Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 787
“มันดูดี”
“ฉันจะสะกิดคุณเล็กน้อย รู้สึกเจ็บไหม?”
“รู้สึก!” เฉินเสี่ยวอื่น โกรธมากจนเพื่อนร่วมงาน แต่มันทําให้เขารู้สึกเจ็บและเจ็บปวด ดังนั้นเขาจึงสงบลงอย่างรวดเร็วและเอนหลังลง “หยุดล้อเล่นกับฉัน อีกเก้าชั่วโมงฉันต้องไปทํางาน ถ้าบาดแผลของฉันน้ําตาฉันจะดุคุณ”
เพื่อนร่วมงานที่ล้อมรอบเตียงมักจะเพิกเฉยต่อ เฉินเสี่ยวอันพวกเขายังคงเดินไปมาในขณะที่กําลังคิดว่าจะสะกิด เฉินเสี่ยวอันอย่างไรเพื่อให้แน่ใจในสภาพของเขา
เฉินเสี่ยวอันหรี่ตาลง เขาไม่ได้ดูโทรทัศน์ที่อยู่ใกล้เขาด้วยซ้ํา ขณะที่เขาเฝ้าระวังเพื่อนร่วมงาน เขาก็รู้สึกพอใจ
“พี่เฉิน คุณยิ้มกว้างมากจนดูเหมือนตัวตลก เจ้าเอามีดเข้าปากเจ้าเอง พี่เฉิน?” พี่เพียวมาอีกแล้ววันนี้ เขาบันทึกข้อมูลบางอย่างและเล่นอยู่หน้าเตียง เขามองไปที่เฉินเสี่ยวอันและรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
เฉินเสี่ยวอันเงยหน้าขึ้นและหัวเราะ “คราวหน้าข้าจะถูกเรียกว่า ‘คนไร้โรค คนป่วยอย่าเข้าใกล้ฉันล่ะ”
พี่เปียวพูดจาเย้ยหยัน “ให้ฉันแสดงรายการโรคที่คุณเป็นดีไหม จากบนลงล่าง ผมร่วง โรคตาแห้ง โรคจมูกอักเสบ หลอดลมอักเสบ และอีกต่างๆมากมาย
“เฮ้ เฮ้ คุณต้องคิดใหม่ให้ถูกต้อง มองดูจิตสํานึกของคุณแล้วบอกฉันว่าโรคเหล่านี้ก็เป็นโรคทั่วไปของโปรแกรมเมอร์ไม่ใช่หรือยังไงกัน?”
พี่เพียวถึงกลับเงียบไปเมื่อได้ยินคําพูดของ เฉินเสี่ยวอันและเขาพบว่าตัวเองเห็นด้วยกับเขาเล็กน้อย
“ตอนนี้ไม่ถือว่าเป็นการใส่ร้ายถ้าฉันเรียกคุณว่าคนขี้ขลาดใช่ไหม” โปรแกรมเมอร์ที่อยู่ข้างๆพวกเขาได้เข้าร่วมการสนทนา เขายกมือขึ้นและพูดว่า “ฉันจะประกาศที่นี่ ฉันไม่มีอาการตาแห้ง”
“ฉันไม่มีเหมือนกับคนอื่นนะ ฉันมีแต่โรคริดสีดวงตา”
“ฉันเป็นโรคตาแดง” ชายคนนั้นจ้องไปที่ เฉินเสี่ยวอันและถามว่า “คุณรู้สึกอย่างไร?”
“ค่อนข้างดี. ฉันไม่รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ ฉันเดาว่าฉันอาจเจ็บป่วยเล็กน้อย แต่ฉันยังทนได้” เฉินเสี่ยวอันอธิบายอย่างละเอียด
โปรแกรมเมอร์ที่บอกว่าเขาเป็นโรคตาแดงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันหลังกลับและหยิบโทรศัพท์ออกมาเงียบๆ
สิบวินาทีต่อมา โปรแกรมเมอร์คนนั้นตากลายสีชมพูตะโกนว่า “พี่ มันไม่ยุติธรรมเลย! เราตกลงทอยลูกเต๋แล้วไปผ่าตัดทีละคนไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้พวกคุณทุกคนได้ลาพักร้อนแล้ว? แล้วเรื่องลูกเต๋าล่ะ? เราไม่ทอยลูกเต๋แล้วเหรอ?”
