Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 784
“จากรายงานการวิจัย การแยกเนื้อเยื่อที่ยึดติดโดยใช้ตะขอเกี่ยวด้วยไฟฟ้าและเครื่องดูดพร้อมกับมีดอัลตราโซนิกจะมีประสิทธิภาพอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตาม มีดอัลตราโซนิกค่อนข้างแพง” หยูหยวนเปล่งเสียงออกมาในระหว่างการให้คําปรึกษาก่อนการผ่าตัด หลังของเธอตั้งตรง และเธอเกือบจะนั่งบนหมอนรองเอว อย่างน้อยก็สามารถมองเห็นเธอได้จากคอขึ้นไป
หลิงรันพยักหน้า “งั้นก็ใช้มีดอัลตราโซนิก หมอโจวซินเยียนอย่าลืมแจ้งผู้ป่วยเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย”
“เราจะต้องส่งรายงานไปยังแผนกการแพทย์ เนื่องจากจะถือเป็นการใช้เครื่องมือที่นอกเหนือจากการทํางานปกติ” โจวซินเยียน รู้ว่าโรงพยาบาลทํางานได้ดีเพียงใด จากนั้นเขาพูดต่อ “หมอหลิง คุณต้องคุยกับพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่าเราจะได้ใช้อุปกรณ์ใหม่แล้ว”
“แน่นอน” หลิงรันกล่าวรับทราบ
มีดดูดความร้อนถูกนํามาใช้ในการตัดถุงน้ําดีปกติเพื่อลดค่าใช้จ่ายในการผ่าตัด มีดอัลตราซาวนด์มีปัญหาเล็กน้อยเมื่อเทียบกับมีดอัลตราซาวนด์เนื่องจากเหตุผลต่างๆ เช่น ผลกระทบจากความร้อน ดังนั้นการพยากรณ์โรคจะไม่ดีเท่าที่ควร
อย่างไรก็ตาม ตามนโยบายของโรงพยาบาลหยุนฮัว ศัลยแพทย์ไม่ได้รับอนุญาตให้เพิ่มมาตรฐานเครื่องมือที่ใช้เพียงอย่างเดียว กล่าวอีกนัยหนึ่งศัลยแพทย์ไม่ควรพยายามใช้เครื่องมือที่ดีที่สุด แต่ให้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดในบรรดาเครื่องมือราคาถูก
อย่างไรก็ตาม มีดอัลตราซาวนด์จะมีประโยชน์เพราะจะช่วยลดความเสียหายได้มาก
โจวซินเยียนเขียนบางอย่างลงในสมุดโน้ตของเขาและกล่าวว่า “ฉันขอแนะนําให้เราใช้คลิปไทเทเนียมนําเข้าด้วย ด้วยวิธีนี้ผู้ป่วยโดยทั่วไปจะจัดหาเงินทุนให้กับเครื่องมือทั้งหมดด้วยตัวเอง”
หมอล์บิดปากแล้วพูดว่า “เขาอยู่ในบริษัทที่เขาต้องทํางานมากกว่าสิบชั่วโมงต่อวันหกวันต่อสัปดาห์ ไม่รวมการทํางานล่วงเวลา ถ้าเขาหาเงินไม่พอทําศัลยกรรมเอง มันคงเป็นเรื่องตลก”
หยูหยวนพูดอย่างใจเย็น “นี่เป็นชั่วโมงทํางานของแพทย์ด้วย มีแพทย์กี่คนที่ทําเงินได้มากพอที่จะสนับสนุนการผ่าตัดของตัวเอง”
“มันเป็นเพียงหมื่นหยวน เมื่อเจ็บป่วย แพทย์ทุกคนจะสามารถออกเงินจํานวนนี้ได้” หมอลู่ พ่นน้ําออกมาสองสามครั้ง
จางอันหมินหัวเราะ “ฉันค่อนข้างจะใช้สิ่งที่อยู่ในประกันทางการแพทย์ของฉันและนอนบนเตียงในโรงพยาบาลอีกสองสามวัน… อา… หนึ่งสัปดาห์ก็เช่นกัน ฉันไม่รังเกียจที่จะนอนบนเตียง ในโรงพยาบาล ปัสสาวะทางสายสวน และรับประทานอาหารผ่านทางท่อช่วยหายใจ ฉันจะหลับใหลจนกว่าโลกจะแตก”
