Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 846

EP 846

สําหรับหลิงรัน การตรวจร่างกายสําหรับผู้ป่วยสูงอายุไม่ใช่เรื่องใหม่เท่าไรนัก

นับตั้งแต่เขามาถึงปักกิ่ง เขาได้ทําการรักษามะเร็งตับมาแล้วหลายร้อยเคสแล้ว ซึ่งเขาต้องทําการตรวจภายในระหว่างการผ่าตัด ผู้ป่วยของเขาส่วนใหญ่เป็นผู้ป่วยสูงอายุ แต่ละครั้งเขาต้องท่าการตรวจร่างกายหลายครั้งก่อนการผ่าตัดด้วยบุคลิกที่ระมัดระวังของหลิงรัน การตรวจร่างกาย
สําหรับผู้ป่วยสูงอายุซึ่งดูเหมือนจะค่อนข้างยากจึงเป็นเรื่องง่ายสําหรับเขา

ในฐานะแพทย์ผู้มีประสบการณ์ คณบดีวู่สามารถสัมผัสถึงความมั่นใจของหลิงรันและยืนยัน ความถูกต้องภายในการตรวจร่างกายของหลิงรัน

ในขณะเดียวกัน นิ้วของหลิงรันก็แข็งแรง การเคลื่อนไหวของเขาสะอาดและราบรื่น และเขามีผิวที่เรียบเนียน ท่าให้คณบดีวู่รู้สึกถึงความมั่นใจของเขา—เขาไม่รู้สึกอึดอัดใดๆ

ผู้อาวุโสคณบดีวู่หลับตาและฟังคําสั่งของหลิงรันและตอบคําถาม การแสดงออกของเขานุ่มนวลขึ้นทุกครั้งที่ผ่านไป

เมื่อหลิงรันเสร็จสิ้นการตรวจร่างกาย คณบดีวู่ก็ผล็อยหลับไป

หลิงรันตกตะลึง เขามองไปที่จอภาพด้านข้าง หลังจากมั่นใจว่าไม่มีปัญหา เขาก็พยักหน้าช้าๆ และออกจากห้องไป

แพทย์คนอื่นๆ ออกไปอย่างวุ่นวาย แพทย์บางคนถึงกับต้องการตรวจร่างกายผู้ป่วย แต่พวกเขาไม่ยอมท่าเมื่อ โจวซินเยียนจ้องมองพวกเขาอย่างดุเดือดข้างเตียง

ความหมายเบื้องหลังการกระทําของโจวซินยเยียนนั้นชัดเจนมาก ผู้ป่วยที่หลังรันได้รับจะถือว่าเป็นผู้ป่วยของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน คงจะอับอายสําหรับพวกเขาหากผู้ป่วยจากศูนย์การ

แพทย์ฉุกเฉินได้รับการตรวจสอบโดยแพทย์จากแผนกอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน

ไม่ได้เป็นสถานที่เช่นแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อน

“หมอหลิง เป็นยังไงบ้าง” ลูกของคณบดีวู่ซ่อนความวิตกกังวลของเขาและถามอย่างอ่อนโยน หลิงร้นพยักหน้าเบา ๆ และกล่าวว่า “จากภาพทางการแพทย์และรายงานการตรวจร่างกาย เขาปฏิบัติตามข้อบ่งชี้ในการผ่าตัดโดยพื้นฐาน หากคุณต้องการให้เขาเข้ารับการผ่าตัดจริงๆ เราจะกําหนดเวลาให้พรุ่งนี้เช้า วันนี้เราจะทําบางอย่างก่อนการผ่าตัด” เตรียมตัวก่อน”

“พรุ่งนี้…ก็ได้” ความลังเลของลูกของคณบดีวู่เกิดจากจิตใต้สํานึกของเขา เขารู้ดีว่าควรผ่าตัดโดยเร็วที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาวะที่การเตรียมการในทุกด้านก็เพียงพอแล้ว หลังจากที่เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ลูกของคณบดีวู่ก็กล่าวเสริม “ขอคุยกับพ่อก่อน”

ความหมายเบื้องหลังคือถ้าเขาล้มเหลวในการเจรจากับพ่อของเขา เขายังต้องการความช่วยเหลือจากหลิงรัม

หลิงรันไม่เข้าใจ เขาเพียงพยักหน้าและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปรอบวอร์ดของฉันก่อน” จากนั้น ผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปและกลุ่มแพทย์จากแผนกศัลยกรรมทั่วไปได้เพียงเฝ้ามองขณะที่หลิงรันนับห้องในแผนกศัลยกรรมทั่วไปและเข้าไปในห้องพร้อมกับกลุ่มคน “เกิดอะไรขึ้น?” ผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปคือหัวหน้าแพทย์ ตั้นฉวนตอนแรกเขา เม้มริมฝีปากและยิ้มอย่างโง่เขลาในขณะที่เขาดูความโกลาหล แต่แล้วเขาก็ทําการคํานวณบาง อย่าง ห้องที่หลิงรันเข้ามานั้นเป็นของกลุ่มบําบัดของ ตั้นฉวนหากจําไม่ผิด
นี้คือ…

