Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 866

EP 866

ไคชินหลงดูกังวลขณะยืนอยู่ในลานของสาขาโรงพยาบาลไป๋ไห่เซียง

ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าราวกับชายฝั่ง และเมฆก็ขาวราวกับเมฆที่แสดงในภาพยนตร์ยุโรปและอเมริกา แม้แต่คนสําคัญที่ส่งโรงพยาบาลก็ยังยิ้มเหมือนในหนังญี่ปุ่น

ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นจนทําให้ ไคชินหลงตัวสั่น

ครั้งสุดท้ายที่สิ่งต่าง ๆ เป็นไปอย่างราบรื่นคือเมื่อไหร่? โอ๋ใช่ มันเป็นช่วงสอบเข้าวิทยาลัยแห่งชาติของเขาไคชินหลงประสบความสําเร็จในการบรรลุผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในชีวิตผ่านการทดสอบครั้งสําคัญในชีวิตของเขาด้วยคะแนนสูงซึ่งต่ํากว่าการสอบทดลองของเขา 50คะแนน จากนั้น… เขาถูกส่งตัวไปโรงเรียนแพทย์

แม้จะผ่านไปยี่สิบปีแล้ว เมื่อไคชินหลงจําช่วงเวลาที่เขาได้รับจดหมายตอบรับ เขาก็ยังรู้สึกหนาวที่กระดูกสันหลัง เขาจะไม่อยู่ในช่วงเวลาที่น่าสังเวชเช่นนี้ถ้าเขาไม่ได้เรียนในโรงเรียนแพทย์

หากเขามีงานอื่น เขาจะไม่ถูกผูกมัดจนไม่สามารถออกไปได้

“ทําไมหน้าเธอถึงได้แย่ขนาดนั้น? หัวหน้าแพทย์หลี่เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม

เป็นเวลานานแล้วที่เขาต้องการทําโครงการที่เกี่ยวข้องกับการสาธารณสุข เขาไม่เคยคิด

ว่าการสนับสนุนไป๋ไห่เซียงจะให้โอกาสเขา

ในปัจจุบันการแพทย์คลินิกและสาธารณสุขเป็นสิ่งที่แยกจากกัน ผู้เชี่ยวชาญที่เชี่ยวชาญทั้งด้านการแพทย์ทางคลินิกและสาธารณสุข เช่น อาร์โคก, หยางฟูหลิง และหวู่เหลียงเติ้ง มักไม่ค่อยพบหลังจากอายุเจ็ดสิบถึงแปดสิบ อย่างไรก็ตาม หัวหน้าแพทย์หลี่ไม่พร้อมที่จะเป็นเหมือน

แพทย์ชั้นน่าเหล่านั้น ด้วยตําแหน่งปัจจุบันของเขา ไม่ว่าจะเป็นด้านสาธารณสุข เวชศาสตร์ป้องกัน หรือการควบคุมโรค ปัญหามากมายอาจเกิดขึ้นได้เมื่อเทียบกับการแพทย์ทางคลินิก ไคชินหลงยังคงดูมืดมนและพูดว่า “มันราบรื่นเกินไปหรือ คุณไม่กลัวเหรอ?” “คุณกลัวอะไร?”

“ภัยธรรมชาติและภัยพิบัติที่มนุษย์สร้างขึ้น!” ไคชินหลงกล่าวอย่างจริงจังด้วยการแสดงออกที่เข้มงวด

หัวหน้าแพทย์หลี่ถอนหายใจ พูดตามตรง ถ้าเขามีโอกาส เขาจะแทนที่ไคชินหลงมานานแล้ว และมันจะไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากการได้รับลางดี

น่าเสียดายที่ถนนยังไม่ปลอดโปร่ง และโรงพยาบาลประจําจังหวัดไม่สามารถส่งคนผ่านเฮลิคอปเตอร์เพื่อรับลางดีได้ เขาไม่ได้มีความสําคัญในโรงพยาบาลและโรงพยาบาลจังหวัดก็ไม่ร่ำรวยเช่นกัน

เมื่อหัวหน้าแพทย์หลี่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็ขมวดคิ้ว โรงพยาบาลหยุนฮัวกลายเป็นคนรวยตั้งแต่เมื่อไหร่?

