Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 758

“เราจะวางยาสลบเองดีไหม” พยาบาลชาวบราซิลที่อยู่ที่นั่นมีอายุประมาณสามสิบปี เธอเป็นสาวผมบรูเน็ตที่มีถิ่นกําเนิดในแถบนั้น เธอแนะนําในขณะนี้ในลักษณะที่เป็นธรรมชาติมาก

หลิงรันตอบอย่างเป็นธรรมชาติ “ฉันไม่รู้จะทํายังไง”

“แล้วเราควรทําอย่างไร” พยาบาลได้ยินการตีความของเซเลน่าและมองผู้ป่วยบนเตียงผ่าตัดอย่างโง่เขลา

คนป่วยมีอาการเจ็บปวดมากจนเหงื่อออก แต่ตอนนี้ เหงื่อออกมากขึ้น “คุณ… ส่งผมไปผ่าตัดข้างนอกได้ไหม”

“คุณไม่สามารถออกไปได้ภายในสิบสองชั่วโมง” พยาบาลตอบอย่างตรงไปตรงมา

เว้นแต่พายุจะหยุดตอนนี้ ถ้าพวกเขารออีกสองสามชั่วโมง ดวงอาทิตย์ก็จะตก ในเวลานั้น แม้ว่าจะมีรถบรรทุกออกไป แต่รถก็ติดอยู่ในโคลนได้ง่ายในสภาพอากาศที่เปียกชื่นเช่นนี้ และโลกภายนอกก็มืดมิด

ผู้ป่วยคร่ครวญด้วยความเจ็บปวดและพูดว่า “ขอยาแก้ปวดอีกได้ไหม”

หลิงรันส่ายหัวเล็กน้อย “ไปเอาหนังสือเกี่ยวกับยาสลบมาให้ผมที”

“หมายความว่าไง?” พยาบาลก็อึ้ง

“เราจะพลิกอ่านหนังสือและทําตามที่หนังสือเล่มนั้นแนะนํา” คําแนะนําของหลิงรันไม่ใช่เรื่องแปลก อันที่จริง แพทย์หลายคนใช้เวลาช่วงปีแรก ๆ ในการอ่านหนังสือ

แม้แต่ตอนนี้ แพทย์ในออสเตรเลียยังขึ้นชื่อเรื่องตีนกบ แน่นอนว่าตอนนี้มีกเกิ้ลพร้อมใช้งานแล้ว พวกเขายังสามารถค้นหาคําตอบในกูเกิล ซึ่งการใช้กูเกิ้ลจะช่วยได้มากเพราะมันสามารถกรองข้อผิดพลาดที่เห็นได้ชัดและให้แผนการผ่าตัดขั้นสูง ทําให้กรผ่าตัดรวดเร็วขึ้น

มีโรคภัยไข้เจ็บมากมายในโลก สําหรับแพทย์อายุน้อย มันเป็นการเสียวเวลาในการท่องจําหนังสือทางการแพทย์นั้นสูงมาก แพทย์ชาวออสเตรเลียไม่เต็มใจที่จะท่องจําทั้งกลางวันและกลางคืน ดังนั้นการพลิกหนังสือจึงกลายเป็นกระแสหลัก

หมอในบราซิล…พลิกหนังสืออย่างเห็นได้ชัด

พยาบาลถอนหายใจด้วยความโล่งอกและรีบออกไปหาหนังสือ

เมื่อผู้ป่วยมองดูพยาบาลออกไป เขาทําได้เพียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดบนโต๊ะผ่าตัด

ขณะที่เขาเงยหน้าขึ้น ผู้ป่วยก็เห็นแขนของหลิงรันโบกไปมาที่หน้าอกของเขา ราวกับว่าเขากําลังเปิดอะไรบางอย่าง

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู อาการบาดเจ็บก็แย่พออยู่แล้ว เมื่อเขาถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลแพทย์ถึงกับวิ่งหนี ศัลยแพทย์คนอื่นมาหาได้ยากมาก แต่ตอนนี้ พวกเขาหาวิสัญญีแพทย์ไม่ได้ ในขณะนั้น พยาบาลวิ่งออกไปหาหนังสือที่จะมอบให้ศัลยแพทย์เพื่อเรียนรู้และดําเนินการ ณ ที่นั้น และศัลยแพทย์ที่อยู่ข้างหน้าเขาดูเหมือนจะคิดไม่ออก

“อย่าขยับ” หีบสมบัติพื้นฐานปรากฏขึ้นต่อหน้าหลิงรัน เขาเตือนผู้ป่วยให้ป้องกันไม่ให้เขาส่งผลกระทบต่อเขาเมื่อเขาเปิดหีบสมบัติ

ผู้ป่วยรู้สึกเจ็บปวดและไม่สบายตัวเลย และท่าทางของเขาก็ไม่ค่อยดีขึ้นมากนัก เขาคร่ําครวญและพูดว่า “ฉันทําอะไรก็ทําไม่ได้ ยังไงก็ผ่าตัดไม่ได้”

