยู่หลังสิงโตตัวผู้ที่กำลังภาคภูมิใจเกียรติยศที่พึงได้รับมา แต่กับถูกขัดจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์
“ นายยืนมานานแล้ว ทำไมนายไม่ไปพักผ่อนก่อนล่ะ” ผู้อำนวยการฮวง หันไปเล็กน้อย มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
หลิงรันรตอบรับพร้อมเปิดโทรศัพท์แล้วเดินไปที่ด้านข้างเพื่อรับสาย
แพทย์คนอื่น ๆ ที่อยู่เบื้องหลังผู้อำนวยการฮวงได้แต่โล่งอกไปเท่านั้น
พวกเขาเองก็ไม่ชอบเป็นตัวประกอบเช่นนี้
น่าเสียดายที่ตาเฒ่าฮวงไม่เห็นด้วยกับพวกเขา
“สวัสดี?” หลิงรันถือโทรศัพท์ไว้ข้างหูและถามอย่างสุภาพ
“ หมอลิงชื่อของฉันคือจางเฉียวและฉันเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของคุณเม้ง [1] คุณเม้งต้องการจองห้องพักสำหรับคุณเพื่อดูแลเธอวันนี้ในตอนเย็น คุณพร้อมหรือเปล่า” เสียงนุ่มดังออกมาจากปลายอีกด้าน
หลิงรันตอบอย่างตะลึงงัน “ ผมไม่ได้มีแผนใดๆสำหรับทำการนวดในวันนี้”
เสียงปลายสายนั้นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะพูดว่า “หมอหลิงฉันจองห้องพักในนามของมิสเหมิงเหมิง”
“ เหม่ยจูเหรอ?” โครงสร้างของกระดูกสันหลังส่วนคอของคนดังที่มีชื่อเสียงปรากฏขึ้นในใจของหลิงรันทันที
คอนั้นซึ่งได้รับความเสียหายมากมายอาจต้องได้รับการนวดอย่างดี
อย่างไรก็ตามนี่ไม่ได้อยู่ในแผนของหลิงรันและเขาเริ่มไตร่ตรองบางอย่าง
ในอีกด้านหนึ่งจางเฉียวเริ่มตื่นตระหนก “ คุณหมอหลิงมิสเหมิงเหมิงยุ่งมากเมื่อเร็ว ๆ นี้และมันไม่ง่ายเลยที่เธอจะจะมีเวลาว่างเพื่อไปยังเมืองหยุนหัว นอกจากนี้คอของเธอยังอยู่ในสภาพที่แย่มากและเธอต้องการการนวดที่พิถีพิถันมาก ๆ เลย…”
หลิงรันตัดบทเธอและกล่าวว่า“ ต่อให้เป็นการนวดที่พิถีพิถันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรักษากระดูกสันหลังของมิสเหมิงเหมิงผ่านการนวดเพียงอย่างเดียว การนวดนั้นช่วยบรรเทาอาการเท่านั้น”
“ นั่นจะดีพออยู่แล้ว มิสเหมิงเหมิงเริ่มทนทุกข์ทรมานจากการนอนไม่หลับ” น้ำเสียงของจางเฉียวเริ่มวิตกกังวล
หลิงรันพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด“ ปัญหาของกระดูกสันหลังส่วนคอของเธอไม่ใช่สาเหตุของการนอนไม่หลับ”
“ หมอหลิงโปรดช่วยฉันด้วย มิสเหมิงเหมิงได้จองห้องพักไว้แล้ว” เสียงของจางเฉียวเต็มไปด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
หลิงรันขมวดคิ้วและพูดว่า“ คุณไม่ได้เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเหมิงเหมิงมาก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”
“ ไม่…” จางเฉียวฉวยโอกาสและพูดว่า“ หมอหลิงคุณต้องช่วยฉันนะ เพราะมิสเหมิงเหมิงจองห้องพักไว้แล้ว ไม่งั้นคราวหน้าฉันอาจจะไม่ใช่คนที่โทรมาหาคุณอีก … ”
