Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 773

จอภาพอีซีจีมันดูเหมือนตู้คาราโอเกะสมัยก่อน

เครื่องช่วยหายใจแบบดมยาสลบที่ผลิตในเยอรมนีถูกโยนทิ้ง ไม่มีใครใช้มันเลย

มีสายสวนสอดเข้าไปในร่างกายของนัลโดและการหายใจของเขาก็เร่งรีบ ขณะที่เขามองไปที่พื้น แม้ว่าเขาจะนอนคว่าหน้า สะโพกของเขาก็ยกขึ้นเมื่อครึ่งหลังของเตียงผ่าตัดถูกยกขึ้น สิ่งนี้ทําให้เขาดูเหมือนมีดพับ

เมื่อใดก็ตามที่สะโพกและขาของคนนอนคว่าหน้าสูงขึ้น เขาจะดูลักษณะเหมือนมีดพับ

หลิงรันเดินไปรอบๆ เตียงผ่าตัดและมองไปรอบๆ เขาตรวจสอบเสื้อผ้าที่พันรอบแขนขาของนัลโดเพื่อป้องกันไม่ให้ถูกมีดดูดความร้อนลวกในระหว่างการผ่าตัด

หลังจากที่เขาตรวจสอบทุกอย่างอย่างรอบคอบแล้ว หลิงรันก็สั่งการทันที “ไปจัดการยาสลบซะ”

มาหยานลินก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทางเคร่งขรึม

ในขณะเดียวกัน หลิงรันคว้าใบตรวจของผู้ป่วย คลี่ออก และเริ่มอ่าน

ใบสอบได้รับการแปลและเขียนด้วยลายมือแล้ว ทําการทดสอบพื้นฐาน เช่น การทดสอบการทํางานของไต การทดสอบปัสสาวะ และการวิเคราะห์อุจจาระ ตัวอย่างถูกส่งออกไปข้างนอกด้วยเฮลิคอปเตอร์ และได้ผลลัพธ์ผ่านโทรศัพท์ดาวเทียม

ก่อนหน้านี้ เนื่องจากสถานการณ์แวดล้อม หลิงรันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทําในสิ่งที่เขามี ตอนนี้ฝนหยุดตกไปซักพักแล้ว แม้ว่าระยะเวลาจะไม่เพียงพอสําหรับพวกเขาในการอพยพผู้ป่วยทั้งหมด แต่พวกเขาสามารถส่งตัวอย่างจํานวนมากไปรับการทดสอบในห้องปฏิบัติการภายนอกได้อยู่ดี

นั่นคือนิสัยของหลิงรัน แม้ว่ามันจะเป็นเพียงการผ่าตัดริดสีดวงทวาร เขาต้องการทําการทดสอบให้มากที่สุด

“มาเริ่มกันเลย.”หลิงรันเหลือบมองไปที่ตัวเลขบนจอภาพอีซีจีเขาไม่ได้สนใจที่จะยืนยันสิ่งต่าง ๆ กับหม่าหยานหลิน

แพทย์ทั้งสองได้รับการฝึกฝนตนเองและเป็นผู้วางยาสลบมือใหม่ และไม่มีประเด็นใดที่พวกเขาจะต้องยืนยันสิ่งต่างๆ ร่วมกัน

หลิงรันหันกลับมาและชี้ไปที่แผ่นเหล็กสแตนเลส “คิมห้ามเลือดโค้งขนาดใหญ่”

“ตกลง” พยาบาลยื่นคีมห้ามเลือดให้หลิงรันทันที

ภายใต้สถานการณ์ปกติ แพทย์ไม่จําเป็นต้องให้คําแนะนําแก่พยาบาล และอาจไม่จําเป็นต้องตั้งชื่อเครื่องมือที่ต้องการด้วยซ้ํา เมื่อพูดถึงการผ่าตัดทั่วไป พยาบาลอาจรู้จักเครื่องมือนี้ดีกว่าแพทย์ด้วยซ้ํา

