Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 850

EP 850

เวลา 02:40 น. นักศึกษาสี่คนจากคณะแพทย์ของมหาวิทยาลัยหยุนหัสมารวมตัวกันที่หน้า แผนกผู้ป่วยใน

สิ่งเดียวที่สว่างอยู่ที่แผนกผู้ป่วยในคือป้ายไฟแอลอีดี ที่ระบุว่า [แผนกผู้ป่วยใน] ภายในวอร์ดนั้นมืด ราวกับสัตว์ร้ายกินคนซึ่งยืนอยู่ท่ามกลางใจกลางเมืองที่สดใสและคึกคักของเมืองหยุนฮัว

ครึ่งไมล์ไปทางทิศตะวันออกตั้งตระหง่านอยู่บนถนนคลับของเมืองหยุนหัว ชายหรือหญิงที่แสวงหาความสนุกสนานสามารถส่งไปที่โรงพยาบาลหยุนฮัวหลังจากที่คนขับฝ่าไฟแดงสองดวง

แม้ว่าพวกเขาจะเสียชีวิตทันทีจากการดื่มมาก ร่างกายของพวกเขาก็ยังอบอุ่นเมื่อถูกส่งไปโรงพยาบาล

อย่างไรก็ตาม สําหรับนักศึกษาแพทย์ของมหาวิทยาลัยหยุนฮัวที่ยังไม่สําเร็จการศึกษาอาคารผู้ป่วยในดูน่าขนลุกเล็กน้อยเมื่อเวลา 02:40 น.

ขาของนักศึกษาแพทย์เริ่มเดินกะเผลกหลังจากที่พวกเขาออกจากรถแท็กซี่ และยิ่งพวกเขารอนานเท่าไหร่ ขาของพวกเขาก็ยิ่งรู้สึกเหมือนวุ้นมากขึ้นเท่านั้น

“เราโดนแกล้งเหรอ?” ชายอ้วนพูดตะกุกตะกัก “มันเหมือนกับการแกล้งเพื่อนในมหาวิทยาลัยต่างประเทศ พวกเขาจะสร้างสถานการณ์ที่น่ากลัวอย่างมาก…”

“คุณอยากเป็นเพื่อนกับหมอหลิงเหรอ? ฝันต่อไป” ฉีจ้าว ไม่รู้สึกอยากฟังสิ่งที่เขาพูด และเธอก็ตัดเขาออกอย่างดูถูก

ฉี่จ้าว ไม่ได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในนักศึกษาแพทย์จากโรงพยาบาลหยุนหัวที่ได้รับโอกาสในการฝึกงานที่นั่น โรงพยาบาลได้เลือกผู้ฝึกงานด้านการแพทย์สามคนและชื่อของพวกเขาก็ถูกส่งไปยังแผนกการแพทย์ ฉี่จ้าว ใช้การแสดงตัวตนของเธอในฐานะนักข่าวของมหาวิทยาลัยและติดต่อกับแผนกการแพทย์ของโรงพยาบาล Yun Hua ผ่านความสัมพันธ์ในครอบครัว จากนั้นเธอก็ขอให้กรมการแพทย์มอบหมายให้เธอเป็นผู้ฝึกงานด้านการแพทย์คนหนึ่ง

กระบวนการที่น่าเบื่อนี้ค่อนข้างลําบากสําหรับหยูหยวนซึ่งรับผิดชอบการรับนักศึกษาฝึกงานทางการแพทย์ ฉี่จ้าว คิดว่า หยูหยวนอาจไม่มีความสุขกับเรื่องนี้เล็กน้อย แต่ฉีจ้าวไม่ได้สนใจเธอสักเท่าไรนัก ผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์และหัวหน้าแพทย์ในโรงพยาบาลหลายคนไม่สามารถจัดการกับกระบวนการที่น่าเบื่อหน่ายได้ เนื่องจาก หยูหยวนเป็นหัวหน้าแพทย์ประจําบ้าน ตราบใดที่เธอไม่ใช่คนงี่เง่า เธอก็จะไม่ทําให้มันเป็นจุดที่จะทําให้เรื่องยากสําหรับฉี่จ้าว

