Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 867

EP 867

ผู้ที่เกี่ยวข้องกับสาธารณสุขจะมีแรงจูงใจมากขึ้นเมื่อต้องเผชิญกับโรคระบาดเช่นโรคซาร์ส พวกเขาจะต้องทํางานอย่างเต็มที่และประสานงานกับหน่วยงานสาธารณสุขทั่วประเทศ และบรรดาผู้ที่ทํางานในห้องปฏิบัติการจะต้องแข่งกับเวลาเพื่อแยกและศึกษาไวรัส รวมทั้งคิดค้น

วัคซีน นักการเมืองจะชุมนุมกันเพื่อก่อเหตุ และต้องปฏิบัติตามทุกคําสั่ง

อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง คนส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับการสาธารณสุขใช้เวลาส่วนใหญ่พิมพ์หน้าจอมอนิเตอร์

พวกเขาต้องเขียนรายงาน กรอกเอกสาร และอธิบายสถานการณ์ให้หัวหน้าฟัง… พวกเขายังต้องทํางานประชาสัมพันธ์และดูแลให้ทุกคนในสังคมใช้มาตรการป้องกันโรค…

เมื่อเทียบกับแพทย์ที่ต้องเผชิญหน้าผู้ป่วยเป็นรายบุคคล ผู้ที่ทํางานด้านสาธารณสุขต้องเผชิญสังคมเป็นกลุ่ม ดังนั้น แพทย์ระดับสูงจึงมีพื้นที่มากขึ้นในการพิสูจน์คุณค่าของพวกเขา อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้จะทําให้แพทย์ระดับต่ําไม่มีอะไรเลยนอกจากอาการซึมเศร้าที่รุนแรง อาจกล่าวได้ว่าความเบื่อหน่ายเป็นเรื่องธรรมดาในหมู่ผู้ที่เกี่ยวข้องในด้านสาธารณสุข ในทางตรงกันข้ามกับแพทย์ระดับล่างคนอื่น ๆ ไคชินหลงพบว่างานนี้รับได้ เขาไม่ใช่คนที่เก่งเรื่องคําพูดตั้งแต่แรก แน่นอนว่าเขาชอบพูด แต่เขาเข้าใจความจริงที่ว่า ยิ่งมีคนพูดมากเท่าไร เขาก็ยิ่งทําผิดมากขึ้นเท่านั้น

ในโรงพยาบาลไคชินหลงใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการทํางานอย่างหนัก เป็นเพียงว่าเขาไม่เคยล้มเหลวที่จะปล่อยโอกาสในการพูดและทําให้คนอื่นขุ่นเคือง

อย่างไรก็ตาม ในแง่การทํางาน ผู้คนมักไม่ค่อยพบความผิดกับไคชินหลง

อาจเป็นเพราะว่าเขาไม่ใช่คนประเภทที่เอาแต่ใจกับเรื่องไร้สาระ ในทางกลับกันไคชินหลงทํางานหนักมากเพื่อความอยู่รอด ดังนั้นแม้ว่าเขาจะอยู่ที่การกําจัดของหัวหน้าแพทย์ลี่ในตอนนั้น

และต้องทํางานเพื่อเผยแพร่นโยบายด้านสาธารณสุขซึ่งเป็นงานที่ไร้ความหมาย ไคชินหลงยังคงทํางานอย่างจริงจังและพิถีพิถัน นี่คือการลดโอกาสที่คนอื่นจะจับผิดเขา

สําหรับบิสกิตนั้น เขาแค่พยายามประหยัดเงินเท่านั้น

ค่าจ้างพื้นฐานของแพทย์ไม่สูง ทุกวันนี้ แหล่งรายได้ที่ผิดกฎหมายมีน้อยลง และผู้ที่ต่ํากว่า

ตําแหน่งรองหัวหน้าแพทย์จะต้องได้รับความโปรดปรานจากผู้บังคับบัญชาหากพวกเขาต้องการค่าตอบแทนที่สูงกว่าค่าเฉลี่ย