อย่างไรก็ตาม แพทย์ไม่ได้รับสิทธิพิเศษนี้เนื่องจากพวกเขาทํางานในโรงพยาบาลการกุศลเกาเจ๋งและพยาบาลเพียงคนเดียวที่เหลือไม่ได้พูดภาษาของพวกเขาด้วยซ้ํา นอกจากนี้พยาบาลไม่เคยมีส่วนร่วมในการผ่าตัดริดสีดวงทวารมาก่อน โรงพยาบาลการกุศลเกาเจิ้ง เสนอโปรแกรมการผ่าตัดในจํานวนที่จํากัด และนี่คือเหตุผลที่พยาบาลไม่เคยเข้าร่วมในการผ่าตัดหลายประเภทมาก่อน

หลิงรันใช้คีมหนีบ ริดสีดวงภายในอย่างแรง

เมื่อมาหยานลินเห็นว่าริดสีดวงทวารที่อยู่ภายในนั้นแปลกประหลาดเพียงใด ซึ่งมันมีขนาดใหญ่พอๆ กับไข่ห่าน เขาก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเล็กน้อย “มันน่าตกใจกับตาจริงๆ”

“ไหมผ่าตัดขนาด 7-0” หลิงรันไม่ได้ส่ายหน้า และเขาไม่ได้ตั้งใจจะคุยกับหม่าหยานหลิน เขาคว้าด้ายผ่าตัดเส้นหนาที่สอดเข้าไปในเข็ม จากนั้นเขาก็ทําห่วงรูปที่ 8 อย่างรวดเร็วบนริดสีดวงทวารที่ด้านบนของที่คีมหนีบ ต่อไปเขาทําปม

“มีดผ่าตัด” หลิงรันขอมีดผ่าตัดและเปิดผิวหนังของผู้ป่วยที่ตําแหน่งด้านล่าง ซึ่งใช้คีมห้ามเลือดโค้งขนาดใหญ่ จากนั้นเขาก็ทําการกรีดรูปตัววีขนาดใหญ่ตามเส้นที่เขาวาดไว้ก่อนหน้านี้…

หลิงรันไม่เคยชอบแผลเล็กๆ

ทุกครั้งที่เขาทําศัลยกรรม หลิงรันคํานึงถึงสิ่งต่างๆ มากมาย และเขาก็เป็นคนรอบคอบ ด้วยเหตุนี้เขาจึงชอบทําแผลขนาดใหญ่อยู่เสมอ

และเนื่องจากริดสีดวงทวารภายในมีขนาดใหญ่พอๆ กับไข่ห่าน จึงเป็นไปไม่ได้ที่หลิงรันจะทําแผลเล็กๆ แม้ว่าเขาจะอยากทําก็ตาม

“กรรไกร”หลิงรันโยนมีดผ่าตัดไปด้านข้างและยกมือซ้ายเพื่อขอกรรไกร เขายกคีมห้ามเลือดในมือซ้ายและดึงร่างของโรคริดสีดวงทวารขึ้น

พูดง่ายๆ ก็คือ ตอนนี้ สิ่งที่หลิงรันต้องทําคือเอาเนื้อเยื่อที่มีขนาดใหญ่พอๆกับไข่ห่านออกจากทวารหนักของผู้ป่วย และพยายามอย่างดีที่สุดที่จะไม่ท่าร้ายเนื้อเยื่อรอบข้าง

มีการผ่าตัดที่คล้ายกันหลายประเภทจริงๆ นี่คือวิธีกําจัดสิวบนใบหน้าและซีสต์ด้วยความแตกต่าง ก็คือริดสีดวงทวารมักมีขนาดใหญ่ขึ้น และผู้ป่วยไม่สามารถมองเห็นได้ในกระจก ดังนั้นพวกเขาจึงมักไม่ทราบว่าริดสีดวงทวารมีขนาดใหญ่เพียงใด

สําหรับแพทย์ การกาจัดริดสีดวงทวาร สิว และซีสต์โดยพื้นฐานแล้วเหมือนกัน เพียงแต่อัตราการเกิดริดสีดวงทวารสูงกว่าโรคอื่นๆเท่านั้น