แน่นอนว่าคงเป็นเรื่องยากสําหรับเธอที่จะได้รับประโยชน์หรือได้รับการปฏิบัติที่ดี แต่สิ่งที่ฉี่จ้าวต้องการทําคือทํางานของเธอในฐานะนักข่าวของมหาวิทยาลัยและถ่ายรูปผู้อาวุโสหลิงมากขึ้นในขณะที่เธออยู่ที่นั้น คงจะดีที่สุดถ้าเธอมีโอกาสสัมภาษณ์เขาสักครั้งหรือสองครั้ง โดยส่วนตัวเธอไม่สนใจที่จะแสวงหาความรู้ด้านการแพทย์

จากนั้น ฉี่จ๋าว ก็มองไปที่แพทย์ฝึกหัดอีกสองคนและถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย “พวกคุณกลัวไหม?”

“กลัว? เราจะกลัวไปทําไม…? ถ้าหลิงรันกล้ามาเรียนที่ห้องผ่ากายวิภาคตอนตีสาม เราควรจะถูกรบกวนจากห้องผ่าศพด้วยไหม? ถ้าเขาไปที่นั่นเพราะเขาทนความร้อนไม่ไหว ก็เหมือนกับเรานั่นแหละ เราก็ทนร้อนไม่ไหวเหมือนกัน” ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอดูอ่อนแอเล็กน้อย แต่เขาก็ดูเต็มแววตาที่มีความมั่นใจ

สําหรับนักศึกษาแพทย์ส่วนใหญ่ มันค่อนข้างน่ากลัวที่จะอยู่ที่ห้องผ่ากายวิภาคตอนสามโมงเช้า อย่างไรก็ตาม สําหรับผู้ที่ไม่มีความกลัวในใจ ในช่วงฤดูร้อน ห้องโถงผ่ากายวิภาคในตอนเช้านั้นเย็นสบายจริงๆ เครื่องปรับอากาศจะเปิดเต็มที่ และการระบายอากาศจะดีกว่าโรงแรมและห้างสรรพสินค้าส่วนใหญ่

ฉี่จ้าว ไม่ได้สนใจว่าชายผู้นี้กล้าหาญหรือกลัวความร้อน นางเพียงพูดอย่างดูถูก “เจ้าไม่สามารถใช้ชื่อจริงของผู้อาวุโสหลิงได้หรือ? เรียกเขาว่าหมอหลิงหรือผู้อาวุโสหลิงก็ได้” “ใช้ชื่อนี้ไม่ได้เหรอ?” แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะดูอ่อนแอเล็กน้อย แต่เขาก็มีบุคลิกที่ค่อนข้างแข็งแกร่ง

ฉี่จ้าว จ้องไปที่อีกฝ่ายอย่างเคร่งขรึม “เมื่อพ่อแม่ของผู้อาวุโสหลิงตั้งชื่อให้เขา คุณยังไม่ใช่ตัวอ่อนด้วยซ้ํา มีสิทธิ์อะไรมาเรียกชื่อเขา? เพียงเพราะคุณน่าเกลียด?”

“ฉัน…” ในฐานะนักศึกษาชาย ผู้ชายคนนั้นยังไม่หน้าด้านขนาดนั้น เขาแพ้ทันทีเมื่อเด็กสาวเยาะเย้ยเขาแบบนั้น

นี่เป็นตอนที่นักศึกษาฝึกงานหญิงอีกคนหนึ่งกระแอมสองสามครั้งแล้วพูดว่า “เนื่องจากเราอยู่ที่นี่เพื่อฝึกงาน เราควรหาทางเข้าไปในสถานที่ก่อน ท่านใดมีหมายเลขโทรศัพท์ที่เราสามารถโทรได้

ฉี่จ้าวหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา เพื่อเอาใจเธอ เจ้าหน้าที่ฝ่ายการแพทย์ได้ให้หมายเลข โทรศัพท์ของอาจารย์ประจําคลินิกแก่เธอ

เจ็ดหรือแปดนาทีต่อมา เสียงฝีเท้าดังขึ้นมาแต่ไกล

เสียงนั้นรุนแรงเล็กน้อย และทําให้ผู้ฝึกงานด้านการแพทย์ไม่สบายใจมากขึ้นท่ามกลางคืนที่มืดมิดและกว้างใหญ่นี้