“สํานักเคลียร์แล้วเหรอ?” หัวหน้าแพทย์หลี่ตัดสินใจอย่างตรงไปตรงมาที่จะพูดถึงลักษณะเฉพาะของงานของเขา

ไคชินหลงจ้องไปที่มุมของชั้นหนึ่งและกล่าวว่า “เรามีผู้หญิงวัยกลางคนที่ยูรินจ้างให้ทํางานให้เรา โซฟาพวกนั้นถูกถอดออกไปแล้ว ตอนนี้พวกเขากําลังทําความสะอาดสถานที่อยู่”

“เราได้รับสิ่งของที่จําเป็นสําหรับสํานักงานทั้งหมดแล้วหรือ”

“โรงพยาบาลสาขาปาไจเซียงให้เรายืมบางส่วน และหยุนลี่ให้อีกชุดหนึ่งแก่เรา แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว” ไคชินหลงดูเคร่งขรึม

“สวยมั้ย…?” หัวหน้าแพทย์ต้องการยกย่องไคชินหลงแต่เขาก็หยุดเมื่อเห็นใบหน้าของเขา “ฉันจําได้ว่าสิ่งต่าง ๆ เป็นไปอย่างราบรื่นในระหว่างงานแต่งงานของฉัน” ไคชินหลงจ้องไปที่หัวหน้าแพทย์ลี่ และมีเสียงเตือนอยู่ในน้ําเสียงของเขา นอกจากนี้คําพูดของเขาดูเหมือนจะเป็นการเตือนสติอย่างจริงจัง “การจับคู่และการแต่งงานของฉันค่อนข้างราบรื่น อากาศก็ดีเช่นกัน ไม่มีเมฆในสายตา และอากาศก็ไม่ร้อนหรือหนาวเกินไป ลูกของฉันก็เกิดมาอย่างราบรื่นเช่นกัน โดยไม่ต้องการความช่วยเหลือจากฉัน เธอพบผู้ที่มียีนที่ดีเป็นพ่อของลูก…”

หัวหน้าแพทย์หลี่ไม่ต้องการฟังอีกต่อไป เขาไอและพูดว่า “พี่ไค ให้เราคุยกันเรื่องงานก่อน อืม… เมื่อไหร่น้ํายาฆ่าเชื้อจะมาถึง?”

“พวกเขามาถึงแล้ว และถูกส่งไปที่โกดังแล้ว” ไคชินหลงตอบ “พวกเขาถูกนําตัวโดยโจวซินเยียนจากศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน หยุนหัว”

“ทําไมเขาถึง… กระตือรือร้น?” หัวหน้าแพทย์หลี่แทบไม่อยากจะเชื่อเลย

ไคชินหลง พยักหน้าและกล่าวว่า “ตามคํากล่าวของโจวซินเยียน หมอหลิงสนับสนุนเราในด้านสาธารณสุข”

เขาพูดในลักษณะที่นกแก้วพูดเมื่อพวกเขาพยายามเรียนรู้วิธีพูด นอกจากนี้เขายังขมวดคิ้ว

ทําให้เขาดูเหมือนโจวซินเยียน

หัวหน้าแพทย์หลี่ไม่หัวเราะ เขาอดไม่ได้ที่จะประสานมือและเริ่มพึมพํา

ไคชินหลงรู้สึกหัวใจเต้นแรง แต่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา “มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นหรือเปล่า ที่จริงแล้ว โชคร้ายในบางครั้งก็ได้ เราไม่สามารถคาดหวังให้สิ่งดีๆ เกิดขึ้นได้เสมอไป…” “เราจะทําในสิ่งที่ต้องทํา ไม่สําคัญสําหรับเราว่าเขาสนับสนุนเราหรือไม่” หัวหน้าแพทย์หลี่รีบ ยืนยันความเชื่อของเขา ทําให้ตัวเองมั่นใจ เขามีเป้าหมายและความทะเยอทะยานเมื่อเขามาที่ปา

