Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 848

EP 848

เมื่อวันพุธที่ท้องฟ้าเพิ่งสว่าง ฝูงนักศึกษาก็เดินไปที่อาคารของมหาวิทยาลัย

นักศึกษาของมหาวิทยาลัยหยุนหัวให้ความสําคัญกับสถานที่ที่เหมาะสม และมีที่นั่งไม่เพียงพอในห้องสมุดและห้องอ่านหนังสืออยู่เสมอ นั่นเป็นความจริงอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงนักเรียนในโรงเรียนแพทย์ มีหนังสือให้อ่านไม่รู้จบและสอบไม่รู้จบ ชีวิตประจําวันของนักศึกษาแพทย์หลายคนก็เหมือนกับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา

อย่างไรก็ตาม นักเรียนเหล่านี้จะไม่ฝึกฝนผู้ป่วยโดยเปล่าประโยชน์เมื่อพวกเขาออกจากโรงเรียนแพทย์และเริ่มฝึกปฏิบัติ

ในทางกลับกัน เป้าหมายของฉีจ้าว ในชีวิตคือการเป็นนักข่าว

เธอเลือกมาโรงเรียนแพทย์เมื่อเธอยังเด็กและไร้เดียงสา เมื่อเธอเริ่มเรียนแพทย์ เธอตระหนักว่าชีวิตที่นั่นเหนื่อยมาก สภาพแวดล้อมการเรียนรู้ของพวกเขาสกปรกมาก และหลักสูตรก็ยากอย่างมาก…

ทุกวันนี้นักข่าวไม่ได้รับความเคารพอย่างแน่นอน พวกเขาไม่ได้รับมากและไม่แข็งแรงอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ฉีจ้าว มาจากครอบครัวที่ร่ํารวย และเธอไม่สนใจเรื่องทั้งหมดนี้

เธออยากเป็นนักข่าวจริงๆ และไม่มีเหตุผลมากมายสําหรับเรื่องนี้

ด้วยเหตุนี้ฉีจ้าวจึงตื่นนอนตอนตีห้า เธอยืนเฝ้าและทางแยกที่นักเรียนทุกคนต้องเดินผ่านก่อนเข้าค่าย จากนั้นเธอก็วางกล้องไว้บนขาตั้งกล้องและเริ่มถ่ายภาพอย่างต่อเนื่อง

ขณะที่เธอถ่ายรูป ด้วยเหตุผลบางอย่างฉีจ้าวเริ่มหัวเราะ

ข้างๆเธอ ชายคนหนึ่งจากสถานีวิทยุของมหาวิทยาลัยได้ใช้โอกาสนี้พูดให้ตรง เขาถามว่า “ตลกอะไร?”

“คุณรู้ไหมว่าช่วงนี้ผู้ชายจํานวนมากสวมชุดที่เป็นทางการ?”ฉีจ้าวชี้ไปที่ด้านหน้าของเธอ และหนึ่งในสามของผู้ชายเหล่านั้นสวมชุดฉีจ้าวที่เป็นทางการ นี่อาจเป็นเรื่องปกติในหมู่คนทํางาน แต่มันเป็นเรื่องแปลกที่นักศึกษามหาวิทยาลัยจะทําได้

ชายจากสถานีวิทยุของมหาวิทยาลัยปรับรอยพับของเสื้อเชิ้ตแบบเป็นทางการที่เขาสวมโดยที่ไม่รู้ตัวและถามว่า “การใส่เสื้อเชิ้ต แบบเป็นทางการผิดอะไร? ในสังคมปัจจุบัน การใส่อะไรก็ได้ที่คุณต้องการไม่มีผิด นอกจากสิ่งนี้ เรากําลังจะกลายเป็นสมาชิกของสังคมในไม่ช้า และคุณสามารถเห็นการสวมใส่เสื้อเชิ้ตอย่างเป็นทางการเป็นการฝึกฝนได้เช่นกัน…” “คุณถูก.”ฉีจ้าวเห็นว่าผู้ชายคนนั้นสวมเสื้อเชิ้ตแบบเป็นทางการด้วย และมีแถบบนนั้นด้วย เธอรีบจบการสนทนา “ฉันแค่มองหาเหตุผลที่จะเริ่มต้นการสนทนา”

คนที่แต่งตัวประหลาดจากวิทยุของมหาวิทยาลัยขมวดคิ้วและหมอบลง เขาถ่ายรูปต่อไป

หลังจากผ่านไปนาน โดยหันหลังของเขาเข้าหาฉีจ้าวผู้ชายคนนั้นพูดไม่ดังหรือเบาเกินไปว่า “ฉันมีแฟนแล้ว”
ฉีจําวฮัมเพลงเพื่อรับทราบ เธอไม่ตอบสนองเลย

“เราสนุกกับความสัมพันธ์ที่ดีมาก ๆ ” ผู้ชายคนนั้นให้การเตือนพิเศษ

ฉีจําาวถอนหายใจและลุกขึ้นยืน เธอหันไปมองร่างสูงแต่โค้งของอีกฝ่าย เธอส่ายหัวและพูดว่า