หลังจากที่ริดสีดวงทวารภายในซึ่งมีขนาดใหญ่เท่ากับไข่ห่านถูกกําจัดออกไปแล้ว หลิงรันก็วนรอบรูปที่แปดตรงตาแหน่งที่มันอยู่ การผ่าตัดเกือบเสร็จแล้ว ต่อมา เขาค่อยๆก่าจัดริดสีดวงทวารภายในที่เหลืออย่างระมัดระวัง…มาหยานลินนั้นไม่มีอะไรทําจริงๆ และจ้องมองไปที่ริดสีดวงทวารขนาดใหญ่ที่มีขนาดเท่ากับไข่ห่านที่ถูกเอาออกไป

“ฉันจะฝากที่เหลือให้คุณ” หลิงรันไม่ได้ตั้งใจจะทําศัลยกรรมให้เสร็จ

การผ่าตัดริดสีดวงทวารเป็นการผ่าตัดขั้นพื้นฐานที่สุดอย่างหนึ่ง และริดสีดวงทวาร ของผู้ป่วยรายนี้ไม่ได้อยู่ที่ตาแหน่งที่เสียชีวิต ดังนั้น จากมุมมองของศัลยแพทย์ การผ่าตัดครั้งนี้จึงเป็นเรื่องง่าย

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคนจํานวนมากเป็นโรคริดสีดวงทวาร โรงพยาบาลขนาดใหญ่ส่วนใหญ่จะไม่สนใจที่จะเสนอวิธีการผ่าตัดนี้

ในความเห็นของหลิงรัน การผ่าตัดริดสีดวงทวารเป็นการผ่าตัดที่เหมาะสมอย่างยิ่งในการฝึกฝน

ในทีมรักษาหมอหลิงความสามารถของมาหยานลินนั้นด้อยกว่าความสามารถของหมอลู่และจางอันหมินเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพราะเขาไม่มีประสบการณ์เพียงพอ ท้ายที่สุดแล้ว ทั้งสามคนถือเป็นแพทย์ชั้นยอดธรรมดา โรงพยาบาลเกรด A ระดับอุดมศึกษาเต็มไปด้วยแพทย์ประจําบ้านและแพทย์ที่ดูแลเหมือนพวกเขา ตราบใดที่พวกเขาได้รับการขึ้นอย่างรอบคอบและมีโอกาสมากพอที่จะฝึกฝน พวกเขาจะผ่านไปได้ด้วยดี อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาไม่มีโอกาสพัฒนาตนเองมากเพียงพอ พวกเขาจะกลายเป็นหมอธรรมดาๆ

อย่างไรก็ตาม ยังมีการแข่งขันภายในกลุ่มการรักษาของพวกเขา

เนื่องจากมาหยานลินเป็นทักษะที่อ่อนแอที่สุด เขาจึงได้รับโอกาสน้อยที่สุด เพราะเขามักถูกผลักไสให้ไปเป็นผู้ช่วยคนที่สองหรือผู้ช่วยคนที่สาม

ดังนั้นการผ่าตัดง่ายๆ เช่น การผ่าตัดริดสีดวงทวารจึงเป็นการผ่าตัดที่ถูกต้อง สำหรับหม่าหยานหลิน ที่จะนําไปปฏิบัติในตอนนี้

สิ่งนี้ใช้กับหมูหยวน ด้วย…

หลิงรันหาทางให้มาหยานลินและเริ่มคิดว่าจะทําอย่างไร

มาหยานลินไม่คุ้นเคยกับการเป็นสปอตไลท์เล็กน้อย ก้าวไปข้างหน้าและเริ่มตัดปลายริดสีดวงทวารที่ผูกไว้ จากนั้นเขาก็ตัดแผลและห้ามเลือด…

มาหยานลินตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็นๆ ไม่ได้บอกว่าเป็นเพราะเขาเหนื่อยหรือกลัว

หลิงรันดูการผ่าตัดและแนะนํามาหยานลิน เมื่อเขาเห็นว่านางพยาบาลสามารถให้เขาร่วมมือและยืนวาสลีนก๊อซให้มาหยานลินได้คล่องแคว เขาก็รู้สึกสบายใจ