หลิงรันคิดเพียงตรรกะที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้หลังจากที่คิดอย่างรอบคอบอยู่พักหนึ่ง
อีกด้านหนึ่งจางเฉียวพูดเบา ๆ “ หมอหลิงมิสเหมิงเหมิงกำลังบินไปที่เมืองหยุนหัวในขณะนี้และจะลงจอดในอีกสองชั่วโมง เธอจะมาถึงโรงพยาบาลภายในสามชั่วโมง กรุณาหาเวลาให้เธอด้วย…”
“ เอาล่ะฉันเข้าใจ” หลิงรันไม่ได้พูดอะไรอีกแล้ววางสาย
จางเฉียวเป็นกังวลและเธอวางโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าของเธอ
เธอคิดว่าสิ่งนี้จะเป็นงานที่ง่ายมากและไม่ได้คาดหวังว่าจะมีอุปสรรคใดๆ เพื่อเพิ่มความมั่นใจเธอติดต่อเหม่ยจู่ แต่เธอติดต่อไม่ได้เนื่องจากเหม่ยจู่อยู่บนเครื่องบิน
จางเฉียวได้แต่บ่นอยู่ภายในใจ เมื่อหมอคนอื่นได้ยินเกี่ยวกับดาราชื่อดังที่กำลังมองหาการรักษาพวกเขาก็จะจ่ายเงินเพื่อรักษาพวกเขา เธอไม่เคยพบแพทย์ที่มีท่าทางแบบนี้มาก่อน
เมื่อจางเฉียวคิดอย่างนั้นเธอก็ตีโทรศัพท์ของเธออีกครั้งและพิมพ์ชื่อของหลิงรันในแถบค้นหา
เธอสามารถทำสิ่งนี้ได้ก่อนที่จะเรียกว่าหลิงรัน แต่ในฐานะผู้ช่วยส่วนตัวของคนดังเธอนั้นยุ่งมากทุกวัน
รายการผลลัพธ์จำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับหลิงรันและ หมอหลิงปรากฏในเบราว์เซอร์มือถือของเธอทันที บทความแรกจางเฉียวอ่านพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการทำงานของหลิงรันให้กับหลิวเหว่ย
เมื่อจางเฉียวเห็นสิ่งนี้เธอเข้าใจสถานการณ์เล็กน้อย ‘ดูเหมือนว่าเขาเป็นหมอที่เก่งมาก แต่ไม่มีการพูดถึงทักษะความสามารถของเขาในการเป็น… ‘
สิ่งแรกที่เธอเห็นในบทความถัดไปคือรูปภาพของหลิงรัน
จางเฉียวถึงกับกระจ่างในทันที
เธอรู้สึกตัวขึ้นมาหลังจากตกตะลึงในใบหน้าของหลิงรัน เธอหน้าแดงและเอามือปิดหน้า
สามชั่วโมงต่อมา
เหม่ยจูปรากฏตัวที่โรงพยาบาลหยุนหัว เธอสวมแว่นกันแดด ที่ปกปิดใบหน้าของเธอครึ่งหนึ่ง
ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินที่ได้รับการปรับปรุงใหม่มีประตูและเตียงดอกไม้เพิ่มขึ้นเล็กน้อย
เหม่ยจู่พบว่าตลอดทั้งทางเดินเต็มไปด้วยผู้คนมากมายและเธอไม่สามารถหาที่ว่างได้เลย ในที่สุดเธอก็เดินเข้าไปในอาคารอย่างเปิดเผยผ่าน … ประตูด้านหลัง
เหม่ยจูนั้นสูงขายาวและเอวบาง แม้ว่าเธอจะสวมแว่นตากันแดด คู่ใหญ่และมีผ้าพันคอหนา ๆ อยู่รอบคอของเธอทันทีที่เธอเดินผ่านประตูเธอดึงความสนใจของแพทย์จำนวนมาก
“ เฮ้หน้าตาเธอดูคุ้นๆ”
“ เธอดูเหมือนใครกัน?”
“ โรงพยาบาลหยุนหัวจ้างนางแบบมาหรอ”
“ ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินจ้างนางแบบเพื่อทำพิธีเปิดงาน?”
“ มันไม่น่าเป็นไปได้?”
“ อืม…ถ้าเป็นผู้อำนวยการฮวงอาจจะเป็นไปได้”
หมายเหตุผู้แปล:
[1] มิสเหมิงเหมิง: เหม่ยจู่ ดาวที่รู้จักกันในชื่อ พี่ชายชานยู
