Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 854

EP 854

“ลงนามในแบบฟอร์มแจ้งความยินยอม หลังจากนี้เราจะทําการล้างลําไส้ให้คุณ” มาหยานลินนําแบบฟอร์มยินยอมที่ได้รับแจ้งแล้วส่งต่อให้ผู้ป่วยเพื่อที่เขาจะได้อ่าน จากนั้นเขาก็ถามว่า

“สมาชิกในครอบครัวของคุณอยู่ที่ไหน”

“พวกเขาอยู่ในวอร์ด” ลี่คานซูนอนหงายและเขาพูดอย่างลําบากเล็กน้อย

มายานลินมองไปรอบ ๆ และเห็นว่ายังมีผู้ป่วยที่เข้าคิวอยู่ “งั้นก็ไปเซ็นในแบบฟอร์มก่อน ฉันจะแจ้งให้สมาชิกในครอบครัวของคุณทราบในภายหลัง ยังไงก็ตาม แค่การผ่าตัดเล็ก ๆ น้อย ๆเท่านั้น”

“ฉันไปไม่ได้เหรอ ฉันแค่ปวดหัวนิดหน่อยและรู้สึกอ่อนแรงนิดหน่อย เมื่อวานฉันโดนฝน ก็เลยเป็นไข้…” ครอบครัวของลี่คานซูเป็นเพียงชาวนาที่ซื่อสัตย์ใน ไป๋ไห่เซียงและเขาเลี้ยงแม่หมูไว้สองสามตัวไว้ข้างทาง เพื่อเขาจะได้เงินจากลูกหมูที่เกิดมา เขาไม่มีประกันสุขภาพ และเขาก็ไม่มีศรัทธาในโรงพยาบาลด้วย สมองของเขากําลังปิดลงเมื่อได้ยินคําว่า “การผ่าตัด”

มาหยานลินรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในใจของผู้ป่วยเพียงแค่ดูการแสดงออกของเขา

แม้ว่ามาหยานหลินจะถือเป็นแพทย์ที่ไม่มีประสบการณ์ในทีมรักษาหญิงรัน หากคุณต้องคํานึงถึงการฝึกงานของเขาด้วย เขาเป็นหมอมาหกปีแล้ว เขาทํางานด้านการแพทย์มาเป็นเวลากว่าสิบปีแล้ว ถ้าเขาอยู่ในอาชีพอื่น เขาจะเป็นส่วนหนึ่งของกระดูกสันหลังของบริษัทอยู่แล้ว แต่ในโรงพยาบาล เขาไม่ได้เป็นแค่แพทย์ประจําบ้าน

ลี่คานซูเป็นผู้ป่วยที่ยังเด็ก หลังจากที่เขาได้รับแบบฟอร์มยินยอมแล้ว ดูเหมือนว่าเขาอยากจะเซ็นมันแต่ก็กลัวเกินกว่าจะลงนาม

เมื่อมาหยานลินเห็นสิ่งนี้ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอธิบายว่า “ตอนนี้เรากําลังทําความสะอาดลําไส้ใหญ่ของคุณเป็นหลัก โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อดูสภาพของลําไส้ใหญ่ของคุณ…” มาหยานลินใช้เวลาอธิบายสิ่งต่าง ๆ ให้ลี่คานซู และแม้ว่าลี่คานซูจะไม่เข้าใจอะไรเลยจริง ๆ เพราะมาหยานลิน เป็นมิตรและอดทนเพียงใด เขารู้สึกมีช่องว่างน้อยลงระหว่างพวกเขา ดังนั้น เขาจึงลงเอยด้วยการลงนามในแบบฟอร์มยินยอมที่ได้รับแจ้ง

มาหยานลินรับแบบฟอร์มยินยอมที่ได้รับแจ้งจากเขาและหันไปส่งให้ฉี่จ้าวแพทย์ฝึกหัดที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างๆ มาหยานลินและดูเหมือนใบ้เล็กน้อย “เก็บสิ่งนี้ไว้ ต้องยื่นแบบฟอร์มยินยอมที่ได้รับแจ้งทั้งหมด”