“พูดสิ ไม่ว่าฉันจะคิดยังไง มันก็ไม่ปกติที่จะมาโรงพยาบาลตอนสามโมงเช้า” สีหน้าของชายอ้วนกลับเคร่งขรึมอีกครั้ง

ฉี่จ๋าว ขมวดคิ้วและพูดว่า “หมอหลิงไม่ได้พูดถึงในชั้นเรียนว่าพวกเขาทําการผ่าตัดให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้หรือ?”

“มันยังเร็วเกินไป”

“ก่อนหน้านี้คุณอยู่ถึงตีสามไม่ใช่เหรอ? ทําไมคุณไม่พบมันตั้งแต่แรกเมื่อคุณทําอย่างนั้น” ฉี่จ้าว เก่งเรื่องคําพูดมาก และเธอก็ชนะทุกข้อโต้แย้งเสมอ

คนอ้วนไม่สามารถหักล้างเรื่องนี้ได้ ขณะที่เขาฟังเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาและจ้องมองไปที่แผนกผู้ป่วยในที่มืดมิด เขารู้สึกว่ากระดูกสันหลังของเขาเย็นลง

*คลิก*

เพียงคลิกเดียว ไฟทั้งหมดที่ชั้นล่างของแผนกผู้ป่วยในก็เปิดขึ้น

“เข้ามา.” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหน้าพวกเขา แต่ไม่มีใครเห็น

แพทย์ฝึกหัดทั้งสี่คนผ่อนคลายลงทันที พวกเขาร้องออกมาพร้อมกัน “หมอหยู”

“อืม” หยูหยวนฮัมเพลงเพื่อรับทราบ เธอเดินออกไป ลากเงายาวมาข้างหลังเธอ เธอกล่าวต่อว่า “อีกไม่นานจะต้องทํารอบวอร์ด พวกเจ้าต้องรีบไป แล้วคุณล่ะชื่ออะไร”

“ฉีจ้าว”

“เจิ้งหยวนตง” คนอ้วนตอบด้วยน้ําเสียงที่นุ่มนวล

“วังรุย” ชายร่างผอมที่ดูอ่อนแอยกคางขึ้น

“หลี่เปียน” นักเรียนหญิงอีกคนพูดอย่างเชื่อฟัง

หยูหยวนพยักหน้า “พวกคุณทุกคนเป็นนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยหยุนฮัว ซึ่งเป็น

มหาวิทยาลัยเดียวกันกับที่หมอหลิงไป ทําผลงานได้ดีในโรงพยาบาล”

เด็กฝึกงานสี่คนพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

“หลังจากที่เราท่าเดินตรวจวอร์ด เราจะมุ่งหน้าไปยังห้องผ่าตัด พวกคุณทุกคน เตรียมตัวให้พร้อมและถามคําถามใดๆ ที่คุณมีไว้ล่วงหน้า” หยูหยวนกล่าวและนําผู้ฝึกงานทั้งสี่เข้าไปในลิฟต์ฉี่จ้าวและแพทย์ฝึกหัดคนอื่นๆ ต่างตกตะลึงเล็กน้อย

เจิ้งหยวนตงคนอ้วนถามขึ้นว่า “เนื่องจากเรากําลังจะไปห้องผ่าตัด หมายความว่าเรากําลังท่าการผ่าตัดอยู่หรือเปล่า”

“แน่นอน.”

