Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 826
EP 826
เช้าตรู่ หัวหน้าชูลืมตาขึ้นเห็นสุนัขตัวหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขา
สุนัขมีดวงตาที่สดใสและมีฟันขาว
“ใครแปรงฟันสุนัขของฉัน” หัวหน้าชูตะโกนอย่างโกรธจัดขณะที่เขานั่งตัวตรง แขนของเขาพยุงเขาไว้ เขายกเข่าขึ้น เมื่อเขาพบว่าไม่เจ็บมากเหมือนเมื่อก่อน เขาก็อดหัวเราะไม่ได้ “ลูกชายของฉันท่ามัน” พี่ซูเข้ามาด้วยรถเข็น เขามีใบหน้าที่ดูน่ารัก “สุนัขของคุณนั่งนิ่งอยู่กับลูกชายของผมในขณะที่เขาแปรงฟัน ลูกชายของผมเองก็มีพรสวรรค์มากจริง ว้าว…”
เมื่อหัวหน้าชู เห็นว่าพี่ซูแข็งแรง เขาก็โต้กลับอย่างมีความสุข “การมีพรสวรรค์ในการรับมือกับสุนัขมีประโยชน์อย่างไร ทําไมเขาต้องแปรงฟันให้สุนัข ไม่เหมือนเขาจะจูบมัน”
“มันเป็นสุนัขที่ใกล้เกษียณแล้ว มันน่าจะมีความสุขที่มีคนแปรงฟันให้มัน” พี่ซูโต้กลับด้วย
ความมั่นใจอย่างยิ่ง
พี่ชูพ่นลมหายใจ “ทําไมลูกคุณยังไม่ไปโรงเรียน
“เขากําลังเตรียมตัวไปโรงเรียนมัธยมหยุนฮัว” พี่ซูเม้มริมฝีปากของเขา “แม่ของเขากําลังเตรียมของต่างๆ ความคิดของเธอ เรียนหนักไปเพื่ออะไร ไม่มีอะไรจะออกมาในท้ายที่สุด เราพูดคุยกัน และพบว่าเราทนไม่ไหวแล้ว เราจะปล่อยให้เขาเป็น ตํารวจในอนาคต”
หัวหน้าชูรู้สึกประหลาดใจ “คุณห้ามไม่ให้เขาเป็นตํารวจเหรอ?”
“เราไม่มีญาติและเพื่อนมากมายเหลืออยู่ในครอบครัวทั้งสองของเรา เราอยู่คนเดียวในโลก ถ้าเขากลายเป็นตํารวจ เขาจะมีคนดูแลเขา” พี่ซูพยักหน้าให้หัวหน้าชูและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คราวนี้ ภรรยาของฉันรู้สึกอบอุ่นจากทีมตํารวจของเรา”
หัวหน้าชูเป็นคนใจร้อนเล็กน้อย เขาได้รับค่าชมอย่างมีความสุข หันศีรษะไปรอบๆ และกระซิบว่า “พูดถึงเรื่องนั้น ฉันสัญญาว่าจะส่งคนที่หัวเข่าบาดเจ็บไปให้หมอหลิงเพิ่มอีกสักคนนั่งลงที่นี่ เรามาคิดเรื่องบางอย่างด้วยกัน…”
“คิดออก… อะไรนะ?”
“มีช่วงพักฟื้นสําหรับการผ่าตัด คุณรู้ไหม เราไม่สามารถส่งคนเหล่านั้นมาที่นี่ได้ในครั้งเดียว มันจะทําให้งานประจําวันของเราล่าช้า ดังนั้นเราต้องจัดสรรให้เหมาะสมว่าใครมาก่อนใครมาทีหลัง แล้วใครล่ะที่ต้องพักผ่อนยาวๆใช่ไหม”
พี่ซูพยักหน้าช้าๆ
หัวหน้าชูกระซิบ “นี่เป็นเรื่องระหว่างเรา มันจะใส่ความคิดทุกอย่างไว้ในใจของผู้คน เราจะทําตามหลักการทั้งสามนี้เมื่อเราจัดสรรสมาชิกที่นี่ อันดับแรก เราจะใช้สุขภาพของสมาชิกเป็นกฎ พื้นฐานในการจัดสรร กฎข้อที่สองคือเราจะจัดสรรตามงานในกองบังคับการตํารวจกฎที่สามคือ ให้สมาชิกสะดวกที่สุด ไม่ต้องสนใจคําขออื่นใด ผมขอแนะนํารายชื่อผู้ต้องการผ่าตัด…”
พี่ซูก็หยิบปากกาและกระดาษ ทั้งสองคนนั่งอยู่หน้าเตียงของโรงพยาบาลขณะเขียนรายชื่อผู้ที่ได้รับบาดเจ็บที่หัวเข่ามาก่อน
ทันทีที่รายการเสร็จสิ้น พี่ซูก็ถอนหายใจ “มีคนจํานวนมากในทีมของเราได้รับบาดเจ็บ”
หัวหน้าชูยังถอนหายใจและปรับท่านั่งของเขา
ชื่อของสมาชิกในทีมและตําแหน่งของพวกเขาถูกระบุไว้ในรายการ และข้างหลังพวกเขามีทั้งรูปดาว กากบาท หรือเส้นโค้งที่ปรับตําแหน่งของพวกเขาในรายการใหม่
ไม่ใช่เหรอ?”
