Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 763
“เอาล่ะ กินเนื้อเพิ่มเถอะ” หัวหน้าพ่อครัวเข้าเฝ้าทหารรับจ้างด้วยเสียงอันดัง จากนั้นเขาก็ถามว่า “พวกคุณทุกคนเป็นชาวบราซิลใช่ไหม คุณมาจากรัฐไหน ไม่สําคัญหรอกว่าคุณมาจากรัฐไหน พวกคุณคงชอบสะโพกมากที่สุดใช่ไหม กินให้หมด เหล่านี้เป็นเนื้อวัวจากฟาร์มของเกาเจ๋ง”
“ฉันมาจากริโอ” กัปตันตอบ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาพูดความจริงหรือไม่ เขาไม่คุ้นเคยกับสถานการณ์จริงๆ จากนั้นเขาก็กล่าวต่อว่า “ผมทํางานในต่างประเทศมากจนไม่คุ้นเคยกับการที่ชาวบราซิลมีอัธยาศัยดีอีกต่อไปแล้ว”
“ที่นี่คือดินแดนต้นกําเนิดของแซมบ้า เรามีความสุขเสมอ ฮ่าฮ่า…” หัวหน้าพ่อครัวหัวเราะเสียงดัง และทุกคนในโรงอาหารก็ประสานเสียงกันอย่างเห็นด้วย
ถ้ากัปตันไม่เพียงแค่เดินเข้าไปในโรงพยาบาลจากน้ําท่วม เขาจะคิดว่าเขาอยู่ในร้านอาหารของครอบครัวในรีโอเดจาเนโร
ไม่ว่าเขาจะมองดูอย่างไร โรงอาหารของโรงพยาบาลก็ดูไม่เหมือนสถานที่ที่ล้อมรอบด้วยน้ําท่วมและฝนตกหนัก
สมาชิกในทีมของเขาก็ไม่คุ้นเคยกับสถานการณ์เช่นกัน
ตามจริงแล้วพวกเขาจะมีอาการดีขึ้นถ้าพวกเขาส่งเสบียงไปยังอัฟกานิสถาน ท้ายที่สุดพวกเขาจะคุ้นเคยกับสถานการณ์ที่นั่น ผู้คนที่นี่ดูเหมือนกําลังมีการชุมนุมในที่สาธารณะ
แม้จะคิดในใจ สมาชิกในทีมก็กลืนอาหารลงไป
ความสดมีความสําคัญมากเมื่อพูดถึงเนื้อบาร์บีคิวของบราซิล เนื่องจากวัวเพิ่งถูกฆ่า กล้ามเนื้อจึงไม่แข็งกระด้าง และไม่จําเป็นต้องทําให้เนื้อนุ่ม พ่อครัววางเนื้อไว้บนไฟที่ลุกโชติช่วงก่อนที่วัวจะรู้ตัวด้วยซ้ําว่าพวกมันตายแล้ว ถึงแม้ว่าวิธีการปรุงเนื้อจะดูโบราณมาก แต่พวกมันได้ลิ้มรสที่ถูกต้องกับต่อมรับรสของมนุษย์ที่วิวัฒนาการมาเป็นเวลาหลายแสนปี
วัวเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่อร่อยที่สุดในโลก และมนุษย์ใช้เวลาหลายล้านปีในการเลี้ยงพวกมัน ในขณะนั้นเอง คุณค่าของพวกเขาก็ชัดเจนในตัวเอง
ในบรรดาการตัดเนื้อวัวทั้งหมด ตะโพกเป็นที่ชื่นชอบของชาวบราซิล
“ฉันตัดสินใจแล้ว เมื่อฉันกลับบ้านหลังจากภารกิจนี้ ฉันจะไม่เช่าเรือยอทช์ ฉันจะหาบาร์และอยู่ที่นั่น ฉันจะกินสะโพกทุกวันและจัดสาวๆตัวใหญ่ทุกวัน เสร็จแล้วก็กินต่อ” ชาวโปรตุเกสเพียงคนเดียวในทีมคือซิลวาจากสเปน เขาตั้งรกรากที่บราซิลหลังจากเรียนที่สหราชอาณาจักร อาหารโปรดของเขาคือเนื้อบาร์บีคิวบราซิล และตอนนี้เขากําลังเคี้ยวอย่างหนักจนปากของเขาเต็มไปด้วยน้ําผลไม้ เขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถผิดพลาดกับการตัดสินใจของเขาได้
