Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 377
“เสร็จสมบูรณ์แล้ว.” ตอนนี้หลิงรันได้ทำการผ่าตัดจนเสร็จแล้ว ในตอนนั้นเหล่านักศึกษาฝึกงานถึงกับยืนนิ่ง
เซียงซูหมิง แววตาของเขาบังเอิญมองไปที่นาฬิกาและเขาสังเกตเห็นว่าหลิงรันใช้เวลาไปเพียงแค่ 10 นาทีเท่านั้นนี้มันเร็วกว่าการผ่าตัดปกติมากๆ
หมอลู่เองมีหน้าตาตึงเครียดมากจน ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เหงื่อของเขาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“หยุด!” หยูหยวนตะโกนเสียงดังอีกครั้ง
หมอลู่สั่นก่อนที่เขาจะก้มศีรษะลงทันที
แน่นอนว่าเขาตึงเครียดมากๆ เขาอาจมีประสบการณ์การผ่าตัดอีกไม่กี่ปีเมื่อเทียบกับเด็กฝึกงาน แต่อย่างน้อยเขาก็ผ่านผ่าตัดมาบ้าง
หลิงรันก็ลดศีรษะของเขาและถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นเขาก็พูดว่า “คนที่เข้าทำการผ่าตัดทุกคนควรจำลำดับการสวมชุดป้องกันหลังจากถอดชุดผ่าตัดและชุดป้องกันออกแล้วให้ล้างมือด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อแล้วเปลี่ยนรองเท้าแตะเป็นรองเท้าแตะคู่ใหม่ … ”
แพทย์พยาบาลและเด็กฝึกงานทุกคนรวมถึง หมอลู่ได้ฟังหลิงรันอย่างตั้งใจ
เมื่อพวกเขาสวมชุดป้องกันพวกเขาทุกคนก็ประหม่ามาก ตอนนี้พวกเขาต้องการถอดชุดป้องกันออกพวกเขายังรู้สึกไม่ปลอดภัยเช่นกัน
ทุกคนเคลื่อนไหวอย่างมีอย่างเป็นขั้นเป็นตอนและช้าๆ และต้องใช้เวลาค่อนข้างนานก่อนที่จะออกจากห้องผ่าตัด
เมื่อผ่านไปแล้วยังมีเครื่องมือผ่าตัดจำนวนมากที่ต้องทำความสะอาดโดยเฉพาะอุปกรณ์ส่องกล้องผ่าตัด นอกจากนี้ผนังและพื้นยังต้องได้รับการฆ่าเชื้อและเช็ดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อคลอรีน สิ่งปนเปื้อนที่เกิดขึ้นในระหว่างการผ่าตัดเช่นเลือดที่หกลงมาและน้ำเกลือที่ใช้แล้วจำเป็นต้องได้รับการจัดการให้สะอาด
หลังจากทำความสะอาดตัวเองและกลับไปที่ห้องรอหลิงรันรู้สึกหมดแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“วันนี้ฉันใช้เวลาเยอะมาก” หลิงรันดูตารางเวลาในห้องรอและเขาถอนหายใจด้วยความรู้สึกที่ดีในตัวเขา หากเขาทำการผ่าตัดตามตารางนั้นทุกวันเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเตียงในโรงพยาบาลที่ไม่เพียงพอเพราะเขาจะไม่สามารถใช้มันได้ทัน
อย่างไรก็ตาม หมอลู่เองก็กลัวมากหลังจากเหตุการณ์นี้ “ ความเร็วในการผ่าตัดของคุณเร็วมาก ผมกลัวว่าผมจะผ่าตัดไม่ทันถ้าคุณเพิ่มความเร็วมากกว่านี้”
“เมื่อฉันชินกับมันแล้วฉันน่าจะเพิ่มความเร็วได้อีกนิดหน่อย” หลิงระนส่ายหัวเมื่อเขาพูดอย่างนี้ จากนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงครุ่นคิดว่า “วันนี้ฉันรู้สึกไม่ว่าสามารถควบคุมจังหวะการผ่าตัดได้เลย”
“มันจะไม่เป็ฯอะไรจริงๆใช่ไหม…” หมอลู่พูดซ้ำตัวเองและเห็นได้ชัดว่าเขายังประหม่า
*ปัง.*
ผู้อำนวยการฮวง ผลักประตูเปิดเพื่อเข้าห้องจากนั้นเขาก็เผชิญหน้ากับพวกเขาด้วยรอยยิ้ม
