Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 366
ณ ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหยุนหัว
พยาบาลเด็กเล็กอยู่ที่โต๊ะเพื่อช่วยเหลือผู้ป่วย มันไม่น่าแปลกใจเลยเมื่อพวกเธอเห็นหลิงรันกลับมาที่ศูนย์ เธอเพียงแค่ขอให้คนมาช่วยพักเตียงไปเท่านั้นและถามว่า “ผู้ป่วยบาดเจ็บอะไรมา?”
“เฮียเฉานะ มือซ้ายของเขาโดนหนูกัด” หลิงรันให้คำอธิบายง่ายๆ “เตรียมห้องผ่าตัด”
พยาบาลสาวลังเลเล็กน้อย แต่เธอก็ได้ทำตามคำขอของหลิงรัน และแจ้งให้เจ้าหน้าที่เตรียมห้องผ่าตัด
เฮียเฉานั้นก็ได้แต่ยิ้มและรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เขาจึงและพูดว่า “หมอหลิงคุณไม่ต้องเดือดร้อนคนอื่นหรอกอาการบาดเจ็บของฉันมันแทบจะไม่มีอะไรเลยเราสามารถจัดการมันได้ในห้องเย็บแผลก็ได้ คุณไม่จำเป็นต้องใช้ห้องผ่าตัดหรอกศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินของคุณเพิ่งสร้างขึ้นตอนนี้ห้องผ่าตัดคงเต็มไปหมดแล้ว “
หลิงรันมองที่เฮียเฉา แล้วพูดว่า “ตำแหน่งที่คุณถูกกัดนั้นมันค่อนข้างแย่”
แววตาของเฮียเฉาเปลี่ยนไปเป็นวิตกกังวลแทน “มันเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรอ”
อย่างที่รู้กันว่าหลิงรันนั้นสื่อสารกับผู้ป่วยไม่ค่อยเก่งมากนัก
อีกทั้งเขาไม่รู้วิธีการบอกอธิบายผู้ป่วย
การอธิบายอย่างมีขั้นตอนจะทำให้ผู้ป่วยรู้สึกสบายใจมากยิ่งขึ้นและลดความกังวลลงไปได้
หากนี่เป็นโลกในอุดมคติแพทย์ที่ยอดเยี่ยมจะมีความสามารถในการบรรเทาอาการของผู้ป่วยที่กำลังวิตกกังวลอยู่ไม่ว่าจะเป็นเด็กที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย หรือการบาดเจ็บหนัก หรือในส่วนที่มีอันตราย ด้วยการอธิบายอย่างมีขั้นตอน…
อย่างไรก็ตามโลกแห่งความจริงมักจะมีข้อเท็จจริงหนึ่งที่ไม่อาจหนีพ้นคือไม่ใช่ผู้ป่วยทุกคนจะเข้าใจสิ่งที่แพทย์พยายามสื่อสาร
หลิงรันเองก็รู้ว่าเฮียเชาเป็นคนไข้ที่เข้าและออกโรงพยาบาลเป็นประจำ แต่ยังไงก็ตามหลิงรันก็ไม่รู้ว่าทุกครั้งที่เฮียเฉาเขาโรงพยาบาลเขารู้สึกอย่างไรกับการอธิบายอาการบาดเจ็บของเขาโดยแพทย์
หลิงรันกำลังคิดคำพูด “หากเอ็นกล้ามเนื้อฉีกขาดคุณอาจต้องไปที่ห้องผ่าตัด”
“เอ็น?” ใบหน้าของเฮียเฉา เปลี่ยนไปเล็กน้อย “ถ้าเป็นเอ็นกล้ามเนื้อบางคนอาจจะใช้มือของเขาไปไม่ได้เลยตลอดชีวิตเลยหรอ?“
“มันก็อาจเป็นไปได้.” หลิงรันพยักหน้าอย่างไม่ปิดปัง
โจวซินเยียนที่ติดตามมาด้วยก็กล่าวเสริมอย่างรวดเร็วว่า “เทคนิคเอ็มถังของหมอหลิงนั้นเป็นเทคนิคที่ดีที่สุดสำหรับการเย็บเอ็นกล้ามเนื้อ เฮียเฉาไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้มากนักหรอก“
“ ต่อให้การเย็บจะดีแค่ไหนแต่มันก็ไม่เท่ากับมือคนปกติหรอก” เฮียเฉากล่าว“ ฉันเองนั้นผ่าตัดมาเกือบจะทั้งร่างกายแล้ว “
โจวซินเยียนไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน เขาเกือบจะหัวเราะ แต่เขาก็เริ่มไอและพูดว่า “เฮียคิดมากเกินไปบางเฮียอาจกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมก็ได้”
เฮียเฉาพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเขาก็อดไม่ได้ที่จะ “สบถออกมา” เวรเอ๋บ โอกาสที่จะทำขนมปังปิ้งเนยของฉันได้หายไปแล้วหรอเนี่ย เสียดายฉันคิดสูตรนี้ได้ช้าไป!
