Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 693

EP 693

By loop

“ร่างของเขาถูกเชือกกระชากและเขาก็ล้มลงหลายครั้ง”สมาชิกทีมกู้ภัยที่มากับเฮลิคอปเตอร์มีสีหน้าที่ดูเคร่งเครียดเขาดูจริงจังและไม่มีความตื่นเต้นในตัวเขา

ความตื่นเต้นจากสถานที่ช่วยเหลือได้หมดไปจากร่างกายของเขาในขณะที่เขากําลังเดินทางไปที่นั่น

โจวซินเยียนเคยเห็นสมาชิกในครอบครัวหลายคนที่มาโรงพยาบาลพร้อมกับรถพยาบาลพวกเขามีหน้าตาเหมือนกันเมื่อเขาเห็นการแสดงออกของสมาชิกในทีมกู้ภัยหัวใจของเขาก็จมลงเช่นกัน

นั่นคือการแสดงออกของการลาออกเพราะพวกเขารู้ว่าสถานการณ์ไม่ดีสําหรับผู้ป่วย

โจวซินเยียนผลักผู้ป่วยเข้าไปในลิฟต์ เมื่อประตูปิดเขาเปิดหัวเข็มขัดและดูที่หน้าท้องของผู้ป่วยจากนั้นเขาก็เข้าใจได้ว่าสมาชิกในทีมกู้ภัยรู้สึกอย่างไรสิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับผู้ป่วยที่ล้มลงหลายครั้งเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คํานามที่สื่อความหมายแต่สิ่งที่เกิดขึ้นอย่างแท้จริง

โจวซินเยียนนึกถึงบทสนทนาของพวกเขาเมื่อไม่นานมานี้และเขาก็เกือบจะร้องไห้

คนคนเดียวกันได้หัวเราะและพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตในขณะที่ยังทําหน้าที่เป็นลุงที่รอบคอบให้กับชายหนุ่มในทีมของเขาและบ่นว่าชีวิตของพวกเขาไม่ยุติธรรมเพียงใดและในพริบตา …

ความจริง โจวซินเยียนไม่ใช่คนที่พบเห็นคนตายบ่อยๆ

เขาทํางานในโรงพยาบาลในเมืองมานานกว่ายี่สิบปี จํานวนคนตายที่เขาเห็นในช่วงเวลานั้นไม่มากเท่ากับจํานวนที่เขาเห็นในโรงพยาบาลหยุนหัวในเวลาเพียงไม่กี่เดือน ไม่ว่าจะเป็นจํานวนผู้ป่วยที่ตายแล้วที่เขาเห็นหรืออารมณ์ของเขาเมื่อเขาจัดการกับคนตายในเรื่องนั้นโจวซินเยียนเป็นเหมือนหมอประจําแผนกมากกว่าหมออาวุโสที่คุ้นเคยกับการเห็นคนตายมาแล้ว

โจวซินเยียนพยายามอย่างมากที่จะกลั้นน้ําตาของเขาและหลังจากใช้ความพยายามอย่างหนักเขาก็ไม่สามารถทําให้มันหกได้

ถุงใต้ตาของชายชรารอยคล้ําตลอดจนใบหน้าที่คล้ําและไม่เด่นของเขานั้นมีประโยชน์อย่างมากในตอนนั้น

“เราจะไปที่ห้องผ่าตัดปฏิบัติการ 1 ให้หมอหลิงทําการผ่าตัดเป็นห้องผ่าตัดแห่งแรกที่คุณเห็นเมื่อคุณเข้ามาทางประตูมี ‘1’ ขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางประตูและเขียนด้วยหมึกสีเขียวมันชัดเจนมากถ้าคุณเจอใครก็ตามที่ต้องการห้องผ่าตัดนั้นอย่าให้มันกับพวกเขา” โจวซินเยียนจงใจเพื่อนสมาชิกทีมกู้ภัยสองสามครั้ง

สมาชิกทีมกู้ภัยที่ส่งผู้ป่วยไปเข้าใจทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เขายังคงมองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวังและถามว่า

“เรายังไม่ถึงขนาดนั้น แต่การที่เขาไปหาหมอหลิงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด”

คําตอบของ โจวซินเยียนนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับคําถามของสมาชิกในทีมกู้ภัย แต่ทั้งคู่สามารถเข้าใจสิ่งที่พวกเขาพยายามจะบอกกันและกัน