“ตกลง.” ฉีจ้าวรับแบบฟอร์มและมองดูมันโดยไม่รู้ตัว เธอก็หัวเราะออกมาทันที “เกิดอะไรขึ้น?” มาหยานหลินขมวดคิ้ว ‘เธอจะหัวเราะต่อหน้าผู้ป่วยได้อย่างไร’ ฉีจ้าวตระหนักว่าเธอทําผิดพลาดเช่นกัน เธอหยุดหัวเราะทันที ขณะที่เธออยู่ที่นั่น เธอชี้ไปที่คอลัมน์ติดต่อฉุกเฉินบนแบบฟอร์มให้มาหยานหลินดู

มาหยานหลินมองดูและเห็นว่าทางด้านขวาของหัวข้อย่อย “ความสัมพันธ์กับอีกฝ่าย” ซึ่งอยู่ภายใต้หัวข้อ “การติดต่อฉุกเฉิน” ดงชวนเขียนคําสองค่า—ค่อนข้างดี

“ป๊า…”

มาหยานลินกลืนเสียงหัวเราะของเขาและพ่นลมหายใจแทน

หมอคงอยู่ในสายงานการแพทย์มาสิบปีถึงจะกลืนเสียงหัวเราะของเขาได้อย่างเป็นธรรมชาติ

โดยหาเสียงที่ไม่เหมือนเสียงหัวเราะเลย

“ขอให้เขากรอกแบบฟอร์มใหม่” มาหยานลินไม่หันหลังกลับเพราะเขากังวลว่าจะไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้ แพทย์ต้องอยู่ในสาขาการแพทย์มาสิบห้าปีจึงจะสามารถกลั้นหัวเราะขณะมองหน้าผู้ป่วยได้

ฉีจ๊าวกลั้นหัวเราะของเธออย่างหนักจนดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอก้มศีรษะลงและฮัมเพลงเพื่อรับทราบ เธอแสร้งท่าเป็นกําลังค้นหาแบบฟอร์มขอความยินยอม แต่จริง ๆ แล้วเธอหัวเราะจนพอใจ เมื่อเธอหัวเราะเสร็จแล้วเธอก็โผล่ออกมา คราวนี้เธอไปหาสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วย เพื่อให้สมาชิกในครอบครัวสามารถลงนามในแบบฟอร์มยินยอมพร้อมทั้งผู้ป่วยได้

ผู้ป่วยกลืนกินสารละลายโพลิเอทิลีนไกลคอล-อิเล็กโทรไลต์

จากนั้นเขาก็ล้างลําไส้ของเขา

อุจจาระของเขาถูกส่งไปตรวจทางพยาธิวิทยา

เมื่อการเตรียมการทั้งหมดเสร็จสิ้น หยูหยวนซึ่งเพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจของเธอได้เดินผ่านห้องตรวจและเห็นว่า มาหยานลินกําลังเตรียมที่จะทําส่องกล้องตรวจทุจริต

หลิงรันก็เดินเข้าไปในห้องสอบในเวลาเดียวกัน

“ยังไม่เริ่มอีกเหรอ?” หลิงรันเหลือบมองที่มาหยานลิน

“ฉันจะทําทันที…” มาหยานหลินมองไปทางขวาอย่างประหม่าเล็กน้อย

ตอนนั้นเองที่หลังรันสังเกตว่าหยูหยวนอยู่ที่นั่น เขาถามว่า “สถานการณ์การควบคุมการติดเชื้อเป็นอย่างไร?”

“มีปัญหาค่อนข้างมาก แต่เนื่องจากบริษัทยายูรินช่วยขนส่งผู้ป่วยบางส่วนออกไป ตอนนี้ผู้ป่วย ในโรงพยาบาลก็น้อยลงแล้ว ฉันรู้สึกว่าตอนนี้เราควรให้ความสําคัญกับการจัดหมวดหมู่ผู้ป่วยเป็นหลัก” หยูหยวนตอบอย่างรวดเร็ว .