“คุณรู้สึกยังไงตอนนี้?” ผู้อำนวยการฮวงหน้าตาดูเข้มงวดน้อยลงกว่าก่อนหน้านี้ ในขณะนี้เขาดูเหมือนกับผู้ปกครองที่ต้องดูแลบุตรหลาน
หมอลู่เงยหน้าขึ้นมองผู้อำนวยการฮวงแต่เขาไม่กล้าพูดอะไร
หยูหยวนนั่งเงียบ ๆ ในที่นั่งของเธอ หากเธอไม่ส่งเสียงผู้คนอาจหาเธอไม่พบ
หลิงรันหันไปหาผู้อำนวยการฮวงและพูดว่า “ประสิทธิภาพของการใช้ห้องผ่าตัดของเรากับคนที่มีโรคติดเชื้อนั้นต่ำเกินไป”
“ คุณพูดถูกจริง ๆ ถึงแม้ว่าเราจะจัดให้มีการผ่าตัดแบบนี้ทุกครั้ง แต่อัตราการหมุนเวียนผู้ป่วยประเภทนี้ลดลงไปเรื่อยๆ” ผู้อำนวยการฮวงกล่าวและเขายิ้ม “นอกจากนี้พวกนายชอบผ่าตัดตอนเช้าด้วย”
“นั่นเป็นปัญหา … ” หลิงรันกระซิบกับตัวเอง
“ช่วยอย่าคิดว่าห้องผ่าตัดแห่งใหม่มันมีไว้สำหรับผู้ที่เป็นโรคติดเชื้อเพียงอย่างเดียวได้ไหม”
“ผมไม่เข้าใจจริงๆ” หลิงรันเลียลิ้นตามฝีปาก “ยังไงก็ตามเขาก็เป็นผู้ป่วยที่นานๆครั้งจะมา”
“นั้นคือความจริง แต่ความจริงอีกด้านก็คือ นายกล้าที่จะทำงานกับคนที่เป็นโรคติดเชื้อนั้นมันเกินความคาดหมายของฉัน” ผู้อำนวยการพูดออกมา
ห้องรอตอนนี้เต็มไปด้วยความเงียบสงัด
หยูหยวนตบไปที่หัวของเธอ
ในขณะเดียวกัน เซียงซูหมิน ก็ดูตื่นเต้นมาก การโต้เถียงกับผู้อำนวยการนั้นเป็นเรื่องที่หาได้ยากมาก
“ยังงั้นทุกคนกลับกันเถอะพรุ่งนี้จะไม่มีการผ่าตัด” หลิงรันพยายามหลีกเลี่ยงเสียงบ่นของผู้อำนวยการฮวงทันทีที่เขารู้สึกได้ว่าตอนนี้เขาเถียงใดๆไปก็ไม่ชนะ จากนั้นเขาถามว่า “ผู้ป่วยถูกส่งไปที่ห้องพักหรือยัง”
“ใช่เราได้จัดห้องแยกให้เขาไว้แล้ว” หยูหยวยเหมือนกำลังอยากจะพูดอะไรขึ้นมา แต่เธอก็ลังเล เธอคิดครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “เราไม่สามารถแจ้งผู้ป่วยรายอื่นได้เลยหรอ”
“ห้ามแจ้งผู้ป่วยรายอื่นให้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้” ผู้อำนวยการฮวงกำชับหยูหยวนอย่างเด็ดขาด เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “หยูหยวนความคิดของเธอ มันอันตรายมากอย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย”
“โอ้” หยูหยวนตอบ เธอไม่ได้คิดจะโต้แย้งใดๆกลับไป
แพทย์ทุกคนดูเหนื่อยล้าหลังจากทำงานและพวกเขาก็เชื่อฟังมาก พวกเขาไม่ได้พูดอะไร
“ทำงานได้ตามปกติในตอนกลางคืน ตอนนี้ก็กลับบ้านไปพักผ่อน” หลิงรันหยิบน้ำสองขวดแล้วลุกขึ้นยืน
เด็กฝึกงานทั้งสามคนติดตามเขาและยืนขึ้นเช่นกัน หมอลู่ และ หยูหยวน ยังคงนั่งเก้าอี้ต่อไป
“ ฉันอยู่ในช่วงเปลี่ยนกะคืนนี้” หมอลู่กล่าวอย่างเป็นปกติวิสัยเพราะเขาคุ้นเคยกับมันอยู่แล้ว
หลิงรันมองหยูหยวนก่อนที่เขาจะตระหนักได้ทันที “ตอนนี้คุณเป็นหัวหน้าของพวกเรา”
“เขาเป็นหัวหน้าของพวกเรา” หยูหยวนดูเหมือนว่าเธอจะยอมแพ้
“แล้วพบกันใหม่พรุ่งนี้” หลิงรันขึ้นมาโดยไม่ลังเลเลยและเขาลงไปชั้นล่างเพื่อออกจากบ้าน
นั่นคือชีวิตของแพทย์ ในขณะที่พวกเขาอาจยุ่งมากในระหว่างเข้ากะ ผลของการทำงานข้ามกะก็จริงจังมากเช่นกัน
