Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 812
EP 812
“มะเร็งกระเพาะอาหาร …”
พี่ซูดูรายงานและไม่พูดอะไรเป็นเวลานาน
กัปตันและฉินหมินยืนเคียงข้างกัน ในขณะนั้นเอง ถ้อยคําที่ซ้อมรบอย่างระมัดระวังก็ติดอยู่ในลําคอ
มีเพียงสุนัขตํารวจเกาลัดเท่านั้นที่ส่งเสียงครวญครางขณะเข้าใกล้ พี่ซูมันถูขาของเขาด้วยหัวของมัน
พี่ซูดูมีความสุขเล็กน้อยขณะที่แตะหัวเกาลัดและพูดว่า “คุณเป็นสุนัขผิวเผิน คุณไม่ได้ลูบขาฉันมานานแค่ไหนแล้ว และในที่สุดคุณก็มาหาฉันวันนี้”
เกาลัดดูเหมือนจะไม่เข้าใจเมื่อมองไปที่พี่ซูหลังจากถูเขาไปซักพักก็หายไป
พี่ซูรู้สึกเศร้าสร้อยเมื่อมองไปที่เอวบางๆของเกาลัดและพูดว่า “สุนัขตัวนี้มันดูดีมากเลย แต่มันก็ดูไม่เป็นมิตรเท่าไร นั่นเป็นสาเหตุที่ทําให้มันกลายเป็นสุนัขตํารวจ ถ้าขายในร้านขายสัตว์เลี้ยง ผู้ซื้ออาจกําจัดเขาออกจากการเลือกของพวกเขา”
เจ้าหน้าที่ฝูงบินมองไปที่ พี่ซูและพูดว่า “คุณกําลังพยายามแสดงความรู้สึกของคุณผ่านทางสุนัขหรือไม่? คุณกลัวว่าเราไม่ต้องการคุณอีกต่อไปหรือไม่”
“ฉันเคยเสียเหงื่อและมีเลือดออกมาก่อน ฉันเคยทุกข์มาก่อนและไม่เคยสนุกกับชีวิตเลย ฉันจะกลัวการถูกไล่ออกทําไม ถ้าพวกคุณไม่ต้องการฉัน ฉันจะหาที่ที่ฉันต้องการได้เสมอ” ” พี่ซูพูดเสียงดังเล็กน้อย เขาดูภูมิใจ แต่ดวงตาของเขาดูน่ากลัว
เฉินหมินถอนหายใจอย่างลับๆ และกระซิบ “เจ้ารักษาสิ่งนี้เป็นอาการบาดเจ็บจากการทํางานได้ หลังจากที่คุณหายจากอาการบาดเจ็บแล้ว คุณก็กลับไปทํางานได้
“ทําไมฉันต้องทํางานต่อไป ฉันเลี้ยงหมาได้” พี่ซูพูดว่า “เมื่อสุนัขมองหน้าเราแสดงว่ามันหิว เราก็แค่ให้อาหารมันก็จะทําให้มันกลับมามีความสุข”
จางอันหมินที่กําลังฟังอยู่คิดกับตัวเอง ปัญหาคือคุณหน้าตาไม่ดี”
แน่นอน คํากล่าวนี้ไม่สามารถพูดกับผู้ป่วยมะเร็งได้ มันโหดร้ายเกินไป จางอันหมินจึงเก็บค่าพูดเหล่านั้นไว้กับตัวเอง และในขณะเดียวกัน เขาก็หันเหความสนใจจากความไม่สบายใจ
ในฐานะแพทย์ จางอันหมินไม่สามารถทําอะไรเกี่ยวกับความเจ็บป่วยของผู้ป่วยได้ และสิ่งนี้ทําให้เขาค่อนข้างทําอะไรไม่ถูก ที่จริงแล้วผู้ป่วยรายนี้เป็นทายาทของคนที่เสียชีวิตเพื่อประเทศชาติ มันเกือบจะส่งจางอันหมินหมุนวน
นอกเหนือจากการศึกษามานานกว่าสิบปีแล้ว จางอันหมินยังเป็นหมอมานานกว่าสิบปี อาจกล่าวได้ว่าจางอันหมินใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตในการศึกษา หลังจากศึกษามาหลายปีและดิ้นรนเป็นเวลานานในคืนที่เขาหวนคิดถึงอดีตของเขา จางอันหมินก็กลับมาในช่วงเวลาแห่งความสุขเหมือนเดิมเสมอ เมื่อศักยภาพของเขาก้าวขึ้นสู่เวที
หากคืนหนึ่งเขามีความฝันหกความฝัน สามคนในนั้นกําลังยืนอยู่ในห้องปฏิบัติการหรือนอกห้องผ่าตัด หรือในวอร์ด หลังจากรักษาผู้ป่วยในสามแห่งนี้แล้ว เขาจะปฏิเสธซองแดงอย่างสุภาพและชอบธรรม
ในสามที่เหลือ มีเพียงสองสถานการณ์ที่เขาหาเงินได้เพียงพอและหนีความยากจน และอีกเรื่องหนึ่งคือสถานการณ์ที่แก้ปัญหาผมร่วงได้ หรือเขากลัวผมร่วง…