เขาหาวขณะที่เขาพูดราวกับว่าเขาถูกวางยา
ได้รับผลกระทบจากเขาซูเจียฟูวิสัญญีแพทย์ที่ยังไม่ได้พูดอะไรเลยก็เริ่มหาวด้วย ต่อมาหมอลู่และมาหยานลินก็หาวด้วย ราวกับว่าพวกเขาทั้งหมดอยู่ในการแข่งขันเพื่อดูว่าใครสามารถอ้าปากได้กว้างที่สุด
“อืม… นี่เป็นปัญหาเช่นกัน เราควรจะพักสักหนึ่งวันหรือครึ่งวันก่อนการผ่าตัดดีไหม?”โจวซินเยียนใช้โอกาสนี้เพื่อยื่นคําร้อง ความจริงก็อยากพักผ่อนเหมือนกัน
หลิงรันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “โครงการใหม่นี้เป็นโครงการระยะยาว…”
จากการแสดงออกของทุกคน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเข้าใจความจริงข้อนี้
หลังจากนั้น หลิงรันกล่าวว่า “ในช่วงเริ่มต้นของโครงการ แพทย์สามารถพักผ่อนได้หนึ่งวัน แพทย์ทุกคนที่เข้าร่วมการผ่าตัดนี้สามารถกลับบ้านและพักผ่อนได้อย่างเต็มที่ในตอนกลางคืน
จางอันหมินที่มีท่าทางเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขาแข็งทันที “พักผ่อนหนึ่งวัน? นี่มันไม่มากเกินไปไปหน่อยเหรอ?”
เนื่องจากเขายังอยู่ภายใต้แผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อน เขาจึงไม่สามารถมีส่วนร่วมในการผ่าตัดครั้งแรกของโครงการนี้ได้
แม้ว่าหม่าหยานลินจะเป็นส่วนหนึ่งของมัน แต่สายตาของเขาก็หยุดนิ่งเช่นกัน “เราได้รับอนุญาตให้กลับบ้านเป็นเวลาหนึ่งวันหรือไม่”
หลิงรันพยักหน้า “ยี่สิบสี่ชั่วโมง, หมอโจวซินเยียนจัดตารางใหม่เพื่อให้แพทย์ที่เข้าร่วมการผ่าตัดได้พักผ่อน
จางอันหมินอิจฉาจนน้ําลายไหล เขารีบยกมือขึ้นและพูดว่า “หมอหลิง ผมต้องสมัครผู้ที่ต้องการมีส่วนร่วมในการผ่าตัดที่คล้ายกันครั้งต่อไป”
“แน่นอน” หลิงรันพยักหน้า
โจวซินเยียนจดบันทึกและถามว่า “หมอหลิง หมอจะได้พักผ่อนก่อนการผ่าตัดครั้งต่อไปด้วยหรือไม่”
“ไม่” หลิงรันพูดโดยไม่ลังเล “การผ่าตัดถุงน้ําดียังคงเป็นการผ่าตัดตามปกติ”
“โอเค ฉันเข้าใจ” มีรอยยิ้มบนใบหน้าที่มีรอยย่นของโจวซินเยียนขณะที่เขามองไปที่จางอันหมิน และเขาก็ดูใจดีอย่างมาก
พวกเขาคุยกันอยู่พักหนึ่งเกี่ยวกับรายละเอียดของการผ่าตัดและสิ่งที่พวกเขาต้องจ่าไว้ หลังจากพูดคุยเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยหลังการผ่าตัดและเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการดมยาสลบ ทุกคนออกจากห้องประชุมอย่างรวดเร็วพร้อมกับเอกสารในมือของพวกเขา