“คุณกําลังปังผม” เซเลน่าซึ่งเป็นล่ามอธิบายกลับไปกลับมา

หลังจากอธิบาย เซเลน่ารู้สึกงงเล็กน้อย

ผู้ป่วยส่งเสียงหัวเราะที่น่าสมเพชขณะที่เขามองไปยังห้องผ่าตัดที่ว่างเปล่า “ศัลยแพทย์บ้า คนหนึ่งกําลังเตรียมการดมยาสลบด้วยตนเอง… ช่างเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายสาหรับฉันที่จะได้รับบาดเจ็บ…”

เซเลน่าแอบรู้สึกว่าสิ่งที่ผู้ป่วยพูดนั้นสมเหตุสมผล แม้ว่าหลิงรันจะหล่อเหลา แต่ความหล่อนั้นไม่สามารถถือเป็นทักษะทางการแพทย์ได้ หรือมากกว่านั้น ทักษะทางการแพทย์ก็ไม่ค่อยมีประโยชน์…

“คนไข้พูดว่าอะไรนะ?” หลิงรันจงใจถาม ท้ายที่สุด เขาเป็นผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส และควรให้ความสนใจกับคําร้องเรียนหลักของเขา

เซเลน่าเปล่งเสียงตอบรับและพูดว่า “เขาไม่สบายนิดหน่อย”

หลิงรันเหลือบมองที่ใบหน้าของผู้ป่วยและพูดว่า “ถ้ามันเจ็บมาก ให้ยาแก้ปวดเขา อม… รอสักครู่ ให้พยาบาลค่อยดูเขา”

หลังจากพูดแล้ว หลังรันยังคงเปิดหีบสมบัติต่อไป

เขาได้ช่วยกล่องสมบัติพื้นฐานไว้มากมาย แผนเดิมของเขาคือต้องการได้ตัวเลขที่สมบูรณ์มากขึ้น เช่น 1,112 หรือ 1,113

อย่างไรก็ตาม สภาวะปัจจุบันไม่เอื้ออํานวย และหลิงรันต้องเปิดหีบสมบัติพื้นฐานที่เหลือทั้งหมด 820 กล่อง

มีทะเลแสงสีฟ้าอยู่ข้างหน้าเขา

หลิงรันรวบรวมเซรั่มพลังงานทั้งหมดก่อน

จากนั้น เขารวบรวมประสบการณ์ผ่ากายวิภาค 50 ฟุต ประสบการณ์ผ่ากายวิภาคช่องท้อง 40 ประสบการณ์ ประสบการณ์ผ่ากายวิภาคของรยางค์ล่าง 30 ประสบการณ์ ประสบการณ์ผ่ากายวิภาคทรวงอก 40 ประสบการณ์ และประสบการณ์ผ่ากายวิภาคสมอง 20 ประสบการณ์ สองอันสุดท้ายเป็นของใหม่

ด้วยเหตุนี้จึงมีหนังสือเหลืออยู่เพียงสองเล่มต่อหน้าหลิงรัน

เมื่อเขานับประสบการณ์ทางกายวิภาคทั้งหมดที่เขาได้รับ อัตราการได้รับทักษะของเขาคือ 5: 1 และมันเกินระดับเฉลี่ยของทักษะที่หลิงรันได้รับเมื่อเขาเปิดหีบตามปกติ

อย่างไรก็ตาม หลิงรันกังวลเรื่องหนังสือทักษะมากขึ้นในขณะนี้

หลิงรันนึกถึงการดมยาสลบเมื่อเขาเปิดหีบสมบัติ จากนั้นเขาก็โบกมือเพื่อเปิดหนังสือทักษะ และเห็นการเขียนด้วยลายมือสีน้ําเงิน:

[ หนังสือทักษะเดียว: การดมยาสลบ (ระดับปรมจารย์) ]

[หนังสือทักษะเดียว: การดูแลร่วมกันในการระงับอาการปวด (ระดับปรมจารย์) ]

หลิงรันอดไม่ได้ที่จะเงียบไป

ถ้าพวกเขาต้องถูกจัดประเภทเป็นการวางยาสลบ หนังสือสองเล่มนี้เกี่ยวกับการดมยาสลบจริงๆ

อย่างไรก็ตาม การดมยาสลบในระดับภูมิภาคระดับปรมจารย์… มีขอบเขตการใช้งานที่แคบเกินไป และส่วนใหญ่มีประโยชน์เฉพาะในอุตสาหกรรมความงามเท่านั้น

การใช้ยาชาก็เหมือนกับการทดสอบผิวหนังบนผิวหนังของผู้ป่วย เข็มจะถูกสอดเข้าไปใต้ผิวหนังของผู้ป่วย ผิวหนังจะถูกฉีดด้วยยาชาก่อนที่เข็มจะดึงออกมา และเข็มจะถูกใช้เจาะผิวหนังอีกครั้งเพื่อทดสอบผลลัพธ์… มันจะเจ็บปวดกว่าการฉีดธรรมดามาก อาจกล่าวได้ว่าในบรรดาเทคนิคการดมยา ทักษะนี้มีคุณสมบัติและประโยชน์ในการใช้น้อยที่สุด

