Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 765

เช้าตรู่ กัปตันทหารรับจ้างเปลือยท่อนบน เผยให้เห็นไหล่ซ้ายที่แข็งแรงซึ่งพันด้วยผ้าพันแผล เขามีรอยยิ้มที่เย็นชาบนใบหน้าของเขา
หลังจากตัดแต่งและเย็บซิลวาเมื่อคืนนี้ บาดแผลที่ไหล่ซ้ายของกัปตันก็ได้รับการรักษาโดยมาหยานลินด้วย ไหล่ของเขาเมื่อเขาหยุดเรือจู่โจม ซึ่งเบากว่าอาการบาดเจ็บของซิลวา แต่เนื่องจากเขาไม่ได้รักษาเลย จึงมีสัญญาณของอาการบวมและอักเสบ

ถัดจากเขาคือไดนามิตเตอร์ที่มีอาการบาดเจ็บที่ต้นขา ไดนาไมเตอร์ยังเผยให้เห็นต้นขาของเขาด้วย และกล้ามเนื้อที่โปนของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผลสีขาวอย่างแน่นหนา เขาถอดกางเกงทหารและสวมกางเกงขาสั้นฮาวาย ถ้าใครมองแค่ร่างกายส่วนล่างของเขา เขาจะดูเหมือนแขกที่โชคร้ายที่ชายหาด

ทางด้านซ้ายของกัปตันทหารรับจ้างคือซิลวา ซึ่งโล่งใจจากความกังวลทั้งหมดของเขา

ซิลวามีผ้าพันแผลพันรอบเอวและดูเหมือนเขาถูกยิง รอยยิ้มไม่แยแสปรากฏบนใบหน้าของเขา เขามองดูพระอาทิตย์ขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “กัปตัน ในเมื่อวันนี้เป็นวันว่าง ทําไมเราไม่เปิดถนนไปควบาทาวน์ล่ะ”

“เราจะเปิดถนนได้อย่างไร” กัปตันเหล่มองขณะมองดูผืนน้ํากว้างใหญ่และโคลนที่อยู่รอบตัวเขา เขาทําตัวจริงใจราวกับว่าเขากําลังเข้าร่วมการประชุมผู้ปกครองของโรงเรียนอนุบาล

ซิลวามองไปที่แม่น้ําซึ่งมีความกว้างหลายร้อยเมตรและไม่รู้อะไรเลย เขาแค่เลียริมฝีปากแล้วพูดว่า “ก็คุ้มแล้ว หลายแสนเหรียญ น่าเสียดายที่ไม่ได้มา เพราะเป็นเงินที่เราหาได้โดยไม่ยิงสักนัด

“หลังจากที่แม่น้ํากลายเป็นหบเขา และตอนนี้ก็เต็มไปด้วยโคลน มันอาจพัง กระทันหัน แถมยังเสี่ยงที่จะเกิดโคลนถล่ม แม้ว่าเราจะผ่านไปได้ แต่ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการเปิดถนน” กัปตันมองไปที่ทิศทางของเมืองคิวบาและพูดอย่างใจเย็นว่า “ทางหลวงเดิมถูกทําลาย และจะมีการปิดล้อมทางธรรมชาติมากมาย มีพวกเราเพียงไม่กี่คนหากเราต้องการเคลียร์ถนนบนภูเขาที่ทอดยาวไม่กี่ไมล์ ความเสี่ยงไม่น้อยไปกว่าการยิงปืน”

“นั่นสิ้นเปลืองเกินไป” ซิลวาถอนหายใจและพูดอย่างไม่เต็มใจเล็กน้อย “ฉันคิดว่าค่าคอมมิชชั่นสําหรับการเดินทางครั้งนี้จะเพิ่มเป็นสองเท่า”

“เรามาถึงสถานที่ที่กําหนดไว้แล้ว หากเราปกป้องหมอหลิงต่อไป เงินก็คงเพียงพอสําหรับคุณที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเป็นเวลาหลายเดือนมาปกป้องชีวิตของเรา กันเถอะ” กัปตันไม่ได้ต้องการเสี่ยงชีวิตแต่อย่างใด แม้ว่าระยะทางระหว่างเมืองคิวบาและโรงพยาบาลการกุศลเกาเพิ่งจะอยู่ใกล้กัน แต่หลังจากฝนตกหนัก น้ําท่วม และโคลนถล่ม การเดินทางที่ราบรื่นซึ่งใช้เวลาขับรถเพียงไม่กี่นาทีกลับกลายเป็นพื้นที่อันตรายที่ยากจะผ่านไป ในกรณีที่ไม่มีความช่วยเหลือจากรถก่อสร้าง เขาไม่คิดว่าจะสามารถเปิดถนนได้

บางที่ทีมที่จะไปควบาทาวน์เพื่อขอยืมกําลังคนและอุปกรณ์อาจมีแผน แต่กัปตันไม่ได้ตั้งใจที่จะเปิดถนน