ในการแสดงความเฉลียวฉลาดและความตื่นตัวเซเรน่า จึงจากไปพร้อมกับหลิงรัน

ทางเดินของโรงพยาบาลการกุศลเกาเจ๋งเงียบสงบ

นอกหน้าต่างฝนตกทั้งหมาทั้งแมว อย่างไรก็ตาม ผู้ที่อยู่ในโรงพยาบาลรู้สึกสบายใจขึ้นมาก

แม้ว่าฝนจะหยุดตกเพียงสองชั่วโมง และเฮลิคอปเตอร์ที่วิ่งไปมาได้อพยพผู้ป่วยไปเพียง 3 ราย ผู้สูงอายุและผู้อ่อนแอ 2 ราย ผู้คนในโรงพยาบาลรู้สึกมีความหวังมากขึ้นหลังจากปัญหาต่างๆจบลง .

บรรยากาศในโรงพยาบาลช่างชื่นบานราวกับว่าทุกคนกําลังมีงานปาร์ตี้

เนื่องจากความตายไม่ใช่การรักษาอีกต่อไป สถานที่นี้จึงมีชีวิตชีวาขึ้นมาก และความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่ของทุกคนก็แข็งแกร่งขึ้นมาก

“หมอหลิง คุณผ่าตัดเสร็จแล้วใช่ไหม สําเร็จไหม?” สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยคนหนึ่งเดินโซเซ

หลิงรันพยักหน้า “มันสําเร็จแล้ว”

“หม… หลังจากกาจัดริดสีดวงทวารแล้ว จะไม่เจ็บปวดอีกเลยใช่ไหม?”

“สําหรับอาการปวดหลังผ่าตัด คุณเพียงแค่ต้องทานยาแก้ปวด โดยปกติอาการจะดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดหลังจากผ่านไป 48 ชั่วโมง” หลิงรันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และกล่าวต่อ “เราสนับสนุนให้ผู้ป่วยถ่ายอุจจาระเพียง 24 ชั่วโมงต่อมา และเพื่อให้สายสวนอยู่ได้ 48 ชั่วโมง…” หลิงรันอธิบายสถานการณ์และเซเลน่าแปลสิ่งที่เขาพูด

สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยเริ่มลังเลเล็กน้อยหลังจากได้ยินเรื่องนี้

เซเลน่ากังวลเมื่อเห็นอย่างนั้นและพูดว่า “ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดไปเถอะ หมอหลิงยุ่งมาก…”

“โรคริดสีดวงทวารของฉันก็ทําให้ฉันมีปัญหาเช่นกัน” สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยถอนหายใจและกล่าวว่า “ก็เพราะฉันนั่งมากเกินไป รู้ไหม ฝนตกมาสองสามวันแล้ว และฉันไม่มีอะไรทําอีกแล้ว…”

“อยากผ่าตัดไหม” หลิงรันไม่ได้สนใจว่าสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยเป็นอย่างไร เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“ให้ฉัน?”

“เราต้องดูความก้าวหน้าของโรคริดสีดวงทวารของคุณ” หลิงรันหยุดครู่หนึ่งแล้ว พูดต่อ “หรือคุณจะรอจนกว่าถนนจะโล่งและมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาลที่เหมาะสมเพื่อทําการผ่าตัด

สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยส่ายหัวอย่างโกรธจัด “ฉันใส่ชื่อของฉันที่โรงพยาบาลเมื่อปีที่แล้ว แต่พวกเขาไม่ได้จัดสรรเวลาให้ฉันแม้ว่าฉันจะรอเป็นเวลาสองเดือน ฉันไม่ต้องการที่จะรออีกต่อไป หมอหลิง คุณช่วยดูอาการของฉันหน่อยได้ไหม…”

จากนั้นเขาก็พูดต่อด้วยน้ําเสียงเงียบ ๆ “ฉันมีเพื่อนสองสามคนที่เป็นโรคริดสีดวงทวารด้วย”

ชายสามคนงุ่มง่ามจากทางเดินอื่นขณะที่พวกเขาไอเบา ๆ พวกเขากําลังเดินในลักษณะแปลก ๆ เนื่องจากความเจ็บปวดจากโรคริดสีดวงทวารของพวกเขา

หลิงรันพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หันไปพูดกับเซเลน่าว่า “ขอให้มาหยานลนมาดูสภาพของพวกเขา”