น่าเสียดายที่การผ่าตัดกระเพาะอาหารไม่เคยอยู่ในโซนนัดหยุดงานของ จางอันหมิน
จางอันหมินส่ายหัวอย่างลับๆและพูดกับ พี่ซูว่า “คุณซู อย่าสนใจเลย แผนกศัลยกรรมทั่วไปของเราในโรงพยาบาลหยุนหัว เป็นชั้นหนึ่งในประเทศ ระดับความสามารถและสะสมของเรา ประสบการณ์เยี่ยมมาก รองผู้อํานวยการโอหยาง เป็นแพทย์ที่เชี่ยวชาญเรื่องการผ่าตัดกระเพาะอาหาร ต่อมาเราจะขอให้เขาให้ค่าปรึกษาโดยละเอียดแก่คุณ ปัจจุบันมะเร็งไม่ใช่โรคสุดท้ายอีกต่อไป และผู้ป่วยจํานวนมากสามารถอยู่รอดได้ด้วยโรคมะเร็ง. ”
“หมายความว่าจะรักษาได้?” พี่ซูมองขึ้นและถาม
“มีคนจํานวนมากที่สามารถรักษาให้หายขาดได้”โจวซินเยียนย้าย จางอันหมินออกไปเพื่อให้เขาสามารถพูดคุยได้และเขาพูดอย่างใจเย็นว่า “มะเร็งกระเพาะอาหารมักจะค่อนข้างต่ําและความยากล่าบากในการผ่าตัดไม่ใหญ่มากตราบเท่าที่ยังไม่พัฒนา เวทีที่มันสายเกินไปเช่นเดียวกับที่หมอจางกล่าวว่าตอนนี้รองผู้อํานวยการแผนก โอหยางของแผนกศัลยกรรมทั่วไปนั้นดีมาก..
“ขอให้หมอหลิงทําการผ่าตัดให้ฉันได้ไหม” พี่ซูขัดจังหวะคําพูดของ โจวซินเยียน ทันที
“หมอหลิงไม่ใช่แพทย์ด้านศัลยกรรมทั่วไป เขาไม่ได้ทําการผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหาร” โจวซินเยียนหยุดชั่วคราวและถามเขาแทน “ทําไมคุณถึงต้องการให้หมอหลิงทําการผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหารให้กับคุณ”
“เหมือนว่าการผ่าตัดของหมอหลิงผ่านไปด้วยดีไม่ใช่หรือ? และการวินิจฉัยโรคก็ยังดีอยู่ตลอด จํานวนการออกกําลังกายในแต่ละวันของกองบัญชาการสุนัขตํารวจยังค่อนข้างกว้างขวาง และสิ่งที่ฉันคิดคือเราต้องมีร่างกายที่ดี เพื่อให้สามารถผ่านมันไปได้ฉันไม่สามารถเตะถังหลังจากได้รับการผ่าตัดได้” พี่ซกล่าวด้วยรอยยิ้ม “การเตะยังเป็นทางเลือกที่สองของผมเสมอมา แต่จะดีกว่าถ้าผมเตะถังเมื่ออายุมากขึ้น ตอนนั้นผมจะสามารถทนต่อความเหงาได้ดีขึ้น”
โจวซินเยียนพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว หากเป็นการผ่าตัดที่หลิงรันทําได้ดี เขาก็คงไม่ลังเลใจที่จะแนะนําให้ พี่ซูเข้ารับการผ่าตัดโดยให้หลิงรันจัดการให้ อย่างไรก็ตาม การผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหารอาจไม่ใช่สิ่งที่หมอหลิงถนัด จริงๆแล้วอย่างน้อยเขาไม่เคยเห็นหลิงรันทําการผ่าตัดกระเพาะอาหารมาก่อน
ในการเปรียบเทียบ รองผู้อํานวยการแผนกโอหยางของแผนกศัลยกรรมทั่วไปอาจเป็นแค่รองหัวหน้าแพทย์ แต่เขามีประสบการณ์มากกว่าสิบปีในฐานะศัลยแพทย์ สิ่งที่หายากที่สุดเกี่ยวกับเขาคือเขาทําการผ่าตัดกระเพาะอาหารมาตลอดทั้งปี เขามีประสบการณ์ในการผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหารเพียงลําพังหลายพันครั้ง นี่เป็นเมืองหลวงของเขาว่าทําไมเขาถึงสามารถตั้งหลักแหล่งในโรงพยาบาลหยุนฮัวได้ และแม้ว่าเขาจะถูกนําตัวไปที่จังหวัดที่มีแผนกศัลยกรรมทั่วไปที่เข้มแข็งกว่า เขาก็ยังคงสามารถดํารงอยู่ได้อย่างมีเอกลักษณ์และทรงพลัง
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ พี่ซู”หมอหลิงทําการผ่าตัดให้ฉันได้ไหม..?”