เป็นเพราะโรงพยาบาลเป็นอันตรายและโอกาสในการได้รับรางวัลมีน้อย กัปตันจึงรีเริ่มที่จะมาโรงพยาบาล

ในฐานะผู้จัดการทีม เขาวางแผนการดําเนินงานทั้งหมดอย่างรอบคอบ และโชคดีที่ผลงานออกมาดี โรงพยาบาลก็สะดวกสบายเกินคาด

“ใกล้จะถึงเวลาแล้ว ฉันจะท่าปลาให้กิน” ไดนามิตเตอร์มองดูนาฬิกาของเขาหายใจเข้าลึกๆ และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ “วันนี้ อากาศไม่เลวเลย”

กัปตันและซิลวามองออกไปพร้อมกัน ดูเหมือนฝนจะเบากว่าเมื่อวานเล็กน้อย แต่นั่นก็หมายความว่าฝนได้ถดถอยจากพายุเป็นฝนตกหนักแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากเป็นช่วงที่มีแดดจ้า อากาศจึงร้อนและชื่นผิดปกติ

อย่างไรก็ตาม รอยยิ้มบนใบหน้าของไดนาไมเตอร์นั้นจริงใจมาก

“ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเขาหัวเราะแบบนี้ คือตอนที่มีรถถังที่กําลังลุกไหม้อยู่ข้างหน้าเขาสามคัน” ซิลวาส่ายหัว “เขาจะไม่เผาครัวใช่ไหม”

กัปตันก็หัวเราะ “อย่ากังวล สิ่งที่เด็กทําได้ดีที่สุดคือใช้ไฟ ตอนที่เขาอายุสิบสี่ เขาเผากุ้งฉางของเพื่อนบ้านและดับไฟก่อนที่ไฟจะเข้าบ้านของเขาเอง”

“เขาทําอย่างนั้นได้อย่างไร”

“เขาซื้อบางอย่างที่ชายแดน และเมื่อไฟมาถึง เขาก็ระเบิดมันออกไป มีคนบอกว่าไม่มีถังดับเพลิงใช้ สําหรับเรื่องนี้ ฉันคิดว่าเขาพูดเกินจริง”

ซิลวารู้สึกประหลาดใจ “เขาเงียบมากเวลาตกปลา ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมีวัยเด็กแบบนี้”

“คงเป็นเพราะการรอให้ศัตรูเหยียบบนทุ่นระเบิดคล้ายกับการตกปลา”

ซิลวาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพยักหน้าเห็นด้วย

เช้าตรู่หลิงรันพามาหยานลินไปเดินตรวจรอบวอร์ด เมื่อพวกเขาทําเสร็จ ร้าน อาหารก็เต็มไปด้วยอาหารมากมาย

บราซิลเป็นประเทศที่มีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์และดําเนินชีวิตสมชื่อในฐานะดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากร เป็นผลให้โต๊ะอาหารของพวกเขาเต็มไปด้วยอาหารมากมาย และแม้ว่าพวกเขาจะติดอยู่ในโรงพยาบาล ร้านอาหารยังคงให้บริการบุฟเฟต์

อย่างไรก็ตาม อาหารที่เสิร์ฟในวันนี้ยังคงเป็นปลาและเนื้อวัวเป็นหลัก

เมื่อพิจารณาจากน้ําหนักของซีบ แล้ว ก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะกินปลาที่ฆ่าไปเมื่อวันก่อน และปลาทั้งหมดก็ถูกจับได้สดๆ

อันที่จริง ทหารรับจ้างไม่เพียงแต่ชอบการตกปลาเท่านั้น พวกที่อยู่ในโรงพยาบาลก็ชอบการตกปลาด้วย เนื่องจากขาดการติดต่อสื่อสารกับโลกภายนอก ไม่มีไฟฟ้าใช้และไม่สามารถออกไปเล่นข้างนอกได้ หลายคนจึงคิดหาวิธีมองหาอุปกรณ์ การตกปลา บ้างก็ตกปลาด้วยเสา บ้างก็เหวี่ยงแห และบ้างก็ตกปลาด้วยกรงตาข่าย

หลิงรันที่หลับไปเพียงสองชั่วโมงยังคงดูแข็งแรง มีพลัง และหล่อเหลา เมื่อเขาเข้าไปในห้อง เขาก็ยิ้มและหยิบจานไปหยิบอาหาร

หม่าหยานหลินรู้สึกเฉื่อยชาเล็กน้อย อ่อนแอและอ่อนแอ แต่ก็รู้สึกหิวขณะที่เขาเดินตามหลังหลิงรันอย่างใกล้ชิด

ไดนามิตเตอร์ในทีมทหารรับจ้างกําลังรออยู่ในร้านอาหาร เมื่อหลิงรันปรากฏตัว เขาก็รีบเข้ามาทักทายอย่างรวดเร็ว และพูดภาษาอังกฤษได้ไม่ดี เขาพูดว่า “หมอหลิง ฉันทําปลาจีนแบบที่ชอบ ต้องลองได้โปรด