หลิงรันพยักหน้า ขอบเขตของการควบคุมการติดเชื้อมีความเฉพาะเจาะจงแต่มีขนาดใหญ่และเป็นสิ่งที่บุคคลจะต้องตรวจสอบเป็นการส่วนตัวก่อนจึงจะมีสิทธิ์พูด หลิงรันไม่มีเวลาสําหรับมัน ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจํางานของหยูหยวน

ท้ายที่สุดทีมรักษาหมอลทิ้งได้ดําเนินการควบคุมการติดเชื้อในโรงพยาบาลหยุนหัว มาเป็นเวลานาน ดังนั้นสมาชิกในกลุ่มจึงค่อนข้างมีประสบการณ์ในเรื่องนี้แล้ว หยูหยวนมีความรู้เพียงพอที่จะจัดการกับการควบคุมการติดเชื้อของโรงพยาบาลในหมู่บ้าน

แม้ว่าหลิงรันจะเข้าร่วมกับหยูหยวนในความพยายามของเธอ การควบคุมการติดเชื้อก็ไม่จ่าเป็นจะต้องดีขึ้น ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยสถานการณ์ของสาขาโรงพยาบาลปาไจเซียงในตอนนี้

คุณภาพของการควบคุมการติดเชื้อที่ทําได้นั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับทักษะของแพทย์จริงๆ

มันก็เหมือนกับการแบ่งประเภทผู้ป่วย หากพวกเขาไม่ได้รับความช่วยเหลือจาก บริษัทยายูริน พวกเขาก็คงไม่สามารถดําเนินการได้ดี

จากสิ่งที่หลิงรันมองเห็นได้ในตอนนั้น ถือว่าทําได้สําเร็จลุล่วงไปได้ภายในวันเดียว

“เนื่องจากหยูหยวนอยู่ที่นี่ คุณทั้งคู่จึงสามารถทําการส่องกล้องตรวจลําไส้ใหญ่ร่วมกันได้” หลิงรันยืนอยู่ข้างๆ มือทั้งสองประสานกันไว้ด้านหลัง

ในระดับสากล มีการใช้กล้องส่องกล้องตรวจลําไส้ใหญ่ (colonoscope) ที่ต้องดําเนินการโดยบุคคลเพียงคนเดียวเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสาขาของโรงพยาบาลปาไจเซียงไม่มีเทคโนโลยีใหม่ล่าสุด พวกเขาจึงยังคงใช้กล้องส่องกล้องตรวจล่าไส้ใหญ่แบบเดิมที่ต้องดําาเนินการโดยคนสองคน

หลิงรันไม่ชอบท่าล่าไส้ใหญ่อยู่ดี เนื่องจาก หยูยหวนอยู่ใกล้ ๆ เขาจึงปล่อยให้เธอทํา หยูหยวนหัวเราะออกมาดัง ๆ ทันทีและเธอไม่สนใจที่จะทําหน้าสุภาพและปฏิเสธ เธอรับตําาแหน่งหัวหน้าศัลยแพทย์และสั่งให้หม่าหยานลิน “ฉีดเข้ากล้าม 654-2”

เธอดูมีพลังมากจนเหมือนกับว่าปืนใหญ่สี่ฟุตเจ็ดกําลังถูกไล่ออก

“ฉีดเข้ากล้าม 654-2” หม่า หยานลินย้ํา เขาไม่รังเกียจที่จะสละตําแหน่งหัวหน้าศัลยแพทย์ เนื่องจากหยูหยวน มีประสบการณ์มากกว่าเขามาก เธอเป็นรุ่นพี่ของเขาโดยพื้นฐาน

ถัดไป ฉีดหลอดที่เต็มไปด้วยแรนิทีรีน

หยูหยวนวางสําลีก้อนที่ผ่านการฆ่าเชื้อโดยใช้ลิโดเคน 1% ลงในท่อเหล็ก สองหรือสามนาที

ต่อมา เธอเริ่มตื่นเต้น

คนไข้นอนอยู่บนเตียงตรวจ และดูเหมือนเขาจะไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว

ทุกคนที่กําลังจะผ่านการส่องกล้องตรวจลําไส้ใหญ่โดยเฉพาะผู้ชายมีการแสดงออกเหมือนกัน ราวกับว่าพวกเขาได้ฝึกฝนมันมาก่อนในชั้นเรียนสําหรับผารผ่าตัดที่จัดไว้สําหรับผู้ที่กําลังจะเข้ารับการส่องกล้องตรวจล่าไส้ใหญ่