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” โจวซินเยียนอยากจะตบตัวเองอย่างรุนแรงและพูดอย่างรวดเร็วว่า “ผมหมายความว่าในขั้นต้นการเลือกให้หมอหลิงรักษาเป็นทางเลือกที่ถูกต้อง แต่การแบ่งประเภทของโรคนี้กว้างมาก การผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหารมีหลายประเภท หมอหลิงไม่เคยทํา การผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหารมาก่อน อาจจะไม่สามารถรักษาให้คุณได้”
“ถ้าเป็นเคสนี้ …” พี่ซูยิ้มและไม่บังคับปัญหาอีกต่อไป
กัปตันและฉินหมินก็ปลอบโยนเขาด้วยเสียงกระซิบ
สภาพของพี่ซูนั้นไม่เลว หลังจากเริ่มรู้สึกไม่สบาย เสียงของเขาก็ดังขึ้น
ไม่นานหลังจากนั้น รองผู้อํานวยการแผนกโอหยางของแผนกศัลยกรรมทั่วไปได้นําแพทย์ประจำบ้านไปที่หอผู้ป่วยในศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน
โจวซินเยียนรีบลากหลิงรันที่กําลังแสดงรอบวอร์ดไป
หลายคนรวมตัวกันรอบๆ พี่ซูเพื่อทําการตรวจร่างกายอีกครั้งกับเขา และเขาก็อ่านรายงานการสอบอีกครั้งแน่นอน คราวนี้ รายงานมีความครอบคลุมมากขึ้น และผลลัพธ์ของการสแกนซีที แบบก้นหอย ได้ยืนยันการมีอยู่ของมะเร็งกระเพาะอาหารอย่างแน่นอน
“มาทําศัลยกรรมกันโดยเร็วที่สุด สถานที่ก็โอเค แต่เราจะต้องคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีที่เราจะทําการผ่าตัด…” ผู้อํานวยการโอหยางอายุประมาณห้าสิบปี ผมของเขาเป็นสีขาวครึ่งหนึ่ง และดูเหมือนว่าเขากําลังจะเกษียณ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอยู่ในแผนกศัลยกรรมทั่วไปและเขาอยู่ในแผนกที่มีการแข่งขันน้อยกว่า เขาจะกลายเป็นหัวหน้าแพทย์เร็วกว่าที่เขาท่ามาก
รองผู้อํานวยการแผนกโอหยางได้เห็นผลซีทีสแกนที่คล้ายคลึงกันเช่นเดียวกับที่อยู่ตรงหน้าเขามานับครั้งไม่ถ้วน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจอย่างรวดเร็ว
พี่ซเพียงแค่พยักหน้า ถ้าเขาถูกบังคับให้พูดเกี่ยวกับอาการทั้งสี่เมื่อสุนัขป่วย เขาสามารถพูดถึงมันได้อย่างชัดเจนและคล่องแคล่วมาก แต่เขาไม่สามารถวินิจฉัยสภาพของตัวเองได้
ฉินหมินดูหมดหนทางและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอย้ายไปที่หลงรันอย่างเงียบ ๆ และพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า “หมอหลิง ถ้าทําได้ คุณสามารถทําการผ่าตัดให้กับ พี่ซูได้หรือไม่”
หลิงรันมองไปที่ฉินหมิน
ฉินหมินมองดูหลิงรันอย่างกล้าหาญและกล่าวว่า “ฉันเคยไปที่ห้องผู้ป่วยแล้ว ผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวบอกว่าการผ่าตัดของคุณได้ผล ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบทําศัลยกรรมมะเร็ง แต่ถ้าคุณ ทําได้ ”
หลิงรันยังคงนิ่งเงียบ
ดูเหมือนว่าฉินหมินพึมพํากับตัวเองข้างหูของหลิงรัน“พี่ซูกลัวความตายเป็นพิเศษเพราะเขาเป็นเด็กกําพร้าในวัยหนุ่ม ดังนั้นเขาจึงพูดอยู่เสมอว่าเขาต้องไม่ทําให้ลูกชายของเขาเป็นเด็กกํา
พร้า เมื่อเขาอยู่ในกองกําลังตํารวจอาชญากรรม เขามีอนาคตที่ดีรออยู่ แต่เมื่อลูกชายของเขาเกิด เขาก็สมัครเข้าหน่วยสุนัขตํารวจทันที ใครจะไปรู้ล่ะ…”
หลิงรันเปิดอินเทอร์เฟซระบบอย่างเงียบ ๆ และจ้องมองไปที่หีบสมบัติระดับกลางที่เหลืออีกสองกล่อง
ถ้าเขาจําเป็นต้องทําการผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหาร เขาสามารถได้รับทักษะที่เกี่ยวข้องในหีบสมบัติทั้งสองนั้น