หลิงรันไม่สามารถหาคนอื่นให้เปลี่ยนกะกับหยวนหยวนและหมอลู่ในเวลานั้นได้เช่นกัน
สิ่งสำคัญที่สุดคือไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะเปลี่ยนกะ
พวกเขาเหนื่อยจริง ๆ แต่พวกเขาทำงานอย่างนั้นทุกวัน
พวกเขาปฏิบัติต่อผู้ป่วยและไม่เพียง แต่ปรับปรุงชีวิตของบุคคล แต่ยังรวมถึงครอบครัวของพวกเขาในวันนั้น แต่พวกเขาทำสิ่งเดียวกันทุกวัน
พวกเขายังต้องใช้ชีวิตตามแบบนี้ทุกวัน
หลิงรันเหวี่ยงมือของเขาและขณะที่เขากำลังจะไปถึงที่จอดรถเขาก็ได้ยิเสียงดังบ้างอย่าง
“หมอหลิง” หวางเมาชิ กระโดดออกมาจากหลังเสาใหญ่
“ทำไมนายมาถึงอยู่ที่นี่?” หลิงรันมองไปรอบ ๆ ก่อนที่เขาจะจ้องมองที่หวางเมาชิด้วยหน้าตาที่บึ้งตึ้ง
“หมอหลิงฉันได้ยินมาว่าคุณเพิ่งผ่าตัดเพื่อผู้ป่วยเอดส์นั่นเป็นเรื่องจริงเหรอ?” หวางเมาชิก้มลงเล็กน้อยและเก็บขวดกระติกน้ำร้อนที่หลิงรัน จากนั้นเขายิ้มและพูดว่า “มันน้ำขวดใหม่ฉันทำความสะอาดมันมาแล้ว … “
หลิงรันยังไม่รับมันทันที เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า “ขอโทษด้วยฉันไม่สามารถบอกข้อมูลใดๆเกี่ยวกับผู้ป่วยให้ฟังได้”
“มันคือโรคเอดส์!” หวางเมาชิรู้สึกประหลาดใจมาก
แน่นอนว่าหลิงรันเองไม่ต้องการเปิดเผนเรื่องพวกนี้ให้เขารู้เพราะทางโรงพยาบาลมีการคุ้มครองที่เข้มงวดเกี่ยวกับข้อมูลความเป็นส่วนตัวของผู้ป่วย
หลิงรันปฏิเสธที่จะตอบ จากนั้นเขาก็มองที่หวางเมาชิและถามว่า “นายต้องการอะไร”
“ฉันอยากจะแนะนำผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดของเรา หมอหลิงมันสารฆ่าเชื้อที่จำเป็นในห้องผ่าตัดได้และตอนนี้ บริษัท ของเรายังทำหน้าที่เป็นตัวแทนของแบรนด์นี้ด้วย … ” หวางเมาชิพร้อมจะพูดคุยกับหลิงรันอย่างจริงจัง และพยายามพูดทุกอย่างให้หมด
สำหรับ บริษัท เช่น บริษัท ฉางซีเมดิคัลคอมพาวด์น้ำยาฆ่าเชื้อที่ใช้โดยกลุ่มการรักษาจะให้ผลกำไรเพียงเล็กน้อย แต่ข้อดีของมันคือความเสถียรของคำสั่งซื้อสำหรับสารฆ่าเชื้อ
อย่างไรก็ตามสำหรับ หวางเมาชิการได้รับคำสั่งซื้อของหลิงรันนั้นเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดโดยเฉพาะเมื่อเขาไม่ต้องการยื่นคำเสนอขาย มันจะทำให้สิ่งต่าง ๆ ง่ายขึ้น
อย่างไรก็ตามหลิงรันไม่รู้สึกอยากฟังเขาต่อ หลิงรันขัดจังหวะการแนะนำผลิตภัณฑ์ของหวางเมาชิ โดยกล่าวว่า “ชุดป้องกันที่คุณให้มาคุณภาพมันแย่มาก”
พวกมันไม่ดีเหรอ? หวางเมาชิมีท่าทีที่แตกต่างออกไปและพูดว่า “ฉันจะให้ข้อเสนอแนะกับโรงงานทันทีและขอให้พวกเขาให้คำอธิบายแก่คุณ”
“ ฉันไม่ต้องการคำอธิบายของพวกเขา” หลิงรานกล่าว
หวางเมาชิรู้สึกสับสนและถามว่า “คุณไม่ต้องการคำอธิบายอะไรเลยเหรอ?”
“ฉันไม่ต้องการผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดของนายเช่นกัน”
หวางเมาชิรู้สึกตกใจในทันที “ได้โปรด ชุดป้องกันกับน้ำยาทำความสะอาดนั้นมันแตกต่างกันมากเลย”
“ฉันไม่ต้องการคำอธิบายใด ๆ ” หลิงรันพูดขณะที่เขาเดินเข้าไปในรถโฟล์คสวาเกนเจต้าและขับรถออกจากที่จอดรถอย่างช้าๆ