พี่ชูมองดูรายการและถอนหายใจโดยไม่รู้ตัว “หัวหน้าชู ดูเหมือนตอนนี้เราอยู่ในการค้ามนุษย์
หัวหน้าชูมองดูกระดาษขาวและพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้น “ต่อให้นี่เป็นการค้ามนุษย์จริงๆ พวกเขาก็ยังต้องไป ยังไงซะ ฟื้นแล้วเหรอ?”
“สบายดีครับ แล้วคุณล่ะ”
“ดีมากหมอหลิงเก่งเรื่องศัลยกรรมจริงๆ เฮ้ มาฉวยโอกาสนี้ให้พี่หวังและสมาชิกเก่าคนอื่นๆในทีมของเราไปทําศัลยกรรมกันเถอะ เรารอไม่ไหวแล้วที่พวกเขาจะทําศัลยกรรม” แก่กว่าก่อน ท่าการผ่าตัด ถึงตอนนั้น ร่างกายจะเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บและโรคภัยไข้เจ็บ เราอยู่ในยุคนี้แล้ว และตอนนี้ เราพึ่งสมองของเราในการจับขโมย เราต้องดูแลร่างกายให้ดี …” หัวหน้าชูคร่ําครวญเมื่อนึกถึงรุ่นพี่
ระหว่างวันปรึกษาหารือ หัวหน้าชูได้น่าสมาชิกหลายคนตรงไปยังห้องให้คําปรึกษาของหลิงรัน
โจวซินเยียนให้ช่องพิเศษที่ประตูกับพวกเขาและพูดว่า “หมอหลิงให้คําปรึกษาเพียงสิบคนทุกวัน จนถึงตอนนี้เขาได้ปรึกษากับคนห้าถึงหกคน โปรดรอสักครู่ ตอนนี้คุณอยู่ที่ด้านหน้าของคิว” “ขอบคุณมาก” หัวหน้าชูพิงไม้ค้ําขณะที่เขาเปล่งเสียงกตัญญูกตเวที จากนั้นเขาก็บอกคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณทุกคนต้องเคยพบหมอโจวซินเยียนมาก่อน เขาช่วยฉันได้มากตอนที่ฉันเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล”
สมาชิกในทีมที่หัวหน้าชูพาไปหาหมอไม่ค่อยมีความสุขนัก แต่พวกเขายังสุภาพกับหมอ
“ขอบคุณครับหมอซู”
“ถ้าเราร่วมมือกับแผนกอื่นในการตามล่านักพนันและเราจับคุณได้ ฉันจะปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน”
“ถ้าคุณถูกจับได้ว่าเล่นการพนันอย่างผิดกฎหมาย เรียกหาผม”
“ถ้าทะเลาะกันก็เรียกหาผม”
“ถ้าเกิดอุบัติเหตุ เรียกหาผม”
แม้ว่าพวกเขาจะมีส่วนร่วมในการเลี้ยงสุนัขเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็รู้จักคนค่อนข้างมาก ทุกคนแสดงความขอบคุณต่อหมอโจซินเยียน
โจวซินเยียนยอมรับพวกเขาด้วยรอยยิ้มแล้วส่งพวกเขาไปนั่งที่ทางเดิน
ผู้คนรอด้วยความเบื่อหน่าย แต่ขณะรอ พวกเขาพูดคุยหรือเดินไปมา และพวกเขาก็ไม่เบื่ออย่างที่คิด
ผ่านไปครู่หนึ่ง ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนเจ้าของร้านขนมก็กลับมาพร้อมกับตํารวจคนหนึ่ง “หัวหน้าชู” สมาชิกในทีมที่กลับมาเป็นคนตัวเล็ก เขาขาสั้น ก้นหนา ผอมเพรียว เหมือนกับคอร์กี้ที่กินแต่เนื้อไม่ติดมัน
หัวหน้าชูขมวดคิ้วขณะที่เขามองไป “เกิดอะไรขึ้น?”