กัปตันเพียงแค่หัวเราะและมองดูเขาอย่างเย้ยหยัน “ฉันแนะนําให้คุณอยู่ในร้านบาร์บีคิวแทน
“เพราะอาหารในร้านบาร์บีคิวดีกว่าเหรอ ไม่จําเป็นหรอก ฉันจะไปร้านบาร์บีคิวเพื่อส่งอาหารไปที่บาร์ทุกวัน…” ซิลวาพึมพํา “หลังจากภารกิจนี้จบลง ฉันจะสนุกกับชีวิตอย่างแน่นอน ”
“ฉันหมายถึงว่าคุณจะไม่ได้ผู้หญิงคนไหนเลย แม้ว่าคุณจะอยู่ในบาร์” กัปตันกลืนเนื้อวัวเข้าปากแล้วส่ายหัวพร้อมกับพูดว่า “หมอหลิงก็มีเนื้อเหมือนกันไม่ใช่หรือ เราควรเก็บเนื้อไว้ให้เขาบ้าง”
“หมอหลิงชอบซี่โครง” หัวหน้าพ่อครัวแสดงท่าทางแสดงความเคารพ “ฉันจองสิ่งที่ดีที่สุดไว้ให้เขาแล้ว”
กัปตันอดไม่ได้ที่จะยิ้มและหัวเราะออกมาดังๆ “ฉันคิดว่าพวกคุณจะทิ้งสิ่งที่ดีที่สุดไว้สําหรับแขก”
“เราไม่ได้คาดหวังว่าจะมีแขก” เสียงของหัวหน้าเชฟไม่เบาและไม่ดัง และเขาก็ฟังดูงุ่มง่ามเล็กน้อย
กัปตันถึงกับอึ้ง จากนั้นเขาก็พูดด้วยความพอใจเล็กน้อยกับตัวเองว่า “แต่เรามาแล้วใช่หรือไม่”
“คุณพูดถูก เราควรขอบคุณ” หัวหน้าพ่อครัวยกเนื้อในมือขึ้น
“เราควรดื่มเบียร์ในเวลาแบบนี้”
“หมอหลิงห้ามแอลกอฮอล์
“ก็ได้ครับ” กัปตันไม่ได้ตั้งใจที่จะท้าทายอํานาจของหมอหลิงในตอนนี้ ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย สําหรับเขาที่จะสามารถรักษาความสงบเรียบร้อยในสถานที่ที่เขาไม่คุ้นเคย และพวกทหารรับจ้างก็ต้องการที่จะรักษาความสงบเรียบร้อยไว้เช่นกัน พวกเขาจะอยู่เงียบ ๆ สักสองสามวันก่อนจะกลับบ้านพร้อมเงินสดเต็มกระเป๋า นั่นจะเป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุดในโลกอย่างแน่นอน
พวกเขาทานอาหารเสร็จแล้ว
กัปตันเหลือบมองนาฬิกาของเขา จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและพูดว่า “หมอหลิงน่าจะผ่าตัดคนไข้เสร็จแล้วใช่ไหม ฉันอยากพบเขา”
“ผมจะพาคุณไปที่นั่น” หัวหน้าพ่อครัววางมีดในมือลง เขาค่อนข้างเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นในขณะที่เขานําทาง
กัปตันใช้สายตาชี้ไปที่ทหารรับจ้างที่เหลือ และสมาชิกในทีมก็กําปืนแน่นทันที จากนั้นพวกเขาก็รวมตัวกันและออกจากโรงอาหาร
พวกเขากําลังเฝ้าโรงอาหารอยู่ในขณะนี้เพื่อที่พวกเขาจะได้เข้าใจสถานการณ์ แน่นอนว่าพวกเขาทําอย่างนั้นเพราะพวกเขากําลังเตรียมพร้อมสําหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด
ตอนนี้ พวกทหารรับจ้างก็แค่ตอบสนองต่อความเครียดเท่านั้น