การติดป้ายที่เท้าของผู้ป่วยหมายความว่าพวกเขาจะต้องติดป้ายสีต่างๆที่นิ้วหัวแม่เท้าเพื่อระบุระดับความรุนแรงของการบาดเจ็บของผู้ป่วยเพื่อช่วยให้แพทย์สามารถช่วยชีวิตผู้ป่วยได้อย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

การใช้ระบบการติดแท็กดังกล่าวสําหรับการปฐมพยาบาลในสถานที่สามารถช่วยชีวิตผู้คนได้มากกว่าเมื่อเทียบกับการปฐมพยาบาลที่ดําเนินการโดยไม่ใช้ระบบการติดแท็ก

อย่างไรก็ตามโหมดการติดแท็กนั้นโหดร้ายมาก ผู้ป่วยบางรายอาจได้รับบาดเจ็บเนื่องจากได้รับบาดเจ็บรุนแรงเกินไปในขณะที่ผู้ป่วยบางรายมีโอกาสรอดหากได้รับการดูแลฉุกเฉินตามปกติแต่เนื่องจากเงื่อนไขทางวัตถหรือเวลาไม่เพียงพอจึงมีความเป็นไปได้

หรืออาจได้รับทรัพยากรไม่เพียงพอ…

ทีมกู้ภัยก็รู้เกี่ยวกับสถานการณ์นี้เช่นกัน พวกเขาอาจเคยมีอนุภาคในระบบการติดฉลากแบบนี้มาก่อนบางทีพวกเขาอาจจะติดป้ายไว้ที่เท้า แต่ก็ยังมีระบบการติดแท็ก

ตามธรรมชาติแล้วแม้แต่โรงพยาบาล แห่งนี้ซึ่งมีห้องปฏิบัติการเพียงสองโรงก็ยังใช้การแบ่งชั้นกับโรคบางประเภท

ห้องผ่าตัดมอบให้กับผู้ป่วยหนักอย่างแน่นอนหลิงรัน เข้ารับงาน ห้องผ่าตัดปฏิบัติการ 1 และไม่ได้ออกมาเลยในขณะที่ผู้อํานวยการฮวง จาก ห้องปฏิบัติการ 2 แลกเปลี่ยนตําแหน่งของเขากับหมอโจวซินเยียนและหมอเลยบ่อยๆ ทั้งสามคนมีทักษะที่คล้ายกันในทํานองเดียวกันแพทย์ในห้องผ่าตัดและห้องรักษายังคงแลกเปลี่ยนตําแหน่งซึ่งกันและกันดังนั้นแม้ว่าจะไม่มีการจัดหมวดหมู่ผู้ป่วยอย่างโจ่งแจ้งตามระดับความรุนแรงของบาดแผลจากมุมมองของโจวซินเยียนผู้ป่วยในปัจจุบันจะต้องเผชิญกับผลลัพธ์ที่แตกต่างกันอย่างแน่นอนหากเขาต้องพาไปหาหมอคนอื่น

หรือมากกว่านั้นก็ต่อเมื่อเขาถูกส่งต่อไปหาหมอหลิงเขาอาจจะได้รับตอนจบที่แตกต่างออกไปเท่านั้น

หลังจากทํางานเป็นแพทย์ฉุกเฉินมานานโจวซินเยียนเข้าใจดีว่าด้วยอาการบาดเจ็บในปัจจุบันของผู้ป่วยหา กมีใครสามารถช่วยเขาได้ส่วนใหญ่จะเป็นหลิงรัน

แม้ว่าผู้อํานวยการแผนกฮวงจะเก่งมาก แต่ความสามารถของเขาก็อยู่ในช่วงที่โจวซินเยียนเข้าใจถ้าเขาคิดว่าผู้ป่วยจะไม่ตายเขาก็จะไม่ประสบอุบัติเหตุใดๆหากเขาถูกส่งไปยังผู้อํานวยการแผนกฮวงในความเป็นจริงผู้ป่วยบางรายอาจดูเหมือนได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่ถ้าพวกเขาไม่ได้รับบาดเจ็บรุนแรงจริงๆก็ยังมีความเป็นไปได้มากที่พวกเขาจะได้รับการช่วยเหลือหากพวกเขาถูกส่งไปที่ผู้อํานวยการฮวง

แต่หลิงรันนั้นแตกต่างออกไป

หลิงรันสามารถสร้าง “ปาฏิหาริย์” ได้ ในความเป็นจริงเขาเป็นหมอที่สามารถสร้าง “ปาฏิหาริย์” ได้หลายครั้ง