“พี่คนนี้ได้ข่าวว่าเราถูกแทงที่ด้านหน้า เขาต้องการซื้อเบอร์ของเรา” คอร์กี้แมนขยิบตาและส่งสัญญาณที่พวกเขาคุ้นเคยให้ทีม ‘รับรางวัลไปเลย’
หัวหน้าชูมองไปที่ชายคนนั้นและถามว่า “คุณหมายความว่าอย่างไร”
“ฉันไม่ได้มาจากที่นี่ และไม่มีเบอร์ ฉันแค่อยากรู้ว่าฉันจะขอเบอร์หนึ่งจากกลุ่มคุณได้ไหม มันจะดีกว่าถ้าคุณให้สองเบอร์กับเรา”
“เรามาพบหมอด้วย” หัวหน้าชูกล่าว
“เราทุกคนเป็นผู้ป่วย” นักธุรกิจเผยรอยยิ้มที่เศร้าสร้อย จากนั้น เขาดึงเลขแปดขึ้นไปในอากาศแล้วพูดว่า “มีพวกคุณหลายคน ฉันแน่ใจว่าหนึ่งในพวกคุณสามารถช่วยฉันได้และให้หมายเลขแก่ฉัน”
“คุณกําลังพยายามจะพูดว่าอะไร?” หัวหน้าชูปฏิเสธที่จะยอมรับว่าเขาเข้าใจสิ่งที่นักธุรกิจพูดและเขาก็ปล่อยให้เขาพูดต่อ
นักธุรกิจยิ้ม “800 หยวน สองต่อ 1,800”
“หนึ่งหมายเลข 800 หยวน?” บรรดาผู้ที่พูดไม่หยุดหย่อนในตอนนี้ก็ตกตะลึง ทันทีที่นักธุรกิจเห็นสีหน้าของพวกเขา เขาก็รู้ว่ากําลังเกิดอะไรขึ้น เขายิ้มและพูดว่า “คุณเข้า คิวอยู่แถวหน้าใช่ไหม 800 หยวน คือราคาตลาด ฉันจะไม่หลอกลวงคุณ มันได้รับการตัดสินแล้ว
ถ้าคุณดูจากแพทย์ ที่นี่ คุณจะพบว่าเป็นราคาสําหรับตัวเลขที่อยู่ด้านหน้า”
“เราจะไม่ขายพวกมัน” เมื่อหัวหน้าชูได้รับคําสั่งที่ชัดเจน สีหน้าของเขาก็มืดลง
นักธุรกิจขมวดคิ้ว แต่การขมวดคิ้วหายไปและยิ้มก่อนจะพูดว่า “พี่ครับ ไม่ต้องเป็นแบบนั้นหรอก 800 หยวนก็เยอะ แล้วอันละ 900 หยวน อีกสองสําหรับ 2,000 หยวนล่ะ?” หัวหน้าชูหยิบบัตรประชาชนออกมาแล้วเหวี่ยงเล็กน้อยโดยไม่พูดอะไร
นักธุรกิจยืนนิ่ง หัวเราะอย่างเขินอายก่อนจะหันหลังกลับอย่างเชื่อฟังและจากไป “คุณเห็นไหมปกติแล้วคุณจะไม่สามารถไปพบแพทย์ที่มีหมายเลขค่าปรึกษา 1,000 หยวน”
หัวหน้าชูใช้โอกาสนี้ให้ความรู้แก่สมาชิกในทีมของเขา
ทุกคนต่างอ้าปากค้างขณะที่พวกเขายังคงพูดเรื่องแปลกๆ ต่อไป แต่ก็ไม่มีใครพูดถึงการกลับไปอีกเลย
หลังจากนั้นไม่นาน หลิงรันก็ปรึกษาคนไข้สิบรายแรก หัวหน้าชูและทีมของเขารุมเข้ามาในห้องทํางานของหลิงรัม
หลิงรันมองดูและถามว่า “ใครจะไปก่อน” บางคนมองหน้ากันและผลัก คอกี้แมนไปข้างหน้า
“คุณต้องการส่องกล้องตรวจข้อเข่าหรือไม่” หลิงรันจ่าคําสัญญาของหัวหน้าชูได้ เขามองไปที่การสแกนของผู้ป่วยและทําให้เกิดความประทับใจในทันที