อย่างแรกเลย สถานที่นี้ถูกแยกออกจากโลกภายนอก ท้ายที่สุดแล้ว จะไม่ก่อให้เกิดอันตรายใดที่จะระแวดระวัง ยิ่งไปกว่านั้น พวกทหารรับจ้างพบว่าสถานการณ์ในโรงพยาบาลนั้นดูแปลกไปเล็กน้อยเช่นกัน
มีคนสองสามร้อยคนที่ติดอยู่ในสถานที่ที่ไม่มีการติดต่อกับโลกภายนอกและอุปทานก็ขาดแคลน ยิ่งกว่านั้น มีผู้ป่วยมากกว่าร้อยคน ค่อนข้างน่าแปลกใจที่ไม่มีใครเสียชีวิตหลังจากผ่านไปสองสามวัน
กัปตันท่าการคาดเดาขณะเดินไปที่ห้องโถงใหญ่
ทันทีที่เขามาถึงห้องโถงใหญ่ที่ชั้นหนึ่ง เขาเห็นว่าหลิงรันที่สวมเสื้อคลุมสีขาวขนาดใหญ่ก่าลังก้มลงตรวจคนไข้ที่กําลังนอนอยู่
โรงพยาบาลการกุศลเกาเจิ้งมีระบบการให้คําปรึกษาที่ยอดเยี่ยม และสามารถดําเนินการให้ค่าปรึกษารวมทั้งการรักษาง่ายๆ ในห้องส่วนตัวได้ อย่างไรก็ตาม เพื่อเป็นการยกระดับจิตวิญญาณของทุกคน หลิงรันจึงตัดสินใจตรวจคนไข้ในห้องโถงใหญ่
แน่นอนว่าสิ่งนี้สอดคล้องกับนิสัยของแพทย์ในประเทศจีนมากกว่า เมื่อมีผู้ป่วยกลุ่มหนึ่งที่รุมล้อมพวกเขา แพทย์จะรู้สึกควบคุมได้มากขึ้นและมีความรู้สึกถึงความสําเร็จมากขึ้น
ในขณะเดียวกัน ผู้ป่วยที่รอผลัดกันก็จะรู้สึกสบายใจขึ้นเช่นกัน
ระหว่างที่คนไข้กําลังรอผลัดกัน สายตาของแพทย์ได้สร้างโลกที่แตกต่าง
“หมอหลิง” กัปตันทักทายเขา เขาเคยเห็นหลิงรันในห้องผ่าตัดเหมือนกันตอนที่พวกเขามาถึงโรงพยาบาลครั้งแรก อย่างไรก็ตาม ในเวลานั้นเขาถูกไล่ออก
หลิงรันหันไปมองพวกเขา จากนั้นเขาก็พยักหน้าให้ทหารรับจ้างและกล่าวว่า “ขอบคุณที่นำโทรศัพท์ดาวเทียมมาให้เรา พวกคุณมาถูกเวลา”
“ไม่จําเป็นต้องขอบคุณเรา มันเป็นงานของเรา” เมื่อกัปตันได้ยินคําแปลของเซเลน่า เขาก็ตอบกลับอย่างสภาพในทันที จุดประสงค์ของการเดินทางมาที่นี่ก็เพื่อปกป้องหมอคนนี้ ดังนั้นเขาจึงสุภาพกับหลิงรันอย่างเป็นธรรมชาติ
“เคลียร์ถนนแล้วหรือยัง พัสดุสามารถส่งเข้าไปได้หรือไม่?” นี่เป็นความกังวลสูงสุดของหลิงรัน
โรงพยาบาลการกุศลเกาเพิ่งดูค่อนข้างใหญ่ จนถึงจุดที่เกือบจะใหญ่เท่ากับโรงพยาบาลหยูหยวน อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง มีแพทย์เพียงสามสิบคนเท่านั้น นอกจากนี้ ครึ่งหนึ่งของแพทย์เหล่านั้นมาจากแผนกเสริม เมื่อรวมกับข้อเท็จจริงที่ว่าชั่วโมงการทํางานของบราซิลมีน้อย โรงพยาบาลจึงรักษาผู้ป่วยได้น้อยกว่าแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนของโรงพยาบาลหยุนฮัวในหนึ่งปี ดังนั้นจํานวนยาที่พวกเขามีในการจัดเก็บจึงไม่เพียงพออย่างแท้จริง