เพื่อแก้ไขปัญหานี้ ศัลยแพทย์ทําการผ่าตัดมากขึ้น ในขณะที่แพทย์ภายในรับผู้ป่วยจํานวนมากขึ้นซึ่งให้เงินสนับสนุนการรักษาด้วยตนเอง ซึ่งจะทําให้พวกเขามีเงินเพิ่มอีกสองสามพันหยวนต่อเดือน โดยพื้นฐานแล้ว ยิ่งพวกเขาทํางานมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งได้เงินมากขึ้นเท่านั้น น่าเสียดายที่ไคชินหลงไม่มีโอกาสได้ทํางานมากกว่านี้ โอกาสเดียวที่เขาได้รับคือโอกาสที่จะถูกดุมากขึ้น แน่นอนว่าเขามีโอกาสทําภารกิจต่าง ๆ อยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยได้รับโอกาสท่าศัลยกรรมเพิ่มเติมหรือรับผู้ป่วยเพิ่มเลย

ความจริงแล้วไคชินหลงเคยชินกับการหารายได้อื่นนอกจากค่าจ้างพื้นฐานทุกเดือน ในแง่นี้

โดยพื้นฐานแล้วเขาเป็นเหมือนผู้เชี่ยวชาญด้านสาธารณสุข

“เอ่อ เศษขนมปังตก” ไคชินหลงดันบิสกิตที่เหลือเข้าไปในปากของเขาและหยิบเศษขนมปังที่ตกลงมาบนโต๊ะอย่างรวดเร็วด้วยปลายนิ้วของเขา เขาเลียเศษอาหารเหล่านั้นออกจากปลายนิ้วของเขา จากนั้นเขาก็ดื่มชาเข้มข้นอีกค่าหนึ่งและตบริมฝีปากด้วยความพอใจ “อะแฮ่ม” หัวหน้าแพทย์หลี่แกล้งไอเพื่อเป็นการเตือนใจไคชินหลง

ไคชินหลงหันไปมองที่หัวหน้าแพทย์ลี่เขาวางนิ้วของเขาในปากของเขาและดูดมันในขณะที่เขายิ้มและพูดว่า “สวัสดี หัวหน้าแพทย์หลี่และหมอจั่ว ทําไมคุณทั้งคู่ถึงมาที่นี่ ฉันทําอะไรผิดหรือเปล่า?

หัวหน้าแพทย์หลี่ถอนหายใจและพูดในขณะที่เขาจ้องมองที่ปลายนิ้วของไคชินหลง “คุณไม่ได้ทําอะไรผิด เรามาที่นี่เพื่อชวนคุณออกไปทานอาหาร”

“ฉันไม่ไป” ไคชินหลงกล่าวโดยไม่ลังเล “ฉันไม่รู้ด้วยซ้ําว่าพ่อครัวในโรงอาหารมาจากไหน เขาไม่สามารถถอดเกล็ดปลาได้อย่างถูกต้องด้วยซ้ํา”

โรงอาหารในสาขาโรงพยาบาลไป๋ไห่เซียงเป็นเพียงห้องครัวที่มีอุปกรณ์ทําอาหารและเตาไมโครเวฟ หน้าที่หลักของมันคือเพื่อให้เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์อุ่นอาหารของตัวเอง เนื่องจากช่วงนี้มีคนจํานวนมากในสาขาโรงพยาบาลปาไจเซียง พวกเขาจึงจ้างพ่อครัวชั่วคราว อย่างไรก็ตาม หากบุคคลใดใช้ชื่อสถานที่เพื่อบรรยายอาหารที่ทําโดยเชฟ “ไป๋ไทเซียง” จะสมบูรณ์แบบ โจวซินเยียนเป็นคนที่เชี่ยวชาญทางสังคมมาก และใช้เวลาเพียงแวบเดียวเขาก็รู้ว่าไคชินหลง กําลังคิดอะไรอยู่ เขาทําถั่วหก “หมอหลิงจะเป็นผู้รับผิดชอบ คุณไม่จําเป็นต้องเสียเงินแม้แต่บาทเดียว”

เขาจะต้องจ่ายเงินเพื่อทานอาหารที่โรงอาหาร แม้ว่าอาหารในโรงอาหารจะไม่แพง แต่บิสกิตที่บรรจุสูญญากาศ ใบชา และน้ําร้อนที่จัดไว้ให้ในสํานักงานก็ฟรีทั้งหมด