หยูหยวนเหลือบมองที่ใบหน้าที่ย่นของเขา และเห็นว่าการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกทางสีหน้าของเขาเป็นเรื่องปกติ จากนั้นเธอก็จดจ่อที่ทวารหนักของเขา

หลิงรันมองไปที่หน้าจอด้วย

ผู้ป่วยเป็นโรคโลหิตจางและเมื่อยล้ามาเป็นเวลานาน และความประทับใจแรกที่แพทย์จะได้รับจากอาการเหล่านี้ก็คือผู้ป่วยมีเลือดออกในทางเดินอาหาร หากแพทย์จะทําการหักเงินเพิ่มเติม จากที่นั่น การวินิจฉัยจะไม่เป็นผลดีจริง ๆ

ในทางกลับกัน ช่องท้องของผู้ป่วยจะอ่อนนุ่ม ไม่มีความอ่อนโยนหรือการตอบสนองใดๆ

กล้ามเนื้อหน้าท้องของเขาไม่เกร็งเช่นกัน

จากข้อมูลที่เขามีในขณะนั้น หลิงรันไม่สามารถให้การวินิจฉัยที่แน่นอนได้

อย่างไรก็ตาม ศัลยแพทย์มักจะลงมือปฏิบัติจริงในการวินิจฉัย พวกเขาไม่เหมือนเด็กฝึกงานที่คิดนานและหนักหน่วงก่อนวินิจฉัย แต่พวกเขาจะทําการทดสอบและการตรวจทุกประเภทและใช้เป็นพื้นฐานในการวินิจฉัย

อาวุธหลักของ หลิงรันในการวินิจฉัยคือการตรวจร่างกาย จากนั้นเขาจะเพิ่มข้อมูลที่ได้รับโดยส่งผู้ป่วยไปถ่ายภาพทางการแพทย์

เขากลายเป็นที่รู้จักในด้านทักษะการผ่าตัดของเขา ดังนั้น แม้ว่าเขาจะให้คําปรึกษาไปแล้ว แต่ผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่หาตัวเขาออกคือผู้ที่มีความคิดว่าตนเองป่วยเป็นโรคอะไร ดังนั้น หลิงรันจึงแทบไม่ต้องทําการวินิจฉัยตั้งแต่เริ่มต้น

ดังนั้นสําหรับ หลิงรันผู้ป่วยรายนี้จึงค่อนข้างสูดอากาศบริสุทธิ์

“เดี๋ยวก่อน ฉันคิดว่าฉันเห็นอะไรบางอย่างแล้ว” หลิงรันขมวดคิ้วเมื่อเห็นก้อนเนื้อสีเหลืองผ่านหน้าจอ

หยูหยว ปรับเลนส์อย่างวุ่นวาย

เธอไม่ได้มีประสบการณ์ในการส่องกล้องตรวจลําไส้ใหญ่ และเธอก็ไม่คุ้นเคยกับการใช้กล้องส่องกล้องตรวจที่สาขาโรงพยาบาลปาไจเซียงด้วย แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นเพราะเธอใช้มือไม่เก่ง

“ดูเหมือนปกติ” หยูหยวนให้ความสนใจกับโครงสร้างภายในลําไส้ใหญ่ หลังจากล้างลําไส้ออกแล้ว ภายในลําไส้ใหญ่ก็ค่อนข้างสะอาด โดยพื้นฐานแล้วมันเต็มไปด้วยโครงสร้างทรงกระบอกสีเนื้อที่ปกคลุมไปด้วยเส้นเลือดฝอย คนธรรมดาจะไม่ถูกเล็ดลอดออกไปหากพวกเขาไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

ตอนนี้ หยูหยวนได้ตรวจสอบส่วนตรงกลางของลําไส้ใหญ่จากน้อยไปหามากแล้ว เธอไม่พบปัญหาใด ๆ เช่นเลือดออก เธอค่อนข้างมั่นใจเมื่อมีความรู้เกี่ยวกับกายวิภาคของลําไส้ใหญ่