โจวซินเยียน เขาได้นิ่งไปและไม่ได้พูดอะไร อีกทั้งดูเหมือนว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
ระหว่างทางไปห้องผ่าตัดพวกเขาเห็นผู้ป่วยมากมายที่มีอาการเดียวกันแพทย์หลายคนรีบไปที่ห้องผ่าตัดพยาบาลวิ่งอย่างวุ่นวายไปรอบ ๆ ญาติๆที่เดินไปมาเหมือนแมลงวันที่อยู่เต็มศูนย์การรักษา
เฮียเฉามองขึ้นไปที่เพดานสีขาวบริสุทธิ์ เขาอดไม่ได้ที่จะสบถ “ฉันจะรอให้ขายหนูย่างออกไปให้หมด และ คร่าวหน้าฉันจะ … “
โจวซินเยียนกำลังให้เฮียเฉาพูดจนจบ แต่เขาก็ไม่ได้ให้เฮียเฉาพูดจนจบประโยคและเขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “จะเกิดอะไรขึ้นอีกไหม ถ้าเฮียขายหนูย่างอีกครั้ง”
“ฉันต้องบอกว่ามันทำกำไรได้ดีจากการขายหนูย่าง” เฮียเฉาถอนหายใจ “ วันนี้เป็นความผิดของฉันด้วยฉันไปหยิบหางของหนูตัวอื่น ซึ่งธรรมดาแล้วหนูพวกนี้อยู่กันเป็นกลุ่ม และมันก็จะช่วยปกป้องกันอยู่แล้วจริงไหม?”
“นั่นก็ดูสมเหตุสมผลดีนะ”
“หลังจากที่ฉันได้รับยาสลบแล้ว ฉันจะจำอะไรไม่ได้เลย คุณจะช่วยเตือนฉันนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น ณ ตอนผ่าตัดบ้าง” เฮียเฉาหยุดครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงชัดเจนว่า “อ๋อตอนนี้มีจุดดำที่ขาหลังซ้ายของฉัน”
“โอเคฉันจำได้” โจวซินเยียนคิดสักครู่แล้วถามอย่างสงสัยว่า “คุณย่างขาตัวเองหรอ?”