เนื่องจากหลิงรันกลับมาอยู่ในทีมอย่างเป็นทางการ งานจึงกลายเป็นภาระสําหรับสมาชิกของทีมรักษาหมอหลิงอีกครั้งในทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่หลิงรันเริ่มให้คําปรึกษา เนื่องจากกลุ่มการรักษาของเขามีหน้าที่รับผิดชอบสําหรับสมาชิกทั้งหมดที่เขารับเข้ามา กล่าวอีกนัยหนึ่ง สมาชิกของกลุ่มการรักษาของเขาต้องแบ่งปันผู้ป่วย
นอกจากทําหน้าที่เป็นผู้ช่วยของหลิงรันและเดินตรวจรอบวอร์ดทุกวันแล้วหมอลู่ ยังมีโอกาสได้ทําหน้าที่เป็นหัวหน้าศัลยแพทย์สาหรับการผ่าตัดเอ็มถัง ที่ไม่ซับซ้อนเกินไป แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับโอกาสนี้บ่อยครั้ง แต่ถ้ารวมเวลาที่ใช้ในการเตรียมตัวก่อนผ่าตัดและการดูแลหลังการผ่าตัด ผู้ป่วยแต่ละรายอาจใช้เวลามากกว่าแปดชั่วโมง และลู่เหวินปืนไม่มีแพทย์ประจําบ้านคอยช่วยเหลือเขา มากที่สุดที่เขาสามารถทําได้คือทําให้หมอประจําบ้านและแพทย์ฝึกหัดเขียนรายงานทางการแพทย์แทนเขา
จางอันหมินเองก็ยิ่งยุ่ง
ตอนนี้จางอันหมินทํางานอยู่ในศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินและแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อน เมื่อพูดถึงงานธุรการ จางอันหมินต้องตอบคําถามผู้คนมากขึ้นเมื่อเทียบกับหลิงรัน นอกจากนี้ เขายังต้องทําศัลยกรรมอิสระในปาไจเซียงอีกด้วย ดังนั้น จางอันหมินจึงไม่เคยได้พักผ่อนเลย
แม้ว่าแพทย์ของทีมรักษาหมอหลิงจะสามารถพักผ่อนได้ค่อนข้างมากเมื่อหลิงรันอยู่ในบราซิล แต่จางอันหมิน ก็ยุ่งมากกว่าปกติ จางอันหมินเปรียบเสมือนเป็นคนทรยศต่อแผนกศัลยกรรม ตับและตับอ่อน และตอนนี้เหอหยวนเจิ้ง ปฏิบัติต่อเขาเหมือนไม่มีอะไรเลยนอกจากชิ้นส่วนทางการแพทย์และเขาทํางานหนักมาทุกครั้งที่ทําได้
ผู้หญิงที่ทํางานในโรงพยาบาลได้รับการปฏิบัติเหมือนผู้ชาย ในขณะที่ผู้ชายที่ทํางานในโรงพยาบาลได้รับการปฏิบัติเหมือนสัตว์ นี่คือธรรมเนียม แต่มีหลายวิธีในการกดขี่สัตว์
แน่นอนว่าคนๆ หนึ่งไม่ได้ใช้วัวดําที่พวกเขาเป็นเจ้าของแบบเดียวกับล่อของเพื่อนบ้าน
เพื่อยืดอายุของเขาออกไปสักสองสามวัน จางอันหมินไปที่มาหยานลินด้วยใบหน้าที่น่าสงสารเมื่อเขาออกจากห้องประชุม “น้องมา เราเข้ากันได้ดีใช่มั้ย? ดูเหมือนคุณจะไม่ยอมหยุดยาวเช่นกัน. รร
“ถ้าคุณใช้เวลาสามคืน ในการเข้ากะของฉัน ฉันจะให้คุณพักผ่อนในวันพรุ่งนี้และเข้าแทนที่คุณ” มาหยานลินจ้องมองที่ จางอันหมินและสมองของเขากําลังทํางานอย่างหนักเพื่อหาทางใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้ให้ได้มากที่สุด
ริมฝีปากของจางอันหมินสั่นเทา “สามคืนกับการเข้ากะมันมากเกินไป สําหรับสองคน?”