“ตกลง”หลิงรันไม่ได้คัดค้านเรื่องนี้ ภายใต้การแนะนําของไดนามิตเตอร์ เขาหยิบสเต็กปลาทอดสีทองกว้างสี่นิ้วมา

“ลองดูสิ โรยเกลือหน่อย” ไดนามิตเตอร์ช่วยบดเกลือทะเลบนสเต็กปลา

มาหยานลินเดินตามหลังไปและหยิบสเต็กปลาชิ้นเล็กๆ

หลิงรันไม่รีบไปหยิบอาหารอื่น เขานั่งลงกับจานของเขาและชิมสเต็กปลาก่อน

เนื้อปลาหนาที่ทอดนั้นเป็นสีทองและกรอบด้านนอก ในขณะที่เนื้อในนั้นนุ่มมาก และค่อนข้างแน่นเมื่อเขากัดลงไป เมื่อมองแวบแรก ดูเหมือนเนื้อปลาค็อด แต่เดี๋ยวหนึบกว่า เป็นเนื้อสัมผัสที่ผสมผสานระหว่างปลาและเนื้อ นอกจากจะพิเศษแล้วยังอร่อยมากอีกด้วย

หลิงรันกินสองค่าแล้วถามว่า “นี่ปลาอะไร?”

“ลิง” เครื่องไดนามิตเตอร์ตอบด้วยชื่อที่ไม่ค่อยนิยมใช้กับปลาชนิดนี้

“ปลาลิง?” หลิงรันแปลเป็นชื่อที่ใช้บ่อยกว่านั้นและถามว่า “ทําไมคุณถึงบอกว่าเป็นปลาที่คนจีนชอบ”

“เพราะเป็นลิงน้ํา ฉันจึงรู้ว่าคนจีนชอบปลานี้มาก” ไดนามิตเตอร์เกาหัวเหมือนอุรังอุตังภูเขา “ฉันเคยไปฮ่องกงมาแล้ว 2 ครั้ง และทุกคนก็ชอบมัน”

“คล้ายกับปลาเก๋หลังค่อมหรือปลาเก๋หินอ่อนสีน้ําตาลหรือไม่” สมองของหม่าหยานลินยังคงทํางาน

ขณะที่พวกเขากําลังคุยกัน เซเลน่าก็เข้ามาในร้านอาหารด้วย เมื่อเธอได้ยินค่าศัพท์ที่พวกเขาใช้ เธออดไม่ได้ที่จะหุบปากและยิ้ม เธอแสดงออกอย่างมืออาชีพและกล่าวว่า “ลิงน้ําเป็นปลาอะโรวาน่า”

“อโรวาน่า?” ดวงตาของมาหยานลินเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

“เหมือนอโรวาน่าสีทองและอโรวาน่าสีเงิน” เซเลน่ากล่าว “ชาวบราซิลไม่ชอบกินมันมากนัก พวกเขารู้สึกว่ามันมีก้างมากเกินไป พวกเขามักจะเอาเฉพาะเนื้อปลาและทิ้งด้านข้าง

หม่าหยานหลินพูดขึ้นทันทีว่า “อ่า…ปลาฮวงจุ้ย”

“ถูกต้อง.” เซเลน่าพยักหน้า

มาหยานลินลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หยิบสเต็กปลาชิ้นโต แล้วจ้องไปที่มันก่อนจะพูดว่า “ถ้าชิ้นนี้อยู่ในประเทศจีน มันจะมีค่าอย่างน้อยสามถึงห้าพันชิ้น ตรงนี้ก็จับได้เพียงเล็กน้อย น้ํามัน?”

ไดนามิตเตอร์ฟังพวกเขาพูดเป็นภาษาจีนกลางและยิ่งกังวลมากขึ้นไปอีก เขาถามว่า“พวกนายพูดว่าอะไรนะ?”

เซเลน่าคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดกับไดนามิตเตอร์ว่า “นี่คือปลาที่ชาวจีนสวดขอความโชคดี”

“จริงเหรอ สิ่งที่เราต้องการมากที่สุดในขณะนี้คือความโชคดี ฉันก็อยากกินเหมือนกัน” ไดนามิตเตอร์ก้าวไปข้างหน้าทันทีและหยิบสเต็กปลาชิ้นใหญ่ ทุกคนรอบตัวเขาได้ยินสิ่งที่เขาพูดและขึ้นไปด้วย

“ปลาที่คนจีนสวดขอพร? ถ้าหมอหลงเชื่อ เราก็ควรจะมีสักชิ้นด้วย”

“ปลาที่นักปราชญ์ชอบย่อมนําโชคมาให้

“เมื่อวานฉันจับลิงน้ําได้ แต่นั่นเป็นชิ้นๆ เพื่อใช้เป็นเหยื่อล่อ แต่ไม่เป็นไร ฉันน่าจะจับได้อีกตัวหนึ่งได้

“ไปตกปลากันเถอะ”