“เปล่าหรอก ฉันพยายามจะเพาะพันธุ์พวกมันตั้งหาก แต่มันดันดื้อกระโดดไปมาจนไฟจานถ่านกระเด็นมาโดนฉัน” น้ำเสียงของเฮียเฉาเหมือนตัวร้ายที่อยู่ในหนังซุปเปอร์ฮี่โร่
ทันใดนั้นใบหน้าของโจวซินเยียนเปลี่ยนเป็นสีเขียวและเขาก้มศีรษะลง
เฮียเฉาถอนหายใจและพูดต่อว่า “จริงๆแล้วฉันก็เคยถูกทั้งแมว หมา ลิง กัดมาก่อน หรือแม้กระทั้งโดนงาช้างแทงฉันก็โดนมาแล้ว… “
นางพยาบาลสาวที่กำลังฟังเรื่องราวที่ขมวดคิ้วอย่างกระตือรือร้น
“ครั้งนั้นเมื่อฉันไปเมืองไทย … “
ทั้งห้องตั้งใจฟังเรื่องราวของเฮียเฉาอย่างใจจดใจจ่อ แม้แต่ความเร็วในการผลักเตียงเพื่อไปห้องผ่าตัดก็ลดลงเพราะทุกคนอยากฟังเรื่องนี้ให้จบ
หลิงรันกำลังขัดผิวและล้างมือ จากนั้นเขาหยิบชุดชั้นในคู่ใหม่จากตู้เก็บของและก็เปลี่ยนมัน
หลังจากเสร็จสิ้นการเตรียมการทั้งหมดหลิงรันยืนอยู่หน้ากระจกและถามว่า ‘ระบบอันดับของฉันสำหรับเทคนิคเอ็มถังของฉันคือเท่าไร‘
“ระดับความสามารถของเทคนิคเอ็มถังของคุณอยู่ในอันดับที่หนึ่งในเมืองหยุนหัวเป็นอันดับแรกในจังหวัดฉางซี 77 ในประเทศจีนถ้าคุณใช้เทคนิคเอ็มถัง อีกสองถึงสามร้อยครั้งอย่างถูกต้องคุณสามารถเลื่อนระดับได้” ระบบตอบกลับอย่างรวดเร็วมาก
“ฉันอยากจะขยับอันดับหนึ่ง” หลิงรันพูดกับตัวเองแล้วยกมือขึ้นและกลับไปที่ห้องผ่าตัด
เฮียเฉาเลือกที่จะฉีดยาชาโดยฉีดยาแบบบล็อกหลังก่อนที่เขาจะวางมือไว้ที่เตียงผ่าตัดเพื่อให้เขาไม่ต้องรู้สึกทั่วทั้งร่างกาย
“สำรวจมือของผู้ป่วยและรายงานอาการ” หลิงรานไม่ได้ตั้งใจพูดมาก เขาก้มหัวลงและยุ่ง
ในเวลาเพียงไม่กี่นาทีหลิงรันก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดว่า “เอ็นกล้ามเนื้อยังไม่ฉีก”
เฮียเฉาเชามีความสุขมากแต่ไม่ได้พูดอะไร
“ผิวหนังถูกกัดออกไปและไม่สามารถเย็บกลับได้แผลเป็นขนาดใหญ่จะถูกทิ้งไว้ในอนาคต” หลิงรันบอกเขา
เฮียเชาหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ฉันไม่กลัวแผลเป็นแผลเป็นก็เหมือนรางวัลชิ้นใหญ่ของผู้ชาย?”
“ มันใหญ่เท่าปากเลยนะ” หลิงรันตอบอย่างตั้งใจขณะที่เขาทำการผ่าตัดและเย็บแผลให้เฮียเฉา
เฮียเฉาขมวดคิ้ว ปากของหนูนี้มันมีขนาดใหญ่มากเลยหรอ?
“ มันมีรอยฉีกออก” หลิงรันพูด
“มันใหญ่แค่ไหน?”
หลิงรันไม่รู้จะอธิบายกับเฮียเฉาอย่างไรดี เขาคิดอยู่สักพักใหญ่
ในเวลานี้พยาบาลผู้ดูแลมองไปที่มันและช่วยให้หลิงรันจัดการกับปัญหาของเขาอย่างเด็ดขาด “มันควรจะใหญ่เท่ากับปากของหลินหยุนเลยนะ”
เฮียเฉางงงวย “เธอคือใคร หลินหยุน?”