โปรแกรมเมอร์ในวอร์ดรักษาทุกคนหัวเราะ
“เว่ยคัง นายจะไปวันไหน” พี่เพียวเหลือบมองคนอื่นๆ และรู้ว่าพวกเขายื่นขอลาออกจากบริษัท เช่นเดียวกับเขา
บริษัทยังคงสามารถอนุมัติการลา 2 วันครึ่ง โดยที่วันหยุดสุดสัปดาห์รวมอยู่ในการลาด้วย โดยธรรมชาติแล้ว บริษัทจะไม่อนุญาตให้พวกเขาลาก่อน แม้ว่าจะมีคนจํานวนมากที่ต้องการขอลาหยุดสองวันครึ่ง พวกเขาก็จําเป็นต้องต่อคิว
และหากพวกเขาไม่สามารถรับได้ในชุดแรก พวกเขาอาจต้องรอเป็นสัปดาห์ที่สอง
“อาทิตย์นี้ฉันเอา” คนที่เข้าคิวแต่เช้าก็ภูมิใจ
“ผมเอาอาทิตย์หน้า”
“อาทิตย์หน้าฉันก็ไปเหมือนกัน”
โปรแกรมเมอร์ในวอร์ดโดยทั่วไปเข้าคิวภายในสัปดาห์แรกและสัปดาห์ที่สอง มีคนไม่มากที่ต้องการทําสิ่งนี้ตั้งแต่เริ่มต้น และมีคนน้อยลงที่รู้ข่าวนี้ด้วย
“ผมเป็นโรคตาแดงจริงๆ” เว่ยคังซึ่งเป็นคนเดียวที่เข้าคิวในสัปดาห์ที่สาม โกรธมากจนรู้สึกว่าผมของเขากําลังจะร่วง “ฉันเป็นโรคลําไส้อักเสบมาสองสามปีแล้ว เฮ้ เราต้องต่อคิวตามความรุนแรงของอาการใช่ไหม”
“มาก่อนได้ก่อน”
“ไม่มีการพูดถึงความรุนแรงเมื่อมีคนป่วย คุณรู้ไหม? ลําไส้อักเสบของคุณรุนแรงกว่าไส้ติ่งอักเสบหรือไม่? ฉันต้องเอาไส้ติ่งออกทั้งหมดเพื่อรักษาไส้ติ่งอักเสบของฉัน ถ้าเจ้ากล้าเอาลําไส้ออก ข้าจะสละที่เพื่อเจ้า”
“เรายังไม่แน่ใจในผลลัพธ์ ทําไมคุณถึงทะเลาะกันตอนนี้? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพี่เฉินเสียชีวิตด้วยโรคแทรกซ้อนในวันพรุ่งนี้? เราควรทําอย่างไรถ้าพวกคุณทุกคนลา?”
ตอนนี้ห้องรก แต่เป็นเพราะทุกคนเบื่อและวิตกกังวลเกินไป
เฉินเสี่ยวอันรู้สึกว่าเขาถูกสาป แม้ว่าเขาจะไร้เดียงสา ดังนั้นเขาจึงยิ้ม “พวกคุณทุกคนถามหมอหลิงว่าเขาทําศัลยกรรมอะไร และเขาไม่ทําศัลยกรรมอะไร”
เมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งนี้จากเขา อุณหภูมิในห้องก็ลดลงทันที
ไม่กี่วินาทีต่อมาพี่เพียวพยักหน้าเล็กน้อย “การได้ยินเรื่องนี้จากเฒ่าเฉินทําให้ฉันเชื่อว่าสติปัญญาของเขาฟื้นแล้ว”
“ฉันคิดเหมือนกัน, ใบหน้าของเขาเป็นสีแดงที่ดูมีสุขภาพดี และดูเหมือนว่าตอนนี้เขาสามารถทํางานได้แล้ว”
“เราต้องให้เขาทํางานมากขึ้นในภายหลัง
“หมอหลิงสามารถทําการผ่าตัดไส้ติ่ง, การตัดถุงน้ําดี, การผ่าตัดตับ, การผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่า, การซ่อมแซมเอ็นร้อยหวาย, การปลูกนิ้ว, การรักษากระดูกหัก…” พยาบาลสาวที่ซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องก็พูดขึ้น และบรรยากาศในห้องก็เย็นลงอีกครั้ง เธอกล่าวว่า“คุณมีเวลาเยี่ยมเยียนอีกสิบนาทีในหน่วยดูแลพิเศษ”
หน่วยดูแลพิเศษได้รับการปรับปรุงจากหอผู้ป่วยปกติ มีเตียงสองหรือสามเตียงในห้องหนึ่ง และมีพยาบาลคอยดูแลผู้ป่วยตลอดเวลา ผู้ป่วยได้รับการดูแลเป็นพิเศษคล้ายกับมาตรฐานในไอซียู แต่การดูแลที่พวกเขาให้นั้นยังไม่สมบูรณ์เท่ากับไอซียู และพวกเขาไม่มีมาตรฐานการป้องกันที่สูงเช่น ไอซียู โดยธรรมชาติแล้วราคาของมันก็ต่ํากว่ามาก ในศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหยุนฮัว เมื่อผู้ป่วยที่ตัดตบออกจากห้องไอซียูเป็นครั้งแรก พวกเขาจะถูกย้ายไปยังหน่วยดูแลพิเศษ เป็นเวลาสองสามวันก่อนที่พวกเขาจะถูกย้ายไปยังหอผู้ป่วยปกติ
เฉินเสี่ยวอันถูกส่งเข้าหน่วยดูแลพิเศษ และมันก็หมายความว่าการพยาบาลที่เขาได้รับนั้นได้รับการอัพเกรด ในความเป็นจริง เนื่องจากทีมพยาบาลได้รับเขา พวกเขาได้ออกแบบแผนเพิ่มเติมสําหรับช่วงระหว่างการผ่าตัดและจัดกาลังคนให้มากขึ้น
ครอบครัวของผู้ป่วยและเพื่อนร่วมงานจะไม่ทําให้พยาบาลขุ่นเคือง ในเวลานี้พวกเขาทั้งหมดยิ้ม
มีคนถามด้วยความกังวลว่า “คุณหมายความว่าอย่างไรที่เขาทําเฉพาะไส้ติ่งและการผ่าตัดอื่นๆที่คุณพูดถึง? หมอหลิงไม่เต็มใจที่จะรักษาตําแหน่งอื่นของร่างกายหรืออย่างอื่นหรือไม่?”