หลิงร้นส่ายหัวเบาๆ “ดันเลนส์เข้าด้านในต่อไป”

สําหรับกล้องส่องกล้องตรวจล่าไส้ใหญ่ที่ต้องใช้คนสองคน หัวหน้าศัลยแพทย์จะรับผิดชอบในการเคลื่อนเลนส์ขึ้นและลง ตลอดจนไปทางซ้ายและขวา ผู้ช่วยจะดันเลนส์เข้าด้านในและดึงเลนส์ออกด้านนอก

ผู้ป่วยคร่ําครวญเมื่อ มาหยานลินผลักเลนส์เข้าด้านใน

“ไม่มีความผิดปกติ…” แม้ว่าหยูหยวนจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้เลนส์มั่นคง แต่เลนส์ก็ยังสั่นอย่างรุนแรง

“ให้ฉันทํา” หลิงรันได้ยืนเฝ้าอยู่ข้างๆพวกเขา และเขาเข้ารับตําแหน่งหยูหยวนเขาวางมือซ้าย บนปุ่มที่ควบคุมการเคลื่อนที่ขึ้นและลงของเลนส์ และค่อยๆขยับกล้องส่องกล้องด้วยมือขวา

สนามผ่าตัดกว้างขึ้นทันที

“ดันเลนส์เข้าไปข้างใน” หลิงรับสั่ง

มาหยานหลินรีบไปทํางานหยูหยวนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยืนข้างหลังพวกเขาอย่าง เชื่อฟัง เธอท่าหน้าบึ้ง และสิ่งนี้ทําให้เธอดูเหมือนสัญลักษณ์สุดโต่งที่ถูกแบนราบ เมื่อเทียบกับหยูหยวนมุมมองบนหน้าจอจะมีเสถียรภาพและชัดเจนมากขึ้นเมื่อหลิงรันดําเนินการส่องกล้องตรวจลําไส้ใหญ่ สนามผ่าตัดก็สบายตาขึ้นเช่นกัน มุมที่วางเลนส์ก็เป็นสิ่งที่แพทย์คุ้นเคยเช่นกัน

มาหยานลินกําลังเรียนรู้วิธีใช้กล้องส่องกล้องขณะดันเลนส์เข้าด้านใน ก้อนสีเหลืองปรากฏขึ้นบนหน้าจออีกครั้ง

“นั่นไม่ใช่…” เพียงเหลือบมองหยูหยวน ก็รู้ว่ามันคืออะไร

หลิงรันฮัมเพลงเพื่อรับทราบและพูดว่า “คุณช่วยดันเลนส์เข้าด้านในให้เร็วขึ้นหน่อยได้ไหม”

เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น มาหยานหลินก็เร่งความเร็วขึ้นเล็กน้อย หลังรับปรับมุมของเลนส์และทิศทางของแสงบนสนามผ่าตัด ซึ่งทําให้มองเห็นก้อนสีเหลืองได้ชัดเจนขึ้น

มันเป็นวัตถุแบนสีเหลืองรูปร่างเหมือนหนอน

มันถูกพับเข้าหากัน และแบนราบกว่าและกว้างกว่ามากสําหรับหนอนที่คนทั่วไปเห็นในป่า เท่าที่เห็นในสนามผ่าตัด ยาวประมาณ 15 ถึง 19 นิ้ว นอกจากนี้ วัตถุรูปหนอนครึ่งหนึ่งยังติดอยู่กับผนังลําไส้ใหญ่ และมันเลื่อนไปรอบๆ ลําไส้ใหญ่เหมือนเรือที่ยาวและกว้าง มันเลื่อนไปมาอย่างรวดเร็วรอบๆ ลําไส้ใหญ่ และดูสบายตาราวกับอยู่ในที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ สามารถเชื่อมโยงภาพนี้กับเด็กวัยรุ่นบนสเกตบอร์ดที่กําลังเลื่อนขึ้นและรอดอุโมงค์ได้อย่างง่ายดาย

มันดูอ่อน และยังอยู่ในระดับกระจายตัว มีสีเหลือง และเหมือนจะเป็นกาฝาก…