“คนที่แสดงเป็นนางเงือกในละครหลังข่าวไง … ” นางพยาบาลมองดูสีหน้าของเฮียเฉาและส่ายหัว “มันอาจจะใหญ่กว่าปากของเหยาเฉินถึง 0.8 เท่า”
“ฉันรู้จักเหยาเฉิน” เฮียเฉาถึงกับตกอยู่ในความคิดลึก ๆ ว่าปากของนักแสดงคนนั้นจะใหญ่แค่ไหนเชียว
พยาบาลสาวพูดอย่างจริงจังว่า “คุณน่าจะรู้จักชูฉีใช่ไหมปากของเธอใหญ่กว่าปากของเหยาเฉิน 0.7 เท่า”
“ฉัน … ” เฮียเฉาเป็นกังวลทันที “นั่นไม่ใช่แผลเป็นแล้ว! นี้มือของฉันมีแผลเวอะขนาดนั้นเลยหรอ?”
“แต่มันยังใช้การได้อยู่” หลิงรันพยายามอธิบายสั่น เขาไม่ได้รอให้เฮียเฉาพูดอะไรเพิ่มเติมหลิงรันวางที่ใส่เข็มแล้วพูดว่า “ส่วนหลักได้รับการเย็บโจวซินเยียนคุณเย็บส่วนที่เหลือ”
โจวซินเยียนภูมิใจและเขาถามอีกครั้งด้วยความไม่เชื่อว่า “เป็นหน้าที่ของผมจริงๆใช่ไหมครับ”
“แน่นอน.” การแสดงออกของหลิงรันนั้นสงบ “ มีแผลเป็นขนาดใหญ่อยู่แล้วมันไม่สำคัญว่าผิวจะถูกเย็บอย่างดีหรือไม่”
ในฐานะผู้ป่วยเฮียเฉามองดูความจริงใจของหลิงรัน และตกอยู่ในความคิดลึก ‘ใช่หลิงพูดถูกแล้ว!‘
หลังจากยี่สิบนาที เฮียเฉาก็ถูกส่งตัวออกมาจากห้องผ่าตัดหลังจากเขาเย็บเสร็จ
ในเวลาเดียวกันผู้ป่วยที่ได้รับอุบัติเหตุทางรถยนต์ก็ถูกผลักออกจากห้องผ่าตัดอีกแห่งหนึ่ง เท้าขวาของเขาถูกตัดและเขาก็ยังอยู่ภายใต้การดมยาสลบ
เฮียเฉามองที่เท้าของบุคคลก่อนที่เขาจะมองด้วยมือของเขาเอง ทันใดนั้นเขาก็เริ่มมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับชีวิตของเขา “ถ้ามันจะทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้อย่างน้อยที่สุดเมื่อเทียบกับหมอนั้น ฉันก็สามารถใช้มือได้อยู่!”
“เฮียเฉา เฮียนี้มองโลกในแง่ดีจริงๆ” โจวซินเยียน ชมเขา
เฮียเฉายิ้ม “ในฐานะมนุษย์เราต้องหาหนทางที่ทำให้ชีวิตเราเดินต่อไปได้”
“มีเหตุผล.”
“อย่างงั้นฉันขอโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าของฉันหน่อย” สำหรับการรักษาของเฮียเฉาถือว่าอาการบาดเจ็บของเขาเบามาก เพราะ เขาแค่ทำการเย็บแผลเท่านั้น
พยาบาลหยิบโทรศัพท์ของเฮียเฉาและยื่นโทรศัพท์ให้
เฮียเฉาที่กำลังนอนอยู่บนเตีนงด้านนอกและเปิดโทรศัพท์ของเขา เมื่อเขากดปุ่มโทรเขาพูดว่า “เตรียมหนูย่างห้าตัวให้ฉันพวกมันต้องเป็นเพศหญิงมันจะดีที่สุดถ้า นายส่งมาให้ฉันภายในวันนี้”