“คุณเคยได้ยินแพทย์คนใดที่สามารถผ่าตัดได้ทุกครั้งหรือไม่” นางพยาบาลสาวหัวเราะเยาะ ราวกับว่าเธอเป็นแมวที่หัวเราะเยาะทาสที่เป็นมนุษย์ของเธอ
ทุกคนพยักหน้าราวกับว่าเข้าใจแต่ไม่ต้องการที่จะเข้าใจ
“เขาไม่จัดการกับโรคลําไส้อักเสบเหรอ? โรคลําไส้อักเสบคล้ายกับไส้ติ่งอักเสบ เว่ยคังกัดฟัน และดูเหมือนแหบที่ถูกทุบตี
“หมอหลิงไม่จัดการกับโรคลําไส้อักเสบ พยาบาลสาวพยักหน้าอย่างมั่นใจและกล่าวว่า”ลําไส้อักเสบอยู่ในสาขาของการผ่าตัดทั่วไป คุณต้องมองหาพวกเขา”
“พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะสัญญากับเราว่าจะพักฟื้นเจ็ดวัน” เว่ยทั้งเม้มริมฝีปากของเขา
พยาบาลสาวไม่พูดต่อ การฟื้นตัวของลําไส้ลําบากมากขึ้น ถ้าเธอพูดอะไรผิด คนอื่นจะบ่นเกี่ยวกับเธอได้ง่ายมากๆ
“โปรดช่วยเราถามหมอหลิงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้ายังไม่เข้าคิวก็กลัวว่าจะไปต่อคิวไม่ได้อีก” เว่ยคังเอามือปิดหน้าท้อง
“หมอหลิงไม่รักษาโรคล่าไส้อักเสบจริงๆ ถ้าเธอไม่สบายจริงๆ เธอควรคิดหาทางลาก่อน” นางพยาบาลหนุ่มพูดพร้อมส่ายหัว “เท่าที่ฉันรู้ หมอหลิงทําศัลยกรรมอีกอย่างเดียวที่ฉันไม่ได้พูดถึง เมื่อกี้นี้คือการผ่าตัดริดสีดวงทวารซึ่งเขาทําในบราซิล”
“ฉันเป็นโรคริดสีดวงทวารด้วย” ดวงตาของเว่ยทั้งเป็นประกาย แต่เขาเริ่มสงสัยในตัวเองในทันที ฉันภูมิใจอะไร?”
พี่เปียวหัวเราะ “เยี่ยมมาก คุณสามารถรักษาโรคริดสีดวงทวารได้เช่นกัน และคุณสามารถคลายความกังวลได้”
“คุณเป็นโรคริดสีดวงทวารแบบไหน? ของฉันเป็นริดสีดวงทวารผสม ฉันควรจะเอามันออกได้ใช่ไหม”
“ย้ายมัน. เป็นการดีที่สุดที่จะลบทั้งหมดพร้อมกัน
บรรยากาศในห้องเริ่มปั่นป่วน ทุกคนต่างตื่นเต้น
“หมดเวลาเยี่ยมแล้ว ครอบครัวของผู้ป่วยและเพื่อนร่วมงานโปรดออกไป” นางพยาบาลสาว ทำท่ามองดูนาฬิกาแล้วไล่ตามกลุ่มผู้ติดเชื้อริดสีดวงทวารออกไป
ผู้คนไม่ใส่ใจกับการกระทําของเธอ แต่พวกเขาก็ให้พรกับ เฉินเสี่ยวอันเมื่อพวกเขากําลังจะจากไป
“ดูแลตัวเองด้วยนะ”
“ถ้าไม่สบายก็บอกนะ”
“วันนี้นอนให้มากขึ้น อย่าเล่นกับโทรศัพท์ของคุณ จะได้หายเร็วๆนะ”
เฉินเสี่ยวอันตอบเบา ๆ เมื่อพวกเขาจากไป เขาก็บ่นกับพยาบาลสาวว่า “ทําไมคุณไม่พูดถึงก่อนหน้านี้ว่าการผ่าตัดริดสีดวงทวารต้องทําเช่นนี้?”
