Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 731
ขณะที่หมอโจวยืนอยู่ที่โถงผู้โดยสารขาเข้าของสนามบิน เขาได้ปรับขนาดชาวอเมริกันสามคนขึ้น
คนอเมริกันที่เดินอยู่ตรงกลางนั้นสูงและผอมด้วยผมสีบลอนด์และนัยตาสีฟ้า หมอโจวเพียงชําเลืองมองเพียงครั้งเดียวก็รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่มักถูกรังแกในโรงเรียนมัธยมปลายและไม่มีแฟนตอนมหาวิทยาลัย แต่จบลงด้วยชัยชนะในชีวิตด้วยการเป็นหมอจากการทํางานหนัก หมอโจวคิดว่าเขาน่าจะเป็นลอยด์ในตํานาน
ถ้าศัลยแพทย์ผู้ทะเยอทะยานอยู่ในสถานที่ของหมอโจวในตอนนี้ ดวงตาของเขาคงจะเป็นประกาย เขาจะกระโดดด้วยความปิติยินดีและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเป็นเชิงรุกเพื่อที่เขาจะได้รับความรู้มากขึ้น
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่หมอโจวใฝ่หาคือชีวิตที่ดี และชีวิตที่ดีไม่ใช่สิ่งที่แพทย์ชั้นนําจะมอบให้เขาได้
ดังนั้น หมอโจวจึงเพียงมองออกไปด้วยสายตาที่ราบเรียบ
ฝรั่งที่เดินไปทางซ้ายของลอยด์นั้นเตี้ยและผอม หมอโจวเพียงจ้องมองเขาเพียงครั้งเดียวก็รู้ว่าเขาเป็นคนประเภทที่มักถูกรังแกในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย มักถูกรังแกในมหาวิทยาลัย และสามารถเป็นหมอเท่านั้นและประสบความสําเร็จในชีวิตด้วยการซ่อนตัวในห้องสมุดทุกๆวัน และเรียนหนัก
ชาวต่างชาติที่เดินไปทางขวาของลอยด์นั้นสูงและแข็งแรง อย่างไรก็ตาม สายตาของเขาว่างเปล่า เขาดูเหมือนผู้ชายประเภทที่ต้องการรังแกคนอื่นในโรงเรียนมัธยมปลาย แต่กลับกลายเป็นคนที่ถูกรังแกแทน เขาดูเหมือนผู้ชายประเภทที่เข้ามหาวิทยาลัยด้วยความโชคดี และกลายเป็นหมอเพียงเพราะเขาโกงข้อสอบ
หมอโจวคาดเดาเกี่ยวกับบุคลิกของชายสามคน เขายกป้ายในมือเมื่อชายทั้งสามอยู่ใกล้เท่านั้น ค่าว่า “ลอยด์” พิมพ์บนป้ายด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่
“คือเรา” ลอยด์เดินเข้ามาแล้วส่งยิ้มอย่างคลุมเครือ เขาปรับขนาดหมอโจวครู่หนึ่งและพูดกับเพื่อนของเขาเป็นภาษาเยอรมันว่า “เขาเป็นหมอจีนทั่วไป เขาอาจจะเรียนได้ค่อนข้างดีในโรงเรียนแพทย์ แต่ฉันคิดว่าเขาไม่เก่งเรื่องการปฏิบัติจริง เขาน่าจะเก่งกว่าทฤษฎีนะ”
“ขอโทษที ผมไม่ค่อยเข้าใจ” หมอโจวรู้สึกสับสนเล็กน้อย นี่เป็นภาษาถิ่นภาษาอังกฤษที่แปลกใหม่และแปลกใหม่หรือไม่
ลอยด์เพียงแค่ส่ายหัวเล็กน้อยและพูดว่า “เราชอบที่จะสื่อสารโดยใช้ภาษาทุกประเภทเป็นครั้งคราว”
“เอาล่ะ ลาวไอ ผมจะพาพวกคุณไปที่โรงแรมเพื่อให้พวกคุฯได้พักผ่อนก่อน หลังจากนั้นผมจะพาพวกคุณออกไปทานข้าว” หมอโจวเม้มปาก และการออกเสียงภาษาอังกฤษของเขาก็สับสนเล็กน้อย
“ลอยด์” ลอยด์แก้ไขเขา
“ลาวไอใช่ไหม? เสียงใหญ่ๆ” หมอโจวสร้างความบันเทิงให้ตัวเองด้วยการแหย่เรื่องตลกที่คนต่างชาติไม่เข้าใจ เมื่อเขาเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย เขายักไหล่และนําทางไป
ลอยด์ตามเขาไปและพูดว่า “ขอบคุณสําหรับการต้อนรับของคุณ ฉันคิดว่าผู้อํานวยการฮวงจะอยู่ที่นี่”
หมอโจวพูดเป็นภาษาอังกฤษว่า “ผู้อํานวยการฮวงยุ่งนิดหน่อย พวกคุณจะได้เห็นพบในอีกไม่กี่วันข้างหน้า อ้อ แล้วพวกคุณคนไหนคือมิสเตอร์โบว์แมน?”