ไจเซียง เขายังพร้อมที่จะถูกมองว่าเป็นปรปักษ์หรือถูกลากลงไปในงานของเขา ตอนนี้ หัวหน้าแพทย์หลี่ อย่างน้อยก็ได้รับการสนับสนุนอย่างเป็นทางการ และสําหรับเขา นั่นก็ไม่ได้เลวร้ายจริงๆ

ไคชินหลงรู้สึกผิดหวังมาก เขามองไปไกลๆ และไม่มีใครรู้ว่าเขากําลังคิดอะไรอยู่ หัวหน้าแพทย์หลี่ก็เพิกเฉยต่อเขาเช่นกัน เขาไปตรวจสอบอะไหล่ในโกดังด้วยตัวเขาเอง และเขาพบว่าคลังสินค้ามีสต็อคจากยาฆ่าเชื้อ คอมพิวเตอร์ และกระดาษสติกเกอร์ทุกชนิด แน่นอนว่ามันไม่ได้ใหญ่โตและมีอุปกรณ์ครบครันเหมือนโรงพยาบาลประจําจังหวัดในช่วง
ระยะเวลาการส่งเสริมการสาธารณสุข แต่ด้วยสภาพปัจจุบันในไป๋ไห่เซียง เขาไม่สามารถขออะไรเพิ่มเติมได้

“นี่เป็นสิ่งที่ดี…” หัวหน้าแพทย์หลี่มีจิตวิญญาณที่สูงมากอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังพูดคุยกับตัวแทนขายยาที่ดูแลโกดังอย่างเป็นสุข “ฉันลืมถาม พวกคุณมาจากบริษัทไหนกัน” “บริษัทแพทย์หยุนลี่ ฉันชื่ ไหมชุน จากบริษัทแพทย์หยุนลี่ เรียกฉันว่ายังใหม่ก็ได้” หลี่ชุนฉลาดแล้ว และเธอก็มีความกระตือรือร้นเมื่อได้ยินน้ําเสียงของหัวหน้าแพทย์หลี่

หัวหน้าแพทย์หลี่เต็มไปด้วยความคับข้องใจเพราะไคชินหลงตอนนี้ เมื่อเขาได้ยินเสียงผู้หญิงที่ไพเราะและไพเราะ อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้น เขาแตะคางแล้วพูดว่า “บริษัทยายูรินท่าได้ดีมากในเมืองไป๋ไห่เซียง คุณปรากฏตัวในทุกด้านของการช่วยเหลือ คุณคิดอย่างไรที่จะบรรลุเป้าหมาย” “บริษัทของเรามีเป้าหมายที่จะให้บริการที่ดีที่สุด ดังนั้น เมื่อเรารู้ว่าหมอหลิงตัดสินใจเข้าร่วมแล้ว บริษัทยายูรินจะต้องติดตามเขา” ใหม่ชุนพยายามที่จะผ่านพิธีการ

หัวหน้าหลี่พยักหน้าเบา ๆ “อย่างนั้นเหรอ ฉันบอกได้เลยว่าคุณน่าสินค้ามาค่อนข้างครบแล้ว คุณสามารถติดต่อโลจิสติกส์และบอกให้พวกเขาเตรียมของเพิ่มได้ไหม เมื่อเคลียร์ถนนแล้ว ให้ส่งทั้งหมดให้ฉัน แน่นอน ถ้าหยุนฮัว โรงพยาบาลเป็นลูกค้าคนเดียวของคุณ อย่าไปสนใจที่ฉันพูดเลย ฮ่าฮ่าฮ่า…”

“เป็นไปได้อย่างไร วางใจได้เลย…” ดวงตาของไหมชุนเป็นประกาย และเธอเพิ่มวีแชทของหัวหน้าแพทย์หลี่ เธอหันหลังกลับและส่งเขาออกไปก่อนที่เธอจะตะโกนในแชทกลุ่มของบริษัท

[เมื่อฉันมาที่ไป๋ไห่เซียงเพื่อให้ความช่วยเหลือ ฉันได้รับข้อตกลงทางธุรกิจที่สําคัญ!]

คําพูดมากมายผุดขึ้นอย่างรวดเร็วในกลุ่มเล็กๆ

[ขนาดนั้นเชียว?]