“หมอลู่ ได้เสนอที่จะรับในการเข้ากะสองคืนของฉันแล้ว”
“เอาล่ะ เข้ากะสามคืนแล้ว!” จางอันหมินเห็นด้วยด้วยการกัดฟัน เนื่องจากเป็นโอกาสที่ค่อนข้างหายากที่จะได้พักผ่อนติดต่อกันยี่สิบสี่ชั่วโมง
ในบ่ายวันศุกร์ เวลาหกโมงเย็น ตามที่ตกลงกันเฉินเสี่ยวอันปรากฏตัวที่ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัว เขาแทบจะไม่ทันเวลา
“นายกําลังยุ่งอยู่แน่ๆเลย! คุณเป็นคนไข้ที่ยุ่งที่สุดที่ฉันเคยเจอมาอย่างจริงจัง.” มาหยานหลินที่เข้ากะมาทั้งวันมีผิวพรรณที่แข็งแรงเล็กน้อย และเขาอยู่ในอารมณ์ที่จะหยอกล้อเฉินเสี่ยวอัน
เฉินเสี่ยวอันพูดเรื่องมากมาย “ฉันไม่สามารถบอกอะไรได้ ฉันบอกพวกเขาว่าฉันจะเลิกงานของวันนี้ตอนห้าโมง และออกจากงานก่อนหน้านั้นสิบนาที แม้ว่าฉันจะไม่ได้ทํางาน แต่ฉันก็ต้องวางแผนทุกอย่างไว้ล่วงหน้า”
“ไม่มีอะไรง่ายในชีวิต” มาหยานลินยิ้มและใบหน้าอ่อนเยาว์ของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า
“เฮ้อ..” เฉินเสี่ยวอันถอนหายใจและตาม มาหยานลินไปที่วอร์ดเพื่อเตรียมการก่อนการผ่าตัด จากนั้นเขาก็ถามอย่างกังวลว่า “มันจะไม่เป็นปัญหาสําหรับฉันที่จะสามารถพักผ่อนได้เพียงสองวันครึ่งใช่ไหม”
“หกสิบชั่วโมง ตราบใดที่หมอหลังสามารถทําได้ คุณจะสามารถฟื้นตัวได้ภายในกรอบเวลานั้น” มาหยานลินไม่ได้ให้คํามั่นสัญญาใดๆ
เฉินเสียวอันก้มศีรษะลงและมองดู ขณะที่พยาบาลสอดสายสวนหลอดเลือดดําเข้าไปในเส้นเลือดของเขาเพื่อถ่ายของเหลวและทําสิ่งอื่น ๆ
*ฉวัดเฉวียน*
โทรศัพท์ของ เฉินเสี่ยวอันสั่น
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดู และเห็นว่าเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งของเขาส่งข้อความมาอวยพรให้เขาโชคดีในการผ่าตัด
เฉินเสี่ยวอัน ยิ้มเล็กน้อยและเรียบเรียงค่าตอบ
*ฉวัดเฉวียน ฉวัดเฉวียน
โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นอีกครั้ง และเป็นข้อความจากเพื่อนร่วมงานคนเดียวกัน [หากเป็นไปได้ โปรดสังเกตว่าการผ่าตัดดําเนินไปอย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งสภาพที่คุณอยู่ก่อนและหลังการผ่าตัด]