“ฉันชื่อโบว์แมน” ชาวต่างชาติที่สูงและดูแข็งแรงตอบ
“ยินดีที่ได้รู้จัก มิสเตอร์โบว์แมน ฉันดูวิดีโอของคุณปฏิบัติการ มันเป็นการรักษาลําไส้อุดตัน” หมอโจวฉายรอยยิ้ม
โบว์แมนยิ้มทันที มีความสุขในดวงตาที่ไร้ชีวิตชีวาของเขา
ท้ายที่สุด หมอโจวไม่ได้ยกย่องลอยด์ด้วยซ้ํา
“ฉันคิดว่าคุณเป็นมิสเตอร์บอยล์?” หมอโจวทักทายหมอที่เตี้ยและผอม
บอยล์ทําสีหน้าเรียบเฉย
หมอโจวไม่สนใจ เขาได้พูดคุยเล็กน้อยในขณะที่พาชายทั้งสามไปที่โรงแรมน้ําพุแห่งความรุ่งเรืองเขารออยู่ที่ล็อบบี้ครู่หนึ่งขณะที่ชาวต่างชาติเช็คอินเข้าห้องพักในโรงแรม จากนั้นเขาก็พาพวกเขาไปที่ร้านอาหารของครอบครัวเฉา
ขณะที่พวกเขากําลังเดินทาง หมอโจวใช้ปัญหาเพื่ออธิบายเหตุผลที่เขาพาพวกเขาไปที่ร้านอาหารของครอบครัวเฉา “แม้ว่าจะมีร้านอาหารในโรงแรมที่พวกคุณพักอยู่ด้วย แต่อาหารที่นั้นมีรสชาติทั่วไปเล็กน้อย ฉันกําลังพาพวกคุณไปที่ร้านอาหารที่พิเศษจริงๆ และฉันหวังว่ามันจะเป็นมื้อที่น่าจดจําสําหรับพวกคุณ”
ลอยด์พูดอย่างเฉยเมยว่า “เหตุผลหลักที่ฉันอยู่ในเมืองหยุนฮัวคือการไปพบหมอคนหนึ่งในโรงพยาบาลของคุณ หมอหลิงรัน คุณรู้จักเขาไหม”
“ผมรู้จัก.” หมอโจวมองลอยด์ด้วยรอยยิ้ม “ไม่น่าแปลกใจเลยที่ พี่ฮวงระมัดระวังในการมาเยี่ยมของพวกเขา
ตอนนี้หลิงรันเป็นหนึ่งในศัลยแพทย์ชั้นนําของมณฑลฉางซีในด้านการผ่าตัดตับ
นอกจากโรงพยาบาลหยุนฮัวแล้ว ไม่มีโรงพยาบาลอื่นใดที่หลิงรันสามารถรองรับได้ โรงพยาบาลทั่วไปของเขตทหารหยุนหัว ไม่มีปัญหา เนื่องจากพวกเขาปฏิบัติตามระบบทหาร โดยมีขอบเขตที่ชัดเจนระหว่างแพทย์รุ่นเยาว์และแพทย์อาวุโส ด้วยบุคลิกของหลิงรัน เขาจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในแผนกที่ผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์ต้องคํานับหัวหน้าแพทย์เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาข้ามเส้นทาง