หลังของ ตั้นฉวนเหงื่อออกทันที

เขาเห็นขนที่คอและผู้อํานวยการยืนอยู่

‘ผมควรอธิบายสถานการณ์อย่างไร

ในใจของ ตั้นฉวนเต็มไปด้วยคําถามนี้ เมื่อเขารู้ว่าผู้กํากับจะไม่รอค่าตอบนานเกินไป ตั๊นฉวนก็ประหม่าพอๆกับเด็กทารกที่ต้องการอึขณะซื้อของ
เขาควรจะแก้ปัญหาโดยไม่คํานึงถึงความภาคภูมิใจของตัวเองหรือเขาควรเสี่ยงและรอช่วงเวลาปลอดภัย?

ความสามารถในการตัดสินของตั้นฉวนเริ่มทํางานอย่างบ้าคลั่งเหมือนเครื่องพิมพ์เก่าซึ่งต้องการพลังงานมาก แต่ผลิตกระดาษเพียงไม่กี่ชุดเท่านั้น

“หลิงรันเพิ่งเรียนรู้การผ่าตัดส่องกล้องทางกล่องครั้งเดียวจากฉัน เขาสังเกตการผ่าตัดบางอย่างและกลายเป็นผู้ช่วยของฉันในช่วงเวลาอื่นๆ” ตั้นฉวนวิเคราะห์สถานการณ์ต่อไปก่อนที่เขาจะตัดสินใจแก้ปัญหาทันที

ท้ายที่สุด ไม่เป็นความลับเลยที่หลิงรันเรียนรู้การส่องกล้องทางเดียวจากตั้นฉวน โรงพยาบาลหยุนฮัวสนับสนุนให้แพทย์ได้เรียนรู้จากกันและกันเช่นกัน อันที่จริง ตั้นฉวนเคยเผยแพร่ข้อเท็จจริงนี้ทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจมาก่อนด้วยซ้ํา

ท้ายที่สุด สําหรับหัวหน้าแพทย์ ตั้นฉวนนี่คือสิ่งที่จะทําให้อัตตาของเขาพองตัวขึ้นอีกระดับ ตอนนี้ ตั้นฉวนไม่สามารถช่วยได้ แต่รู้สึกผิดเล็กน้อย
สํานึกผิดมาก…

เขารู้สึกผิดจนอยากจะร้องไห้

แพทย์หลายคนที่อยู่รอบตัวเขาทําให้ดูเหมือนสํานึก

ผู้อ่านวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปจ้องมองที่ตั้นฉวนอย่างลึกซึ้ง

ตั้นฉวนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อฝืนยิ้ม แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นําในกลุ่มบําบัดรักษา แต่เขาก็ไม่กล้าคัดค้านผู้อ่านวยการของเขา

แผนกศัลยกรรมทั่วไปในโรงพยาบาลหยุนหัวเป็นหนึ่งในแผนกที่ใหญ่ที่สุดและดีที่สุด ก่อนที่กรรมการจะเกษียณอายุ คนที่ทํางานภายใต้เขาไม่น่าจะหักหลังเขา

“หลิงรันชอบที่จะเรียนรู้อย่างแน่นอน” ผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปหัวเราะและพูดกับตั้นฉวนว่า “พี่ตั้นฉวนไปดูกันด้วย เพราะเป็นคนไข้ของคุณ คุณน่าจะคุ้นเคยกับคนไข้มากกว่านี้” “ตกลง!” ตั้นฉวนเข้าใจความหมายในทันทีและสั่งให้ลูกน้องตามหลังรันเข้าไปในวอร์ดอย่างรวดเร็ว

ลูกของคณบดีวู่กําลังเฝ้าดูอยู่ด้านข้าง โดยไม่จําเป็นต้องให้ใครอธิบาย เขาสามารถบอกได้ว่าสถานะและสถานการณ์ปัจจุบันของหลิงรันในโรงพยาบาลเป็นอย่างไรโดยสังเกตจากสีหน้าและทัศนคติของทุกคน

ท้ายที่สุด ทุกคนมีประสบการณ์มากในสนาม พวกเขาสามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อทุกอย่างถูกนําาเสนอต่อพวกเขาอย่างชัดเจน