เมื่อเทียบกับผู้อํานวยการแผนกฮวงหรือแพทย์ผู้ช่วยวิทยากรคนอื่นขอบเขตการรักษาของหลิงรันนั่นแคบกว่ามากอย่างไรก็ตามผู้ป่วยที่อยู่ในขอบเขตการรักษาของเขาอาจได้รับการประกันสุขภาพขั้นแรกและผู้ป่วยบางรายที่มีโอกาสรอดชีวิตต่ําอาจได้รับการช่วยเหลือโดยหลิงรัน

สถานการณ์ดังกล่าวทําให้แพทย์ในโรงพยาบาลหยุนหัวยากที่จะประชาสัมพันธ์บริการของหลิงรันหรือพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรก็ตามทุกคนได้เห็นมันด้วยตาของพวกเขาเอง

นี่เป็นเหมือนการทําซพีอาร์ ที่ โจวซินเยียนมีโอกาสในหลาย ๆ ครั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งการทําซีพีอาร์ที่ยึดเยื้อหากต้องกล่าวเป็นคําพูดนั่นเป็นหนึ่งในกรณีทางการแพทย์ที่โรงพยาบาลหลายแห่งพบว่าตัวเองต้องเผชิญเพียงครั้งเดียวในรอบหลายปีไม่ใช่ว่าโรงพยาบาลอื่น ๆ ไม่มีผู้ป่วยที่ต้องการการทําซีพีอาร์แต่อยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ผู้ป่วยจํานวนมากต้องการการทําซีพีอาร์ มีเพียงหลิงรันเท่านั้นที่ใช้เวลาทําซีพีอาร์ เป็นเวลานานและเขามีโอกาสสูงที่จะได้รับเคสทางการแพทย์ .

หลิงรัน และกลุ่มบําบัดของเขามีผู้ป่วยจํานวนมากที่ฟื้นตัวจากการทําซีพีอาร์เป็นเวลานาน

ดังนั้นในเวลานี้ โจวซินเยียนทําได้เพียงหวังว่า หลิงรัน จะสามารถสร้างปาฏิหาริย์อีกครั้งได้อีกครั้ง

มีเพียงปาฏิหาริย์เท่านั้นที่สามารถช่วยชีวิตสมาชิกในทีมกู้ภัยต่อหน้าพวกเขาได้

“หมอหลิงอายุน้อยที่สุด แต่เขามีทักษะที่ดีที่สุดมีเพียงความหวังเมื่อเขาถูกส่งไปหาหมอหลิงจําไว้ว่าถ้าหมอคนอื่นขอให้คุณส่งเขาไปที่อื่นโปรดอย่าฟังพวกเขา , ตกลง?” โจวซินเยียน มองไปที่สมาชิกทีมกู้ภัยที่อายุน้อยซึ่งอาจถูกคนอื่นหลอกลวง

สมาชิกทีมกู้ภัยหนุ่มพยักหน้า “ฉันรู้รองกัปตันเคยพูดไว้ว่ามีหมอชื่อหมอโจวซินเยียนเป็นคนใจดีมากแม้ว่าเขาจะดูเจ้าเล่ห์แต่เขาก็เป็นคนใจดีในเวลานั้นรองกัปตันขอให้เราไปหาหมอขู่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา…”

โจวซินเยียนไม่สามารถกลั้นน้ําตาได้อีกต่อไปและน้ําตาของเขาก็ไหลลงมาตามถุงใต้ตาน้ําตาอันอบอุ่นของเขาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนภายใต้แสงไฟ

สมาชิกทีมกู้ภัยหนุ่มหลีกเลี่ยงการมองตาในทันทีเนื่องจากเขาเป็นคนประเภทที่จะร้องไห้ได้ง่ายเมื่อเห็นน้ําตาของอีกฝ่าย

ทันใดนั้น โจวซินเยียนก็หัวเราะและเช็ดตาของเขา จากนั้นเขามองไปที่สมาชิกทีมกู้ภัยคนนั้นและไม่สามารถช่วยได้แต่มีความคิดปรากฏขึ้นในหัวของเขา “แล้วคุณเป็นสมาชิกทีมที่จะแต่งงานวันมะรืนนี้เหรอ?

สมาชิกทีมหนุ่มตะลึงและพูดว่า “ฉันเองเธอรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ?”