“คุณมันน่าเกลียด แต่คุณแน่ใจว่ามีจินตนาการมากมาย

“ฮะ?” ผู้ชายคนนั้นหันมาทางเธอด้วยความประหลาดใจ

ฉีจ้าวเหลือบมองที่ใบหน้าของเขาด้วยความรังเกียจ เธอไม่มีอารมณ์จะถ่ายรูปอีกต่อไปแล้ว เธอจึงเก็บสัมภาระและจากไป ขณะที่เธอเดิน เธอพึมพํา “ฉันจะต้องล้างตาด้วยการมองไปที่รุ่นพี่หลิง”

ในโถงบรรยาย นักเรียนที่มีความคิดแบบเดียวกันเต็มที่นั่งภายในทั้งหมดสี่ร้อยที่นั่ง นักเรียนที่เหลือซึ่งไม่สามารถคว้าที่นั่งได้ยืนอยู่ที่ทางเดินและบนขอบหน้าต่าง

ไม่ว่าเครื่องปรับอากาศในห้องโถงบรรยายจะทํางานหนักแค่ไหน พวกเขาก็ไม่สามารถขจัดความร้อนที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของนักเรียนจํานวนมากได้ เนื่องจากบรรยากาศที่มีชีวิตชีวา ห้องโถงบรรยายจึงร้อนขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าจะช่วยเพิ่มขวัญกําลังใจ ทําให้พวกเขาตื่นเต้นอย่าง

ไม่น่าเชื่อ และให้ความแข็งแกร่งแก่นักเรียน

“วันนี้เป็นวันแรกที่หลิงรันเปิดสอนอย่างเป็นทางการใช่ไหม?” อาวุโสดีวู่ยืนเงียบ ๆ นอกหน้าต่างบนชั้นสาม เขามองเข้าไปในหน้าต่างบานเล็ก

เขาไม่ได้เข้าห้องบรรยายเนื่องจากกังวลว่าสิ่งนี้จะส่งผลต่อกระบวนการสอน แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะมาดูสิ่งต่าง ๆ

แม้ว่าจะมีผู้ช่วยสอนจํานวนมากในมหาวิทยาลัยซึ่งมีอายุในช่วงอายุยี่สิบหรือสามสิบก็ตาม

จํานวนนักศึกษาที่เข้าร่วมการบรรยายไม่สามารถเทียบได้กับจํานวนนี้เลย

เนื่องจากหลิงรันได้รวบรวมนักเรียนจํานวนมากเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงการสอนวิชาเลือก แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่คนอื่นจะตรวจสอบเขาด้วยกล้องจุลทรรศน์

เจ้าหน้าที่จากแผนกบริหารการสอนอยู่ที่นั่นกับลูกของคณบดีเขาเล่นกันและยิ้มให้ “เราพยายามจํากัดจํานวนนักเรียน แต่ก็ไม่ได้ผล ดังนั้นนักเรียนจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่คับแคบเช่นนี้”

“นั่นมากกว่านิดหน่อย” ลูกของคณบดีวู่ จะเห็นว่าไม่เพียงแต่มีนักเรียนสามคนที่ใช้ที่นั่งร่วมกัน 2 ที่นั่งเท่านั้น แต่ยังมีนักเรียนจํานวนมากที่ยืนอยู่บนทางเดินและนั่งบนขอบหน้าต่างด้วย

ฝ่ายเสนาธิการไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหัวเราะเยาะตัวเอง “ก็เป็นอย่างนั้นแหละ ข้างนอกมีนักเรียนจํานวนมากที่ไม่สามารถเข้ามาได้ พวกเขาตั้งใจจะสร้างฉาก”

แน่นอนว่าลูกของคณบดีวู่มองออกไปข้างนอก

“พวกเขาจะไม่ลงเอยด้วยการสร้างฉาก ฉันขอให้นักเรียนบางคนจากสภานักเรียนรักษาความสงบเรียบร้อย” เจ้าหน้าที่อธิบายทันที

คณบดีวู่พยักหน้าเล็กน้อยและไม่แสดงความคิดเห็น เขาแค่พูดว่า “อะไรจะเกิดขึ้นต่อไปก็ขึ้นอยู่กับหลิงรัน”

“ชันเรียนของหมอหลิงจะต้องไปอย่างราบรื่นอย่างแน่นอน” นายทหารกล่าวค่ารับรองบางอย่างเนื่องจากเขาไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักในการทําเช่นนั้น เมื่อคณบดีไม่ตอบเขา

เสนาธิการจากแผนกบริหารการสอนก็แสร้งทําเป็นมองที่ห้องโถงด้วยท่าทางจริงจัง แม้ว่าจะเป็นของปลอมก็ตาม

ห้องโถงบรรยายสามารถจุคนได้จํานวนมาก รองจากห้องโถงใหญ่ของมหาวิทยาลัยหยุนหัวเท่านั้น เป็นห้องเรียนที่ใหญ่ที่สุดในมหาวิทยาลัย
ในความเป็นจริง อาจารย์หลายคนกลัวห้องโถงของมหาวิทยาลัยหยุนฮัว