เช่นเดียวกับโรงพยาบาลประจําจังหวัดหยุนฮัว แผนกศัลยกรรมตับและท่อน้ําดีและตับอ่อนในจังหวัดฉางซีค่อนข้างอ่อนแอ และนี่คือเหตุผลที่โรงพยาบาลหยุนฮัวจ้างเหอหยวนเจิ้งซึ่งมีต้นกําเนิดมาจากจังหวัดอื่น ในการเปรียบเทียบ โดว หยงชาง ผู้อํานวยการแผนกแผนกศัลยกรรมตับ และตับอ่อนของโรงพยาบาลประจําจังหวัดหยุนหัว ค่อนข้างเป็นผู้มีอํานาจ แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ศัลยแพทย์ตับชั้นนําในประเทศ แต่ระดับทักษะของเขาคือสิ่งที่บุคคลจะได้รับหากเขาต้องคํานวณระดับทักษะเฉลี่ยของผู้เชี่ยวชาญด้านตับในประเทศ
แน่นอน ถ้าคนจะดูการผ่าตัดตับเพียงอย่างเดียว ทักษะของดงหยงฉาง ผู้อํานวยการแผนกนั้นด้อยกว่าหลิงรันมาก อย่างไรก็ตาม ดงหยงฉางเป็นผู้อ่านวยการแผนกแผนกศัลยกรรมตับ และตับอ่อนของโรงพยาบาลประจําจังหวัด Yun Hua อยู่แล้วและเขาไม่ได้ทําอะไรผิด โรงพยาบาลประจําจังหวัดหยุนฮัวไม่สามารถเตะเขาลงเพื่อหลีกทางให้หลิงรันได้ เป็นไปได้สําหรับพวกเขาที่จะสร้างแผนกที่สองของแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนและทําให้หลิงรันเป็นผู้อํานวยการแผนก อย่างไรก็ตาม ด้วยแผนกที่เหมือนกันสองแผนกในโรงพยาบาลจะต้องมีความขัดแย้งอย่างแน่นอน นอกจากนี้ผู้อํานวยการฮวงจากโรงพยาบาลหยุนหัว เป็นหนึ่งในผู้สนับสนุนที่หมอหลิง ดังนั้นโรงพยาบาลประจําจังหวัดหยุนฮัวจึงไม่เคยคิดที่จะจ้างหลิงรันเลย
หลิงรันไม่ได้ถูกล่อลวงโดยโรงพยาบาลในกรุงปักกิ่งด้วยซ้ํา หมอโจวไม่จําเป็นต้องใช้สมอง เพื่อคิดว่าผู้อ่านวยการฮวง เห็นว่าลอยด์เป็นภัยคุกคามอย่างแน่นอน
เมื่อหมอโจวคิดอย่างนี้ ความกังวลของฮั่วฉงจุนก็เข้าใจได้ไม่ยากศูนย์มะเร็งแอนเดอรมันเป็นโรงพยาบาลระดับโลก แม้ว่าการเป็นศัลยแพทย์ในศูนย์มะเร็ง ศูนย์มะเร็งแอนเดอร์สันอาจไม่ร่ํารวยเท่าการทําศัลยกรรมอิสระในประเทศจีน แต่ความรู้สึกของการทํางานในโรงพยาบาลชั้นนําแห่งหนึ่งของโลกและสถานะทางสังคมที่มาพร้อมกับมัน…
ขณะที่หมอโจวคิดเรื่องนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะในท่าที่ปฏิเสธ โอเค เป็นที่เข้าใจดีว่าผู้อ่านวยการแผนกฮวง กําลังรีบด่วนสรุป แต่ทําไมฉันถึงทําเช่นเดียวกัน? เรากําลังพูดถึงศูนย์มะเร็ง แอนเดอร์สัน ที่นี่ เราไม่เพียงแค่ได้รับการว่าจ้างจากศูนย์มะเร็งแอนเดอร์สัน…