ความจริงก็คือ แม้ว่าโรงพยาบาลจะเปิดทําการตามปกติเนื่องจากมีผู้ป่วยมากกว่าร้อยรายที่ได้รับบาดเจ็บในระดับต่างๆกัน แต่ก็ถึงเวลาที่ต้องเติมเสบียงของพวกเขา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงถุงเลือดและยาที่ใช้ในการช่วยชีวิตผู้ป่วย โรงพยาบาลเหลือพวกเขาน้อยมาก และหลิงรันไม่กล้าที่จะทํามันให้เสร็จ
กัปตันอดไม่ได้ที่จะยิ้มหวานเมื่อได้ยินแบบนั้น “ด้วยสภาพอากาศตอนนี้ วิธีเดียวที่จะประเมิน โรงพยาบาลนี้คือการใช้เรือจู่โจมอย่างที่เราทํา แต่มันอันตรายเกินไป และฉันไม่แนะนําเลยว่าคุณออกจากโรงพยาบาลด้วยวิธีนี้ เว้นแต่จะเกิดดินถล่มจะปลอดภัยกว่าถ้าคุณอยู่ในโรงพยาบาล”
“ดังนั้น เราไม่สามารถแม้แต่จะอพยพผู้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส?” หลิงรันยืนยันอีกครั้ง
ก่อนที่กัปตันจะพูดอะไร ซิลวาชาวโปรตุเกสที่เคยเรียนที่สหราชอาณาจักรก็พูดเป็นภาษาอังกฤษว่า “ถึงแม้ผู้ป่วยจะได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หลังจากที่เขาถูกอพยพโดยใช้เรือจู่โจมเขาก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัส ผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส อาจกลายเป็นศพได้หากอพยพ โดยใช้เรือจู่โจมระหว่างการเดินทางที่นี่ เรือของเราพลิกคว่าสองสามครั้ง”
เมื่อหลิงรันได้ยินเช่นนั้น เขาก็ปรับขนาดซิลวาและทหารรับจ้างที่เหลือในทันที
เพื่อให้แม่นยํายิ่งขึ้น เขาทําการตรวจสอบด้วยสายตา
“คุณดึงเสื้อเชิต ของคุณขึ้นมาให้ฉันดูได้ไหม” หลิงรันชี้ไปที่เอวของซิลวา
“มันเป็นแค่อาการบาดเจ็บเล็กน้อย” ซิลวาดึงเสื้อเชิตขึ้นอย่างเฉยเมยและเผยให้เห็นบาดแผลที่ผ้าพันแผลของเขา มีรอยเปื้อนเล็กน้อยบนผ้าพันแผล เขาดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบเลยในขณะที่เขาพูด “ฉันอาจถูกก้อนหินหรือกิ่งไม้ข่วน ไม่ใช่เรื่องใหญ่เกิดขึ้นตลอดเวลา”
หลิงรันพยักหน้า “ถ้าคุณอยู่ในโรงพยาบาลที่มีเสบียงเพียงพอ ก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
“หืม? คุณหมายความว่ายังไง” ซิลวาอึ้งเล็กน้อย
“บาดแผลของคุณติดเชื้อ แต่ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นเชื้อโรคชนิดใด” หลังรันชี้ไปที่รอยเปื้อนที่มาจากบาดแผลและพูดต่อ “เราไม่มียาปฏิชีวนะเหลืออยู่มากนัก และยาปฏิชีวนะที่นี่ก็ไม่มีทุกชนิด
หัวใจของซิลวาเต้นระรัวเล็กน้อย “แล้ว…ตอนนี้เราจะทําอย่างไร”
หลิงรันคิดเกี่ยวกับปัญหาจากมุมมองของศัลยแพทย์ครู่หนึ่ง “เอาผ้าพันแผลออกได้ไหม ถ้าเป็นไปได้ เราจะต้องเฉือนเอาเนื้อของคุณออกก่อน”