หมอทั้งหมดออกไปอย่างไม่เต็มใจสาเหตุเพราะพวกเขายังคงต้องการดูการแสดง ลูกของคณบดีวูร์ส่งคนสุดท้ายในห้องออกไปและเดินไปที่เตียงของโรงพยาบาล เขาเห็นว่าคณบดีวู่หยุดจีบหลับและกําลังกดรีโมทคอนโทรลสําหรับโทรทัศน์อย่างตื่นเต้น

“พ่อ.” ลูกของคณบดีวู่ทักทายและนั่งข้าง ๆ เขาฟังดูแข็งเล็กน้อย

“หลิงรันตกลงที่จะดําเนินการกับฉัน?” คณบดีวู่อายุมากกว่าลูกชายของเขายี่สิบปี โดยไม่จําเป็นต้องให้ลูกชายอธิบายรายละเอียด เขาตรงไปที่คําถามสําคัญ

ลูกของคณบดีวู่พยักหน้าทันที “หมอหลิงตกลง ตอนนี้เขากําลังวางแผนการผ่าตัดอยู่”

“ตกลง ถ้าพวกเขาอนุญาตให้คุณเข้าร่วมในการให้คําปรึกษาก่อนการผ่าตัดไปเถอะ ถ้าพวกเขาไม่ยอมอย่าพูดอะไรเกี่ยวกับมันเลย” คณบดีวู่พูดอย่างจริงจัง “แกไม่กล้าขัดจังหวะผู้เชี่ยวชาญด้วยตําแหน่งการบริหารปัจจุบันของแก นี่คืออาการป่วยของฉันแกไม่มีสิทธิตัดสินใจแทน ถ้าไม่สําเร็จ แกไม่ต้องเชิญผู้เชี่ยวชาญคนต่อไป เข้าใจที่ฉันพูดไหม” “ใช่…” ลูกของคณบดีหวู่ยังคงตกตะลึงกับคําตําหนิ จากนั้นเขาก็ยิ้ม “พ่อครับ พ่อตกลงจะผ่าตัดไหม”

“ถ้าเป็นหลิงรันเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ฉันยอม” คณบดีหวู่พยักหน้าช้าๆ

“โอเค… ดีมาก” ลูกของคณบดีวู่รู้สึกตื่นเต้นมาก “มะเร็งของพ่อยังอยู่ในช่วงเริ่มต้น และมีโอกาสสูงที่จะกําจัดมันให้หมด…”

คณบดีวู่พ่นลมและพูดว่า “แกรู้ค่อนข้างมากใช่ไหม ในเมื่อแกรู้มากขนาดนั้น ท่าไมแกไม่ทํางานเป็นแพทย์ต่อไปล่ะ?”

ตลอดเวลานี้ ลูกของคณบดีวู่หวังว่าลูกชายของเขาจะกลายเป็นแพทย์ เป็นการตัดสินใจส่วนตัวของลูกของคณบดีวู่ในการทํางานเป็นตําแหน่งผู้บริหาร

ในระหว่างการฝึกงาน ลูกของคณบดีวู่ได้รับข้อพิสูจน์ว่าเขามีอนาคตที่สดใสกว่าถ้าเขาได้รับตําแหน่งบริหาร เขาสามารถใช้ทรัพยากรของครอบครัวได้อย่างชาญฉลาด เพียงแต่เขาไม่ได้ทํา

ตามความคาดหวังของคณบดีวู่

แต่ในสถานการณ์แบบนี้ ลูกของคณบดีวู่จะไม่โต้เถียงกับพ่อของเขา

เขายิ้มอย่างจริงใจและกล่าวว่า “ฉันคิดว่า หลังจากที่หลิงรับปฏิบัติต่อคุณเสร็จแล้ว เราสามารถเชิญเขามาที่โรงเรียนอีกครั้งและให้การบรรยายหรือบทเรียนแก่นักเรียนได้ กรณีเช่นเขาดูเหมือนไม่ค่อยบ่อยนัก”

คณบดีวู่พยักหน้าตามที่คณบดีวูจูเนียร์คาดไว้ แต่กล่าวว่า “ไม่ว่าฉันจะได้รับการรักษาและการผ่าตัดสําเร็จหรือไม่จะเป็นชะตากรรมของฉัน

“วิธีที่คุณคิดนั้นดีแล้ว เนื่องจากโรงพยาบาลหยุนฮัวสังกัดมหาวิทยาลัยหยุนฮัวเสมอ และมีแพทย์จํานวนมากจากที่นั่นซึ่งเป็นผู้ช่วยอาจารย์ในมหาวิทยาลัยด้วย หลังรันจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยหยุนหัวด้วย ดังนั้นเหมาะมากที่จะเชิญเขามา”