อย่างไรก็ตาม หมอโจวก็เปลี่ยนใจอีกครั้งในทันใด หลังรันไม่ใช่คนธรรมดา…
“หมอโจว?” ลอยด์เหลือบมองหมอโจวที่กําลังครุ่นคิดอยู่และถามว่า “คุณแนะนําหมอหลิงให้เรารู้จักได้ไหม”
“คุณจะมีโอกาสได้เจอเขา” หมอโจวไม่กล้าให้คํามั่นสัญญาใดๆ จากนั้นเขาก็ถามว่า “คุณรู้จักหมอหลิงได้อย่างไร”
“ฉันดูวิดีโอที่เขาทําการผ่าตัดอยู่” ลอยด์ทําท่าทางด้วยมือและพูดว่า “จากบริษัทยายูริน
หมอโจวรู้สึกประหลาดใจ “คุณมาที่นี่เพราะทักษะของหมอหลิงเหรอ? คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับเขา”
“น่าทึ่ง!” ลอยด์ขึ้นเสียงเพื่อเน้นย้ําว่าเขาประหลาดใจเพียงใด
หมอโจวหัวเราะสองสามครั้งและเตือนตัวเองอีกครั้งว่าเขาต้องรักษาคําพูดของเขา
ไม่นานพวกเขาก็มาถึงร้านอาหารของเฮียเฉา
เฮียเฉา ซึ่งเพิ่งผ่านการทดสอบอย่างเต็มรูปแบบเมื่อเขาขอคําปรึกษาจากหลิงรันดูมีสุขภาพดี เขาจงใจเดินออกมาจากด้านหลังร้านบาร์บีคิวและทักทายหมอโจว จากนั้นเขาก็พูดภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่วกับลอยด์และชาวต่างชาติคนอื่นๆ ว่า “ยินดีต้อนรับ”
“เฮียเฉาเป็นโอกาสของคุณที่จะนําความรุ่งโรจน์มาสู่ประเทศ” หมอโจวกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะไม่สั่งเอง เพียงคุณให้บริการเราตามที่คุณเห็นว่าเหมาะสม”
“ได้เลย” เฮียเฉาไม่ได้รําคาญที่จะทําหน้าสุภาพ เขาวัดขนาดชาวต่างชาติทั้งสามคนและถามเป็นภาษาอังกฤษว่า “พวกนายไม่กินอะไรเหรอ?”
“เนื้อหมา”
“เนื้อแมว”
“เครื่องใน”
ลอยด์และเพื่อนของเขารีบพูด
เฮียเฉาพยักหน้าและสังเกตสิ่งที่พวกเขาพูดลงบนสมุดบันทึกของเขา จากนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันจะเสิร์ฟหนูไผ่ที่เราเลี้ยงเคียงข้างเนื้อบาร์บีคิว ควรใช้วิธีนี้ ดังนั้นโอกาสที่อาหารจะทําให้เกิดอาการท้องร่วงจะต่ํา ฉันจะเสิร์ฟเนื้อแกะสับด้วย เพราะมันอาจทําร้ายตัวเองด้วยไม้จิ้มฟันที่ใช้เสียบเนื้อแกะ คุณต้องการโจ๊กไหม การอุ่นท้องหรืออะไรก็ตามเพราะอาหารอาจทําให้ร่างกายร้อนขึ้น และทําให้เลือดกําเดาไหลได้ ขอเบียร์หน่อยไหม?”