(มันเป็นธุรกิจที่หมอหลิงมอบให้ใช่ไหม]

[อิจฉาคุณจัง ต้องเป็นธุรกิจที่หมอหลิงมอบให้]

ไหมชุนยิ้มเมื่อเห็นข้อความ เธอมีความสุขมากที่ได้ส่งรูปถ่ายกระเป๋าถือสามรูปพร้อมรูปน่ารัก พร้อมค่าบรรยายใต้ภาพ: ฉันจะซื้ออันไหนดี?

การสนทนาเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งในแชทกลุ่ม

[หมอหลิงหล่อและโชคดีมาก]

[สะอื้น สะอื้น สะอื้น… ฉันอยากได้กระเป๋าถือด้วย…]

[ว่าแต่ ไหมชุน คุณได้รับข้อตกลงทางธุรกิจจากใคร? พวกเขาต้องการอะไร?]

ไหมชุนพิมพ์คําว่า ‘โรงพยาบาลจังหวัด’ อย่างภาคภูมิใจและเขียนว่า [ฉันไม่สามารถแบ่งปันรายละเอียดได้ และฉันหวังว่าพวกคุณทุกคนจะเก็บเป็นความลับให้ฉันได้ อ๊ะ ฉันไม่สามารถดำเนินการนี้ต่อไป ฉันต้องเตรียมอาหารให้หมอหลิง]

อีกครั้ง แถวข้อความปรากฏขึ้นในการแชทเป็นกลุ่ม

ใหม่ชุนวางโทรศัพท์และเดินไปเตรียมอาหารอย่างมีความสุข

อาหารเย็นวันนี้จะเป็นมันฝรั่งตุ๋นกับเนื้อ มันฝรั่งถูกปลูกโดยชาวบ้าน เนื้อวัวถูกเลี้ยงโดยชาวบ้านและชาวบ้านก็ซื้อหม้อด้วย แม้แต่พ่อครัวก็ยังได้รับการคัดเลือกจากชาวบ้าน

เมื่อเทียบกับพื้นที่รับประทานอาหารซึ่งไม่สามารถถือเป็นโรงอาหารในไป๋ไห่เซียงได้ อาหารที่ชาวบ้านเตรียมนั้นดีกว่ามาก

ใหม่ ชุนเชื่อว่าหลังจากที่เชฟได้เรียนรู้วิธีการทําอาหารผ่านการบรรยายสดโดยหัวหน้าเชฟของบริษัทผ่านวิดีโอคอล อาหารและเครื่องดื่มในวันนี้ก็สามารถตอบสนองความต้องการพื้นฐานของมิสเทียนฉีได้

“ไหมชุน ฝ่ายคุณดูแลอาหารเย็นคืนนี้ใช่ไหม” โจวซินเยียน หัวเราะคิกคักและปรากฏตัวขึ้นใน

โรงอาหาร

ไหมชุนรู้ว่าจั่วซิเดียนเป็นคนรับใช้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหลิงรัน และเธอก็พูดทันทีว่า “เราเอง อาหารจานหลักจะเป็นมันฝรั่งตุ๋นกับเนื้อ และเครื่องเคียงเป็นเนื้อผัดพริกหยวกเขียว ไก่กุ้งเผา…” “ไม่ต้องบอกชื่ออาหารหรอก ฉันแค่แวะมาถามว่าสะดวกไหมที่จะเตรียมอาหารสําหรับปากต่อปากอีกสักหน่อย”

“มีจํานวนกี่คน?”

“สองหรือสามคน พวกเขาคือหัวหน้าแพทย์หลี่ ผู้อํานวยการแผนกเติ้ง และแพทย์อาวุโสจากโรงพยาบาลประจําจังหวัด แม้ว่าฉันจะไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะมาหรือไม่” โจวซินเยียนยิ้มจาง ๆ “หมอหลิงกําลังคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสําหรับพวกเขาที่จะแสดงสุขภาพของประชาชน และเขาต้องการให้พวกเขากินอะไรดีๆ …”

“เนื่องจากนี่เป็นค่าขอของหมอหลิง ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร” ไหมชุนท่าท่าทาง “โอเค” อย่างเฉียบขาด