ส่วนผลกระทบ… ไม่มีปัญหาที่จะใช้สําหรับการผ่าตัดในระดับผิวเผิน มันจะมีประโยชน์ในการ เอาข้าวโพดและเล็บคุด นอกจากนี้ยังมีประโยชน์สําหรับการศัลยกรรมความงาม เช่น การทําตาสองชั้น ยาชาระงับความรู้สึกแทรกซึมในบางส่วนของร่างกายก็มักใช้ในการผ่าตัดทางทันตกรรม
อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ในวันนี้ไม่ได้เป็นเพียงอาการปวดฟัน

ในทางตรงกันข้าม การร่วมมือของการบริหารยาสลบระหว่างผู้ให้บริการการพยาบาลนั้นค่อนข้างมีประโยชน์ แต่ไม่ใช่เทคนิคที่ใช่โดยตรงในการให้ยาสลบ แต่เป็นการทํางานของผู้ช่วยดมยาสลบและพยาบาลมากกว่า ถ้าหลิงรันเป็นแพทย์ประจําบ้าน เขาจะยินดีกับทักษะดังกล่าวเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม หลิงรันไม่เป็นเช่นนั้น

“หมอหลิง” เมื่อพยาบาลกลับมา เธอเห็นท่าทางเคร่งขรึมของหลิงรันและเรียกเขาออกมาอย่างแผ่วเบาเท่านั้น

เธอไม่แปลกใจเลยที่หลิงรันมีท่าทีเช่นนี้ สําหรับศัลยแพทย์ที่ไม่มีวิสัญญีแพทย์ในห้องปฏิบัติการนั้นเกือบจะถึงจุดวิบัติ

ด้วยเหตุนี้ นางพยาบาลจึงมองหลิงรันด้วยความเห็นใจ

ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้ แพทย์คนอื่นๆ ก็หนีไป พวกเขาอาจถูกประณามในอนาคต แต่บ่อยครั้งที่พวกเขาจะถูกลืม คนเดียวที่สามารถรับผิดชอบได้คือหมอหลิงรันซึ่งยังอยู่ในที่เกิดเหตุ

“หมอหลิง ฉันพบหนังสือเกี่ยวกับวิสัญญีวิทยาหลายเล่ม และเล่มที่เขียนเป็นภาษาจีนกลาง แต่คุณจําเป็นต้องอ่านหนังสือเพื่อทําการผ่าตัดจริงๆหรือ?” พยาบาลต้องยืนยันกับหลิงรันอีกครั้ง

“คุณสามารถติดต่อกับโลกภายนอกได้หรือไม่ โทรศัพท์ อินเทอร์เน็ต?” หลังรันถามโดยไม่ คาดหวัง

สัญญาณโทรศัพท์มีให้ใช้งานผ่านสถานีฐานเท่านั้น และโทรศัพท์บ้านจําเป็นต้องเดินสายไฟฟ้า พยาบาลส่ายหัวด้วยท่าทางสับสน

“ถ้าเช่นนั้น นี่เป็นวิธีเดียวที่เราจะทําเช่นนี้ได้” หลิงรันกล่าวขณะหยิบหนังสือและเริ่มพลิกดู โดยเฉพาะวิสัญญีวิทยาฉบับภาษาจีนกลาง การอ่านมันไม่ลําบากเกินไปสําหรับเขา

ท้ายที่สุด หลิงรันก็อ่านหนังสือเบื้องต้นในโรงเรียนด้วย ในเวลานั้นเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในการอ่านหนังสือหรือเพียงแค่อยู่ในห้องทดลอง

สถานที่สาธารณะมักจะมีเสียงดังมาก หลิงรันไม่ชอบถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนและรู้สึกว่ามีคนตะโกนใส่หูหลายคน

“ลองดูสิ แค่ใช้ยาผ่านทางเส้นเลือด” หลิงรันรู้สึกว่าความยากลําบากในการดมยานั้นสูงขึ้นเล็กน้อย ไม่ต้องพูดถึงการดมยาสลบเลยเลย

ผู้ป่วยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนอนลง และร่างกายของเขาถูกควบคุมโดยหลิงรันตามใจชอบ พยาบาลทําได้เพียงทําตามคําแนะนําและฉีดยาชาทั่วไปที่หลิงหนเลือกไว้ที่ละรายการ

เมื่อเทียบกับการดมยาสลบด้วยหน้ากาก การดมยาสลบทางหลอดเลือดดําแบบธรรมดาก็เหมือนกับการให้ยาทางเส้นเลือดด่า แต่มันอันตรายกว่า

แต่ในสภาพแวดล้อมปัจจุบัน การไม่ทําอะไรเลยจะยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น