“ให้ทุกอย่างที่คุณเห็นว่าเหมาะสม” หมอโจวสังเกตสภาพแวดล้อมของเขา
เฮียเฉาพยักหน้าและไปเตรียมการราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่สดในโลกที่ต้องทํา
ไม่นานก็เสิร์ฟเนื้อ ลอยด์และเพื่อนๆ ยกนิ้วให้อย่างพึงพอใจ และไม่มีอะไรแปลกเกิดขึ้น
ต่อมาก็เสิร์ฟเนื้อแกะสับ ลอยด์และเพื่อนๆ ยกนิ้วให้อย่างพึงพอใจ และไม่มีอะไรแปลกเกิดขึ้น…
สุดท้ายก็เสิร์ฟหนูไผ่ ลอยด์และเพื่อนๆ พบว่าจานนี้ดูแปลกไปเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่มีอะไรแปลกเกิดขึ้น…
“เอาล่ะ วันนั้นผ่านไปอย่างราบรื่น มันค่อนข้างดี” หมอโจวลุกขึ้นและจ่ายเงิน เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ลอยด์และเพื่อนๆ ไม่รู้สึกแปลกอะไร หลังจากดื่มเบียร์แล้ว กล้ามเนื้อทั้งหมดก็ผ่อนคลาย พวกเขาออกจากร้านอาหารพร้อมกับหมอโจวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
โบว์แมน ซึ่งท้องของเขาเต็มไปด้วยเนื้อวัวและดื่มเบียร์มาแล้ว โบกมือที่ใหญ่และกล้ามของเขาในขณะที่เขาถามด้วยรอยยิ้มว่า “หมอโจว คุณบอกว่าคุณเคยดูวิดีโอของผมผ่าตัดมาก่อน คุณเห็นวิดีโอนี้ที่ไหน”
“บางเว็บไซต์สตรีมมิ่งวิดีโอ”
“อา ถ้าคุณสนใจ เราสามารถดําเนินการกับผู้ป่วยด้วยกัน การดูฉันสดน่าจะสนุกกว่านี้” ขณะที่โบว์แมนพูด เขาหันไปมองหมอโจวและยิ้มอย่างมีฟัน “ทักษะของฉันน่าจะสวย…”
“ระวัง!” หมอโจวตะโกน และทําได้เพียงมองดูโบว์แมนลื่นล้มที่ทางเท้า
โบว์แมนที่สูงและแข็งแรงคุกเข่าบนพื้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องของหมอโจว
เขาคุกเข่าข้างหนึ่ง
บริเวณโดยรอบมีเสียงดังสนั่น และหมอโจวก็ไม่ได้ยินเสียงที่โบว์แมนทําขณะที่เขาล้มลง ดังนั้น หมอโจวจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจินตนาการถึงเอฟเฟกต์เสียง “ป๋อม! แตก!*
“เฮียเฉา?” หมอโจวเรียกเสียงดัง
เฮียเฉา รีบส่ายหัวออกมา เขาเหลือบมองโบว์แมนเพียงแวบเดียวก่อนจะถามว่า “เขาเดินได้ไหม”
“อาจจะแย่” หมอโจวเห็นสีหน้าบูดบึงของโบว์แมนและคิดว่าเขาได้รับบาดเจ็บค่อนข้างมาก
“เข้าใจแล้ว” เฮียเฉากล่าว ภายในครึ่งนาที เขาก็กลับมาพร้อมกล่องปฐมพยาบาลขนาดใหญ่
หมอโจวรีบถอดเสื้อคลุมออกและช่วย หมอทํางานร่วมกันเพื่อรักษาเข่าของโบว์แมน จากนั้น พวกเขาก็เห็นว่ารถมินแวนหยุดอยู่ข้างๆพวกเขา
เมื่อหมอโจวเปิดประตูหลัง เขาเห็นที่นั่งหายไป แต่กลับมีเตียงฉุกเฉินที่ใช้ในโรงพยาบาลแทน เตียงโรงพยาบาลในรถมินิแวนอย่างงั้นหรอ!
Next