โจวซินเยียนอดไม่ได้ที่จะชื่นชมไคชินหลง เล็กน้อยเมื่อเขาเห็นว่า ไคชินหลงได้เลือกที่จะมีบิสกิตที่บรรจุสูญญากาศและชาสําหรับมื้อกลางวัน ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เขายังทํางานในโรงพยาบาลในเมือง ถึงแม้ว่าเขาจะกระโดดทุกโอกาสที่จะได้กินอาหารฟรี เขาก็ไม่ได้ไร้ยางอายขนาดนี้ ดังนั้นเขาจึงยกย่องไคชินหลง”บิสกิตกับชาเข้มข้นอาจมีรสชาติดีกว่าอาหารในโรงอาหาร จริงๆ”

“ฉันรู้ใช่ไหม เราทั้งคู่ต่างก็เป็นคนที่มีประสบการณ์” ไคชินหลงหัวเราะออกมาดัง ๆ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดเยาะเย้ยอีก “อาหารในโรงอาหารของเราทําขึ้นสําหรับหมูจริงๆ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่กินที่นั่น ไม่คิดเหรอ?”

เขามีเรื่องจะพูดมากกว่านี้ แต่เขารั้งตัวเองไว้ อย่างไรก็ตาม เขาได้ทําให้ประเด็นของเขาชัดเจนมาก หัวหน้าแพทย์หลี่ซึ่งยืนอยู่ข้างเขา จ้องมาที่เขาทันที หัวหน้าแพทย์หลี่กินอาหารกลางวันในโรงอาหารทุกวัน

“ครัวท่าอาหารแยกกันสําหรับเราเมื่อเทียบกับร้านอื่นๆ เราจะทานเนื้อตุ๋นกับมันฝรั่ง จะมีหม้อขนาดใหญ่สองสามหม้อที่มีเนื้อมากกว่า 20 ปอนด์ เราจะจับคู่กับจานกับ ข้าวจากชนบทซึ่งไม่ได้ ปลูกโดยใช้ยาฆ่าแมลงหรือปุ๋ยใดๆเลย แม้แต่น้ํามันที่ใช้ทําสตูว์ก็ยังมาจากชนบทที่สกัดด้วยวิธี ดั้งเดิม…” ใบหน้าของโจวซินเยียนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “นี่ดีกว่าชาเข้มข้นและบิสกิตที่บรรจุสูญญากาศมากใช่ไหม”

ไคชินหลงกลืนน้ําลาย “ที่จริงแล้ว การใช้ปุ๋ยหรือยาฆ่าแมลงจะไม่เกิดอันตรายมากนัก ตราบใดที่ยังไม่เกินขอบเขตที่อนุญาต คุณคิดอย่างนั้นหรือ คนในอดีตเคยใช้ของเสียจากครัวและอุจจาระเป็นปุ๋ย แต่ผลกระทบกลับไม่เป็นเช่นนั้น” ดูเหมือนจะดีกว่าปุ๋ยที่ผลิตในท้องตลาดคนสมัยนี้มักไม่พูดว่าเราต้องงดใช้อุจจาระเป็นปุ๋ยเพราะอุจจาระอาจดึงดูดปรสิต…น้ํามันที่สกัดด้วยวิธี

ดั้งเดิมไม่ปลอดภัย ในฐานะแพทย์ เราทุกคนรู้ดีว่าเป็นเรื่องปกติที่น้ํามันชนิดนี้จะมีอะฟลาทอกซินสูง…”

“ใกล้จะเริ่มต้นแล้ว คุณจะมาไหม” โจวซินเยียนถาม

“ใช่!” ไคชินหลง แทบจะน้ําลายไหลอยู่แล้ว เขาเพียงแค่โยนบิสกิตที่บรรจุสูญญากาศที่กินไปครึ่งหนึ่งลงในถังขยะ

หัวหน้าแพทย์หลี่โกรธเคืองและลาออกในเวลาเดียวกัน เมื่อเขาเห็นท่าทางของไคชินหลงเขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องติดตามไคชินหลง และพยายามเริ่มการสนทนากับเขาแม้ว่าจะไม่มีอะไรต้องพูดถึง “คุณเสร็จสิ้นกับการเขียนค่าโฆษณาที่เกี่ยวข้องกับสุขศึกษาหรือไม่”

“ใช่ ฉันส่งอีเมลถึงคุณแล้ว”

“ก็ได้ ฉันจะตรวจสอบมันในภายหลัง”

ไคชินหลง ยิ้ม “ไม่ต้องรีบร้อน โรงพิมพ์ทุกแห่งปิดให้บริการแล้ว ไม่เหมือนที่ไหนที่เราจะจัดการศึกษาด้านสุขภาพได้ในขณะนี้เช่นกัน”