“คนปกติแทบจะลืมเรื่องนี้ไม่ได้เอาล่ะแค่อยู่บนชิพีอาร์แล้วช่วย”

สมาชิกทีมหนุ่มพยักหน้าและตอบว่า “โอเค”

โจวซินเยียนพยักหน้าเบา ๆ และผลักเกอร์นีย์ไปทางโรงละครหลังจากลิฟต์เปิด

หลังจากที่เขาเดินไปข้างหน้าสองก้าวเขาเห็นว่าเกอร์นีย์ไม่ได้เริ่มเร่งความเร็วขึ้นแม้ว่าเขาจะผลักมันเขาจึงหันกลับมาทันทีและตะโกนว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

“โอ้…มาแล้ว” สมาชิกในทีมหนุ่มตามไปทันทีในขณะที่ผลักเกอร์นีย์ และเขาก็พูดด้วยน้ําเสียงทุ่ม “กัปตันอนุญาตให้ฉันส่งรองกัปตันไปเพราะเขาเป็นห่วงฉันเหรอฉัน …”

“หยุดดราม่าได้แล้ว” โจวซินเยียนทําให้สมาชิกทีมกู้ภัยหนุ่มดูดุร้าย “คุณกลับมาคนเดียวเพราะมีคนๆหนึ่งต้องกลับมาพร้อมกับรองกัปตันของคุณและคุณควรจะเป็นคนที่มีโชคสําหรับโอกาสนั้นคุณไม่อาจปล่อยให้กัปตันของคุณกลับมาได้ใช่ไหมสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่ที่คุณสามารถหาเหตุผลและเกียงในหัวของคุณคนเดียวกลับไปร้องไห้กับภรรยาของคุณเมื่อคุณอยู่ที่นี่…”

“ฉัน…อาจจะช่วยได้โดยรองกัปตัน” แก้มของสมาชิกหนุ่มสาวสั่นสะท้าน “เมื่อเชือกมาถึงฉันรองกัปตันก็ดันฉัน”

สมาชิกทีมหนุ่มมองไปที่โจวซินเยียน ด้วยความคาดหวัง

ในขณะนี้พวกเขาเข้าใกล้ห้องผ่าตัดมากขึ้นและ โจวซินเยียนไม่มีอิสระที่จะปลอบโยนเขาอีกต่อไปเขาหันกลับมาและพูดว่า “ตอนนี้ไปเขียนข้อห้ามของรองกัปตันให้ชัดเจนรวมถึงการแพ้กลุ่มเลือดและสิ่งอื่น ๆ ถ้าคุณไม่ทราบให้โทรผ่านดาวเทียมไปยังคนอื่น ๆ ในทีมของคุณพวกเขาควรมีสิ่งนี้บันทึก…”

ขณะที่เขาพูด โจวซินเยียนเหยียบแป้นเบรกของเกอร์นีย์ และกระซิบว่า “เดี๋ยวก่อนไม่ว่าใครจะมาอย่ายอมให้พวกเขาผลักเขาออกไป”

จากนั้น โจวซินเยียนก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวก่อนที่เขาจะก้าวเปิดประตูไปที่ห้องปฏิบัติการ 1 และเข้าไป

หนึ่งนาที…สองนาที

สมาชิกในทีมหนุ่มรู้สึกกังวลมากขึ้นเมื่อเขารอนานขึ้น เขาคิดถึงประวัติโรคภูมิแพ้ของรองกัปตันและในขณะเดียวกันเขาก็กังวลว่าคนอื่นจะขโมยคนไข้ไป

เมื่อมีคนมาเขาถึงกับยืนประหม่าอยู่หน้าเกอร์นีย์

* อ่ะ *

ประตูของห้องผ่าตัดที่อยู่ข้างหน้าเขาถูกเปิดออก มีเกอร์นีย์อีกตัวที่ถูกเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์สองคนผลักออกไปพวกเขาออกไปทางปลายอีกด้านของอุโมงค์

โจวซินเยียนโบกมือขณะที่เขาวิ่งเหยาะๆ

สมาชิกทีมหนุ่มรีบเข็นรถเข็นไปข้างหน้าทันที

* รับสารภาพ *

“เบรค.” โจวซินเยียนเตือนเขาและเข้ามา เขายกแป้นเบรกขึ้นแล้วกระซิบว่า “จดข้อห้ามของเขาไว้แล้วไปขอกรุ๊ปเลือดของเขา”

“โอเค..” สมาชิกทีมหนุ่มเอาแต่หันหลัง “คุณต้องช่วยรองกัปตันของฉัน!”

โจวซินเยียนเพียง แต่พยักหน้า เขามีความคิดเดียวกันในใจ แต่เขาไม่กล้าพดออกมาดัง ๆ