ห้องคลาสนี้ดูดีมากเมื่อใดก็ตามที่เต็มไปด้วยนักเรียนและมีที่นั่งขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม มันน่าอายมากสําหรับอาจารย์ที่ยืนอยู่บนโพเดียมถ้าห้องบรรยายไม่เต็ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีนักเรียนน้อยมาก

ไม่ว่าอาจารย์แพทย์จะมีทักษะทางคลินิกที่ดีหรือไม่ หากพวกเขาสอนได้ไม่ดีพอ ในไม่ช้า

นักเรียนจะเริ่มหลีกเลี่ยงพวกเขา

ในมหาวิทยาลัย รายได้และชื่อเสียงของอาจารย์อาจไม่ได้รับผลกระทบมากนักหากเขาสอนไม่ดี อย่างไรก็ตาม เขาจะต้องอับอายอย่างแน่นอน

ห้องบรรยายเต็มไปด้วยเสียงของนักเรียน สิ่งนี้ดังขึ้นเรื่อยๆ และนักเรียนก็ค่อยๆกระวนกระวายใจ

ลูกของคณบดีอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นและเหลือบมองดูนาฬิกาของเขา

ชั้นเรียนจะเริ่มในอีกไม่กี่นาที

*เสียงดังเอี๊ยด*

หลิงรันเปิดประตู

เขาสวมรองเท้าอ็อกฟอร์ดและเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบง่ายไม่มีลวดลายใดๆ อย่างไรก็ตาม นักเรียนแทบจะไม่สามารถละสายตาจากเขาได้

*คลิก คลิก คลิก*

เสียงชัตเตอร์ดังก้องไปทั่วโรงละคร

หลิงรันนิ่งสงบเมื่อเผชิญกับสิ่งนี้ เขาเพียงวางหนังสือในมือลงแล้วพูดว่า “ผมจะเริ่มต้นด้วยคลาสวันนี้ กายวิภาคของตับ … ”

เมื่อเทียบกับคลาสกายวิภาคปกติในโรงเรียนแพทย์ คลาสที่อธิบายอะไรไม่ได้นอกจากกายวิภาคของตับนั้นเรียบง่ายและเชี่ยวชาญมากกว่า

นั่นไม่มีประโยชน์เลยสําหรับนักศึกษาแพทย์ที่ยังไม่ได้เริ่มฝึกงานแพทย์ส่วนใหญ่อาจไม่มีโอกาสทํางานเกี่ยวกับตับของมนุษย์เมื่อสิบปีหลังจากจบการศึกษาจากโรงเรียนแพทย์

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะอยู่ในมหาวิทยาลัยหรือในโรงพยาบาล หลิงรันไม่ได้สนใจสิ่งที่แพทย์ส่วนใหญ่คิดมากนัก ดังนั้น เมื่อมีโอกาสสอนวิชาเลือก เขาจึงเลือกที่จะพูดถึงกายวิภาคของตับโดยไม่ลังเล

นั่นคือสิ่งที่เขาคุ้นเคยมากที่สุด ดังนั้นเขาจึงสามารถถ่ายทอดความรู้ของเขาไปยังรุ่นน้องของเขาได้อย่างดีที่สุด หลิงรันไม่คิดว่าเป็นปัญหาที่นักเรียนบางคนไม่เข้าใจว่าเขากําลังพูดถึงอะไร

บางทีนักเรียนที่ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูดควรหางานอื่น พวกเขาไม่ต้องล้อเล่นกับร่างกายมนุษย์ และพัฒนาทักษะของพวกเขาโดยทําให้ชีวิตของผู้อื่นตกอยู่ในความเสี่ยง

“แผนกของเราได้สร้างแบบจําลองของตับนี้ขึ้นมา” หลิงรันกล่าวและดึงแบบจําลองของตับออกมาในระดับ 1:1 จากกระเป๋าเอกสารที่เขานํามาด้วย จากนั้นเขาก็ยืนอยู่หน้าจอและชูนางแบบขึ้น “ในชั้นเรียนวันนี้ ฉันอยากจะนําเสนอกรณีจริงให้พวกคุณทุกคน ก่อนอื่น มาดูเส้นเลือดพอร์ทัลตับกัน”

ขณะที่หลิงรันพูด เขาก็เล่นกับแบบจําลองของตับ ในเวลาเดียวกันหยุนหัวซึ่งซ่อนอยู่หลังแท่นยืนถือรีโมท เธอได้ถ่ายทอดภาพการผ่าตัดของหลิงร้นบนโปรเจ็กเตอร์

ในภาพ เขากําาลังลอกเส้นเลือดพอร์ทัลตับ

นักเรียนทุกคนก้นคอเพื่อดูวิดีโอ

นี่เป็นเพราะหลิงรับกําลังแกะเส้นเลือดออกอย่างง่ายดาย และเขาก็เก่งมากในการทําเช่นนั้น

นักเรียนแทบไม่เชื่อเลยว่าวิดีโอนี้สวยงามเพียงใด

อาจเป็นเพราะหลังรันมีรูปร่างที่สูงตระหง่านและใบหน้าของเขาสมบูรณ์แบบ มันเป็นภาพที่นักเรียนแทบจะลืมไม่ลง