“ถึงกระนั้น เจ้าควรเตรียมทุกอย่างให้พร้อมเสียก่อน อีกทั้งมันเป็นสิ่งจําเป็นสําหรับเราที่จะเปิดคลินิกรักษาไข้” ขณะที่หัวหน้าแพทย์หลี่พูด เขามองไปที่โจวซินเยียนและถามด้วยรอยยิ้ม “หมอหลิงเป็นอะไร…”

“หมอหลิงสนับสนุนความพยายามของคุณมาก” โจวซินเยียนตอบโดยไม่ลังเล

“นั่นเยี่ยมมาก” หัวหน้าแพทย์หลี่ไม่แปลกใจ

ภายใต้สถานการณ์ปกติ คลินิกขนาดเล็กเช่นคลินิกไข้จะอยู่ภายใต้เขตอํานาจของแผนกฉุกเฉิน และผู้รับผิดชอบด้านสาธารณสุขจะทําหน้าที่กํากับดูแลเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ในสถานที่เช่นสาขาโรงพยาบาลไป๋ไหเซียง หัวหน้าแพทย์หลี่ตั้งใจที่จะยกระดับเกมของเขา

เขากังวลว่าผู้คนจากแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนฮัวจะรักษาคลินิกไข้เป็นอาณาเขตของพวกเขา หากเป็นเช่นนี้ หัวหน้าแพทย์หลี่จะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเปิดคลินิกทางเดินอาหาร คลินิกระบบทางเดินอาหารควรจะเป็นอาณาเขตของแผนกศัลยกรรมทั่วไป นอกจากนี้ การทํางานกับมันจะใช้เวลามากกับผลลัพธ์ที่ขาดหายไป นอกจากนี้ยังเป็นการยากที่จะส่งเสริมคลินิกทางเดินอาหารเมื่อเทียบกับคลินิกไข้

“หมอไคคุณจะยุ่งมากขึ้นหลังจากที่เราเปิดคลินิกวัดไข้ แต่หลังจากใช้ถนนได้ สิ่งต่าง ๆ จะง่ายขึ้นสําหรับคุณ เมื่อเป็นเช่นนั้น ฉันจะจ้างผู้ชายมาช่วย” หัวหน้าแพทย์หลี่เริ่มวางแผนสิ่งต่างๆ ไคชินหลงยิ้มและตอบกลับด้วยคําพูดเย้ยหยัน “หลังจากถนนใช้ได้แล้ว ฉันคงไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว”

“เฮ้ ไปที่โต๊ะกินข้าวกันเถอะ” โจวซินเยียนรีบตัดไคชินหลง ออกและนําทุกคนเข้าไปในห้องอาหาร

ทันทีที่ไคชินหลงเข้าไปในห้องอาหาร เขาเห็นหลิงรันที่หล่อเหลานั่งอยู่ใต้ตะเกียง หลิงรันเผยรอยยิ้มที่เหมาะสมกับสังคม และไคชินหลงและหัวหน้าแพทย์ลี่ รู้สึกเป็นเกียรติเพราะสิ่งนี้

“ในเมื่อทุกคนมาถึงแล้ว เรามาเริ่มกินกันเถอะ” หลิงรันพูดแล้วเคาะท้องของเขา เขาหิว การกระทํานี้อาจดูไม่เหมาะสมหากมีคนอื่นทํา แต่ไม่ว่าหลิงรันจะทําอะไร เขาก็ดูหล่อเหลา เทียนฉีปรบมือเบา ๆ และพ่อครัวสองสามคนที่สวมเครื่องแบบพ่อครัวสีขาวเหมือนหิมะ เสื้อคลุมสีขาวเหมือนหิมะ และถุงมือสีขาวราวกับหิมะเดินเข้ามา พวกเขากําลังถือหม้อเหล็ก ขณะที่พวกเขาเดินไปเป็นแถว

ไคชินหลงก้มศีรษะลงเพื่อดูเสื้อคลุมสีขาวขนาดใหญ่ที่เขาใช้เป็นแจ็คเก็ตในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา มันถูกปกคลุมไปด้วยคราบ เขาหายใจเข้าลึก ๆ เนื้อตุ๋นกับมันฝรั่งมีกลิ่นหอมมาก