“เอ่อ… เรากําลังจะทําศัลยกรรมจริงๆ เหรอ?” นอกจากเจิ้งหยวนตงแล้ว เด็กฝึกงานทางการแพทย์คนอื่นๆ ก็ร้องอุทานออกมาเช่นกัน

หยูหยวนขมวดคิ้วอย่างภาคภูมิใจ “เราทําการผ่าตัดหลายครั้งทุกวัน ในอนาคตพวกคุณจะมีโอกาสมากมายที่จะทําการผ่าตัด”

“ฉันได้ยินมาว่าแพทย์ฝึกหัดต้องทําหลายอย่าง เช่น การเขียนเวชระเบียน… เราไม่ต้องทําอย่างนั้นเหรอ?” เจิ้งหยวนตงมีดวงตาคู่หนึ่งที่มีชีวิตชีวา เขาเหล่เวลาเขาพูดและมันทําให้เขาดูฉลาดมาก

หยูหยวนหัวเราะคิกคัก “พวกคุณจะเขียนเวชระเบียนในตอนบ่าย นั่นคือเวลาที่ร่างกายมนุษย์มีความกระตือรือร้นน้อยที่สุด ดังนั้นจึงเป็นเวลาที่เหมาะสมที่จะดําเนินการประเภทนี้”

แพทย์ฝึกหัดทั้งสี่คนไม่เข้าใจสิ่งที่หยูหยวนพูดถึงอย่างถ่องแท้ ราวกับว่าหยูหยวนเป็นคนเลี้ยงแกะและพวกเขาก็เป็นฝูงแกะหลงทางตามเธอ พวกเขาไม่พูดอะไรและมองไปรอบๆ

หยูหยวนพูดอะไรก็ตามที่อยู่ในความคิด แต่โดยพื้นฐานแล้วเธอบอกพวกเขาทุกอย่างที่พวกเขาต้องให้ความสนใจ

ข้อควรระวังที่บุคคลต้องทําในโรงพยาบาลก็เหมือนกับในสถานที่ทํางานอื่นๆ สิ่งที่พวกเขาต้องหาคือใช้เวลามากขึ้นในการสังเกตและฟังในขณะที่ถามคําถามน้อยมาก นอกจากนั้นจะต้องไม่แตะต้องสิ่งใดโดยไม่ได้รับอนุญาต แพทย์ฝึกหัดทั้งสี่คนกําลังติดตามหยูหยวนอย่างตกตะลึง และด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไม่น่าจะมีปัญหา

หลังจากช่วงเช้าสิ้นสุดลง แพทย์ฝึกหัดทั้งสี่คนก็เริ่มคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมในห้องผ่าตัด

ฉี่จ้าวกําลังถือกล่องของเธออยู่ และเธอก็ถ่ายรูปมากมายที่เธอพอใจ

แพทย์ในห้องผ่าตัดเต็มใจที่จะถ่ายรูป นี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสําหรับแพทย์ที่อายุน้อยกว่าบางคน พวกเขามักมีนิสัยชอบถ่ายรูปของตัวเองเป็นข้อมูลอ้างอิง

นี่เป็นมากยิ่งขึ้นสําหรับแพทย์ที่ตั้งใจจะเขียนรายงานการวิจัย พวกเขาไม่สามารถมีวัตถุดิบเพียงพอในรูปแบบของรูปภาพ

ฉี่จ้าวเก่งเรื่องคําพูด และเธอก็เป็นช่างภาพที่น่าทึ่งด้วย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายสําหรับเธอที่จะขออนุญาตจากแพทย์ในการถ่ายภาพ

แน่นอนว่าภาพถ่ายส่วนใหญ่ที่ ฉี่จ้าว ถ่ายคือหมอหลิง

แพทย์ฝึกหัดอีกสามคนยืนอยู่ตรงมุมห้องผ่าตัดตั้งแต่ต้นจนจบ พวกเขาเฝ้าดูขณะที่หลิงรันทําการผ่าตัดผู้ป่วยและค่อยๆ ดวงตาของพวกเขาคุ้นเคยกับความงามทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา

เมื่อเวลาผ่านไปเจิ้งหยูตงเริ่มหิวโหย และนี่คือตอนที่หมอคนหนึ่งรีบเข้าไปในห้องผ่าตัด “หมอหลิงมีโคลนถล่มลงมา และตอนนี้มีผู้บาดเจ็บหนักถูกส่งมาที่นี่ จําเป็นต้องมีแพทย์ทั้งหมดในศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน” หมอพูดเสียงดังมาก และทุกคนในห้องผ่าตัดก็ได้ยินเขาเช่นกัน

ทุกคนมองไปที่หลิงรับ โดยเฉพาะแพทย์ฝึกหัดทั้งสี่คน